Zwemles??

jullie doen moeilijk

Inmiddels is die scheiding jaren geleden. Ik mag toch hopen dat beide exen inmiddels genoeg afstand kunnen nemen om een uurtje normaal tegen elkaar te doen aan de rand van het zwembad. Goede oefening voor al die keren die volgen waar jullie samen zullen zijn.

Zijn er geen zwemlessen doordeweeks? Dat zou het hele probleem oplossen, dus geen zwemles als vader het kind heeft in het weekend? Scheelt jullie ook gedoe.

Sowieso vind ik vier jaar vroeg maar wellicht denkt moeder dat het kind haar zwemgenen heeft gekregen?

Niet in meegaan

Jullie gaan mee in de wens dat dochter al op zwemles zit, ook al ging het een paar maanden geleden mis.
Als het niet tijdens moeders dagen kan, gaan jullie hier ook in mee.
Ik zou niet mee gaan met het idee dat moeder er elke keer bij is. Vader heeft dan zijn tijd met dochter en daar hoort moeder dan niet bij, zeker als dat niet de wens van vader en dochter is. En zeker ook omdat het geen speciaal moment is.
Ik zou stellen dat vader dochter alleen naar zwemles brengt, als ze deze tijd gewoon samen kunnen hebben, niet met moeder er ook bij.
Als moeder dat niet wil (ja, openbare ruimte) dan blijft dochter thuis.

Bonus

"Barvaux; mijn partner vind het ook gewoon leuk om onderdeel te zijn van dergelijke aangelegenheden. Maar misschien is het wel een goed idee. Ik zal het eens voorleggen aan mijn partner."

Denk echt nog eens na want 'dergelijke aangelegenheden' zijn over het algemeen saai en duren veel te lang en je moet alles er maar altijd omheen plannen. Ze heeft een moeder die die graag doet, ze zal heus wel eens ziek zijn zodat haar vader eens mee kan maar ik ken heel wat vaders die er alleen maar bij het diplomazwemmen bij zijn geweest omdat ze gewoon altijd werkten op de dag dat er zwemles was.

Hij kan toch ook iets met haar doen wat hij leuk vindt? Zwemles is nou echt niet iets wat ik perse zou willen meemaken om de week. Het was een moeten en als ik andere dingen kan doen zou ik het niet laten.

Elke week aan de zwembadrand?

Waar ik mij over verbaas is dat de moeder vanhet meisje er elke week BIJ wil zijn. Hoe gaan het zwembad en de juffen daar mee om? In het zwembad waar mijn kinderen les hadden bleef je als ouder in de kantine, of je ging boodschappen doen. Geen ouder zat elke week aan de rand van het bad. Een keer in de 6 of ..weken was er "kijkles" dan zaten er vaders en of moeders aan de kant. De rest van de weken konden alle kinderen, zonder afgeleid te worden door publiek, geconcentreed zwemles volgen. Ging perfect.
Lijkt mij voor het kind in kwestie ook een aanrader, de moeder met zwemmen als sport die vindt dat het kind nu al op zwemles moet en er bij wil zijn iedere les kan weinig anders dan stress toevoegen voor de kleine.

vrien het laten aankaarten?

Zou jouw vriend het kunnen bespreken met het zwembad? Het is toch ook niet eerlijk tegenover de andere kinderen in hetgroepje, de moeder van Truus is er elke week en de moeders van Henk, Wim en Marie maar af en toe. Dat kan het zwembad toch niet naar andere ouders en kinderen presenteren als normaal?

Snap vader wel

Mijn man wilde ook juist graag onderdeel zijn van die activiteiten die in een kerngezin vanzelfsprekend of zelfs lastig zijn. Juist die 'gewone' dingen. Ik denk omdat je graag -ondanks de scheiding- een zo dagelijks, gewoon mogelijke band wil met je kind. Geen suikeroompje zijn ofzo. Moeilijk uit te leggen maar ik snap / herken t.
Ik zou in jullie situatie voorstellen om zwemles te verhuizen naar een vaste doordeweekse dag van moeder (als E die heeft) en zelf op één van jullie dagen een andere hobby op te pakken, gymnastiek, dansen, muziek, knutselen, er is genoeg te doen voor kleuters. Dan hebben jullie je eigen ding en moeder is van de afdeling zwemmen. Dat wil ze graag en je verandert haar (en haar zienswijze) toch niet.

