Het gevoel hebben dat ik niet gehoord word

En verder

Goed gesprek gehad met de psych, gebeld naar de instelling die we alledrie als voorkeur hadden en morgenochtend om 11.00 meteen al een intake, oef! Maar ik ga nu doorzetten ook.

Wat betreft praktische kant: ik heb afgesproken met mijn man dat ik me daar niet mee ga bemoeien. Ik denk dat het wel rond komt, het enige waar ik me zorgen om maakte is mijn man, iemand waar je heel lang op kunt steunen, maar die weinig aandacht voor zichzelf vraagt. Nu hebben hij en de psych afgesproken dat als ik opgenomen wordt, hij voor zichzelf naar de psych gaat. En dat stelde mij weer enorm gerust.

Ik neem momenteel ruim oxazepam, niet vallen in een zwart gat, maar proberen staande te blijven, al is het maar voor het dagelijkse.
Zucht, het gaat echt gebeuren....

PS Bellefleur: mijn opmerking maakte ik vanuit mijn achtergrond, mijn ouders hebben me de boodschap mee gegeven: 'jij kunt het wel, jij redt je wel' (en indirect dus nooit belangstelling gehad voor de momenten dat ik angst had). En daar komt mijn faalgevoel vandaan, snap je?.

Goed gedaan

Ook van mij petje af, je bent een dapper wief! Goed dat je man ook gaat praten. Jullie komen er wel.

Knuf!!

Goed!

Goed meid, sterkte!

Prulletje

Inez,

Zo meteen heb je het intakegesprek al. Kom je hier melden hoe het is gegaan?
Ik heb het idee dat het goed komt met je. Maar dat betekent niet dat je het nu niet zwaar hebt. Heel zwaar. Hier op OOL hoef je je niet groot te houden.

Daar ga ik dan. Met mijn grote mond dacht ik, doe ik wel even alleen. Vanmorgen sloeg de paniek toe, gelukkig heeft man het begrepen en breekt uit zijn werk en gaat mee. Als ik nou maar snel terecht kan.....

lieve Inez, is het goed verlopen vanochtend? Naar jouw tevredenheid? Ik hoop dat je je "gehoord" voelt en dat er snel tot actie over gegaan wordt. Dan kun je met jezelf aan de gang. Fijn dat je thuis met een gerust hart aan je man en familie/vrienden over kunt laten. Nu is het tijd voor jou!

De trein loopt.....

Hoi,

intakegesprek gehad (nemen ze 45 minuten voor, stonden we 2 uur later buiten, oef...), prettig maatschappelijk werker. Verhaal verteld en ik ben daar van harte welkom over 2 weken. Ze ziet er erg de noodzaak van in en denkt dat ik daar zeker op de goede plek zit. We moeten uitgaan van minstens 6 tot 8 weken opname, maar mogelijk dat het al iets eerder deeltijd opname wordt. Daarna kan ik er in dagbehandeling blijven, mocht dat nodig zijn, dus het wordt rustig afgebouwd.
Heftig hoor, in principe het eerste weekend niet naar huis, bezoek alleen op woensdagavond, maar mensen met kinderen mogen uiteraard wel de kinderen op woensdagmiddag zien. En dan wel de weekends naar huis natuurlijk.
We gaan de praktische zaken eens rustig bekijken dit weekend, wat heeft mijn man vooral nodig. Zijn werkgever stelt zich nu al enorm coulant op, ik denk dat er daar ook veel mogelijk is. Hij zou in elk geval zelf de kinderen naar school kunnen brengen bijvoorbeeld.
Ik weet nog niet wat ik ervan vind. Enerzijds opgelucht dat het er actie in de tent komt (moet je nagaan dat ik dit draadje afgelopen maandagmorgen ben begonnen en waar ik nu sta.........) Ik vind het ook heel spannend en eng om dat enorme verdriet naar boven te gaan laten komen. Ik ga het maar laten bezinken. Ik zit er iets stabieler bij in elk geval, alleen maar omdat er een piepklein lichtpuntje komt hiermee.
Hé, wat is dit forum toch heerlijk.......
Liefs Inéz

Ben er ook geweest

..en lees al een paar dagen mee. Inez, helemaal top zoals je het aanpakt. En hoe je het ook kan verwoorden!

