U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon heeft problemen met zijn vader.
Hallo,
Ik en mijn ex zijn 3 jaar geleden uit elkaar gegaan. Beide hebben we inmiddels een nieuwe partner. Mijn partner heeft er hard voor moeten vechten om vooral met de oudste een band te krijgen. Mijn ex was voor werk weken van huis en bemoeide zich niet met het opvoeden of de kids.
Met pijn en moeite is er sinds oktober omgang een keer in de 2 weken een weekend. De kids mogen de nieuwe partner van papa niet. Deze geeft aan consequent te zijn papa is dat nooit geweest en nu dus ook niet. Regels regelmaat nooit van gehoord.
Nu wil het dat de oudste zeer opstandig is bij papa. Papa snapt er niks van en zoonlief wordt steeds opstandiger. Ik heb die problemen ook met hem gehad maar nu ik weet wat de vermoedelijke oorzaak is weet ik hoe te handelen. Ik bied hem regels structuur en regelmaat en vooral nabijheid zodat hij niet de fout in kan gaan. Volgens mij is dit een vorm van hechtingsproblematiek maar volgens pa puur opstandig gedrag jalours kind dat een ander niks gunt.
Telkens als zoonlief bij papa te ver gaat wordt papa of de fam. Fysiek naar mijn zoon deze slaat en schopt dan om zich heen. Men is dan van mening dat een kind van 10 niet hoeft te slaan en schoppen. Hij geeft zelf aan puur de aandacht van papa te willen en deze op deze manier te vragen. De voorvallen lopen vaak zo hoig op dat mijn zoon zich zelf echt in gevaar brengt. Er is hulp binnen het gezin en deze zegt nu het op de vakantie aankomt wat zie jij als oplossing???
Ik en mijn vriend zijn het er beide over eens dat mijn zoon niet naar papa moet gaan nog meer verdriet misschien nog meet traumas terwijl hij de andere nog niet verwerkt heeft.
een paar opmmerkingen/vragen
1 Je zoon heeft een probleem, niet alleen met zijn vader maar ook de manier waarop hij zich uit.
2 Hoe kom je erbij de term hechtingsproblematiek voor je zoon te gebruiken? Of bedoel je gewoon dat de hechting tussen vader en zoon niet optimaal is? Want hechtingsproblematiek is nog wel even iets anders.
3 Zijn er bij vader in huis andere kinderen van zijn partner?
4 Heb je al eens goed overleg kunnen plegen met je ex? Het klinkt namelijk alsof jullie allebei je partners mening te veel meenemen in dit gebeuren,. Want je moet je goed realiseren dat dit jullie zoon is en niet die van je partner. De mening van je vriend doet er dus niet toe in de vraag of hij wel/ niet naar vader moet in de vakantie; het gaat om wat jou en je ex nu het beste lijkt.
Als....
Als jij zo goed weet hoe je met je zoon om moet gaan om de opstandigheid/fouten te voorkomen, waarom deel je die kennis dan niet met de vader?
Over de oorzaak mag je van mening verschillen, maar kennelijk heb jij een benadering/aanpak gevonden die werkt. Ik vind het je plicht die kennis te delen.
Wat moet ik me voorstellen bij het te ver gaan door zoon, fysiek worden van vader en fam. en een zoon die zichzelf in gevaar brengt?
Doet er niks mee
Ik deel die kennis met hem en ook school en de onderzoeksgroep waar hij zit. Maar pa doet er niks mee. Zoonlief geeft aan door weg te lopen de aandacht te vragen hij krijgt dan de negatieve aandacht en ze kunnen hem dan niet aan omdat hij boos wordt. Men vind het dan nodig om te schoppen en slaan.
Deze week is er een gesprek met vader of hij de veiligheid kan bieden of niet zo niet is het einde contact. Mijn zoon is namelijk al 2 keer zo ver gegaan dat het zijn dood had kunnen zijn. Hij ziet in een bui het gevaar niet. Vandaar dat mijn zoon wordt onderzocht op een hechtingsstoornis.alles wijst hier namelijk op en vergt een aparte aanpak die op school hier thuis en behandelgroep dus ook wordt toegepast. Ik heb geen probleem met mijn zoon. En het is ook niet zo dat ik vader aan wil vallen of contact wil vermijden ben er juist maanden mee bezig geweest om het contact voor elkaar te krijgen. Hij had zgn nooit tijd.
Is zoon bereikbaar?
En is er via je zoon zelf nog enige winst te behalen? Is hij bereikbaar voor gesprek? Kun je met hem bespreken hoe gevaarlijk weglopen is en wat zijn gedrag aan tegen-agressie oproept? Ik zeg niet dat het allemaal volledig bij het kind vandaan moet komen, maar ik kan mij wel voorstellen dat als je een kind hebt met een woede-aanval, dat zich bv ook richt op andere kinderen of jou echt aanvalt, dat je op een gegeven moment iets doet om te laten zien dat dit niet kan of ter bescherming van het kind, jezelf of andere kinderen. Misschien kun je je zoon toch dit oorzaak-gevolg bijbrengen? Niet alleen voor vader, maar als je zoon dit gedrag in de maatschappij vertoont, dan gaat hij toch een keer iemand tegenkomen die erop los rost (nog los van de schade die zoon dan maakt.)
Of is dat juist waar de therapie voor is? Kan vader betrokken worden bij de therapie?
betroken
Vader wordt overal bij betrokken althans men nodigt hem uit. Een gesprek voeren is goed mogelijk echter wil hij de aandacht van papa en papa geeft die niet. De andere kinderen klagen hier ook over maar vader doet er niks mee. Hij is nooit betrokken geweest bij de opvoeding ten tijde van ons huwelijk. Daarom heb ik er ook voor gekozen om uit elkaar te gaan. Mijn opvoeding van een hele week werdt in no time van tafel geveegd als hij thuis was. Voorbeeld: kind zit voor straf op de trap moet daar x aantal min. zitten,maar pa vind dat niet nodig en haald ze er af. Kinderen zijn vervelend klieren elkaar en hij laat et gebeuren.