Overigens leerden onze kinderen ook allemaal zo vroeg zwemmen. Ze haalden er niet veel eerder hun diploma door maar wisten wel goed wat ze wel en niet konden in het water, weigerden bv in t water te gaan zonder bandjes. Dat vond ik wel veilig idee.

ik proef vooral jalouzie

Dat moeder NB in jullie weekend contact met haar eigen dochter heeft. Ik zou zeggen laat het vooral los. Laat je stiefdochter vrij in het contact met haar moeder ook als ze bij jullie is.

Dat maakt het omgekeerd ook gemakkelijker voor jullie om contact met dochter te hebben terwijl ze bij haar moeder is. Het is nergens voor nodig om deze twee werelden zo strikt te scheiden tenzij volwassen dat afdwingen omdat zij niet om kunnen gaan met het contact.

nou wizzer

Jij leest dingen die ik niet gelezen heb. Het kind wil het niet en de gevolgen zijn dat de zwemlessen niet goed gaan. Waar zie jij de jaloezie?

ik betwijfel dat het kind het niet wil

Ik vermoed dat dat projectie is van stiefmoeder die liever de moeder van haar stiefkind niet in haar leven wil.

je hebt willen en willen

Kan ook heel goed zijn dat kind aanvoelt hoe onprettig jullie het vinden, kan me eigenlijk geen andere reden bedenken waarom kind het niet zou willen. Ik denk dat je veel zuiverder moet gaan kijken naar deze situatie. Het gaat niet om wat dochter wil (ieder ander kind gaf je in deze ook geen ruimte) , het gaat ook niet om normaal versus abnormaal. Het gaat puur om jullie eigen wens minder geconfronteerd te willen worden met ex. Dat is legitiem hoor!
Het gaat ook niet om zwemles, volgens mij. Als jullie kind op een ander clubje doen dan zit ex er wellicht toch weer bij.
De oplossing zou ik zo niet weten, maar volgens mij begint het met helder krijgen waar precies de pijn zit, zonder er vanalles bij te halen.

Ach ja

Heel vaak ala zich een stiefmoeder meldt op dit forum is er wel iemand die vindt dat het aan de stiefmoeder ligt, ongeacht het probleem of de toon van de posting. Sommige mensen lijken standaard achterdochtig te zijn naar stiefmoeders. Misschien teveel sprookjes gelezen ofzo.

Kind is vier, dat is een lastige leeftijd, hun wereld wordt groter en is niet altijd even makkelijk te begrijpen. Ik vind het heel aannemelijk dat ze het lastig vind als moeder opduikt in papa tijd. Ik weet dat wij een keer een wandeling maakten met mijn stief, ik geloof dat hij toen vier if vijf was, en die zag zijn moeder een stukje verderop. Was niet in ons dorp en niet op een plek waar hij vaak met moeder kwam. Volkomen van de kaart was hij en bleef maar vragen waarom zijn moeder daar was. Maar wilde niet naar haar toe.
Maar ik merk het ook ik andere situaties, ook bij mijn eugen kinderen. Er is gauw een patroon en dat doorbreken is verwarrend. Ons nichtje raakte van streek omdat iemand bij een verjaardag op haar stoel zat, dat werk.

Bij ons gaat het best goed maar er zijn nog steeds kleine dingetjes die me verwonderen. Bijvoorbeeld dat als mijn stief vanuit ons op kamp of met ons op reis oid gaat zijn moeder altijd iets meegeeft. Ik bedoel geen cadeautje ofzo maar opeens heeft hij dan een tasje van haar met toiletspullen of een paar schoenen of een biebboek. Vaak komt ze speciaal nog even langs of moet hij het komen halen. Dat boek snap ik wel maar hij raakt het nooit aan en het geeft vaak nog gedoe dat ding op tijd terug bij de bieb te krijgen. We hebben een volledige dubbele huishouding, aparte kleren etc dus zo'n tasje heeft nog nooit wat bevat wat hier niet was maar ik denk dat ze het (onbewust) fijn vindt om iets mee te geven. En natuurlijk is dat prima, het gaat ook altijd braaf mee en meestal onaangeraakt ook weer terug maar ook dat geeft niet. Na al die jaren ben ik alleen nog benieuwd wat het dit keer is .