Over die geruststellingen: als mensen zeggen dat jij het allemaal aankunt en dat alles weer goed wordt dan kan je dat verontrusten omdat je dan denkt dat dat alleen maar bevestigt hoe slecht je jezelf voelt. Het feit dat die mensen het anders zien dan jij kan dan een extra bevestiging worden voor je zelf dat je zelf niet deugt omdat jij het niet zo ziet. Waardoor je jezelf weer als vreemd, anders en verkeerd ervaart.

Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb opgeschreven. Dat valt nog niet mee!

Maar goed, er kan dus in een depressie een punt komen waarop geruststellingen averechts werken. Vooral als de boodschap is dat jij alles aan kunt terwijl je dat zelf niet zo ervaart.

Soms helpt het om die stemmingen die dan de overhand krijgen te vergelijken met het weer. Stephen Fry heeft daar een prachtige brief over geschreven die kort geleden de krant haalde. Hij was benaderd door iemand die depressief was en zijn programma over zijn eigen depressies had gezien. In het Engels, komtie:

Dear Crystal,

I’m so sorry to hear that life is getting you down at the moment. Goodness knows, it can be so tough when nothing seems to fit and little seems to be fulfilling. I’m not sure there’s any specific advice I can give that will help bring life back its savour. Although they mean well, it’s sometimes quite galling to be reminded how much people love you when you don’t love yourself that much.

I’ve found that it’s of some help to think of one’s moods and feelings about the world as being similar to weather:

Here are some obvious things about the weather:

It’s real.

You can’t change it by wishing it away.

If it’s dark and rainy it really is dark and rainy and you can’t alter it.

It might be dark and rainy for two weeks in a row.

BUT

It will be sunny one day.

It isn’t under one’s control as to when the sun comes out, but come out it will.

One day.

It really is the same with one’s moods, I think. The wrong approach is to believe that they are illusions. They are real. Depression, anxiety, listlessness - these are as real as the weather - AND EQUALLY NOT UNDER ONE’s CONTROL. Not one’s fault.

BUT

They will pass: they really will.

In the same way that one has to accept the weather, so one has to accept how one feels about life sometimes.

‘Today’s a crap day,’ is a perfectly realistic approach. It’s all about finding a kind of mental umbrella.

‘Hey-ho, it’s raining inside: it isn’t my fault and there’s nothing I can do about it, but sit it out. But the sun may well come out tomorrow and when it does, I shall take full advantage.’

I don’t know if any of that is of any use: it may not seem it, and if so, I’m sorry. I just thought I’d drop you a line to wish you well in your search to find a little more pleasure and purpose in life.

Very best wishes

(Signed)

Stephen Fry

Read more: http://www.dailymail.co.uk/femail/article-1219330/Stephen-Fry-saved-life-The-touching-letter-comedian-wrote-fellow-depression-sufferer.html#ixzz0UfzepfU0

PS Dikke knuffel van mij!

Inez

Ik wens jullie heel veel kracht om dit pad samen te belopen!

Rodebeuk

Maar je weet dat de zon weer gaat schijnen, na dagen regen, omdat je dat eerder mee hebt gemaakt, dat is een vaststaand feit op deze aarde.
Ik heb dit nog nooit eerder mee gemaakt, hoe weet ik dan dat de zon weer gaat schijnen, als het alleen maar zwarter om me heen lijkt te worden?

Vandaag bij de huisarts geweest voor de officiële verwijzing, dat stelde hij erg op prijs. Uiteraard kreeg ik die zo mee. Het werk van mijn man is ook zeer coulant, hij kan in elk geval elke dag de kinderen naar school brengen en in elk geval 1 middag in de week ze zelf weer ophalen. En als het nodig is en hij accut weg moet, dan is dat geen probleem. Dat scheelt alweer 1 dag. Mocht iemand nog tips voor me hebben, graag. Voor tijdens de opname (wat neem je mee), maar ook voor de kinderen, kalender maken ed.?

