U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon klaagt over gebrek aan aandacht bij vader
en ik wil me er niet mee bemoeien maar ik vind moeilijk om aan te horen. Een van de reden van mijn weggaan en scheidan was dat mijn (ex)man erg hard en lang werkt, en communicatief niet begaafd is. Hij kan lang zwijgeen en als hij ergens mee bezig is, moet je zeker 2 of 3 keer vragen eer je zijn aandacht hebt. Onze zoon is 50/50 bij mij en zijn vader. Vanavond heeft hij me weer verteld dat papa te veel werkt en altijd lijkt te dromen en als hij hem vraagt aan wat hij denkt antwoord hij "aan mijn werk". Ik vind het ontzettend moeilijk om mijn zoon erin te steunen zonder me in zijn relatie met zijn vader te bemoeien. Maar ik herken het, het was wat onze huwelijk de das om heeft gedaan: teruggetrokkenheid, veel werken, het bijna autistisch bezig zijn met 1 activiteit (zonder dat ik hem overigens verdenk van autisme). Het is een karaktertrek van hem, en hij is ook nogal passief. Maar hoe helpt ik mijn kind ermee om te gaan... :-(
Sini
Bijvoorbeeld
Wat is er mis met de laconieke constatering: zo is hij nu eenmaal?
Eventueel aangevuld met: ik vond het ook moeilijk en ik heb zelf geen goede manier gevonden om ermee om te gaan. Met als suggestie: zeg het eens tegen je vader. En misschien kun je met je vader iets afspreken, waardoor jij kunt laten zien dat je zijn aandacht wil. Vlaggetje op tafel zetten of zoiets.
Tsjor
De kans is klein
Dat je ex-man na al die jaren nog wezenlijk verandert. Dus idd: leer je zoon omgaan met moeilijke kanten van een belangrijke ander. Hooguit zou je hem kunnen adviseren het eens te bespreken met zijn vader. Ik zou dat in elk geval niet zelf gaan doen.
We moeten het doen met de ouders die we hebben. Ook al is het niet ideaal, soms verre van dat, we zullen het ermee moeten doen. _Dit_ is zijn vader.
Probeer
het te relativeren. Er zijn massa's kinderen die opgroeien zonder veel aandacht en traumatisch is dat niet. Natuurlijk kun je er een laag zelfbeeld aan over houden, maar jij bent er ter compensatie...☺
Ook is het zo dat jouw zoon dit ervaart in de context van de situatie: hij vergelijkt de hoeveelheid aandacht die hij van papa krijgt natuurlijk met die van jou.
Je moet het inderdaad niet zoeken in de hoek van hoe je deze man/vader verbetert, maar wel hoe jouw zoon ermee om dient te gaan.
Heel belangrijk is welke houding jij uitstraalt. Klaag je mee, of neem je het ter kennisgeving aan en geef je hem gewoon ideetjes hoe je zoon zijn tijd kan indelen als hij weinig aandacht krijgt. Praat je met hem ook wel eens over het feit dat er ook voordelen aan zitten; geheid dat er ook minder goed op hem gelet wordt en dat hij dus in bepaalde zaken beter zijn gang kan gaan en ondeugend kan zijn?
Papa werkt 'te'veel is overigens een oordeel. Wie of wat geeft hem het recht hierover te oordelen? Of is hem dat ingegeven?
Wat je misschien wel kan doen is je zoon de vrijheid geven naar jou te komen of contact met je op te nemen. Voor zover jij dat zelf wil en kan natuurlijk. Is dat een mogelijkheid?
Weet je sini
Ik heb mijn ouders pas goed leren kennen toen ze uit elkaar waren. De gezinsdynamiek is anders als je je ouders apart meemaakt.
En mijn ouders gingen pas uit elkaar toen mijn oudste bijna drie jaar was. Ik denk dat je zoon nu iets soortgelijks meemaakt. Nu hij je man ervaart zonder jouw aanwezigheid op dat moment, valt hem meer op hoe je man wezenlijk is.
