Hap (milt eruit en koorts)

eens met Aagje

Ik ken de voorgeschiedenis maar ik vind nu ook dat je je druk maakt om niets.
Eerst spreek je een assistente, die doet de triage. Die vindt dat de arts die daar dienst heeft de vraag moet beantwoorden. Die weet niet direct wat die er mee aan moet, belt terug om je dat te vertellen en neemt contact op met het ziekenhuis.

Tja dat is nu eenmaal wat huisartsen doen, ze bekijken of ze het zelf afkunnen of dat ze moeten doorsturen of overleggen met een specialist. Waarom is dit niet goed? Waarom geeft het jou meer vertrouwen als die huisarts die jou niet kent meteen zegt dat je X of Y moet doen? De vorige keer heeft de hap toch ook niet goed gereageerd? Misschien hadden ze toen meteen moeten overleggen met het ziekenhuis.

Nogmaals: ik denk dat het probleem in de vaagheid van het advies zit. Overal staat dat je bij koorts meteen ab moet innemen en de huisarts moet bellen maar de vraag is dan toch echt: wat moet de huisarts hier nu precies mee doen? Vragen stellen zodat je weet of de koorts door een wond komt, een hondenbeet, een griepaanval of nog iets anders? Of moet de huisarts nog iets anders doen?

Ik zou mij juist erg gerust voelen als een huisarts durft te zeggen het niet te weten en contact moet opnemen ipv een huisarts die meteen maar roept dat je X of Y moet doen want dat heb ik 30 jaar terug ergens gelezen. Nogmaals: ik denk dat het probleem hier in de vaagheid zit, de antibiotica IS genoeg maar je moet ook de huisarts bellen. Hebben jullie zelf gevraagd waarom dat is? Vast niet alleen voor een herhaalrecepts?

Ik kan me de opwinding van Kaaskopje goed voorstellen

Gezien het verleden.
Als dit op zich zelf zou staan zou het in ieder geval een beetje knullig overkomen.
Is er eigenlijk verteld wie er buiten kantooruren gebeld moet worden?
Ik ben ook (mede door de draad van Kaaskopje destijds) veel mondiger geworden naar artsen toe.

Eigen ervaring met (huis)artsen is helaas ook erg slecht. Ze lijken wel van heel veel dingen niet op de hoogte, maar doen alsof ze alles weten.
En dan vinden het heel vervelend als je zelf met suggesties komt (want je wilt beter worden).
Als ik vorig jaar naar mijn huisarts had geluisterd had ik ook dood kunnen zijn. Advies dat ik kreeg bleek ronduit slecht, dus na opvolging advies verslechterde mijn toestand, maar dat werd niet geloofd. Ik werd zichtbaar lastig gevonden.
Ook de assistentes hebben bij mij meerdere malen dingen beweert die ze helemaal niet zouden moeten beweren.

Als patiënt had ik toch heel andere verwachtingen bij een huisarts.

Dit is een belangrijke reden dat het EPD niet gaat werken zoals men zou willen. Kaaskopje zou willen dat in het dossier een opmerking zou staan over de verwijderde milt en de consequenties voor de zorg voor haar dochter door de huisarts. Maar zo werkt het niet. Er komt een behandelbrief van de eerste hulp naar de huisarts en die wordt bij de patientengegevens geschoven in het gunstigste geval.
Het destilleren van gegevens die noodzakelijkerwijs in een epd zouden moeten staan zou door de huisarts moeten gebeuren en dan door de huisarts of de praktijkassistente ingevoerd moeten worden. Dat kost kostbare tijd die er meestal gewoon niet is.
Ook kun je niet verwachten dat men aan de telefoon het dossier wat informatie betreft paraat heeft. Directe toegang is het meest gangbare.
Daarom, en omdat er ook nog weleens wat fouten optreden in zo'n dossier is het belangrijk om zelf goed op de hoogte te zijn van je eigen dossier en daar ook mededelingen over te doen in een contact.
En dat werkt ook zo bij niet medische instellingen.
Het idee, ze hebben mijn dossier DUS ze weten alles als, is niet realistisch en niet handig.
Ook in de correspondentie met niet medische instellingen zorg je dat jij de medewerkers op de hoogte brengt van de benodigde informatie zodat in jou voordeel je zo snel mogelijk geholpen kunt worden.

