Bah gezondheidszorg

Nu graag even je reactie op het tweede stuk

Mijn punt; zowel voor dokters als patienten is het ook in Belgie geen walhalla. En neem me niet kwalijk dat ik ook vanuit het oogpunt van de arts kijk. Het is namelijk de boterham waar ik iedere dag van eet.

Ehci etc

Marith:
"Belgen gaan er vaak van uit dat onze gezondheidszorg tot de beste ter wereld behoort. In vergelijking met de andere Europese landen blijken we het echter toch niet zo goed te doen. In de Euro Health Consumer Index (EHCI) prijkt ons land op de elfde plaats. Nederland staat op 1."
Het probleem is hier, dat de methode weinig transparant is. Daardoor is helemaal niet duidelijk op welke punten Belgie slechter scoort, en of een andere weging (van de factoren) niet tot een andere uitslag zou leiden.

Marith:
"Nogmaals, dat zie je ook in Zwitserland. Heel fijn om rechtstreeks bij een specialist terecht te kunnen maar het maakt de gezondheidszorg schreeuwend duur. Uiteindelijk betaalt de patient de rekening (tot dat deze het niet meer kan betalen) en dan komen we terecht in de veelbesproken Amerikaanse toestanden. Nee, ons systeem is niet zaligmakend maar dat is over de grens ook niet het geval."
Nogmaals, dit is deels een ideologische mantra: 'specialisten zijn duur en dat is dus ongewenst'; en vervolgens zijn daarmee allerlei maatregelen gerechtvaardigd, zonder dat iemand zich afvraagt wat de effecten zijn. Ik wil graag een stap verder komen: Hoe groot is het probleem nu werkelijk? Wat helpt er echt?

Denkfout

Marith:
"Mijn punt; zowel voor dokters als patienten is het ook in Belgie geen walhalla. En neem me niet kwalijk dat ik ook vanuit het oogpunt van de arts kijk. Het is namelijk de boterham waar ik iedere dag van eet."
Nogmaals, genuanceerd: Ik erken die problemen; en dat oogpunt is begrijpelijk. Maar het zijn interne problemen van het systeem, en die problemen mogen niet afgewenteld wordne op de patienten. Jij bent hier degene die de belangen van dokter belangrijker vindt dan die van de patient (en de dokter vereenzelvigd met het hele systeem), dat de belangen van de patient opzij gezet mogen worden ten gunste van de dokter: Ik vind dat het systeem zo moet zijn, dat allebei de belangen (van zowel als patient) goed aan bod komen.
Dat kan ook best, maar jij maakt de denkfout hier.

Uit het ehci rapport

Natuurlijk is de Nederlandse gezondsheidszorg hardstikke goed. Maar het probleem van gatekeeping wordt ook in het EHCI rapport van 2009 aangekaart, ook al doet Nederland het heel erg goed, het kan altijd een beetje beter.

"The NL scores very well in all sub-disciplines, except Waiting times/Access, where the score is more mediocre. As was observed by Siciliani & Hurst of the OECD in 2003/2004, and in the EHCI 2005 – 2009, waiting lists for specialist treatment, paradoxically, exist mainly in countries having “GP gatekeeping” (the requirement of a referral from a primary care doctor to see a specialist).

GP gatekeeping, a “cornerstone of the Dutch healthcare system” (said to the HCP by a former Dutch Minister of Health) is widely believed to save costs, as well as providing a continuum of care, which is certainly beneficial to the patient. As can be seen from the references given in Section 9.12.3 on indicator 3.2, there is no evidence to support the cost-reducing hypothesis. Also, as can be seen in Section 5.1, the NL has risen in healthcare spend to actually having the highest per capita spend in Europe (outside of what the HCP internally calls “the three rich bastards”; Norway, Switzerland and Luxembourg, who have a GDP per capita in a class of their own).

It could well be that the Netherlands would break the 900 points barrier by relaxing the GP gatekeeping rules!"

De boterham van de dokter

Huisartsen willen/moeten veel patienten om een boterham over te houden. Dat leidt vanzelfsprekend tot gatekeeping, want ze kunnen al die patienten niet aan binnen kantooruren.
Een van de redenen van het niet tevreden zijn met een inkomen dat uit een beter behapbare praktijk komt, is hier beschreven: http://www.lovah.nl/news/?v=2&id=167&year=2007
Huisartsen mopperen ook op elkaar.
Groet,
Miriam Lavell

Nou ja

Iemand behoefte aan een vertaling van de laatste bijdrage van Mariel of begrijpen we het zo ook wel? En Marith, wat idioot om zo bot te stellen dat jouw via je echtgenoot verworven inkomen echt veel belangrijker is dan al die patienten bij elkaar. Daar zat ik toch echt wel even van te kijken.