Precies inéz

Je pakt het precies op zoals ik dat ook deed in mijn diepste dal. Zo'n troostend bedoelde vergelijking kan je dan juist nog meer raken omdat je toch weer dat eruithaalt wat je alleen doet staan. Dat is precies het moeilijke in die situatie. Ik kon wel wat meer hebben van mensen die zelf in de regen hadden gestaan en die uit eigen ervaring wisten dat bij hen de zon weer ging schijnen. Dat was altijd nog beter dan de mensen die het zomaar zeiden. Maar ik dacht ok dan deug is dus niet want ik geloof juist NIET dat de zon weer gaat schijnen.

Ik keek toen ook op een website en daar stond dat je bij een post partum depressie (want dat had ik) ernstige gevoelens van falen en minderwaardigheid kon hebben. Weet je wat ik toen dacht? "Goh, wat lijkt me dat naar voor die vrouwen. Dat heb ik zelf nou helemaal niet want ik heb gefaald en ik ben minderwaardigheid, bij mij is dat gewoon en feit en geen gevoel. Maar lastig hoor, voor die vrouwen die eigenlijk prima in orde zijn en alleen maar door hun waangedachten voor de gek gehouden worden. Nee, ik moet gewoon met mijn minderwaardigheid leven want dat verandert nooit."

Achteraf is dat voor mij een heel belangrijke herinnering om te zien hoe erg je denken kan veranderen. Ik las dat op die website en ik dacht meteen dat het volstrekt niet op mezelf van toepassing was.

Ik wil je niet verwarren hoor verder, laat het liggen anders. Maar ik zag dat gebeuren in dit draadje, dat mensen je probeerden te troosten en dat het jou verwarde.

Nog even voor jouw beeld: ik heb het zeker anderhalf jaar heel erg moeilijk gehad. Ik had wel eerder een depressie gehad, maar nooit zo erg. Ik dacht ook dat mijn kind en man beter af zouden zijn zonder mij, zelfdoding leek me volkomen logisch. Een oplossing voor iedereen.
Nu kijk ik terug op die tijd en ik zie dat ik nu anders in het leven sta dan ervoor. Ik praat er niet zo vaak over, ik moet nu ook een beetje naar woorden zoeken en ik wil geen gemeenplaatsen verkondigen.

Zegt Stephen Fry niet ook dat je maar moet kijken of je er wat mee kan? Ook met dat weer hoor, hij brengt dat heel mooi onder woorden, die aarzeling om iets stelligs te zeggen.

Meid, nog een keer een heel dikke knuffel.

Voor de komende tijd heb ik één advies. Probeer zintuigelijke ervaringen te hebben. Ruik, proef, knuffel, voel, hoor, ervaar.
En wat de kinderen betreft: door voor jezelf te zorgen zorg je voor hen. Ze leren meer van wat ze zien dan van wat ze horen. Als zij zien dat jij het zwaar hebt en dat je hulp zoekt krijgen ze een prima voorbeeld en zien ze dat je voor hen zorgt door voor jezelf te zorgen.

Zon vs zwart

'hoe weet ik dan dat de zon weer gaat schijnen, als het alleen maar zwarter om me heen lijkt te worden?'

Het kan niet anders dan dat de zon weer gaat schijnen. Donker heeft geen bron en is eigenlijk niets anders dan een gebrek aan licht. Je bent nu even ver van de lichtbron verwijderd, maar je vind de weg weer terug. Echt.

Inez

Inez, gewoon even een dikke knuffel.
Houd vol meid, houd vol, je bent het waard!

Over de zon, voor inez

I believe in the sun
even when
it is not shining

I believe in love
even when
I cannot feel it

I believe in God
even when
He is silent

*****************************
Ik hoop dat jij het snel ook zult kunnen geloven dat de zon er is....

Als je even zoekt op youtube, dan kun je het in gezongen vorm horen.