Kinderen hebben regels nodig bij hem golden er geen regels. Dan weet een kind al snel niet meer waar het aan toe is. En als het dan over de schreef gaat is et kassa. Waarom niet meteen ingrijpen. Nee laat ze maar met de elect. Grasmaaier aan de gang over de trampo. Met een mes een gat in de trampo. En als je dan stuiterende ontregelde etters hebt grijp je in.
Ga vooral
Ruzie maken over opvoeden. Dat gaat je niet helpen. Je klinkt zelf naar mijn idee nogal van dik hout zaagt men planken en ik kan me eigenlijk goed voorstellen dat vader daar niet in mee gaat.
Ik denk dat je teveel naar vader kijkt. Laat hem liever met rust. Er is geen opvoeding die gegarandeerd succesvol is voor kinderen.
Die boze verwijtende houding zal niet erg helpen bij de problemen die je zoon heeft.
verkeerd begrepen
De aanpak is op advies van de onderzoeksgroep en de begeleidster thuis dus het is niet zo dat ik perce wil dat hij het zo doet. Op de groep werkt de aanpak thuis werkt die. Dus als pa meewerkt en volhoud is alles duidelijk voor zoonlief en is het probleem opgelost. Zodra iets onduidelijk is voor hem raakt hij in de stress.
Jaja
Ik geloof ook helemaal niet in strafbankjes, dus dikke kans dat ik daarop ook zou afhaken. Ongeacht wat zo'n bureau zegt 
Er is niet maar een waarheid in de opvoeding.
Maar....
....is zoon nou bereikbaar voor een gesprek over de reacties die zijn gedrag uitlokken?
Kijk, jij kunt wel heel erg hard gaan roepen hoe iemand hem moet behandelen, maar zo steekt de maatschappij niet in elkaar. Het is echt van belang dat hij leert dat die agressieve acting outs niet kunnen. Niet alleen voor bij vader, maar ook voor later. En dat later is niet zo heel ver weg, want je moet je kind al snel loslaten.
De trein
'Mijn ex was voor werk weken van huis en bemoeide zich niet met het opvoeden of de kids.' En je ex bracht daarmee het geld in huis, waar jij van leefde.
Je ex heeft blijbaar een andere opvatting over opvoeden: meer iets van laat de boel maar waaien, ze leren het proefondervindelijk wel.
Je oudste zoon is blijkbaar een probleem, niet alleen voor jou, ook voor school en nu ook voor je ex.
school, hulpverlening en jij hebben daarvoor een bepaalde benaderingswijze afgesproken, die werkt. Pa ziet dat nog niet zo. Een gouden regel is: mensen accepteren geen oplossingen als ze het probleem niet zien. School, hulpverlening en jij zijn al lang geleden in de trein gestapt van probleem naar oplossing. Pa niet, die begint nu pas een probleem te zien. Het zal dus tijd kosten om hem mee te krijgen in dezelfde trein.
Ondertussen is het wel zo, dat je zoon in een leefomgeving komt, waar niet iedereen geïnstrueerd met hem om gaat. Je zoon zal dus ook moeten leren omgaan met andere dingen, dingen die hem boos maken. Zijn vader is daarvoor goed oefenmateriaal.
Wellicht is het toch verstandig de nieuwe liefde van vader hierbij te betrekken, zoals jij jouw nieuwe liefde erbij hebt betrokken. De reden is dat de nieuwe liefde blijkbaar wel doet wat jij wil dat er gebeurt (consequent zijn), maar daar krijgt de nieuwe liefde dan weer kritiek op: de kinderen moeten haar niet. Dat kun jij doorbreken: de nieuwe liefde van vader is net zo belangrijk als de nieuwe liefde van jou. Ik zou dus deze nieuwe liefde zeker betrekken bij het op-een-lijn-krijgen van hulpverleners, school en jou. En dan kan het nog zijn dat vader niet goed uit de voeten kan met die speciale aanpak van je oudste zoon, niet iedereen ligt dat.
Wat betreft het aandacht willen/opeisen van vader: jij bent blijkbaar altijd thuis gebleven voor de kinderen (met het geld van je ex). Daardoor krijgen kinderen het signaal, dat een volwassene er moet zijn voor hen. Vroeger was het zo, dat de thuisblijfmoeder veel te druk was met werken, op de boerderij, in het huishouden. Met de introductie van veel apparaten in het huishouden heeft moeder heel veel tijd over. Dar werd een zinvolle invulling voor bedacht: moeder moet er zijn voor de kinderen. De hele geestelijke en emotionele begeleiding van kinderen kwam op het bordje van de ouders. Gevolg is wel, dat kinderen niet meer beseffen, dat ouders gewone mensen zijn, met een eigen leven, dat voor een groot deel in dienst staat van de kinderen, maar niet zoveel, dat kinderen alle aandacht kunnen opeisen. Wellicht helpt het als je zelf ook wat minder 'beschikbaar' bent, zodat kinderen leren dat ze niet altijd op alle aandacht van een volwassene kunnen rekenen. Ze moeten zichzelf ook vermaken, of leren om zelf te koken, of zelf kleine problemen op te lossen.
Je zoon is niet gemakkelijk. Maar probeer te voorkomen dat je die problemen verplaatst naar de vader. Concentreer je op je zoon, hij moet nog veel leren.
Tsjor