U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
zoon (10)heeft moeite mij te delen met nieuwe vriend
Ik heb 2 kinderen van 4 en 10. mijn ex en ik zijn sinds 2 jaar uit elkaar. ik heb sinds 6 maanden een nieuwe vriend, die ik en mijn kinderen al wel een hele tijd kennen.we hebben onze relatie langzaam opgebouwd en mijn kinderen kunnen heel goed overweg met hem. hij blijft nu ook regelmatig slapen.dit heb ik overlegd met mijn zoon van 10 en hij vond dit prima. sinds een aantal weken wil mijn zoon niet meer slapen..overdag is er niks aan de hand maar als het bedtijd is,word hij misselijk,gaat overgeven constant naar de wc. na lang aandringen is er uitgekomen dat hij het toch niet fijn vind om mij te delen en dat hij misselijk word bij de gedachte dat er een man naast me ligt en dat we knuffelen ed.hij gaat rond half 9 naar bed,we praten er even over en dan denk ik dat het goed is maar dan begint het juist,overgeven misselijk voelen etc. ik heb ook al melatonine (inslapers op natuurlijke basis) gehaald waar het een aantal dagen goed mee is gegaan.hij blijft tot laat in de avond/nacht op en neer lopen overgeven etc. hij wil ook niet dat wij naar bed gaan als hij nog wakker is maar dat is zo natuurlijk geen doen. ik heb vanalles al geprobeerd; in het begin met hem praten en uitleggen dat ik gelukkig wil zijn en dat er niks veranderd aan de band tussen hem en mij, dat mensen die van elkaar houden knuffelen en dat daar niks ergs aan is. dat ik zorg dat hij geen last van ons heeft maar dat hij dat zo een beetje onmogelijk maakt door tot laat in de avond wakker te blijven zodat wij niet naar bed kunnen.na een gesprek of 5, waarin hij mij begreep ben ik nu tot einde raad. ik heb nu ook gezegd dat het afgelopen moet zijn en dat hij hier niks mee opschiet.gister nog een beloningslijstje samen gesteld voor het slapen gaan,na 5 keer meteen als de tv uitspringt in slaap vallen krijgt hij een cadeau, dit hielp ook niet,meneer ging pas rond 12 slapen.. ik begrijp dat hij moet wennen maar dit is zo geen doen.ook niet voor hem. wij hebben zo totaal geen privacy en ik ben aan het eind van mijn latijn waardoor mijn humeur der ook niet beter op word. ik hoop dat iemand nog tips heeft.
je hebt
Je zoon verantwoordelijk gemaakt door het hem te vragen. Je zoon vond het goed en nu zit hij misschien wel met de spijt van zijn keus...
Neem de hele verantwoordelijk voor jouw keus van vriend en straal naar hem toe uit dat jij je eigen beslissingen neemt. Vertel hem dat jij dit zo wilt, dat hi j zoon dus, daarbuiten staat. Dat jeEer voor hem bent, altijd als het nodig is, maar dat je ook voor vriend kiest. Dat dat niet zijn besluit is maar het jouwe.
vraagje
Mijn excuses voor de aannames die achter mijn vragen zitten. Maar hoe is het contact met de vader van je zoon?
Je zegt, begrijpelijk, dat je nu geen privacy meer hebt, hieruit maak ik op (alweer een aanname) dat jouw zoon 24/7 bij jou is, klopt dat?
Hoe is je huwelijk met deze man geweest?
Misschien sla ik de plank volkomen mis, in dat geval: vergeet wat ik zojuist schrijf. Maar ik dacht meteen aan het volgende: ik kom zelf uit een heel slecht huwelijk. Toen ik eindelijk gescheiden was, hadden mijn zonen de neiging me tegen mannen te beschermen als ze de neiging hadden dichterbij te komen. Dat ging zelfs zo ver, dat mijn jongste (toen een jaar of 7) heel opdringerig tussen ons in kwam staan toen ik na een visite afscheid nam van een (getrouwd!) stel. Toen ik de vrouw een afscheidszoen gaf deed hij niets, maar toen ik de man een volkomen platonische afscheidszoen gaf, werd hij zeer opdringerig.