Bianca

Maar deze huisarts heeft toch niets fouts gedaan? Hij heeft eerlijk toegegeven het niet goed te weten en daarom meer tijd nodig had om contact op te nemen met de specialist. Vertel mij wat daar fout aan is en waarom je gaat vergelijken met je eigen ervaringen met een huisarts.

Nogmaals: ik denk dat het door het vage advies komt wat hierbij gebruikt wordt: Ab in huis hebben, Ab beginnen bij hoge koorts en dan huisarts bellen. Wat dan? Wat moet de huisarts of de hap nu dan? Waarom weet Kaaskopjesdochter niet wat er dan moet gebeuren? Er hoefde ook helemaal niets te gebeuren en blijkbaar bracht dat de haphuisarts in verwarring. Ik kan het alleen maar toejuichen dat hij of zij vervolgens ging overleggen (ja ik zie overal dat ze contact moeten opnemen met de huisarts dus nu 's avonds de hap maar wat moet ik dan nu?????).

Rafelkap

Mijn dochter had op zondag 39,6 graden koorts en bij 38,5 moet je de huisarts bellen ná de eerste antibioticapil ingenomen te hebben. Op zondag ben je aangewezen op de huisartsenpost.

Uiteraard speelt de geschiedenis van vorig jaar mee. Ik verbaas me dat er zo weinig kennis is over problemen rond de milt, of het ontbreken daarvan.

Volgende keer

weten we in ieder geval dat we ons niet druk hoeven te maken.

De dienstdoende huisarts heeft het op zich goed gedaan. Hij heeft informatie opgevraagd in het ziekenhuis over wat hij moest doen. Liever goede informatie dan een losse flodder.

Misschien heb ik onrealistische verwachtingen van de kennis van een huisarts. Dat een huisarts zonder overleg met een specialist niet in de basiskennis heeft dat je zonder milt antibiotica moet innemen bij koorts en niet kan opzoeken hoe lang dat ingenomen moet worden, zal ik hem dan maar niet kwalijk nemen. Dit met een licht sarcastische toon:-)

Het is mij de opwinding inmiddels niet meer waard. Het is gebeurd, we weten nu een beetje waar we op moeten rekenen.

Volgende keer

Kaaskopje, wat verwacht je een volgende keer van de huisartsen of de hap? Dus wat wordt dan het doel van het bellen? Misschien dat je dat voor die tijd ook aan je eigen huisarts kan vragen, zodat je de volgende keer beter voorbereid bent. Of zelfs aan de arts in het ziekenhuis die de instructie meegegeven heeft. Dus bijvoorbeeld
- informatie over hoe lang je door moet gaan met de ab.
- wil je weten of er nog iets anders dan de ab moet gebeuren.
- is het alleen van belang dat de huisarts op de hoogte is van het feit dat er nu koorts is.
Een puur informatieve vraag, ik zou zelf ook niet zo goed weten wat de huisarts moet doen in zo'n geval, dus ik zou graag van een arts horen wat ik er van moet verwachten.

Ik snap het steeds meer (toch ben je wel onduidelijk ....). Nu pas begrijp ik dat de hap niet wist wat de dosis was. Misschien is die ook wel verschillend na een hondenbeet of een straatwond gevolgd door koorts (bacterie) in vergelijking met koorts door een virus.

Ik sluit me aan bij Tijgeroog, je dochter moet weten wát ze moet vragen en nog beter: zelf de dosis weten. Het is onzin dat een hap je dat moet vertellen. Een beetje zelfredzaamheid is hier wel gewenst. Je kunt beter weten wanneer je de hap moet bellen, in welke situaties en wanneer je kunt volstaan met de volgende dag de huisarts.

