U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
GGZ voor kind, hoe werkt dit?
Goeiemorgen,
Hoe werkt het met de vergoedingen voor geestelijke gezondheidszorg voor kinderen in NL?
Wij zijn een half 'expat' gezin (ik ben NL maar heb hier amper gewoond als volwassene). We wonen nu sinds een jaar of 2 in NL, gaan wel weer weg, maar geen idee wanneer.
Mijn dochter (10) woont voor het eerst buiten haar geboorte- en thuisland.
Ze heeft het er niet gemakkelijk mee. Ze vindt het op zich best goed in NL, maar ze mist haar vriend(innet)jes enz van daar. O.a. daarom wilden we graag dat ze een counselor zou kunnen zien.
We hebben een prima op het oog en hebben een goede NL zorgverzekering, alleen nu blijkt die geen GGZ voor kinderen te vergoeden. Dit zou via de gemeente moeten? Ik snap er weinig van (ja, ik heb via Google gezocht maar ik kan niet vinden wat ik zoek), kan iemand wellicht wat algemene uitleg geven?
Er is niets erg zwaarwegends met haar aan de hand, het gaat thuis en op school goed, maar ze zou wel wat ondersteuning kunnen gebruiken.
Een specifieke vraag is moet/kan dit via verwijzing van de huisarts? Verder begrijp ik het hele proces niet zo. Ik lees van alles wat betrekking heeft op probleemkinderen maar ik herken mijn dochter daar niet echt in, dus dat zal een ander soort zorg zijn?
Ja maar
Is een kind dat heimwee heeft naar een peut/coach sturen niet als schieten met een kanon op een mug?
Ik ben erg voor solidariteit, als een kind een serieus probleem heeft vind ik het prima on middels belasting of zorgpremie bij te dragen aan hulp voor zo’n kind. Maar een kind dat haar vrienden mist omdat haar ouders zijn verhuisd naar een hulpverlener sturen, nee ik vind niet dat daar gemeenschapsgeld aan besteed hoeft te worden. We hebben allemaal hobbels en bobbels en soms flinke heuvels of bergen te overwinnen in ons leven. Een kind dat het op alle vlakken gewoon goed doet hoeft geen hulp bij een hobbel. Die heeft een paar lieve ouders nodig en die heeft ze.
Bovendien, er zijn heel veel kinderen die in deze tijd hun sociale leven en hun vertrouwde (school)omgeving missen, die hebben ook geen hulpverlener nodig om daarmee te (leren) dealen.
De route
De meeste hulpverleners weten zelf heel goed hoe het met de financiering van hun dienst gaat. Al dan niet met verwijzing, al dan niet betaald via de gemeente. Je zou het ook nog kunnen vragen aan de betreffende counselor. Zorg dat de financiering goed geregeld is en neem daar geen risico in.
Wij hebben een psychiater waar de zorgverzekeraar geen contract mee heeft. Dus betalen wij iets extra voor een restitutiepolis waarmee deze hulpverlener grotendeels betaald wordt. Dan betalen wij er nog wat bij. Maar vrije artsenkeuze is voor ons belangrijk.
En bovendien heb ik geen zin om ieder jaar een andere hulpverlener te nemen of uit te zoeken of mijn hulpverlener komend jaar al dan niet een contract heeft met mijn zorgverzekeraar. Of ze je gek willen maken.
Pluis
Daarom: ze moet met kind naar de huisarts en die kan als eerste beoordelen of kind een probleem heeft dat valt in de categorie ‘vervelend maar daar is geen specialistische hulp bij nodig’ of anders. Op basis van de informatie hier is dat voor mensen als wij niet te beoordelen.
Die counselor
Anne J: "Je zou het ook nog kunnen vragen aan de betreffende counselor."
Precies, dat zei ik in #5 ook al.
Ggz wordt vergoed door de gemeente na verwijzing door een (huis)arts en de behandelaar moet een contract hebben met je gemeente! Hou verder rekening met een wachtlijst.
Mijn dochter heeft een breed psychologisch onderzoek gehad, we waren het op punten oneens met de conclusie, er is veelvuldig met school gesproken en ze is ook door een revalidatieteam in het ziekenhuis gezien. Ik heb de kinderbescherming of de gemeente in die 2 jaar aan onderzoek verder niet gesproken of signalen gekregen dat we als gezin onderwerp van zorgen waren. Er gaat helaas veel mis in jeugdzorg maar ik herken ons gelukkig niet in het schrikbeeld van AnneJ.
