U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Beelddenken, ons verhaal
Ik twijfelde of ik dit onder Diddle's topic moet hangen, of zelf een topic (hier of op gezondheid? Voelt ook niet goed, we zijn niet ziek) moet openen. Ik heb besloten om het toch maar in een apart topic te doen.
Wij zijn beelddenkers. En met "wij" heb ik het vooral over jongste (bijna 13) en ikzelf.
Ik maakte er altijd grapjes over: pas op, ik ben een héél erge beelddenker! En jongste en ik hadden samen altijd enorm veel plezier met beelddenken! Maar nog niet zo lang geleden ontdekte ik dat beelddenken niet bij iedereen voorkomt. Sterker nog: iets dat voor mij doodgewoon was, bleek dat toch niet zo te zijn...!
Qua taal en schrijven ben ik niet dyslectisch of zo, wel ontzettend slordig (maar bij nalezen ontdek ik wel mijn eigen fouten). Qua rekenen gedij ik geweldig bij de voorbeelden van Karmijn, anders is het maar abstracte kost. Als ik iets moet doen (ongeacht wat) heb ik meer aan een handleiding met plaatjes of een video dan aan droge tekst. Als kind tekende ik altijd plaatjes bij verhalen. Idem dito bij zoon, al blijft hij zelfs met de Karmijnmethode een ramp in rekenen.
Nog niet zo lang geleden ben ik me gaan verdiepen in dat "beelddenken", dat blijkbaar minder "normaal" (bedoel ik niet oordelend) was dan ik dacht, en ik schrok wel een beetje.
Veel herkenning. Niet eens de dyslexie (heb ik niet), maar wel bijvoorbeeld het onbewuste denken, het raast maar door in dat hoofd, altijd al gehad. Bij jongste uit zich dat ook verbaal: die heeft dringend de vermoeiende behoefte zijn gedachten onmiddellijk uit te spreken.
Ik herinner me dat ik ooit eens een beetje wanhopig heb uitgeroepen in de klas: "Kan denken ooit stóppen?" Ik herinner me hoe anderen mijn grapjes niet begrepen (zoon heeft dezelfde grapjes!).
En toen ik afgelopen weken in een herstellingsoord was en eindelijk tot rust kon komen, merkte ik dat dat hoofd maar dóórging. Niet eens met piekeren, zoals bij sommige anderen, maar met Dingen. Het kon van alles zijn. Een liedje, een gelezen tekst, een bericht dat ik had gehoord. Een haakpatroon. Een idee uitdenken. Agenda in gedachten doorlopen en een dag inplannen (en dan vooral in beelden). Een schilderij in gedachten opzetten. Kledingcombinaties maken. Non-stop.
Ik hoorde daar dat dat ook bij het beelddenken hoort. En dat niet iedereen dat heeft.
ik begrijp mijn zoon nu beter, die heeft ook continu die "storm" in zijn hoofd. Zelfs een hoge dosis concerta (nodig voor op school) kan die storm niet doen luwen. Hij heeft vooral een creatieve hersenstorm, maar als hij zich dan ook nog eens op schoolwerk moet concentreren wordt hij overvraagd. Best lastig... Maar hoe leg je in godsnaam uit dat hij van nature al een vol hoofd heeft omdat er continu activiteit in dat hoofd is?
Ik kan het, al is het met moeite, onder controle houden. De burnout heeft het helaas wel slechter controleerbaar gemaakt, ook al ben ik inmiddels aardig hersteld. Mijn zoon heeft daar duidelijk ook moeite in...
Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer zorgen ik me maak. Want ik realiseer me steeds meer dat dat leuke beelddenken eigenlijk heel wat gevolgen en vervelende side-effects heeft. Bij zoon (die ook asperger heeft) in leerproblemen (bijna 13 en die tafels krijgen we er niet in...), egocentrisch gedrag en moeilijk aan kunnen passen. Laat hem in zijn eigen wereldje zitten vol avonturen en spannende ontdekkingstochten en hij doet het uitstekend, zet hem in een groep waar dingen van hem worden verwacht en hij moet op zijn tenen lopen), bij mij flinke concentratieproblemen, niet kunnen focussen en niks uit mijn handen krijgen omdat dat feestje in mijn hoofd maar doorgaat, mij overal heensleept en ik het uit-knopje maar niet kan vinden (ik kan me wel beter aanpassen dan zoon, maar merk in toenemende mate de vermoeidheid als gevolg van de drukte in mijn hoofd,en ik snap zoon's gedrag steeds beter).