Dalarna

Op zich heeft die huisarts niet echt iets fout gedaan, maar gezien het verleden kan ik me de onzekerheid en irritatie wel goed voorstellen (zei ik dat gisteren ook al niet?)
Artsen zijn ook mensen hoor, en kunnen best onzeker zijn, maar ik ben nog niet veel artsen tegengekomen die zich realiseren dat patiënten ook mensen zijn en graag duidelijkheid willen. Juist over dit soort procedures. En zeker een HAP die ziet toch vaak mensen die redelijk in paniek zijn.

Ooit eens bij de HAP gezeten met een kind die gehecht moest worden. En toen kwam er iemand binnen met een schouder uit de kom. Hij gilde het zowat uit van de pijn.
Nee hij had zich niet aangemeld en ook geen legitimatie bij zich. Nou hij kreeg de wind van voren! Wat dacht meneer wel niet? Dat hij zomaar geholpen kon worden?! Een beetje medeleven kon er niet af.

Natuurlijk zat die man helemaal fout. Hij had nooit zomaar mogen binnenvallen. Hij had eerst zijn legitimatie moeten zoeken en de HAP moeten bellen voor advies. Want zo zijn de regels nu eenmaal.

Dalarna

Nu snap ik jouw insteek niet, eigenlijk. Precies dat wat je zegt en oppert is een kwestie van een afweging die een huisarts moet kunnen maken. Het lijkt mij enigszins om parate kennis te gaan (in geval van x, letten op y, volg procedure z1, z2 of z3). En die afweging ligt op het bordje van een (huis)arts (of in dit geval de HAP). Daarnaast heeft de arts in het ziekenhuis dit bij het gezin op het hart gedrukt. Daarnaast is er ongetwijfeld nog een brief van het ziekenhuis naar de huisarts gegaan. Kennelijk was er toen geen aanleiding voor de huisarts om eens bij zichzelf na te gaan of die kennis voldoende in huis is. Als het mijn huisarts was geweest, krijgt mijn vertrouwen een deuk.

Ik denk dat je vergeet dat bij het missen van een milt een onschuldig lijkend griepje voor de meesten, tot een ernstige situatie kan leiden bij een enkeling.

verbazen

Het was me even ontgaan dat het in een weekend was, natuurlijk had ze dan niet tot maandag moeten wachten.
Ik verbaas me nergens meer over Je moet er echt met je hersens bij blijven, anders was bv mijn kind nooit behandeld voor epilepsie en was hij nu nog veel en veel slechter. De co-assistente vond nog een onderzoek (was mislukt) te belastend en wilde me afpoeieren. Toen noemde ik wat symptomen waar ze niet omheen kon blijkbaar, want na 5 min overleg met de neuroloog werd ik teruggebeld en kon er ineens wel met spoed een e.e.g. gemaakt worden. Eerdere symptomen die ik meldde waren niet opgeschreven en doorgekomen. We hebben nu geen co-assistenten meer ertussen, dat wilde ik niet meer.

Sterkte en volgens mij heb je een hoop tips gekregen voor een goed gesprek met je huisarts zodat jullie weten wat te doen voortaan.

Bianca en Judith

Ik vind het niet prettig dat je allerlei andere situaties er bij haalt, het gaat om DEZE situatie en of de arts al dan niet goed handelde. Overleg met een specialist vind ik altijd goed en natuurlijk zit er een geschiedenis vast aan de dochter van Kaaskopje (daar ging ik ook op in) maar ook hier denk ik dat je gewoon even objectief moet kijken en dan zie je dat er totaal geen gevaar was (ab was ingenomen) en de arts even ging overleggen. Moet werkelijk elke arts alles maar weten en vertrouwen jullie daar op? Mijn huisarts zoekt ook wel eens wat op in de computer, ze heeft eens voor mij een flink literatuuronderzoek gedaan omdat ze zich, met mij, afvroeg of symptoom X en Y niet kan betekenen dat er iets anders aan de hand is dan ziekte X en Y.