precies 4

Er zijn wel meer kinderen van 4 die het niet snappen mensen te zien buiten de geijkte kaders. Een juf ergens anders tegenkomen bijv. Maar normaal gesproken vinden we zoiets alleen maar een leermoment voor kind en zeker niet zielig. Het kan ook te maken hebben met verschillende kapiteins, bij ons was het soms ook lastig met opa en oma die veel oppasten en zodoende ook een zorgrol hadden. Nooit een reden om situaties aan te passen, ik denk bij niemand. Ik vind het vrij paranoia dit aan een stiefmoeder issue te koppelen, zou niet bij me opkomen.
Er worden nu zaken uitgevochten tussen volwassen partijen waarbij 'het welzijn van kind' als machtsmiddel wordt ingezet. Dat is niet nodig en niet productief.

Schaarste of rijkdom

Ik snap die oplossing van de door-de-weeksedag niet zo goed, want er is co-ouderschap 50/50, dus dan zal het kind door-de-week ook bij vader zijn als er zwemles is en dan zal moeder hetzelfde gaan zeggen als nu. Het is volgens mij alleen maar een verplaatsing van het probleem.

Bonus, ik proef uit je verhaal dat zwemles voor de moeder iets anders is dan zwemles voor de meeste ouders. Voor ons is het gewoon: zorgen dat het kind kan zwemmen en een diploma heeft. Voor moeder is het iets speciaals, al dan niet terecht geprojecteerd op haar dochter.

Je schrijft: 'a) het kind geeft zelf zeer duidelijk aan dat ze het niet prettig vind om haar ouders gelijktijdig te zien.' Nou is dat voor een kind waarvan de ouders gescheiden zijn toen het kind heel jong was ook ingewikkeld. 'Hebben jullie dan ooit bij elkaar gewoond?' vroeg jongste dochter. Heel verwarrend allemaal. Wat je het kind kunt meegeven is dat beide ouders ooit met elkaar geleefd hebben en dat ze na de scheiding goed met elkaar om kunnen gaan. Maar ondertussen mag je de verwarring van dochter ook serieus nemen: misschien is zwemmen wel eits voor haar en moeder, en niet voor haar en vader of vader en moeder.

Ik zou het volgende overwegen: aangezien zwemles voor moeder zo belangrijk is wordt dit haar 'ding'. Dat wil zeggen dat zij het kind komt halen en brengen voor de zwemles, ook als het kind bij jullie is. Ik zou een uitzondering bedingen voor de weekenden of dagen dat je weg bent: dan gaat dochter niet zwemmen. Verder mag zij alles rondom het zwemmen regelen en doen, het is haar ding, zij is er druk mee, het is haar vereniging, laat haar. En laat het kind daarvan genieten. Papa kan heus wel een keer gaan kijken als hij daar zin in heeft en uit interesse, het is tenslotte openbaar gebied. Maar verder: laat het haar ding zijn.

'...maar mag je dan nooit een ongestoord weekend hebben met je "gezin" Nou ja, of de moeder komt het kind halen voor de zwemles of vader moet zelf naar de zwemles gaan. In beide situaties is het weekend 'verstoord, toch? En 'het gezin' is niet vader, moeder, kindje, maar in dit geval vader, nieuwe liefde, moeder en kindje.

Laat zwemles moeders ding zijn. Er is co-ouderschap 50/50, dus vader heeft al veel kontakt met zijn kind, daar zal dat uurtje zwemles niet veel aan toe of af doen. Op een dag kom je iets anders tegen en dan kun je het omgekeerde voorstellen: dat doet vader met zijn dochter.

