De koek is op

Kapot

Pak alsjeblieft de aangeboden hulp aan, daar zijn we toch voor op de wereld, om elkaar bij te staan? Er is altijd ergens hulp, dat weet ik heel zeker. Ik kan je niet fysiek ter zijde komen staan, maar voor je bellen kan ik ook ([email protected]).
Een hele dikke virtuele knuffel en ik hoop zo ontzettend dat je iemand van ons mailt.
Groetjes
Massi

Niet gek hoor

ik ben zelf ooit overspannen geweest van minder hoor.Kan je gewoon overkomen, kan iedereen overkomen. Bij mij kwam het door een doodgewone verhuizing van huis en een verhuizing van functie op mijn werk. Dat tezamen met kleine kindjes, kleine verbouwing en ik denk zelf nu gewoon de verandering van het vertrouwde en hup daar zat ik. Ineens, van de ene dag op de andere. Janken om niets, niet naar mijn werk durven, niet thuis durven zijn. Graag terug naar mijn oude huis willen.(vluchtgedrag). Ik heb toen met de kleine van 1 jaar kilometers met de wandelwagen gewandeld, dat was het enige wat ik wilde en kon. Frisse neus halen en weg van alle ellende (zo voelde ik dat toen) ik was ook echt totaal mezelf niet want mijn nieuwe buren gingen bijvoorbeeld op vakantie en ze zwaaiden zeg maar bij het weggaan en hup... janken! (zó raar voelde ik mezelf)
Pas toen ik met behulp van de bedrijfmaatschappelijkwerker kon accepteren dat het helemaal niet erg was om eens een stapje terug te doen, geen perfect huishouden te hebben en ook gewoon eens kon zeggen tegen iemand, "nee, dat kan ik niet" ging het wat beter met me.
Na een maand ben ik weer gaan werken, eerst halve dagen, en terug op mijn oude vertrouwde functie, even niets nieuws, gewoon wat ik gewend was. Ik heb er van geleerd dat ik beter nee moet leren zeggen, dat dat echt geen schande is, en dat je soms moet toegeven dat je iets (nu) niet kunt.

succes, het komt echt goed! Het is al goed dat je nu even de boel de boel probeert te laten.

Verwerken en zo

Lieve, lieve allemaal (bah wat klef! )
Ik ben aan het verwerken. Aan het aanvaarden. Maar ook nog heel hard aan het spartelen. We weten allemaal hoe er wordt gedacht over mensen in de bijstand, mensen die een PGB nodig hebben etc. Niet iedereen heeft dat begrip. Lees de andere rubrieken in OOL maar, hoe hard mensen kunnen zijn. Ik heb heel hard gevochten voor mijn zelfstandigheid, om te bewijzen dat ik geen profiteur ben, dat ik mijn grenzen ook kan verleggen en dat ik best goed begrijp dat elk huisje zijn kruisje heeft en ik dus niet moest lopen miepen.
Nu moet ik mezelf toestaan te miepen, en hulp te vragen.
Het is trouwens niet zo dat ik aangeboden hulp heb geweigerd. Er komen mensen hierheen, ik weet alleen niet meer of het vandaag of morgen is. Ik wil inventariseren wat er moet gebeuren. Kan het alleen nog niet. Ik heb die agenda liggen hier, vol aantekeningen. Geef me een Chinese krant en ik snap die net zo goed. Ik neem niks meer op.
Er is inmiddels ook iemand die contact op wil nemen met mijn baas. En als er iemand mee wil als ik naar de bedrijfsarts moet dan neem ik dat gráág aan!
De maatschappelijk werk komt morgen, is al op de hoogte van de situatie. Ik laat het over me heen komen.
Contact met BJZ wil ik absoluut niet, dat kan het PGB in gevaar brengen. Ik heb in het verleden een heel nare ervaring hiermee gehad.
Maar mocht ik de indruk wekken geen hulp aan te willen nemen: dat is niet waar. Ik besef dat ik geen keus heb, ben amper in staat een boodschappenlijstje te maken bij wijze van spreken. Maar het is zo moeilijk dingen te delegeren. Bezoek aan dokters, 10minutengesprek op school, dat soort dingen moet ik toch zelf doen, vrees ik ;-)
Ik ga dit de komende dagen inventariseren. En verder slapen, slapen, slapen, en hopen dat er niet nog meer ellende op mijn pad komt die nog meer zand in de machine gooit.