Judith: het ging hier niet om de huisarts maar een huisarts op de huisartsenpost. Hier hebben ze volgens mij dus niet onze informatie op die huisartsenpost en wat is er nu in hemelsnaam mis als je ziet dat de situatie niet levensbedreigend is je even gaat overleggen met een specialist? Waarschijnlijk heeft deze huisarts dus geen patiënten zonder milt of er was onduidelijkheid in het beleid of gewoon onzekerheid en wilde men wel zekerheid, Kaaskopje hoeft toch niet alles gehoord te hebben over de achtergrond en reden?

Nogmaals: wat is er mis met een huisarts die inschat dat de situatie niet levensbedreigend is en zegt dat hij/zij even gaat overleggen en straks terugbelt?

Dalarna juist de geschiedenis

maakt het dat Kaaskopje zich druk maakt. En terecht.

En natuurlijk heeft mijn ervaring daar op zich helemaal niks mee te maken.
Maar het illustreert naar mijn gevoel wel hoe er vaak met mensen om wordt gegaan in deze situaties. En die ervaring maakt toch dat ik er in het vervolg met een ander gevoel heen ga.
Ik denk dat het voor Kaaskopje ook het geval is? En dat ik deze (zeer on-relevante sorry) anekdote bijhaalde.

Sorry als het niet relevant genoeg was hoor...

Dalarna

Hoezo haal ik andere situaties erbij? Volgens mij doe je dat zelf (je gaat over op jouw ervaring met jouw huisarts). Wat fijn dat jij een huisarts hebt die jou kennelijk heel serieus neemt (literatuur zoekt etc) maar niet elke huisarts is zo. En misschien is jouw huisarts ook in stressmomenten heel kundig, wie zal het zeggen.

Dalarna, wat zeg je nu eigenlijk? Pas als het levensbedreigend is, is het serieus (genoeg)? Zo'n situatie wil je toch voorkomen? "Nou, laten we even wachten tot we kunnen zeggen dat we niet meer weten of ze het wel gaat redden". Dat is levensbedreigend. Hoe kan jij dan zien aan welke kant je van de scheidslijn zit (niet bedreigend, niet bedreigend genoeg, bedreigend, ernstig bedreigend)? Bel jij in dat soort gevallen de HAP? Ik bel 1-1-2 of -als de situatie zich daarvooor leent- met de auto. Het is dus zaak om vooral voordat een situatie flink verslechterd contact te zoeken, op advies van de arts in het ziekenhuis zelfs. Het lijkt wel of jij vindt dat de vraag aan de HAP veels te groot was gezien de situatie. Ik denk dat het een kleine vraag is met kans op een situatie waarvan je niet wilt dat die uit de hand loopt en waar deze HAP (en huisarts) wat teveel moeite mee lijken te hebben.

Wat er mis was is dat een huisarts geen idee had wat de noodzaak van de situatie was en een gemis in kennis. Daarvan zou ik me afvragen of ik wel kan vertrouwen op deze huisarts met het oog op dochter zonder milt. De functie van de milt is echt onderdeel van de lesstof. Daarbij legt dit ook een mogelijk communicatieprobleem bloot tussen huisarts en HAP. Staat dochter wel op de radar, als het nodig is?

Het komt op mij over alsof je zegt dat ze zelf die afweging moeten kunnen maken want zoiets kan je niet aan een huisarts of HAP vragen. Als je het hen niet kan vragen, wie moet je het dan vragen?

judith

Jouw stukje komt ná je naam, niet ervoor Ik had eerst alleen een posting voor bianca en bedacht dat ik niet een aparte posting voor jou hoefde te gaan maken.

Jij praat in je vorige posting alsof het de huisarts van kaaskopje was, daarom zeg ik dat het om een hap gaat. Verder begrijp je mij echt niet.