Terug naar je dochter. Ik merk dat de 8 weken geen onderwijs en clubjes voor mijn dochter zwaar waren. Enigkind en wat buitenaf wonen doet wat met je qua eenzaamheid. Dus in die zin begrijp ik je zorgen wel. Als na 2 jaar Nederland de heimwee er nog steeds is en door de isolatie vanwege Corona de situatie verslechterd dan moet je wat. Dat kan via de huisarts maar je kan het ook zelf betalen. Ze heeft in ieder geval ook jullie hulp nodig! Een therapeut is maar eens per week, de rest zul je als ouder moeten ondersteunen. Wat bij mijn dochter in ieder geval goed helpt, is het benoemen en aan haar mindset werken. School heeft dit vorig jaar goed opgepakt. Ook vindt dochter het boek van Wouter de Jong over Superkrachten in je hoofd Mindgym voor kids erg prettig. Ze bladert er vaak in en haalt er tips en inzicht uit waar ze wat mee kan.
Expat
Voor veel hulpverleners is 'goed' opvoeden een panacee tegen problemen. En wat je onder goed opvoeden verstaat is cultureel bepaald.
Dus als je wat onenigheid krijgt of onbegrip is er al snel gedoe over onbegrepen zaken die voor jou als expat vanzelfsprekend zijn maar dat van het publieke opvoedverhaal afwijkt. Idem uiteraard als je geen mainstream gezin bent of 'gelooft' in attachment parenting.
Tel daarbij op andere vinkjes als huisvesting, presentatie, beroep of het ontbreken daarvan. En je weet dat een ongeluk in een klein hoekje zit.
Hulpverleners zijn net mensen en ze kunnen nou eenmaal makkelijker omgaan met OSM dan met een diversiteit aan mensen. De diversiteit kan bij ongemakkelijke relaties aangewezen worden als oorzaak van de problemen van een kind.
En dan blijken hulpverleners alle macht te hebben om dat frame te hanteren. Tot aan de rechter toe.
Dus denk niet, ik ben de ouder, de opdrachtgever, we hebben een geneeskundige behandelingsovereenkomst. Als puntje bij paaltje komt is de overgang van zorg naar justitie zo gepiept. En zijn al die 'waarborgen' slechts papier.
Als ouder heb je uiteindelijk geen positie in de hulpverlening aan je kind. Zolang je daar niet mee geconfronteerd wordt kun je je daar ook eigenlijk niets bij voorstellen.
Ik had zelf ook echt geen idee. En wij behoren nog tot die 5 procent die een rechtzaak met deze subjectieve organisaties gewonnen hebben.
Juist expats zijn kwetsbaar. Dan moet je hier blijven omdat je jarenlang rechtzaken hebt lopen. Ik zou het risico niet nemen.
Vrijgevestigd
Mocht je daar toch heil van verwachten, bijvoorbeeld doordat je een 'prima coach' kent, doe het dan in elk geval vrijgevestigd en niet bij iemand van een grote hulpverleningsconglomeratie. Vrijgevestigden hebben belang bij jou voor hun inkomen.
Voor veel grotere organisaties is het een afgesproken protocol, bij twijfel melden, en er is minder een greep in de kas of het is zelfs broekzak vestzak omdat de jeugdbescherming onder dezelfde paraplu valt. Dan is zorgen dat die geldstromen blijven stromen een vanzelfsprekend verdienmodel.
Bieb
De meeste bibliotheken voor onder de 18 jaar zijn gratis. Er is wel een boete op het niet tijdig terugbrengen van boeken, daar moet je wel op letten. Maar je kunt ze indien tijdig ook electronisch verlengen. En er zijn electronische boeken.
Er is een beperkte bibliotheek voor buitenlandse talen. Maar je kunt altijd een boek aanbevelen en vragen of ze die bestellen.
Verder kun je ook boekjes kopen.
https://www.ako.nl/op-reis-met-heimwee-9789462914261.html
Als is het alleen al om voor jezelf wat meer tekst voor je kind te hebben.
Mijn kinderen heb ik overigens ook naar haptotherapie gestuurd. Deels bij te betalen. Daar leerden ze wat meer over het hanteren van grenzen en emoties. Want kinderen in de groei hebben daar soms ook gewoon tekst bij nodig.
Een andere film over emoties is Inside Out, een Disneyfilm over emoties.