Lieve kapot

" Bezoek aan dokters, 10minutengesprek op school, dat soort dingen moet ik toch zelf doen, vrees ik ;-)" => maar als er iemand méé kan om jouw belangen duidelijker en helderder te verwoorden en te verdedigen, dan hoef je het in elk geval niet alleen te doen. Inventariseren? Prima! Als er toch mensen naar je toekomen, kunnen die je daarmee helpen. Knuffel! Ik zorg een beetje uit de verte, goed?

Kapot

Ik ben bang dat ik hiervandaan niet zo veel voor je kan doen. Maar er wordt ook hier aan je gedacht. Heel veel sterkte gewenst!

Jij staat nu op nummer 1!

Wat een ander zegt of doet moet je vanaf nu volkomen koud gaan laten. Natuurlijk schrijven er op dit forum mensen dingen op met een harde toon. Dat is het leven! Vaak doen mensen dat ook om een ander iets in te laten zien, meestal echt niet om je te pesten.
Voor nu: RUST UIT!!!!!! Laat dingen voor zover mogelijk liggen, en laat ze maar kletsen. Hoe kom je erbij dat (als je ziek bent of een uitkering hebt o.i.d.) je dan een profiteur zou zijn? Wie heeft dat ooit tegen je gezegd? Mooi dat dat niet klopt hoor, je doet je best toch?!

Gr. Poezie.

Kapot

Ik wens je allereerst heel veel sterkte toe!Probeer te snappen dat niemand je hier een profiteur vindt,dat weet ik zeker.De toon van veel discussies kan kritisch zijn,maar is nimmer persoonlijk aanvallend bedoelt naar jou toe.Je doet je best,stinkende best,meer kan iemand niet van je verlangen!

Kapot

Kapot, ik kan je misschien verder niet veel helpen, maar een dikke vette < KNUF> geven kan ik wel. Hou vol!

Update

Pelle, ik mail je nog!
Kreeg net telefoontje van iemand die een gezinscoach aan het regelen is. Er moet nog wel een verwijzing van de hulpverlening worden geregeld, maar dat komt morgen voor elkaar.
Verder gaat iemand (niet-OOL) contact met werk opnemen om de situatie te verduidelijken, want ik heb dus dat sms-je gestuurd zoals wer dvoorgesteld hier.
De jongens zijn net opgehaald door de begeleidster.
Ex reageert niet op mijn mail, begeleidster zal oudste per fiets bij ex afleveren.
Wat ben ik blij en dankbaar met al die mensen om me heen, ook op afstand! Het helpt me dingen los te laten. De chaos stormt nog steeds, nadenken kan ik nog steeds niet goed, ik heb zelfs fysiek pijn, maar langzaam komt het besef dat ik mag "terug naar nul".

Niet druk om maken nu

Lieve Kapot,
Ik voel me behoorlijk nutteloos hier zo achter die p.c. en ben bang dat ik veel te ver weg woon om praktische hulp aan te bieden. Maar ik zou het graag doen als je wat dichterbij woonde. Gelukkig hebben anderen dat al gedaan. Grijp dat aan...al is het maar om het 'gevoel' te hebben er niet alleen voor te staan.
En nu, moet je je vooral niét druk maken om wat anderen van je vinden. En of ze wel wat vinden ervan en zeker niet om belangrijke beslissingen die in de toekomst liggen. Dat komt wel weer. Nu moet je je écht even gewoon alleen druk maken om jezelf. Jij op nummer 1. En de rest komt wel weer als je weer wat opgekrabbeld bent.
Ik wens je veel kracht en sterkte en natuurlijk ook veel hulp. Het komt goed, ik weet het zeker. Zo'n sterke vrouw die alleen het al zolang red...Tuurlijk komt dat goed, als je eerst gewoon 's uitrust en dan de stappen zet die nodig zijn.
groeten albana

Kapot

Ik kan helaas ook niks voor je betekenen. Wil je alleen heel veel sterkte wensen! Ook van mij een dikke knuf!