Als er een levensbedreigende situatie is dan verwacht ik niet dat een haphuisarts even over een uurtje terugbelt. In dit geval is ingeschat dat de situatie NIET levensbedreigend is en dan heb ik er geen probleem mee dat de haphuisarts even rustig gaat overleggen met een specialist. Als deze huisarts geen idee had over de noodzaak had hij geen specialist gebeld, hij onderschatte juist niet de situatie.

Maar goed ik houd er over op.

radar en communicatie

Huh, Daarbij legt dit ook een mogelijk communicatieprobleem bloot tussen huisarts en HAP? Er is geen communicatie tussen huisarts en HAP, daarvoor dient toch juist de HAP, dat de huisarts in kwestie dan vrijaf heeft. Soms is er toegang tot de patiëntengegevens via de computer maar is dacht ik niet op alle plekken mogelijk en dan ook nog alleen als er toestemming van de patiënt ligt. Dat is niets anders dan het vóór het computertijdperk was toen de huisartsen in het dorp de diensten verdeelden en de dienstdoende ook niet zomaar bij de papieren van de anderen kon.
Dat geeft ook niet want de dienstdoende huisarts van vroeger en nu die op de HAP zijn voor noodgevallen en die worden op zich beoordeeld. De patiënten moeten zelf hun verhaal kunnen doen en belangrijke dingen melden, welke pillen ze slikken, dat ze vorige week een hartinfarct hebben gehad, dat ze suikerziekte hebben, dat hun milt er uit is. En de dienstdoende gaat met die gegevens acuut iets doen of gaat eerst overleggen.

Boosheid

Kaaskopje, ik snap je boosheid heel goed, maar ik denk toch dat deze gekleurd is door je traumatische ervaring van vorig jaar.
De huisarts heeft het m.i. goed opgelost door de specialist te raadplegen.
Persoonlijk tref ik liever zo'n huisarts dan eentje die denkt alles zelf wel te weten met het risico dat hij verkeerde beslissingen neemt.

Dus ja: ik denk dat je teveel verwacht van een HAP-arts. Als specialiste op het terrein van een ziekte die jou (of in dit geval: jouw dierbare) treft, overschat je denk ik de parate kennis die een basisarts heeft van tig aandoeningen en ziektes. Een huisarts zal heus inschatten dat er een verhoogd risico is, maar vraagt bij de specialist na wat de precieze behandeling moet zijn. Dat lijkt me prima.

Tijgeroog en dalarna en iedereen:-)

Wij wisten niet beter dan dat we meteen de huisarts moesten bellen. Naar ons idee dus belangrijk en niet om nonchalant mee te doen. Nú weten we dat dit telefoontje niet meer is dan het opvragen van een recept voor een volledige kuur. Omdat ik mij nu ook wat directer heb verdiept in wat er mis kan gaan als je die antibiotica niet inneemt, weet ik hoe belangrijk het is om het wél in te nemen, maar dat staat of valt niet met een gesprek binnen een half uur nadat er koorts is gemeten.

Als ik een aantal reacties lees, is het niet 'eerlijk' van mij om van een huisarts te verwachten dat hij of zij in de parate kennis heeft dat een miltloze patiënt met koorts een bepaalde behandeling nodig heeft. Ik als leek had dat voorheen ook niet geweten, maar ik blijf toch vinden dat dit geen uitzonderlijke kwaal is, net zo min als dat een arts moet weten hoe je bij een longontsteking moet handelen, of met een blindedarmontsteking. Maar blijkbaar is het in onze stad bij deze hap wel bijzonder. Nou ja, het zij zo. Zoals ik al zei is het mij de opwinding niet meer waard. Dochter is weer op de been en daar gaat het om.