Ik kan zomaar bedenken, dat het kind enig kind is en moeder verder geen nieuwe partner heeft. En dat meoder onzeker is over haar positie, nu vader een nieuwe moeder lijkt te hebben geïntroduceerd. Als dat zo is, probeer dan ervoor te zorgen dat je in alle opzichten laat merken dat moeder en kind een speciale band hebben. Benut dat optimaal, in plaats van minutenwegend de uren tellen wie wanneer het kind mag hebben. Het kind lijkt anders wel een schaars produkt, dat zorgvuldig tussen de ouders verdeeld moet worden. Maar dat is het niet. Het kind wordt omringd door een surplus aan ouderlijke liefde en dat zou je zo goed mogelijk kunnen benutten. Het is rijkdom voor een kind, als zoveel volwassenen voor het kind het beste willen. Zorg dat het kind kan genieten van die rijkdom.

Tsjor

Zwemmen

Helemaal eens met Tsjor. Bovendien zal dat zwemmen een punt blijven. Als dochter nu op zwemles moet en moeder wil niets missen dan zal dochter misschien straks ook wel op zwemmen blijven. En het zwemmen is echt het ding van moeder en dat zal zo blijven. Het is verstandig om hier nu al goede afspraken over te maken.

En dat gebroken weekend. Ach, dat hebben de meeste ouders zodra kinderen gaan sporten. Gescheiden of niet gescheiden. Onze kinderen sporten allemaal en onze zaterdag is er helemaal aan door dat sporten. Een weekendje weg is altijd erg lastig in verband met " onmisbare " wedstrijden.

Zwemles

Hier waren de zwemlessen twee keer per week, een keer voor ex en een keer voor mij. Als hij het allemaal had willen doen, had ik dat helemaal niet erg gevonden, zelfs niet als dat in 'mijn' tijd zou zijn. Het kind hier is vier, dat is gewoon een lastige leeftijd, en als moeder iedere week in het zwembad komt gaat dat vanzelf 'gewoon' worden.
Mijn kinderen vinden het juist heel leuk als ex en ik samen naar iets mee gaan. Dan voelen ze zich even 'gewoon', zelfs jongste die nooit twee samenwonende ouders heeft meegemaakt.
Verder ben ik het met Tsjor eens ;-)

Vlinder en Tsjor

Vlinder, ik vind vier een beetje vroeg voor gebroken weekenden met sport, de meeste kinderen zwemmen doordeweeks dus dan heb je dat nog helemaal niet.

Tsjor: 50/50 kan ook betekenen dat er wel vaste dagen zijn dat het kind bij de een of ander is toch.

Als Barvaux

Hier is het kind de eerste helft van de week altijd bij mama en de tweede bij papa. De weekenden om en om. Als mama dus zwemles voor zichzelf wil kan ze dat op maandag plannen, werkt prima.

En vier is gewoon best vroeg om sport zo dominant te laten zijn. En ik meen ergens gelezen te hebben dat moeder op meerdere manieren het leven van papa, bonus en -op dat moment- dochter komt binnenwandelen. Dus de zwemles komt daar nog bij. En zelfs als je kiest voor een tweederondeman mag je mijns inziens streven naar zoveel mogelijk je eigen leven. Natuurlijk moet je meer water bij de wijn doen maar je mag best af en toe vragen of het anders of minder kan. Gescheiden moeders zijn net zo goed mensen met hun eigenaardigheden en sommigen kunnen daar best een stempel mee drukken.

En ik vind Tsjor's gefilosofeer over wat ze zich allemaal kan voorstellen bij de situatie prachtig bedacht maar t slaat natuurlijk helemaal nergens op. Je hebt geen idee dus heel creatief maar weinig constructief als je het mij vraagt. We weten wat bonus beschrijft. Meer niet. Wil je meer weten kun je het allicht vragen maar het gaan bedenken.... Maar ach, ik kan zomaar bedenken dat Tsjor zelf een gescheiden moeder is, zelf nog alleen terwijl haar ex een leuke nieuwe relatie heeft die ook nog eens leuk is met haar kind. Dat dat zo moeilijk is dat ze een beetje gaat projecteren. Kan ik bedenken. Maar ik doe het maar niet

OokBonus

Je mening over mij klopt maar half: ik ben wel gescheiden, geen ex met partner.