Pas veel later, na nog een aantal van dat soort ervaringen, erkende hij dat hij bang was dat ik weer een man zou krijgen en alles weer werd zoals vroeger, bij papa.
Maar nogmaals, als jij jezelf hier niet in herkent, negeer mijn bericht dan maar!
ik zou toch even
een pas op de plaats maken. Omdat het nu volledig uit de hand loopt. (al is gelopen) Ik denk niet dat je hieruit gaat komen, zonder even rust te nemen.
Dus even niet meer logeren, en dat ook heel neutraal naar zoon brengen, verantwoording bij jezelf houden. Ik denk eerlijk gezegd dat je wel erg veel praat met je zoon, blijkbaar werkt het emotioneel toch heel anders voor hem. Jullie hebben het langsaam opgebouwd schrijf je, de vraag is of het voor je zoon wel langsaam genoeg was.
Moet trouwens zeggen dat ik als kind veel last had van de sex van mijn ouders, weet niet of je daarop doelt? Mijn ouders waren niet bijzonder luidruchtig maar het huis was klein en gehorig. Ik heb daar nooit over gerept naar mijn ouders, zou het ook erg vervelend hebben gevonden het te bespreken met hen. Ik zou dan overigens volkomen sociaal wenselijk geantwoord hebben, zou alle begrip voor mijn ouders hebben geveinsd en mijn emoties voor me hebben gehouden.
Mijn kinderen lijken wel wat op me(-: dus ik houd wb sex heel veel rekening met ze, zou absoluut niet willen dat ze er last van hebben.
Bulletje Bliep
Ik vind het nogal wat om te stellen dat zoon er niets mee te maken heeft dat vriend blijft slapen, toch een beetje het verschil tussen een vriend die weleens op bezoek komt en (semi) samenwonen. Hij staat er niet bepaald buiten, dit heeft veel invloed op zijn leven. Wel ben ik het met je eens dat je zoiets niet aan een kind kunt vragen. Als ouder probeer je in te schatten hoe zoiets voor je kind is, en daarop baseer je mede je beslissing.
Misschien
Heb ik mij niet goed uitgedrukt. Wat ik vooral bedoel, is dat je met goedbedoelde inspraak een (veel te jong) kind veel te veel verantwoordelijkheidd geeft. En daar kunnen ze last van krijgen.
Mijn tip is er dan ook op gebaseerd dat Mien het heft in handen moet nemen, de regie moet terugpakken en haar zoon duidelijk moet maken dat zij haar eigen beslissingen neemt maar dat eer altijd valt te prateen over dingen waar hij mee zit.
Ik hoop dat zoon weer snel rrrustig gaat slapen!
Wat ik nu niet helemaal lees
Is of je zoon alleen zoveel moeite heeft met inslapen als je vriend er is of ook als hij er niet is?
Persoonlijke zou ik mijn vriend voorlopig even niet te logeren hebben en de rust met de kinderen terugvinden. Blijkbaar zit je zoon iets enorm dwars wat een heftige lichamelijke reactie oproept. Of is het overgeven iets wat hij zelf in de hand heeft? Als ik je zo lees lijk jij te denken dat je zoon kiest voor deze reactie maar is dat ook zo? Kan hij het zelf stoppen?
Pas op de plaats
Nu maar even pauze nemen.
Heb het gezellig met je vriend als je zoon uit logeren, op kamp, bij oma, bij zijn vader (?) , is, en laat het logeren bij jullie thuis even achterwege. Leg je loyaliteit bij je zoon. Hij heeft maar een moeder en dat ben jij!
En verder - Je neemt hem serieus, maar ik ben het met een andere reageerder eens dat je teveel verantwoordelijkheid bij hem legt en met hem dingen overlegt die bij jou moeten thuis horen. Een jongen van tien krijgt volop ideeën over seks en ook al leg je hem uit dat seks erbij hoort als je van elkaar houdt, hij heeft er nu moeite mee en echt niet om jou dwars te zitten. Ouders die seks hebben, tja dat is voor veel kinderen ongemakkelijk. Helemaal nu het zo nadrukkelijk ter sprake is gebracht.