Millenia

De uitspraak dat ik de belangen van de beroepsgroep stel boven de patienten neem ik niet voor mijn rekening en heb ik ook niet zo gesteld. Dat is geheel en al jouw eigen interpretatie. Zoals Tinus al stelde; dienen we de belangen van beiden kanten in ogenschouw te nemen. In Belgie maar ook in Duitsland is die beroepsgroep niet "happy". Door de wijze van werken en de wijze waarop er beloond wordt. Dat ik ook daar naar kijk, houdt niet automatisch in dat ik de patient hier ondergeschik maak aan de belangen van de arts. Ik ben zelf af en toe ook patient! Dat jij dat wel zo interpreteert verbaast me uiteraard helemaal niets.

Tinus

' Hoe groot is het probleem nu werkelijk"? "Wat helpt er echt?"

Ik zou er werkelijk geen antwoord op kunnen geven. Er buigen zich al jaren een hoop (knappe en minder knappe) kopen zich over dit onderwerp. Het lijkt mij ook niet wij daar gaan uitkomen met zijn allen. Ik blijf alleen bij mijn standpunt dat er op diverse punten het nodige bijgeschaafd zal moeten worden in de gezondheidszorg maar dat we het systeem an sich zo moeten laten zoals het is.

Marith

Marith:
"Ik zou er werkelijk geen antwoord op kunnen geven. Er buigen zich al jaren een hoop (knappe en minder knappe) kopen zich over dit onderwerp. Het lijkt mij ook niet wij daar gaan uitkomen met zijn allen. Ik blijf alleen bij mijn standpunt dat er op diverse punten het nodige bijgeschaafd zal moeten worden in de gezondheidszorg maar dat we het systeem an sich zo moeten laten zoals het is."
Dat laatste vind ik nogal vaag; we veranderen wat, niet te veel, en onduidelijk wat. Maar verder ben ik met je eens, dat we hier niet de wereldproblemen gaan oplossen, maar dat het leuk is om er serieus over te praten. Vooral omdat ook de 'kanppe koppen' vaak uitgaan van ideologie en de feiten vaak helemala niet zo duidelijk zijn. Zie bv Mariel's laatste posting, waarin staat (genuanceerd gezegd) dat het helemaal niet duidelijk is of de rol van de huisarts als poortwachter daadwerkelijk leidt tot kostenbesparingen. Wat Nederland bv ook opbreekt, is dat arbeid sowieso duur is -en zorg bestaat voor een groot deel uit arbeidskosten.

Een aardige, maar niet erg doorzichtige link is:
http://www.rivm.nl/vtv/object_class/kvz_kostensector.html

Als ik wat doorklik, lees ik bv dat eerstelijnsgezondheidszorg (zonder geneesmiddelen) 5.8 miljard euro kost (in 2005), waarvan 2.3 miljard voor de tandarts en 850 miljoen voor de fysiotherapeut. De conclusie lijkt me dan, dat huisartsenzorg idd spotgoedkoop is, en dat hoge drempels voor die huisartsenzorg dus helemaal niet nodig zijn (dat is mijn ideologische interpretatie). Integendeel; de budgetten kunnen rustig flink omhoog, zeker als dat via t waterbed-effect leidt tot minder gebruik van HAP, SEH en specialistenbezoekjes.

Marith

Je kijkt niet "ook" vanuit het oogpunt van de arts. Je verdedigt het systeem terwijl er klachten zijn en aangetoond is dat het voor de patienten niet het beste is. Zie het ehci rapport. Je verdedigt een torenhoog salaris met als argument dat het volautomatisch hoort bij een langdurige studie. Terwijl dat aantoonbaar onzin is. Je eet uit een collectieve ruif. Wij met zijn allen brengen de premies op waaruit het salaris van jouw man betaald moet worden. Er zijn vragen bij wat er voor dat geld wordt geleverd. Of jij het nou leuk vindt of niet. En ik snap niet waarom SP stemmen verwijtbaar zou zijn. Je doet het voorkomen alsof dat een apart slag mensen is of zo.