Angie

Sterkte inez

Ben even niet meer zo actief geweest op het forum en zie je draadje dan ook nu pas. Wil je heel veel sterkte wensen. Begrijp dat je opgenomen gaat worden. Ik hoop dat het je de rust brengt die je zo hard nodig hebt.
Ook dit komt weer goed, echt waar. Op een dag zul je merken dat je er sterker door bent geworden. Een stukje dichter bij jezelf en je gevoel bent gekomen. Een nieuwe basis hebt kunnen leggen.
Die tijd komt ook.
Sterkte! Fem

Inéz, goed zo

Eigenlijk kan ik alleen maar aansluiten bij de postings van de anderen. Vooral de postings van Rodebeuk en Knurf spreken me erg aan, zo heb ik het ook ervaren en ze zijn zo wáár. Echt je wordt beter. Alleen al het feit dat je in 1 week deze gigantische sprong hebt gemaakt zegt dat je eruit wilt komen en dat gaat je dan ook echt lukken. Vast niet snel genoeg naar je zin, en ongetwijfeld met pieken en dalen, maar het gaat je lukken!! Sterkte meid, ik hoop dat je af en toe wat van je kunt laten horen.

Lieve lieve lieve allemaal!

Ik schiet vol van alle meelevende, begripvolle reacties. Zo ver weg zijn jullie en toch ook weer dichtbij. Dat Puck zegt dat ik deze week zo'n sprong heb gemaakt, terwijl dat voor mij aanvoelt als 'noodzakelijk' en 'het kan niet anders'. Mijn psych heeft het steeds maar over dapper en zelfs dat komt niet binnen. Ik lees dit draadje steeds maar weer.
Dank je wel onbekende mensen die zo meeleven met ons!

Inéz: je geeft ook heel veel

Zie je wat er gebeurt? Je begint met een noodkreet (dat is al een heel grote stap) en het lukt je daarna om met ons verder te praten.

Ik kan alleen voor mezelf praten en het is gewoon heel speciaal om zeven jaar later mijn ervaringen met jou te mogen delen. Dat is echt een cadeau voor mij. Er zijn zo weinig mensen die het echt begrijpen, en jij bent er een van. Doordat je je open stelt, doordat je ook eerlijk vertelt dat sommige adviezen je zwaar vallen. Daardoor houd jij het gesprek gaande. Jij en niemand anders.

Voor mijzelf is het dus een gelegenheid om terug te kijken en om nog meer zin te geven aan wat er toen gebeurd is - puur en alleen doordat ik jou nu mag vertellen in welke wanen ik toen vastzat. Ik doe dat in de hoop dat jij er wat aan hebt maar zonder de verwachting dat je er wat mee doet. Het contact is genoeg.

Heleen van Royen zei ooit in een column "het grootste geluk is gebouwd op het grootste ongeluk". Zo heb ik dat zelf ervaren. (Ik neem even aan dat je haar verhaal kent? Post partum psychose met opname).

Dus. Doordat jij dit lijntje open houdt..

..zijn wij er ook!

Tjee rodebeuk

Jij komt uit een heel andere situatie dan ik (angst en paniekstoornis met depressieve gevoelens) en toch weet je feilloos te verwoorden wat ik ook voel. Dat voelt bijzonder. Ook ik ervaar het alleen maar als extra zinvol dat je andere in een soortgelijk schuitje misschien een beetje kunt steunen.
En Inéz, kort verhaaltje: gisteren was ik bij mijn huisarts, gewoon om te vertellen hoe (goed) het nu eigenlijk gaat, we hebben zo eens per maand even een gesprekje en hij zei: je mag heel trots zijn op jezelf. Mijn reaktie was: ja maar ik ben dan verplicht aan mezelf en degenen om me heen en het voelt helemaal niet als een prestatie. Zijn antwoord was dat het wél een hele prestatie was en dat je het kon vergelijken met het lopen van een marathon. Jij hebt aan het begin van de week laten zien dat je wilt starten aan die marathon door dit draadje te starten. Vervolgens heb je echt!! een giga sprint ingezet door actie te ondernemen. En als wij je hier in dit draadje af en toe mogen aanmoedigen of een natte spons of een flesje drinken mogen aangeven zodat jij weer verder kunt dan is het veel waard.

Zintuiglijke ervaringen verzamelen

Sorry Inéz, eerst post ik niet en nu wel erg veel..

Maar probeer vandaag weer eens gewoon te ruiken buiten. Of te kijken. En dat alleen maar te ervaren. Je kunt het ook bijhouden voor iedere dag. Één zintuiglijke ervaring vasthouden op schrift.

Hoeft niet...