Ik wil het niet dramatiseren, en ik zit ook niet te wachten op de zoveelste peut of loog, maar toch... Ach, ik weet niet waarom ik dit schrijf. Ik moet het even heel erg kwijt, want ik merk dat het me niet los laat!
Ja mien
zo lees ik ook! Diagonaal lezen heet dat;-).
En erger nog, zo studeer ik ook, maar daar werkt het net wat minder goed:- vandaar dat ik mezelf af en toe bij de les moet houden en dan maar een stukje hardop doe
Ik vind ook zelden een boek goed verfilmd, het plaatje in mijn hoofd is dan zo anders.
De dagen van de week staan bij mij ook net als in mijn agenda, zo tel ik ook dagen vooruit, ma, di, wo onder elkaar, do en vrij ernaast, en za en zo op dezelfde plek onder de vrij;-)
Ook geen kleuren in dagen, maanden, woorden.
Wat leuk dat iedereen het ook weer anders ziet!
Klopt mien
Ik hou ook niet van dergelijke beschrijvingen, ik vorm mij liever zelf een beeld..:)
Ishtar
Precies zo zie ik de dagen van de week! I
k heb dyscaculie, en gebruik de vorm van de stippen van een dobbelsteen bij optellen, anders ben ik steeds halverwege de som de draad kwijt. Het "plaatje" van een dobbelsteen helpt me dan.
Bij mij hebben vormen een kleur: een driehoek is geel, een cirkel rood, en een vierkant blauw. Zorgde voor aardig wat consternatie op de kunstacademie :-)
Ik snap ook nooit dat mensen bij het bekijken van een huis niet door het decor (behang, vloerbedekking) kunnen kijken. Ik zie dan gewoon de ruimte, en hoe het eruit zal zien als we klaar zijn met klussen en het huis inrichten... Ik dacht altijd dat bijna iedereen dat kon. :-)
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Valkyre
Daa kan ik me ook zo over verbazen, hele styling teams worden er op losgelaten, ik snap dat echt niet..:)
Ongeluk
Laatst waren wij samen met een groepje vriendinnen.1 vriendin vertelde dat ze de dag ervoor met haar kinderen op een provinciale weg reed,een auto hun inhaalde ,de macht over het stuur verloor,ging slingeren en tegen een boom knalde ,ze vertelde over de verwondingen en dat de auto ook nog in brand vloog.
De andere vroegen ,hoe het met de inzittende van de auto afgelopen was en verder niets.
Maar ik zie het gebeuren,ik zie haar kinderen in de auto,acherom kijken naar de gewonde man,hoe hun moeder daar een vrouw uit een brandende auto haalt en ik zie en voel dan de angst van haar kinderen.Dus ik vraag haar hoe het met haar kinderen ging en met 1 kindje ging het inderdaad niet goed,maar de andere hadden daar helemaal niet bij stilgestaan.
Ik vraag me weleens af of dit inderdaad komt omdat ik het filmpje zie of omdat ik er gevoeliger voor ben.
Ik lees ook altijd eerst het boek voor ik naar een verfilming ga,het boek is altijd zoveel mooier.
Boek en film
Het boek is niet mooier als de film, het is gewoon dat wat jij voor je ziet bij het lezen per definitie anders is als de film. Daarom valt het tegen.
Jaymza
Mooi, al die reacties!
Ik vind het heerlijk om te lezen hoe iedereen dit zelf ervaart, heel leerzaam ook!
Niet schrikken als ik even wat stiller ben, ik heb twee heel drukke dagen, waardoor het forummen er even bij inschiet... Maar ga alsjeblieft door met schrijven!
Beelddenkers forummen
dat is logisch natuurlijk. Sociale contacten met je eigen plaatjes. Ik denk altijd dat ik heel talig ben maar ben toch ook wel van de beelden geloof ik. Alleen manlief is dat nog veel meer.
Ik had dus op de meeting heel erg last van mijn plaatjes die niet met de werkelijkheid klopte. Margje is blond bijvoorbeeld 
Alleen Fladder had ik zomaar helemaal goed verzonnen!
MIJk
Een woord is een woord
ik heb voor me een lijstje hangen van "opwarmoefeningen" voordat je gaat sporten. "Knieheffen" is dan gewoon knieheffen. Ik weet wat het is/betekent en dat is het dan. Ik heb daar dan absoluut geen beeld bij (nog geluid). Pas als ik daar over na ga denken "hoor" ik als het ware een hele zachte (vrouwelijke!)fluisterstem. Beelddenken gebruik ik alleen als ik in slaap wil komen, dan "verzin" ik een wandeling/sport/whatever, en die verglijd in slapen. Ik houd wel heel erg van strips, telt dat ook mee?