Zucht

Ja, ik verdedig het systeem omdat het m.i. in vergelijking met andere landen het beste systeem is (ook al valt er wat op af te dingen maar zo gaat dat met systemen, ze zijn zelden perfect). Ik verdedig een hoog salaris niet alleen op basis van een langdurige studie maar ook op basis van de verantwoordelijkheid die de functie met zich meebrengt. Je maakt beslissingen op basis van leven en dood (hoe zwaar dat ook klinkt, daar komt het ruwweg wel op neer).

Overigens komen de grote kosten van de zorg niet voort uit de specialistenhonoraria want die maken slechts een fractie uit van het totale zorgbudget dus vind het een beetje sneu om te stellen dat die premies zo hoog zijn door het salaris wat hier maandelijks binnenkomt. Ja, er zijn excessen maar die dienen ook absoluut aangepakt te worden.

SP-stemmen verwijtbaar? Neuh... het moeten er alleen niet te veel worden

Leven en dood

"Je maakt beslissingen op basis van leven en dood (hoe zwaar dat ook klinkt, daar komt het ruwweg wel op neer)." Ja, en dat is het hem nou. Dat doen anderen ook, voor een veel minder salaris, dus dat is geen rechtvaardiging. Neem nou die triagerende assistentes aan de telefoon, geven we die dan ook maar een specialistensalaris. Leven en dood he.

Marith

ik ben bang dat jij, als patient én vrouw van, een voorkeursbehandeling zult krijgen als er daadwerkelijk wat aan de hand is en je naar een specialist moet.

Dus natuurlijk vind jij het systeem wel goed (op wat minpuntjes na) maar....stel dat jij 3 maanden moet wachten op een plek op het spreekuur van de neuroloog, terwijl je verrekt van de rugpijn. Helaas geen uitval, dus je kunt wel wachten. Ben je bij de neuroloog, moet je weer weken wachten op je MRI scan, toont deze een hernia, dan wordt je weer doorverwezen naar de neurochirurg, een paar weekjes verder (met die zere rug en de nodige hinder ervan bij je werk/zorg voor de kinderen) besluit de neurochirurg dat je geopereerd moet worden, kom je op de wachtlijst voor operatie..

Vanaf het begin van de klachten (de HA stelt meestal eerst voor om het aan te zien) ben je zomaar een half jaar (ellendig zijn) verder, dat is heel normaal..

Maar ik vind dat niet normaal. Probeer je nou eens werkelijk voor te stellen hoe het is voor Jan met de Pet en niet voor de vrouw van de dokter, dat scheelt vast een beetje

Ik denk ook dat de politiek mede niet zo hard loopt, omdat als de minister, de burgemeester, de advocaat zelf wat mankeert, dan is de wachtrij ineens als sneeuw voor de zon, tijdelijk verdwenen, want zulke belangrijke mensen, DIE kunnen geen dag gemist worden..een nadeel: zij merken niet aan den lijve hoe het is als gewone burger.

Laat maar millenia

Ik heb er gewoon geen zin meer in.... mijn standpunt is wel duidelijk zo onderhand en ik wil niet meer in herhaling vallen.

Mien*

Elk vak heeft zijn voordelen. Als je man in de bouw zit, kun je jezelf een goedkoper verbouwinkje arrangeren. Zo kan ik nog wel wat voorbeelden bedenken. Ik ga me daar niet schuldig over voelen. Anderzijds weet ik ook dat in het ziekenhuis hier de patient wel relatief snel geholpen wordt, dat er nauwelijks wachtlijsten zijn, efficient gewerkt wordt en dat de huisartsen een goed contact hebben met de specialisten. Dit alles draagt eraan bij dat ook de "gewone" burger tevreden is. Ook dat gebeurt in dat vreselijke gezondheidssysteem in Nederland. Hier baseer ik mede mijn mening op,

Haha marith

Sorry,
maar ik ben een artsendochter uit een artsenfamilie getrouwed met een artsenzoon en de mensen die nog zo praten als jij op verjaardagen.... daar wordt alleen nog maar om gelachen.

Beetje meer realiteitszin zou je niet misstaan... maar laat je vooral niet dwingen.

Zo'n vergelijking met een verbouwing, daar zou je je al voor moeten schamen. We hadden het toch over 'leven en dood' in jouw woorden - en nu ga je het opeens met een verbouwing vergelijken als het je uitkomt?

Sure, er doen heel veel mensen goed werk in de zorg maar de salarissen zijn exorbitant, specialisten en hun echtgenoten krijgen er ook een behoorlijk smalle blik van, en er zit een aantal structurele kwaliteitsproblemen die uiterst hardnekkig blijken. De politiek bijt er al jaren zijn tanden op stuk.

