U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
zorgen om contact vader
Beste ouders
Ik voed mijn zonen (12 en 15 jaar) alleen op, al 11 jaar. Mijn ex man woont in het buitenland en komt zelden naar België, waar we wonen: één keer per jaar. Zelfs dan neemt hij kids voor één weekend. Telefonisch/skype is het ook weinig contact. Hij belt niet als hij zegt dat hij zou bellen, hij antwoordt op de mails niet, hij vergeet hun verjaardagen...
Mijn oudste zoon heeft syndroom van Down en heeft geen probleem dat hij zijn papa niet vaak ziet, maar mijn jongste is echt heel verdrietig en soms heel boos. Hij begon hem leugenaar te noemen. Vorig weekend was het heel erg, het was weer afgesproken en hij belde niet. En antwoordde ook niet toen mijn zoon belde.
Ondanks mijn eigen verdriet en boze gevoelens heb ik altijd de hand boven zijn hoofd gehouden. Ik heb hem nooit zwart gemaakt tegenover de kinderen.
Toen hij klein was kon ik nog de leugens vertellen dat zijn papa druk bezig was, dat hij 's avonds belde, dat hij geen verlof had om naar België te komen, maar nu snapt hij alles.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, ik zie dat mijn zoon enorm pijn heeft.
Bedankt
Niet tegen te houden
Het is niet tegen te houden, dat kinderen over hun ouders anders gaan denken. Op een mooie pinksterdag.... nou ja, op een dag vallen alle ouders van hun hoge zetel en dan blijken het gewoon mensen te zijn. en soms nare mensen zelfs. Maar dat beeld kan in de toekomst ook nog een paar keer veranderen.
Blijf nu even dicht bij je zoontje en zijn gevoelens. Praat daarover, maar zonder dat je iets zegt over vader. Meer over wat hij nu zou willen doen etc. Zit er een kans in dat hij ooit naar zijn vader in het buitenland gaat? Zit er een kans in dat zijn vader daar weer een nieuw gezin heeft (weet hij daar iets van)? Kortom: je kunt de confrontatie met hoe zijn vader is nu niet meer ontlopen, maar die confrontatie hoeft niet te gaan door wat je zegt, maar door wat hij zelf gaat doen en opzoekt.
Tsjor