@puck2

Puck, ja, ik denk dat die persoonlijke crises (om ze maar even zo te noemen bij gebrek aan een andere term) uiteindelijk veel gemeen hebben, welke ziekte-vorm ze ook aannemen. Het vergt wel een behoorlijk veilige omgeving om dat met elkaar te delen en ik ben blij dat we dat hier zo kunnen doen.

"maar je kan toch wel...?"

Dat soort goedbedoeld verkeerd advies krijgt iedereen die in een crisis zit. Mensen die willen dat het niet zo is. Wat is dat toch een hardnekkig verschijnsel.

En hier kunnen we in de beslotenheid van dit forum gewoon even onder de deken kijken bij onszelf en elkaar.

Ruiken en proeven (rodebeuk)

Valt appel-kaneel muffins bakken en opeten met je zoon daar ook onder...:)
Ik geniet van een wat betere dag sinds vorige week. Verraderlijk trouwens ook, want dan begin ik me ook weer af te vragen of het wel nodig is die opname.....

Heel goed inéz

En dan die eerste hap geconcentreerd waarnemen, met die lichte weerstand van het korstje en de zachte kaneel/feestdagen/appel/najaarssmaak daarachter. Muffins zijn zo tof! Ik ben er pas sinds kort mee begonnen en man man wat is dat een handig recept.

Ik kan me voorstellen dat je twijfelt over de opname - omdat je momenteel waarschijnlijk over alles twijfelt. Sowieso goed dat je geniet van een betere dag. Daarmee kom je in het moment, de beste plek voor jou (en iedereen) om te zijn.

Weet je, ik schoot daarnet even in de stress toen ik in de krant over 40 miljard bezuinigingen las terwijl ik volgend jaar weer nieuw werk moest zoeken. Maar dankzij mijn inzinking heb ik geleerd om het denken te stoppen. Ik heb toen zeker een jaar lang niet kunnen in- door- of uitslapen tot ik het kunstje doorhad om de gedachten door mij heen te laten lopen tot ze ergens, bij mijn hand of voet, de uitgang hadden gevonden. Als ik nu 's nachts bang ben (want dat ben ik nog steeds meer dan overdag) dan houd ik mezelf voor dat het de nacht is en kruis ik mijn armen en benen niet zodat de gedachten makkelijk weg kunnen stromen.

Maar goed, ik probeer dus dat denken te stoppen en ik zeg nu tegen mezelf dat het universum, de voorzienigheid mij nooit in de steek zal laten. Er zal een oplossing komen, voor alles, altijd.

Bovenstaande als voorbeeld voor jou hoe het dus zeven jaar later kan zijn. Je streeft niet naar een totaal liggende lijn in de grafiek (tenminste ik niet). Je wilt dat de ergste heuvels en dalen uit de grafiek zijn, je wilt er niet meer door overreden worden als een egel door een auto, en je wilt kunnen meeveren met je ritme. Net als met het weer.

En ik denk dat dat vaak ook haalbaar zal zijn.

Bij mijn volgende muffin zal ik aan je denken!

Zie je wat je zegt inéz

Inéz: "Ik geniet van een wat betere dag"
Inéz, je zegt ik GENIET! Dat betekent dat je dat nog kunt, je laat jezelf zien dat het er echt nog wel is, ook al lijkt het soms heel ver weg. En die genietmomentjes komen steeds vaker terug, echt waar. En appel-kaneel-muffins bakken en opeten valt er zeker onder. Misschien op je automatische piloot, maar je bent in staat om zoiets te ondernemen met je zoon. Dat is al een hele prestatie. Je bent keihard aan het werk om jezelf beter te maken en de opname zal je daar alleen maar in ondersteunen. Wedden dat jij er wel komt!

Verkeerd begrepen? eerder opname?

Volgens mijn man heb ik de intaker verkeerd begrepen.........de haast achter alle papieren deze week heeft ermee te maken dat ik over een week al word opgenomen? Ik heb kennelijk haar woorden totaal anders begrepen. Volgens mijn man wilde ze het liefste dat ik morgen al zou komen, maar dat was verzekeringstechnisch niet haalbaar, maar over een week wel.
Ik ga het morgen checken, maar mijn man is erg echt zeker van. Ik hoop het zo! En wat is zo'n vent dan laconiek dat hij alles deze week wel regelt.....:)
Pffff ga even bijkomen! Wordt vervolgd....