We nemen er nog een glaasje op...

Rode beuk

Doe niet zo vreselijk superieur zeg... Ha ha leuk om een draad binnen te vallen en iemand eens even neer te sabelen. Voelde het lekker? Ik heb een mening, gevormd door de omgeving waarin ik verkeer. Door de plaatselijke gezondheidszorg waar ik mee te maken heb en door de mensen die werken in de gezondheidszorg die ik ken. Dat jij daar anders over denkt en jouw familie daar blijkbaar anders over denkt, geeft je niet automatisch het recht op het gelijk. Die vergelijking met die bouwvakker was misschien een beetje ongelukkig gekozen maar ik heb het voorbeeld alleen gebruikt om aan te tonen dat het in alle lagen van de bevolking gebeurt (je zit in een bepaald netwerk en dat levert soms voordelen op). Maar zodra dit in de gezondheidszorg gebeurt is het oei oei. Ik ben er eerlijk gezegd volstrekt klaar met deze draad. Jouw reactie was de welbekende druppel.

Marith

Ik bedoel het niet om aan te vallen, al kan ik me er helemaal niets bij voorstellen dat je niet de moeite lijkt te willen doen om te proberen te bedenken hoe het is voor iemand anders dan jijzelf. (poepoe, wat een werkwoorden)

Het feit dat je voordelen hebt van het feit dat je man arts is, nou, vooruit, maar daarvan word je toch niet blind of minder empatisch??

´t Doet me een beetje denken aan mijn oude ´ik´, toen ik als verpleegkundige werkte en meende dat mensen met een chronische aandoening best wel kritisch waren, want het ´valt toch allemaal wel een beetje mee?´

Eenmaal in de andere schoenen valt het dus niet mee!

En natuurlijk ben ik kritisch, en natuurlijk mag dat ook, het gaat niet om mijn nieuwe dakkapel, of meningen over een nieuwe auto, het gaat over mijn gezondheid!

En ja, er zullen ziekenhuizen zijn met redelijke wachttijden, maar er zijn er ook met minder redelijke wachttijden, en hier in het noorden komt dat vooral voor in het academische centrum, want ja, dat trekt clientèle uit alle noordelijke provincies.

Zou je dan kunnen stellen dat juist mensen die specialistische zorg nodig hebben per definitie langer moeten wachten?

Zou het eigenlijk niet zo moeten zijn dat je, als je hernia klachten hebt, binnen een week bij de neuroloog zit en max. een week later weet waar je aan toe bent (bijvoorbeeld) Gun je dat niet iedereen?

Ik wel (al heb ik langer geduld, ik gun het iedereen om snel en goed geholpen te worden, vooral omdat het om hun gezondheid gaat)
ik vind de zorg niet vreselijk, ik vind dat de zorg beter kan, dat is heel wat anders.

Mien nog even dan

Omdat je gewoon Mien bent en een normale reactie geeft....

Allereerst voelt het beeld dat ik blijkbaar van mezelf heb opgeroepen niet goed. Ik herken mezelf namelijk totaal niet als niet empatisch of blind voor anderen.... En als iemand enorm begaan is met het wel en wee van zijn patienten dan is het mijn man wel juist omdat hij vindt dat mensen die chronische zorg nodig hebben niet van het kastje naar de muur en terug moeten worden gestuurd. Misschien ben ik juist daarom een beetje "blind" geworden omdat ik er teveel van uitga dat veel van zijn collega's met dezelfde intentie en menselijkheid werken. Daar komt bij dat ik in familie - en vriendenkring dit soort klachten bijna niet hoor (wachtlijsten, nare ervaringen etc.). Op mijn moeder na dan . Die heeft inderdaad een keer in het UMCG gelopen met een hernia. Dat was een grote frustratie ervaring. Foto's zoek, keer op keer andere artsen die niet goed geinformeerd waren door de voorganger en inderdaad lang moeten wachten etc. Uiteindelijk heeft manlief gezorgd dat haar hele dossier richting Martini is gegaan (ja ja , het netwerkje zal je zeggen Daar is alles vlot en keurig afgehandeld. Ik heb dus wel een groot argwaan als het gaat om grote fabrieken als het UMCG. Het gaat traag, stroperig en inefficient. Daar moet wat veranderd worden. Ik heb de indruk dat er in perifere ziekenhuizen minder van dit soort irritatie is en dat meer loopt zoals het zou moeten lopen.

