U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Borstkanker vriendin
Ik snap er niets van. Waarom duurt het allemaal zo lang? Mijn beste vriendin, een alleenstaande moeder van een kleuter heeft dus borstkanker en er gebeurt maar niks. In juni bleek al uit de biopsie dat het kwaadaardig was. Eind juli is haar borst verwijderd en haar lymfeklier, en daar bleek dat een gedeelte van de oksellymfeklier ook aangetast was. Volgende week zou haar eerste chemo beginnen. Maar vorige week heeft ze een botscan gehad en daar zijn nu twee verdachte plekjes gevonden en nu wordt de chemo uitgesteld totdat er meer duidelijkheid is. Ondertussen loopt ze dus rond met een tikkende tijdbom in haar lijf en heeft de kanker alle tijd om uit te zaaien. Iedere dag telt toch? Ze loopt bij het Antonie van Leeuwenhoek in Amsterdam, een kennelijk zeer gerenommeerd ziekenhuis. Gatver, wat een ellende. Iemand die er iets over kan zeggen? Ervaringsdeskundigen?
Elisa
ik wil je vriendin heel erg veel kracht en positiviteit toewensen, zoals al gezegd is, het geneest niet, maar het scheelt echt de helft, ik heb 2 weken geleden mijn laatste chemo gehad (6x) met daarnaast 25 bestralingen, en ik moet over 3 uurtjes voor mijn laatste inwendige bestraling, en ik ben echt door de hele periode heengefietst, nergens last van, wel wat meer moe, maar niet misselijk, of ziek. Ik hoop zo voor je vriendin dat dat bij haar ook het geval is. En anders meteen de medicijnen innemen die ze daarvoor meekrijgt.
Heel erg veel sterkte voor je vriendin gewenst.
Want ik heb ervaren met heeeeel veel lieve mensen om me heen, dat de last een ietsiepietsie minder wordt.
Heidi
Fijn te lezen dat jij er zonder al te veel problemen doorheen bent gefietst;-) Het gaat nog steeds redelijk goed met mijn vriendin, ook al is ze af en toe vreselijk moe. Dan slaapt ze gewoon de hele dag. Gelukkig zijn er genoeg mensen om haar zoontje op te vangen als het nodig is. A.s. maandag krijgt ze haar tweede kuur. Ik weet niet precies hoeveel kuren ze nog krijgt, maar na de chemo volgen er in ieder geval een heleboel bestralingen en dan moet ze aan de hormonen. We nemen iedere dag maar voor wat hij is, en in de tussentijd praten we veel en doen we leuke dingen met de kids (als ze zich goed voelt). Het scheelt ook dat er op school een aantal andere ouders zijn die ook te maken hebben gehad met (borst)kanker en daar heeft zij veel aan. Toch blijft het vreselijk natuurlijk. Zeker als je merkt dat het zoveel jonge mensen overkomt...
Beroerd
Nou, ze heeft net haar tweede chemo gehad en ze voelt zich erg beroerd. Vanmorgen vond ze grote plukken haar dus de haaruitval is ook begonnen;-( Morgen laat ze haar hoofd kaalknippen; ze had het al superkort geknipt maar de uitval is toch te confronterend... Hoewel ze genoeg mensen heeft om bijvoorbeeld haar kind van en naar school te brengen en halen gaat ze ook thuishulp aanvragen want ze is niet meer in staat om veel te doen thuis. Wat een rotsituatie zeg. Wat een rotziekte. En dan moet ze nog zoo lang volhouden...
Terwijl ik je stukje lees
voel ik m'n hart helemaal samenknijpen...
Wat enorm rot voor je vriendin en voor jou ook.
Als je je vriendin probeert te steunen, vergeet dan daarna vooral jezelf niet! Neem daar ook de tijd voor, want anders komt het straks misschien keihard over je heen, de verwerking. Van zo dichtbij zoveel leed zien gaat niemand in de koude kleren zitten, ook voor jou zal het heel moeilijk zijn.
Veel sterkte voor jullie allebei.
groetjes, Sophie
Sophie
Dank je wel;-) Het gaat echt heel slecht met haar; ze ziet er ook verschrikkelijk uit met een heel pafferig gezicht en zo. Ik denk dat dit extra moeilijk is omdat ze vrij gemakkelijk door de eerste kuur heen is gerold. Ze heeft toegegeven dat ze meer hulp thuis nodig heeft. Dat is nogal wat voor iemand die liever haar tong afbijt dan om hulp te vragen... Waarschijnlijk realiseert ze zich nu pas een beetje wat er aan de hand is en voor welke lange, zware weg ze nu staat. Ik help haar waar ik maar kan, maar moet ook mezelf niet uit het oog verliezen want ik heb momenteel ook veel aan mijn hoofd. Maar ik heb wel vandaag van mijn laatste centen het Pink Ribbon-lintje gekocht; mijn beetje bijdrage aan deze vreselijke ziekte die toch meer vrouwen treft dan je denkt...
Elisa
Ik heb mij na de 2e kuur ook enorm beroerd gevoeld. Mijn 3e kuur is weer wat beter gegaan, omdat ik andere medicijnen tegen de misselijkheid heb gekregen. En daarnaast heb ik een maagzuur remmer gekregen. Verder helpt het om veel te drinken, om zo de afvalstoffen sneller kwijt te raken.
Dat soort dingen zouden jouw vriendin misschien ook kunnen helpen. En hopelijk krijgt ze meer hulp. Met schoonmaken en de was doen bijvoorbeeld of koken.
Jij doet veel voor haar. Heb jij zelf misschien wat hulp nodig? Ik heb Jons laatst ook geholpen, kan ik misschien iets voor jou doen?
Margot
Margot
Het gaat vandaag iets beter met haar; ze is nu kaal, maar heeft een paar leuke sjaaltjes voor om haar hoofd. Vanmorgen had ze er een om, ze had zich opgemaakt en zag er eigenlijk erg goed uit! Haar medicatie is al wat aangepast, in ieder geval de medicijnen tegen de misselijkheid. Maar ze is vooral erg moe en watterig in haar hoofd. Ze heeft al wat thuishulp aangevraagd. Maar ze vindt het heel, heel zwaar. Zeker omdat ze er toch grotendeels alleen voor staat. Kan ik me heel goed voorstellen. Maar we blijven doorvechten en positief zijn!
Enne, dank je voor je aanbod Margot. Maar ik red het wel;-) Ik heb al zoveel ellende meegemaakt en tot nog toe ben ik altijd weer goed op m'n pootjes terecht gekomen;-)