Kapot

Laat los wat anderen denken. Het gaat nu om jou en hoe jij het beste voor jezelf en je kinderen kan zorgen.
Veel hulp en ondersteuning is nu georganiseerd in het Centrum voor Jeugd en Gezin zie http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/centrum-voor-jeugd-en-gezin-cjg/wat-doet-een-cjg
Dat is zeg maar een toegangsloket voor alle vormen van hulp, begeleiding, gezinsondersteuning etc. Laat je maatschappelijk werkster de mogelijkheden onderzoeken. Er is meer mogelijk dan je zelf denkt. Gezinsondersteuning heb ik ook een tijdje gehad; er komt dan iemand thuis om je te helpen met praktische zaken dus ook telefoontjes plegen, papieren invullen oid. Of je kind naar school te brengen.
Oudergesprekken kan je ook telefonisch doen; ik heb daarvoor het telefoonnummer van de leerkrachten gekregen in geval van ziekte.
Het is nu allemaal een warboel in je hoofd; laat die maatschappelijk werkster zoveel mogelijk doen, alsook de huisarts. Maak je vooral niet druk om je werk. Hoe lang je ook nodig hebt om te herstellen, gun jezelf die tijd en laat je niet opjagen; of het nou een paar maanden of een jaar gaat duren.
Jij bent gewoon ziek. Je lijf en je geest zijn op. Dat komt weer goed met de nodige hulp en tijd. Wees niet zo hard voor jezelf; je bent ook maar een mens...
Hou van jezelf, zorg goed voor jezelf want je bent het waard!

Kapot

het heeft een aantal berichtjes geduurd, maar volgens mij weet ik nu wie je "echt" bent, althans, onder welke naam je normaal post...ik ben daar zo slecht in, sorry. Hoe dan ook, ik kan me voorstellen dat je er nu doorheen zit, voorgaande schrijvers hebben je al goede tips gegeven, dus daar sluit ik me gewoon bij aan! Sterkte!!!

Update

Werk is inmiddels ingelicht en reageerde goed.
Ex heeft op mail gereageerd, ik heb de situatie uitgelegd en gevraagd of hij binnenkort een aantal doktersbezoeken wilde overnemen. Hij moet kijken of het kan met zijn werk, maar het kan waarschijnlijk wel.
Gegevens over gezinscoaching zijn inmiddels binnen. Ik moet het even uitprinten en aan maatsch.werk geven.
Ben vanmiddag gaan fietsen op mijn mooie nieuwe (2nd hands ) fiets, maar had pap in de benen. Schijnt erbij te horen.
Jullie berichten doen me goed. Ik ben momenteel allemaal verschillende mensen in 1 lijf. De ene roept: nu is het JOUW beurt. De ander roept: stel je niet aan, iedereen moet gewoon werken en opvoeden. Heb een boel te herkauwen de komende tijd. En ben vooral erg dankbaar dat ik dat niet meer alleen hoef te doen. Ik kan niet onder woorden brengen hoe mooi dat is, hoe me dat steunt, ook alleen de woorden op afstand.

Kapot

Heel veel sterkte. Wat ik heb gemerkt, als alles op instorten lijkt te staan, als je echt geen uitweg meer ziet... dat er dan toch weer (tussen)oplossingen zijn. Ik lees uit je berichtjes dat jij dat nu ook aan het beleven bent, je bent minder onmisbaar dan je denkt, en dat is eigenlijk maar goed ook!
Ik hoop dat je opknapt, maar ook dat er eerst doorheen gaat. Anders komt het later toch weer op je pad. Verder heel veel kracht toegewenst! Ik hoop dat iedereen samen je een beetje kan ontlasten.