Kaaskopje

Ik denk dat de communicatie in dit geval mis is gegaan bij de arts in het ziekenhuis. Als die tegen jullie had gezegd dat je de huisarts moest bellen voor een nieuw ab-recept, had jij ook wel begrepen dat daar geen bloedspoed bij was. Dan had je als je voldoende ab voor het weekend in huis had op maandag je eigen huisarts gebeld en gezegd dat je nieuwe ab nodig had. Niets aan de hand.
Nu wist je alleen dat je de huisarts moest bellen. Weekend, dus de hap gebeld met de mededeling dat er koorts was en dat de huisarts gebeld moest worden. Jij weet niet wat de huisarts moet doen, de hap weet niet wat ze moeten doen. "Het zal wel meer zijn dan alleen een herhalingsrecept, anders hoeft ze de hap niet te bellen." Die gaan dus informatie inwinnen bij de arts in het ziekenhuis, waar blijkt dat het nieuwe recept genoeg is.

Ik denk dat jij door de opdracht van de arts in het ziekenhuis (bel de huisarts) verwachtte dat de huisarts meer moest doen dan alleen een nieuw recept verstrekken. Dat kan ik me goed voorstellen. Maar omdat ze niet meer hoefden te doen kun je van de hap ook niet verwachten dat ze wel weten wat ze meer moeten doen. :-)

Samenvatting

Korte samenvatting van m'n vorige stukje:
Ik snap dat jij meer verwachtte van hap, maar ik denk dat in dit geval de hap juist gehandeld heeft en de arts in het ziekenhuis iets meer informatie had moeten geven.

Tijgeroog

Precies zo denk ik er ook over. De fout zit bij de onduidelijkheid van de arts in het ziekenhuis en een haphuisarts gaat denken dat hij of zij iets mist (het zal toch niet dat ze voor een herhaalreceptje moet bellen?).

Dalarna

Maar we kunnen met zulke informatie van de arts kaaskopje niet echt aanrekenen dat die verwacht dat de hap wel meer doet. Want voor een herhaalrecept hoeft ze de hap natuurlijk niet te bellen.

Kaaskopje

Het aantal mensen zonder (werkende) milt is minder dan een half procent.

skik

Asplenie

Alleen al in Duitsland heeft 1 op de 1000 mensen geen milt meer en daarnaast zijn er nog meer met een slecht functionerende milt. Dat is dus een niet te negeren aantal.
Verder hier nog een link van het RIVM. Er staat dat mensen na een splenectomie minstens 2 jaar lang antibiotica moeten nemen (profylaxe) en altijd een dosis op zak moeten hebben. Bij koorts moet binnen een uur antibiotica worden genomen en moet de patient zich melden bij een arts.
"Daarom dienen alle patiënten met (functionele) asplenie bij de eerste tekenen van infectie direct (< 1 uur) te starten met antibiotica, die zij continu op voorraad hebben en waarvan zij de eerste gift bij zich moeten hebben. Bij koorts moeten zij zich altijd bij een arts melden voor klinische beoordeling."
http://www.mmmig.nl/static/filebank/63d5703942aa97d2a8b4598da2a708ec/hyo-a-splenie.pdf

tijgeroog

Waar heb ik gezegd dat ik het kaaskopje wel aanreken?

Nogmaals: het advies is ook voor een huisarts onduidelijk, zie de link waar Elisa mee komt. Zo iets had ik ook wel gevonden, er moet bekeken worden waar de koorts vandaan komt (een wond, hondenbeet of een flinke verkoudheid) maar nergens staat dat duidelijk en als kaaskopjesdochter dan zegt dat ze de hap moet bellen bij koorts denkt de hap dat er iets anders is dan het herhaalreceptje etc etc etc. Haphuisarts denkt netjes kaaskopje te bellen om het uit te leggen maar kaaskopje (met de voorgeschiedenis) is dan meteen alle vertrouwen kwijt. Dat laatste is natuurlijk niet handig maar ja dat ik kan ik mij best voorstellen.

De ziekenhuisarts had duidelijker moeten zijn maar dat zei ik toch al?