U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
De koek is op
Na jarenlang vooral alleen voor de kinderen te hebben gezorgd, veel tegenslag gehad, hard moeten knokken om verder te kunnen, veel in moeten leveren, enzovoort... is er vandaag na een relatief onnozel tegenslagje iets geknapt in mijn hoofd. Ik ben al die jaren bijzonder overbelast. De vader is wel in beeld, maar neemt niets over van alle extra dingen die komen kijken bij het verzorgen van kinderen met iets extra's. En opeens ging het mis vandaag. De koek is op, mijn kracht is weg.
Ik heb geen sociaal netwerk en ken mijn buren te slecht om ze lastig te vallen. Ik schrijf dit rustig, maar ik ben al de hele middag aan het janken, niet in staat actie te ondernemen. Ik moet mijn werk afbellen, maar kan het niet opbrengen. Boodschappen doen, maar al jankend door de superarkt lopen zit er niet in. Een kapotte auto regelen, maar ik heb zoiets van "laat dat kreng maar even staan" (waarschijnlijk ook niet meer te repareren). Dan maar even geen inkomen.
Straks komen de kinderen thuis met hun vraag om extra aandacht. Op dit moment kan ik niet lief zeggen "nee, nu even niet". Ik zit echt tegen krijsen aan, zo keikapot ben ik nu.
En oh ja, de maatschappelijk werkster bij wie ik mijn ei kwijt kan, is er pas donderdag weer.
Ik ga geen gekke dingen doen. Maar ik kan nu ook niet meer verder. Ben zo ongelooflijk kapot en ik kan nergens heen. Koken, kinderen opvangen, van alles regelen, boodschappen, als ik eraan denk word ik echt fysiek misselijk en hup, daar komen die tranen weer.
Wat moet ik nu doen? Waar kan ik heen?
Kapot
Kapot: "Een apie op mijn schouder dat me uitscheldt: "Aanstelster! Dramaqueen! Straks leren ze je werkelijke kant kennen!"
Heb jij dan een andere kant. Kun jij zo goed zo lang toneel spelen dat niemand jouw werkelijke kant ziet? Volgens mij laat jij je werkelijke kant wel degelijk zien: een mooi mens dat keihard knokt voor haar kinderen en die daardoor opgroeien tot geweldige mannen. En nu wordt het tijd dat je aan jezelf toekomt. Gewoon door jezelf toe te staan om helemaal niets te doen. Kruip in je bed. Slaap gaten in de dag, doe simpele sudoku's om niet te gaan malen met je gedachten. Sta jezelf toe om nu heel ziek te zijn en de tijd te nemen om er sterker uit te komen.
Die gezinscoach klinkt trouwens goed', ik hoop dat dat snel echt van de grond komt en dat het je echt kan helpen. Echt, het komt weer helemaal goed met je, in jou verhalen zie ik mezelf in een spiegel van 2 jaar terug en hoewel ik er ook nog steeds niet helemaal ben, ben ik er nu toch weer een heel eind.
Lieve puck en allemaal
Dank je.
Ik heb vannacht redelijk goed geslapen, ben net wakker geworden. Nog steeds moe, maar ik geloof dat dat nog wel even duurt. Ik heb begrepen dat Puck door verschillende mensen wordt benaderd voor meer info. Dat is wat mij betreft okay, stel ik op prijs, ik mail haar hier nog over.
Ik wil een openbaar forum niet meer zo intensief volschrijven met mijn verwerkingsproces, zal af en toe nog wel een update geven.
Het klinkt wel koud en afstandelijk zoals ik het opschrijf, maar formuleren is momenteel niet mijn beste kant en ik wil nogmaals benadrukken dat jullie lieve berichten me heel veel doen!
Ik lees het nu pas
Ik mail je wel! Althans als je bent wie ik denk dat je bent!
Zet hem op meid, en ga geen gedachten voor een ander invullen! Dat vertroebeld je denken!
Ahum
Ik mail je dus niet. Mijn pc is gecrasht en nu moet ik via webmail en ik heb dan je mailadres niet. mailt u mij maar indien je bent wie ik denk! en als je er behoefte aan hebt natuurlijk 
. als ik niets hoor ook prima!
Nikus
Als ik ben wie jij denkt dat ik ben klopt het mailadres niet meer, want die is nog niet zo lang geleden veranderd En jouw mailadres heb ik niet meer, denk ik...
Kan ik bemiddelen?
Nikus, je mag me met je vermoeden mailen. Als je vermoeden juist is dan geef ik je het juiste e-mail-adres van kapot.
[email protected]
Rust....
Er begint rust in mijn hoofd te komen. Ik ben nog wel heel gauw vermoeid. Vanmiddag kreeg ik weer visite en die heeft de uitgebloeide bloembakken schoongemaakt.
Ik kan nog steeds erg slecht tegen drukte en geluiden, maar langzaam maar zeker komt wel het besef wat voor roofbouw ik op mezelf heb gepleegd. Ik heb de nodige virtuele draaien om de oren (uit liefde!) gehad en een zeer rechtstreekse chat gisteravond kwam weliswaar hard aan, maar was ook zeer nuttig en de persoon in kwestie wil ik dan ook heel hartelijk bedanken. Soms heeft een mens dat gewoon nodig.
Het gaat tijd kosten, weet ik. En daarna zien we verder. Ik heb een harde klap gemaakt en ik besef nu (al protesteert er nog steeds iets) dat ik heel erg mijn tijd moet nemen en die agenda leeg moet houden, anders blijft het dweilen met de kraan open, met terugvallen die telkens heftiger en zwaarder worden.
Kapot
Ik vind het zo verbazingwekkend dat jij zo treffend kunt omschrijven hoe je je voelt en dat je heel goed in staat bent om nu al te analyseren waar je behoefte aan hebt. Ik weet zeker dat je er weel helemaal bovenop komt, maar gun het alsjeblieft heel veel tijd. Fijn dat je gisteren een chatpartner had die je van nut was.
Puck
Ik mail je morgen. Ik ben zo moe dat er enkel onzin uitkomt ;-)
Kapot
ik denk aan je en wens je veel rust toe! Weet niet goed wat te zeggen, maar ik steek hier een kaarsje voor je op!
Liefs