En nogmaals; ja Mien, ik gun iedereen snelle en goede zorg. Alleen, ik "mag" blijkbaar niet van mening zijn dat ik het systeem in Nederland an sich, OK vindt. Dan wordt er in bepaalde kringen hartelijk om me gelachen. Nou ja, dat moet dan maar.

Marith

*ik voel me vereerd, een reactie omdat ik het ben*

Jouw reacties zijn wat stekelig én je redeneerde vooral vanuit ´de zorg´ en niet vanuit de patient, dus daarom mijn reactie over empathie en inleven.

Het systeem wat jij goed vindt, zorgt voor veel frustratie en ellende bij vooral chronisch zieken, juist omdat die tegen de onmogelijkheden aanlopen.

Iemand die eens in de 5-10 jaar in het ziekenhuis loopt, ergert zich misschien ook, maar iemand die ´zoveel maandelijks´ in het ziekenhuis loopt moet het maar slikken, daarin zit een groot verschil. Daarbij ben je ook nog eens afhankelijk, dat maakt waarschijnlijk ook nog dat je meer ´slikt´ omdat je toch langer met deze dokter door een deur moet (bijv.)

Ik vind dat je, als patiënt/client, goede zorg mag verlangen, om in vergelijkingen te blijven: als je naar de bakker gaat voor brood, wil je ook niet een uur in de wachtrij staan, laat staan dat je over een paar dagen maar terug moet komen (ik refereer bijv. aan hoe men bij een apotheek behandeld wordt)

Een gyn waar ik ooit liep (voor de verandering eens niet in mijn eigen ziekenhuis) verwoordde het inderdaad ook in deze geest (bakker-apotheek) dat vond ik wel bijzonder te merken (dat ook de dokter ...)

Dus nee, ik vind nog steeds dat het systeem beter kan en ik ben bijna zeker dat jij, als je (ik hoop het niet voor je) ooit chronisch ziek wordt, dezelfde ergernissen zult tegenkomen als ik.

Jouw postings lezend herken ik wel wat van ongeduld ( ) en als er iets is wat je niet moet zijn als chronisch zieke....

Groetjes, Mien

Mien*

Ik ben inderdaad erg ongeduldig en impulsief en kan slecht tegen kritiek. Zo, al mijn "slechte" eigenschappen op een rij. Ik ga nu lekker met de hond wandelen. Ik heb letterlijk hoofdpijn gekregen van deze draad ;)

Haha

´erg ongeduldig en impulsief en kan slecht tegen kritiek´

hmmmmmm klinkt me bekend in de oren, we verschillen vast niet zoveel ;)

Nee marith

Het voelde niet lekker om jou neer te sabelen. Ik had deze draad al langer gevolgd en ik had vooral niet gereageerd omdat ik dit onderwerp al vaker heb gezien en ook al vaker had gereageerd. Het meeste wat ik zag klonk bekend. Maar de hardheid van jouw toon raakte bij mij een snaar.

Je klinkt alsof je in de zekerheid verkeert dat je altijd aan de goede kant staat.

Ik ben opgevoed met ideeën die erg verwant waren aan wat jij hier zegt. Dat de zorg op zich ok is. Als artsendochter had ik altijd een streepje voor. We kregen zelfs geen rekeningen van collega's, dus bij een operatie hoefde alleen de OK en het verblijf betaald te worden, zo ging dat nog in de tachtiger jaren. Op familiefeesten waren de artsen onderling erg kritisch, maar hun netwerk was zo groot dat de eigen zorg meestal was veiliggesteld.

Toen ik ging bevallen in 2000 was alles veranderd. Ik wilde het alleen doen en had het aanbod van mijn moeder om mee te komen afgeslagen. Ik ben toen in een nachtmerrie van incompetentie, slechte communicatie en controleverlies terecht gekomen. Eindigend in een keizersnede om vijf uur 's ochtends door iemand die dat nog nooit gedaan had. Haar begeleider stond er wel bij maar liet haar op mij oefenen.

Ik denk dat daar dus een gevoeligheid in zit bij mij, omdat ik jouw zekerheid herken en kwijtgeraakt ben. Mijn man en ik hebben twee jaar lang geen sex gehad, zelfs niet met spiraaltje, omdat we het idee niet konden verdragen ooit nog zoiets mee te moeten maken. Ik ben twee jaar uit de running geweest met psychische problemen, en uiteindelijk is pas bij een tweede ks (na een heel goed begeleide zwangerschap, anders hadden we het niet aangedurfd) de boel weer zo netjes aanelkaar genaaid dat mijn pijnklachten voorbij waren. Na vier jaar met steken in de buik gelopen te hebben.