Mijk
Waaaaat, Margje is blond? Nou, in mijn hoofd niet hoor! Ik heb inderdaad bij iedereen een plaatje... Ik baal wel dat ik niet naar de meeting kan, om m'n plaatjes bij te stellen. Nu moet iedereen nog "gewoon" beeldschoon en slank blijven in m'n hoofd. En hip. Jullie zijn allemaal heel hip! Niet King Louie hip trouwens :-)
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ik ben vast geen beelddenker
Telefoonnummers 'hoor' ik in mijn hoofd. En het lastige is dan ook nog dat ik bepaalde nummers alleen maar in een bepaalde taal weet. Moet het dan echt mompelen en opschrijven voor ik het aan een ander in een andere taal kan zeggen.
Valkyre
Wees maar gerust, ze was dus niet blond. En daar ben ik dan de hele avond een beetje van in de war
Mijk
Mijk:-) en dirksmama
oef, da's een opluchting. In 'mijn plaatje' is Margje donker met een enorme bos krullen. Ik schrok al;-)
Ik onthou telefoonnummers zoals het intikken eruit ziet op het telefoontoetsenbord.
(of zoals de nummers achter elkaar eruit zien, hoe vaak ik al niet het mobiele nummer van mijn man eerst heb moeten opschrijven voor ik het kon opnoemen...;-) )
Mien - beschrijvingen
Ik vind van die mooie bschrijvingen juist prachtig. Maar misschien omdat ik zo'n taalmens ben.
Ik heb bij boeken ook dat ik vanzelf een beeld maak van hoe kamers eruit zien en zo. Vaak ook gerelateerd aan onze eigen kamer of ons huis. Bij echt spannende boeken waar mensen thuis overvallen worden en zo, brrr, dan maak ik heel erg bewust een ander plaatje van een kamer in mijn hoofd. Denk daar echt bij na en zorg dat het op niets lijkt uit mijn eigen huis. Dan slaap ik beter 
nee dit scheelt echt heel erg.
Het meest suffe is wel
Als ik heel erg bezig ben met het feit dat ik nog een moeilijke mail moet sturen, dan ben ik in mijn hoofd in bed die mail al half aan het samenstellen, dat zal iedereens wel eens hebben.
Maar terwijl ik zinnen formuleer zit ik in mijn hoofd ook echt de letters te 'typen' en flitsen mijn gedachten van letter naar letter over het toetsenbord. Heel irritant en je wordt er errug moe van ik moet dan echt heel bewust ergens anders aan gaan denken om het weg te krijgen.
Veel beelddenkers
Wat een leuke verassing om al die beelddenkers en de discussie eromtrent.
Ik zeg altijd ik was altijd een onrustig en ongeconcentreert kind, nu weetik dat het een naam heeft. Gelukkig voor onze dochter (al zie ik nu ook andere kenmerken van beelddenken bij de jongste) zij krijgt nu hulp en stukje bij beetje gaat het beter.
IK heb de vraag gezien: hoe denk je dan als beelddenker?, ik stel altijd de vraag terug: Hoe denk je als taaldenker?
Ik heb nooit anders gedacht en zie ook nu van alles maar ik voel ook stemmingen feilloos aan (kenmerk van beeldenken)
Ik slaap in met de tv aan ik kijk niet maar hoef dan zelf niet te denken of beeld te vormen want dat is al gedaan.
Drukke dag of heftig nieuws te verwerken? Dan slaap ik onrustig en wordt vaak wakker
Eens rondgevraagd
Ik heb aan mijn dochter en mijn vriend gevraagd of zij wel eens in beelden dachten. Beide waren nogal verbaasd over mijn vraag. Ze hadden zich nooit afgevraagd of er mensen bestaan die in plaatjes denken, maar zeiden allebei direct dat dat hen heel vermoeiend leek.
Ik vraag me trouwens af of wat Diddl zegt, over het aanvoelen van stemmingen, bij alle beelddenkers voorkomt. En of dat dan per definitie niet voorkomt bij taaldenkers. Wat dat betreft zijn dochter en ik uit hetzelfde hout gesneden, uitgesproken taaldenkers, moeten moeite doen om überhaupt plaatjes in ons hoofd te krijgen, en kunnen absoluut geen stemmingen aanvoelen (wat soms nogal horkerig overkomt, waarover wij ons dan weer verbazen want hoe kun je nu weten hoe iemand zich voelt als hij dat niet zegt).
