Hoe reageren jullie stress af?

Sini, je lost het ook iedere keer op voor je man

Kijk eens naar jezelf wat je aan het doen bent met dat voetballen van je zoon en overigens nog wel in meer draadjes wat ik van je heb gelezen.

Je neemt de situatie over en lost het allemaal voor je man op. Laat HEM dat lekker oplossen. Hij is degene die in zijn bed blijft liggen en dan ga jij je haasten, terwijl jij zou uitslapen/bijslapen.
Laat hem maar aan de juf uitleggen waarom Sinizoon te laat is of aan de trainer uitleggen dat pappa zijn bed niet kon uitkomen.

Maar jij gaat zijn voetbalkleren pakken, ontbijtje voor je zoon maken terwijl man onder de douche staat, waar hij in de eerste instantie al geen tijd voor had.

Hij doet dat expres omdat hij weet dat jij alles voor hem gaat doen, zodat hij alleen nog maar met zoon naar buiten hoeft te stappen. Als mijn man dat zou doen, zou ik helemaal flippen.
Ik had gewoon in mijn luie stoel gaan zitten en liefjes zeggen 'vergeet je de voetbalsokken niet in te pakken' of ik was nadat ik man uit zijn bed had geschopt weer terug in mijn bed gekropen.
'Wat?! Heb jij de tas van Sinizoon nog niet ingepakt dan?'
'Nee schat, we hadden toch afgesproken dat jij dat zou doen en ik me zou ontspannen'
Ik zou vervolgens het gescheld en getier negeren en me nog een keer lekker omdraaien en dan de volgende keer als advies meegeven dat het handig is de voetbaltas de avond van tevoren in te pakken dat scheelt weer haasten in de ochtend. Doet hij dat niet? Laat het los en laat hem dan maar weer haasten 's ochtends
Jij blijft je gewoon verantwoordelijk voelen voor dingen die je aan je man hebt uitbesteed (vrouwen eigen trouwens hoor) en gaat het dan slachtofferig dan toch maar zelf doen, want anders is Sinizoon er de dupe van.
Maar op die manier veranderd er niets.

Voor en tegenspoed

als ik je posting zo lees ben je getrouwd met een typische man. Wat de mijne mij duidelijk probeert te maken (hier hebben we ook regelmatig ruzie over dat soort dingen), is dat ik duidelijk moet zijn met wat ik wil en niet met subtiliteiten aan moet komen, want die ziet hij gewoon niet.

En als je van je man houdt, zou ik stoppen met je afvragen of je bij hem moet blijven. Dat is echt destructief. Je kunt beter proberen constructief te bedenken hoe je hem kunt helpen nu hij blijkbaar door een rotperiode heengaat. Geef hem ook een beetje ruimte om ongelukkig te zijn, en probeer samen tijd te vinden om gewoon lol te maken! Van iemand die depressief is, of tegen het depressieve aanloopt, kun je even niet verwachten dat hij jouw steun- en toeverlaat is. Dus of hij jouw baan nu waardeert, zou ik even loslaten. Je wil het, dus je doet het gewoon. Daar zou ik het eerste jaar ook even geen vraagtekens bij zetten en voor mezelf afspreken, dat ik pas na een jaar mijn baan evalueer.

Weet je, alles steeds in twijfel trekken, dat kost pas bergen met energie!
Wat hier echt bergen tijd opbrengt, is dat ik doordeweeks de computer thuis niet meer aanraak. Alleen af en toe bij het ontbijt. Heeft me heel veel rust gegeven.

Dip?

Ik heb veel zinnigs gelezen hier. Inderdaad, ga niet teveel piekeren over je huwelijk, elke man heeft zijn eigenaardigheden. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat je je dan maar aan hem aan moet passen natuurlijk. Maar je kunt ook zoals Kiki zegt het probleem bij hem te laten liggen en zijn opmerkingen van je af te laten glijden.
Ik vind het harstikke goed dat je in moeilijke tijden hier steun zoekt en ik kan dat best in perspectief plaatsen. Waar ik op dit forum wel eens een beetje opstandig van wordt is dat velen er hier van uitgaan dat je met meer rust je vanzelf beter gaat voelen. Dat is niet voor iedereen waar! Innerlijke rust is voor mensen zoals ik iets dat komt en gaat, gedeeltelijk onder invloed van de seizoenen. Ik weet uit ervaring dat minder doen niet altijd helpt.
De reden dat ik eerder over medicatie begon is dat ik het jammer zou vinden dat je door een dip zou beslissen dat je dit niet kunt. Ik denk dat het moeilijker is OMDAT je in een dip zit en niet andersom. Ik besef dat ik erg vanuit mijn eigen ervaringen redeneer, maar ik herken vaak veel in je schrijfsels. Als je denkt dat ik het compleet bij het verkeerde eind heb negeer dan maar wat ik schrijf.
stresskip