Jij geeft een bepaalde mening over de moeder op basis van de informatie van Bonus. Wat heb je eraan, om te bedenken dat de moeder het niet goed doet: niet met vier jaar, ze moet maar op haar eigen dag (zijn er altijd zwemlessen?), ze is te opdringerig, ze moet zich terugtrekken etc. Dat is wat Bonus eigenlijk zegt en wat jij herhaalt. Maar een oud gezegde is: je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf.

Ik probeer bij zo'n bericht dan altijd een andere mogelijkheid te opperen, zodat er wellicht iets meer ruimte ontstaat voor andere oplossingen.

In deze situatie vind ik de perspectiefwisseling van schaarste naar rijkdom eigenlijk wel heel zinnig: is een kind van gescheiden ouders een schaars product, dat zorgvuldig verdeeld moet worden tussen de gescheiden ouders? Of kun je de situatie zien als rijkdom: het kind heeft meer volwassenen om zich heen dan in een 'normale' gezinssituatie, en al die volwassenen kunnen een waardevolle bijdrage leveren, ieder op zijn/haar eigen terrein; waarbij je soms ook nog bepaalde specifieke kwaliteiten, ambities, capaciteiten etc. hebt. Die ten volle benutten voor het kind komt het kind alleen maar ten goede.
Maar dan moet je dus wel een perspectiefwisseling toepassen: niet 'ik (als volwassene) heb recht op zoveel uren en dagen met het kind'; maar: 'het kind heeft de kans om bij mij dit te krijgen, bij vader iets anders, bij moeder weer iets anders. Die mogelijkheden en kansen optimaliseren, dat lijkt mij een goede inzet voor ouders en stiefouders, wel of niet gescheiden.

'En zelfs als je kiest voor een tweederondeman mag je mijns inziens streven naar zoveel mogelijk je eigen leven. Natuurlijk moet je meer water bij de wijn doen maar je mag best af en toe vragen of het anders of minder kan. Gescheiden moeders zijn net zo goed mensen met hun eigenaardigheden en sommigen kunnen daar best een stempel mee drukken.' Het gaat niet over de man waarvoor je kiest, het gaat over het kind. Als je bewust of onbewust als stiefouder tegenover het kind uitstraalt, dat de eigen ouder 'anders kan of wel iets minder kan', dan zendt je een negatieve boodschap uit die voor het kind erg verwarrend en belastend is.

Tsjor

Nou Tsjor

Wat kun jij creatief lezen.
Waar heb ik gezegd dat vier te vroeg is? Ik zeg juist dat mijn kinderen ook vroeg zwommen. En ik zeg niet dat zwemmen op andere dag moet om moeder te veranderen maar juist om een oplossing aan te dragen waarbij moeder niet hoeft te veranderen, gewoon de zwemles kan bijwonen op haar manier. Verder zeg ik niets over dat ze opdringerig zou zijn, ik herhaal iets wat Bonus schrijft, dat is wat het is, opdringerig noem ik het niet. Ik vind wel dat bonus dat niet leuk hoeft te vinden.
Enne, over dat uitstralen, ik denk dat ik je niet hoef uit te leggen dat geen mens kan helpen wat hij onbewust uitstraalt. Natuurlijk moet je je bewust zijn hoe je over de andere ouder praat of doet maar ook stiefouders zijn maar mensen. Het lijkt mij naïef om te denken dat stiefouders de menselijke neiging van een mening vormen over het gedrag van een ander maar 'uit' moeten kunnen zetten.

hobby

Moeder is een zwemfanaat en laat dochter daar graag in delen. Dat zal nog wat geven op zaterdagen maar ook op zondagen.
Het lijkt me het handigste en het leukste voor kind dat moeder die hobby met kind gewoon uitleeft.
Vader kan andere bezigheden met kind doen. Hoe dat in de tijd verdeelt wordt laat je over aan praktische omstandigheden.
Als het echt een vechtscheiding betreft dan zou ik kind niet meer laten zwemmen in vaders weekend, dan zijn de afspraken 'heilig' om gedoe te voorkomen, dan is het gewoon niet zwemmen als kind bij vader is.
Het gedoe, de bijkomende emoties zou ik maar verbijten.