Klopt diddle
Er wordt vaak gezegd dat je geen tv moet kijken voor het slapen gaan, maar ik slaap juist goed in met de tv aan, ik word er heel slaperig van..:)
Dromen?
Een vriend van mijn man droomt nooit, zegt hij. Hij is wel jaloers op de dromen van mijn ega. Zouden niet-beelddenkers weinig dromen vraag ik me af?
Ik ben ook een beelddenker, maar vind dit eigenlijk helemaal niet zo bijzonder.
Mwah
Ik geloof gelijk dat er mensen zijn die niet in plaatjes denken. Hoewel ik me dan wel afvraag hoe je dan wel denkt? Bijvoorbeeld als ik bedenk dat ik nu naar het postkantoor ga met de auto dan zie ik eerst die auto voor me en dan de weg naar het postkantoor en dan het postkantoor. Dit alles overigens binnen een paar seconden. Hoe zouden mensen die niet in beelden denken dan dit bedenken? Zie je dan helemaal niks voor je of zie je de woorden voor je? Hoe kan je denken zonder beelden?
Zijn er ook mensen die lezen zonder beelden? Als ik een boek lees dan zie ik de situatie van de personages in mijn hoofd helemaal voor me. Hoe ze langs de draak sluipen en de berg opklimmen en zo. Dan zie ik letterlijk de mensen langs die draak sluipen. Kan je ook lezen zonder persoonlijke film?
Ik wist echt niet dat dit kon. Volgens mij zijn die anderen afwijkend hoor 
Nee, serieus ik weet niet of het in de praktijk zo zwart/wit is of eigenlijk zoveel uitmaakt. Zolang er geen gedegen wetenschappelijk onderzoek beschikbaar is blijf ik wat sceptisch over het nut van deze indeling in beeld denkers.
Toch vind ik het wel interessant om te horen dat er ook mensen bestaan die dat niet doen en die kunnen denken zonder beelden.
Beelddenken, het kwartje valt
na het lezen van de site http://www.leerproblemen-beelddenken.nl/ en het bekijken van een filmpje hierover is het kwartje gevallen. zoon 2 is een beelddenker. Daarom slaat hij loze woordjes als "het" "de" "een" "van" over of maakt er een ander woord van....er is geen plaatje bij die woorden!
Daarom is zoon veel minder goed in taal ed. En is begrijpend lezen al helemaal een drama!
Hij moet nog getest worden, en ik begrijp dat beelddenken in een iq test te testen is, dus ik ga hier wel achterheen!
Ik zie het nut allemaal niet zo
Ik denk soms in filmpjes, soms in plaatjes, soms in woorden, soms in cijfers.
Ik luister meestal TV, ik hoef niet te kijken (is ook lastig met een ingewikkeld breiwerk op schoot).
Wat mij betreft geldt: cogito ergo sum, en of dat nou in plaatjes of woordjes is, maakt met niet uit.
Wat ik me dan weer afvraag, als iemand geen beelddenker is, en analfabeet, kan die persoon dan wel denken?
Anna van noniemen
Toch is dat geen wet van meden en perzen hoor, dat je als beelddenker slecht zou zijn in taal. Zowel zoon als ik, beiden beelddenkers, zijn goed in taal.
Natuurlijk dirksmama
Een kind kan, normaal gesproken, tot zijn zesde niet lezen. Ik ga er vanuit dat die kinderen, ook als ze geen beeldenker zijn, wel kunnen denken..:)
Maylise
Na jouw reactie vroeg ik me af of ik niet verschrikkelijk in de maling genomen werd. 'Hoe kan je denken zonder beelden?' Meen je dat serieus? Volgens mij zijn beelddenkers in de minderheid. Ik kan me er niets bij voorstellen hoe je bijvoorbeeld een recept bedenkt en daar dan alle plaatjes bij ziet. Kun je dan ook het filmpje terugspoelen en 'zien' dat je bijvoorbeeld het zout bent vergeten?
Ik zie helemaal niets als ik denk, ook geen woorden. Natuurlijk zie ik wel wat er gewoon voor me gebeurt, maar het lijkt me bepaald verwarrend als in mijn hoofd dan allemaal plaatjes zouden rondwarrelen van de dingen waaraan ik denk.