Nu zijn we weer tien jaar verder en mijn ouders hebben allebei kanker. Mijn hoogbejaarde vader (83 jaar, bedlegerig) moet in één week vijf keer naar het ziekenhuis komen omdat er geen afspraken kunnen worden gecoordineerd. Inzage in het dossier werd mijn moeder geweigerd, daar moest ze een zesde aparte afspraak voor maken. Er zit een katheter in zijn penis maar de uroloog heeft geen tijd en de chirurg (na wiens operatie dat ding is blijven zitten) vindt de operatie verder geslaagd. Het is geeindigd in een infectie die hem bijna zijn leven heeft gekost. En ze staat inmiddels op een wachtlijst voordat haar borst eraf kan.
De tumor wordt voelbaar met de week groter.

Erkenning

Maryb, het is een strijd om erkenning. Burgers willen grip op gezondheiszorg die over hen gaat. Zorgmedwerkers willen hun macht niet delen.
Ik denk bij nader inzien dat Pelle een goede vraag stelt. "Nogmaals: WEET jouw huisarts dat je vaak pas over een week een afspraak kan maken en vindt hij dat wenselijk?"
Ik denk dat hij het niet wenselijk vindt en ik denk dat hij het niet weet.
Althans, het is verleidelijk om die klachten als incidenten te beschouwen. Juist omdat de arts het niet wenselijk vindt. Het is heel goed mogelijk dat aan de arts voorbij gaat dat het om een systematisch probleem gaat dat sommige patienten misschien zelfs wel vaker treft dan anderen.
Mijn ervaring: het is lastig om een afspraak te maken, maar als ik eenmaal binnen ben is een vervolgafspraak een eitje, geen enkel probleem, al is het de volgende dag. Het zou mij niet verbazen als de agenda vooral vol raakt door vervolgafspraken.
Maar of mijn huisarts het wel eens zo bekeken heeft, weet ik niet. Daarvoor zullen hij en zijn praktijkgenoten toch eerst moeten erkennen dat er iets systematisch mis is. En hoe kom je op die gedachte als je, zoals rodebeuk zegt, in de zekerheid verkeert dat je aan de goede kant staat?
Groet,
Miriam Lavell

Regelen

Ik heb het idee dat het nog redelijk te doen is voor mondige, hoogopgeleide en mobiele mensen (of artsenpartners om goede zorg te krijgen. Ik ben zelf heel tevreden, maar dan heb ik een mdl-arts en internist in het zh om de hoek, de neuroloog en de kno-arts in een ander ziekenhuis en de dermatoloog in een zelfstandige kliniek. Allemaal artsen die gewoon bellen als er een rare uitslag is, die ik zelf kan bellen als er iets misgaat, waar ik normaal mee kan overleggen en mailen. Maar deze mensen heb ik in vijf jaar bij elkaar gezocht, en in die jaren zijn er net zoveel artsen geweest die ik persoonlijk nooit meer hoef te ontmoeten. De altijd-een-uur wachten-arts, de ballerige-kwal die standaard verbaast doet als je geen vier co's wil laten meekijken, de oude onheilspellende, de bijdehante snelle in-vijf-minuten-klaar arts. De 'o wat een interessante operatie, ik verheug me erop-arts. En dan heb ik bijvoorbeeld de keuringsarts die me graag achter de geraniums ziet nog niet meegeteld.
Echt, het valt niet mee. Je moet soms een hoop veerkracht hebben om het allemaal prettig te houden en die heb je simpelweg niet als je erg ziek bent, of hoogbejaard, of als je je laat overbluffen door een huisarts/specialist. Mijn inschatting is dat de helft van de artsen gehaast, ongeïnteresseerd en afwerend is. Als je dat de betreffende arts vertelt zijn ze steevast stomverbaasd. Klantvriendelijkheid is nog ver van hun bed. Ze bijten de hand die ze voedt. Ze voeren acties uit die de klanten weghouden (zo lastig, die zieke mensen, en als ze niet ziek genoeg zijn word ik pas echt sacherijnig, zijn ze nou helemaal gek?) Bizar!

En ja, dat zit dus verweven in het systeem. En dat is best te handelen voor sommigen, maar voor niemand leuk. Wat mij betreft verandert er het best wat in de opleiding, zowel bij artsen als bij assistenten. Een respectvolle houding naar klanten, het lijkt simpel.