Ik denk

een tijdje terug schreef je dat je het te druk had ,je huishouden niet rond kreeg enzenz.( je kreeg toen adviezen om hulp in te schakelen of je kinderen en man te betrekken bij het huishouden)
nu schrijf je het voorval van je man over de voetbal.
is het misschien zo dat je overal de controle over wilt houden? dat je dingen moeilijk uit handen kan geven?dat je het eigenlijk liever allemaal zelf doet,maar er de energie niet voor hebt?( wat ook heel logisch is).
het zou voor jouzelf zo goed zijn om te proberen dingen los te laten,om duidelijke afspraken met je man te maken: jij doet dit en ik doe dat,en je er verder niet meer mee te bemoeien.
laat dingen gewoon eens in het honderd lopen,geef je man en kinderen ook de ruimte om dingen (fout) te doen,leg de verantwoording bij henzelf.
dat is niet gemakkelijk,maar als je dát leert,geeft dat zoveel lucht en rust,probeer het eens.

En ik vraag me ook af

laat je wel eens de boel de boel,ga je weleens zomaar iets leuks doen voor jezelf ( dagje sauna,dagje shoppen)terwijl je zegt: vandaag ben ik er niet ,regelen jullie het eten vanavond zelf?
ook die dingen kunnen jou nieuwe energie geven.

Mannen

Ik zit ook aardig in de knoop met mezelf de laatste tijd en ben nu de rust in mij aan het laten terugkomen. Hoe doe ik dat? Door de dingen los te laten. Huishoudelijke hulp inhuren ook al wilde man het niet. Veel vaker alleen op pad. En het werkt heel erg goed.
De boel de boel laten en je man de dingen zelf laten oplossen is heel vervelend als je kind er de dupe van is. Ik moet ook heel erg veel voorkauwen om ervoor te zorgen dat de dingen goed verlopen. Maar mijn ervaring is wel dat het maar één keer verkeerd gaat en daarna niet meer. Bijvoorbeeld: Hier hebben man en kind een keer bij de manege gestaan zonder rijlaarzen. Maar daarna is het altijd goed gegaan. Ze gingen ook samen naar het kinder Prinsengracht concert. Ik zoek normaal gesproken altijd op hoe laat iets begint, maar ik was een weekend weg. Dus ze kwamen een half uur te laat. Hij had naar de begintijd in de televisiegids gekeken, maar helaas is het niet helemaal live. Iets dergelijks zal hem waarschijnlijk ook niet meer overkomen. En zo zijn er meer dingen. Zolang ze alleen maar lastig zijn en niet gevaarlijk is het zijn probleem. Ik erger me eraan, maar we leren er allemaal van.

Interessant sini

ik heb ook wel eens overwogen om in elk geval een keer het te proberen.

Maar afgelopen tijd zit ik zo goed in mijn vel dat het nu niet meer zo aan de orde is. Fijn dat het iets voor je doet.

Ik heb nog steeds je breinaalden, wanneer ben je thuis ?kom ik ze even brengen !

Sini

goed kom ik vrijdagochtend als ik de baby bij de dk heb afgeleverd.

Mosterd na de maaltijd?

Ik heb niet het hele draadje gelezen, dus misschien komt deze posting als mosterd na de maaltijd.

Autogene Training was voor mij een goede vorm van ontpsanning, bijna 15 jaar later (na de training) kan ik het nog steeds toepassen. En het werkt. Hardlopen is voor mij ook een echte ontspanning. En misschien is haptonomie iets?

En daarnaast afstand nemen van je werk en de klas. Jij bent niet je werk, je bent een persoon die dit werk doet. Gebruik de tijd van werk naar huis om om te schakelen (hard zingen in de auto of op de fiets, of juist heel hard fietsen/lopen,...).

Heel veel succes in ieder geval!!