Ik weet dat ik er niets aan kan doen
En ik heb bovendien geen enkele twijfels over het feit dat ex een lieve vader die veel van zijn kinderen houdt en op zijn eigen manier zijn best doet. Alleen, ik weet ook hoe vreselijk eenzaam ik me vaak voel in zijn gezelschap, en kan me voorstellen hoe het voor zoon is. Ikmpraat veel met hem sinds gisteren. Verder heb ik hem, op een van de dagen dat hij bij zijn vader is, ingeschreven bij een kunst atelier dat tot 17.30 is, zodat hij zo kort mogelijk thuis alleen is voordat zijn vader thuis komt. Gelukkig wordt hij steeds zlfstandiger.
Aanvulling op kaaskopje
En misschien zitten er daar ook wel voordelen aan. Je ex is immers ook van jou gescheiden en jij hebt toch ook leuke kanten ;)?
Serieus; misschien kan je zoon wel van zijn vader leren welke voordelen het heeft om je goed op 1 ding te kunnen concentreren. Of om toegewijd te zijn aan je werk. Of hoe je saamhorigheid kunt ervaren in stilte.... Wellicht kun jij je zoon steunen in de positieve kanten zien, in te zien dat zijn ouders elkaar aanvullen....
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hier ook
Dochter van zes klaagde een periode bijna dagelijks dat haar vader zo weinig tijd voor haar heeft en als ze het weekend bij hem is, ze vaak in de auto zaten, omdat zijn familie verder weg woont. Ik heb haar verteld dat ik dat absoluut begrijp (ik had zijn manier van invullen ook niet anders verwacht) maar dat ze dat zélf moest aangeven. Na dit meerdere malen uitgelegd te hebben, vertelde ex me dat ze dat idd aangegeven had en dat hij er op zou letten. Ik was retetrots op mijn dochter en heb haar op het hart gedrukt dat ze altijd alles kan zeggen tegen ons. De laatste tijd klaagt ze niet meer. Fijn!
Sorry sini
Maar dit vind ik dus projectie;
"Alleen, ik weet ook hoe vreselijk eenzaam ik me vaak voel in zijn gezelschap, en kan me voorstellen hoe het voor zoon is"
1) je had een huwelijk met deze man, met navenant verwachtingspatroon. Je zoon heeft een ouder-kind relatie met hem.
2) jij bent je zoon niet en vice versa. Hoe jij hebt gevoeld naast deze man staat volledig los van hoe hij zich voelt, tenzij jij hem "helpt invullen".
Enne... Schrijf jij hem in voor een activiteit in vaders tijd?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Zeppie
Tuurlijk is het een deel projectie, maar wat zoon me vertelt over zijn dagen bij zijn vader rings a bell. Verder was vader het absoluut mee eens over het inschrijven bij kunstatelier, hij is ook nooit eerder thuis dan 18.00.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Voorbeeld
Over het voegen van kinderen naar hun ouders: vader lust geen pindakaas, bij vader wilde oudste nooit pindakaas op brood, "want dat lust ik niet, papa". Maar bij mij smikkelde hij er graag van en vroeg erom.
Opgeven voor clubje in gezamenlijk overleg natuurlijk niks mis mee, vroeg me gewoon af of het zo gezamenlijk was gegaan. Ja dus. Fijn.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sluit me aan bij zeppie
Hoi Sini,
Ik had dezelfde gedachte als Zeppie: verwar je eigen problemen met je ex niet met de problemen die je zoon met hem heeft! Ik begrijp goed waarom mijn moeder is gescheiden van mijn vader, zou zelf ook niet met hem getrouwd willen zijn (overigens ook veel werken,weinig aandacht). Toch ben ik heel blij met de relatie die is ontstaan met mijn vader, vooral na de scheiding. Hij is niet iemand die mij ten diepste kent, en met wie ik mijn emoties deel, maar hij denkt als geen ander mee met mijn loopbaan, is apetrots op me en doet erg zijn best een lieve opa te zijn - hoewel omgaan met kleine kinderen hem niet makkelijk afgaat. Ik waardeer hem erg om wat hij wel voor me betekent, en heb geen verwachtingen over wat hij niet kan bieden.
Volgens mij help je je zoon het meest als je hem kan helpen accepteren wat zijn vader wel en niet voor hem kan betekenen,en niet als je je eigen pijn daar een rol in laat spelen. Dat is van jou, en daar hoeft hij niets mee.
J
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.