Kapot

Fijn voor je dat er inmiddels helpende handen zijn toegestoken!

Vera

Kapot

Moet je eens kijken wat je in een dag tijd al voor stappen hebt gezet en wat er allemaal al in gang is gezet. En dat heb je zelf allemaal geïnitieerd. Je bent een kanjer!

Kapot

Ik lees dit vanavond pas. Je zat al wel in mijn hoofd, ik piekerde over je ....... Ik lees dat er gelukkig wat licht lijkt te gloren. Zou heel mooi zijn als hun vader een stuk verantwoordelijkheid voor je kinders op zich gaat nemen! Luister vooral naar dat deel van jezelf dat zegt dat het nu JOUW beurt is en leg dat deel wat zegt dat je je niet moet aanstellen heel snel het zwijgen op! Sterkte lieve meid!

Zou je hier misschien iets aan hebben?

Hulp in praktijk http://www.stichtinghip.nl/. Hulp in Praktijk door vrijwilligers uit kerken. (jij hoeft deaar zelf echt niets voor met die kerk te hebben). Zodra ik je berichtje las moest ik aan deze club denken. Volgens mij kunnen ze je zeker een steuntje in de rug bieden..

Sterkte Mijk

Kapot

Ik heb net de hele draad zitten lezen en lees dat je al weer wat meer controle hebt gevonden in het geheel en dat je hulp accepteert. You go girl! Je komt er weer uit!

Update

Mijk, dat is een mooie site! Helaas zitten ze niet in mijn gemeente, maar ik heb mijn hoop gevestigd op de gezinscoach.

Vandaag weer vette terugslag. Moe, moe, moe, ontzettend moe, niet te beschrijven zo moe. Ik zal vandaag niet zoveel online zijn. Gelukkig is er een lief mens op weg hierheen. Dat zijn fijne dingen.

Ziek is ziek

Als je projectielbrakend door het huis loopt vanwege een zware buikgriep weet je dat je niets kunt doen in huis en voor je kinderen. Je kruipt in je bed en je rust uit: eerder word je niet beter. Maar nu ben je ook ziek. Zieker nog zelfs. Je voelt het vooral in je hoofd, maar het is toch ook echt je lijf dat ziek is. En nu moet de knop om. Want je denkt dat je nog steeds vanalles moet moet moet. En je moet ook, maar dat is maar één ding: zorgen dat je beter wordt: rusten, hulp aannemen, zaken uit handen geven. Dat is geen zwakte, maar harde actie. In bed kruipen, slapen, voor jezelf zorgen: dat is wat jij nu DOET, dat is nu hoe jij ZORGT voor jezelf, je kinderen en je huishouden.
Beterschap en veel sterkte!

Lieve kapot

Er is een lief mens op weg naar jou, er denken mensen heel hard aan jou (onder wie ik) en er komt vandaag hulp naar je toe. Wees vandaag maar gewoon moe. Vandaag hoef je even helemaal niet na te denken.
En binnenkort kom ik ook weer.

Lief

Moe. Bang, verdrietig en tegelijkertijd gelukkig dat er zoveel lieve mensen zijn die er gewoon ZIJN. Mooi is dat. Niet te omvatten.
Gezinscoach is aangevraagd. Het stormt weer in mijn hoofd. Een apie op mijn schouder dat me uitscheldt: "Aanstelster! Dramaqueen! Straks leren ze je werkelijke kant kennen!"
En tegelijkertijd heel lieve mensen.

Ik moet dit even verwerken. Ik ben zo dankbaar voor de mensen die van alles voor me doen! En tegelijkertijd is het zo verwarrend...!

de oude vertrouwde angst om door de mand te vallen. Nou, dan vál je door die mand, en weet je eindelijk zeker dat er niks ergs gebeurt als je op de grond ligt. Sterker nog, zat lieverds die je helpen opstaan.
Weer een angst de wereld uit (hoop ik voor je).