zo verdrietig... ouderverstoting

Anoniem

Het is een gesloten systeem. Je kunt er niet 'aankomen'

Daar zijn vast ook weer allerlei termen voor die ik nu zo 123 niet kan benoemen.
Maar zelf heb ik ook nogal een na-smaakje van de reacties op mijn reactie. Mijn reactie was niet vervelend bedoeld echter dat wordt er wel van gemaakt. (met de plakker onwetend erop)
Niet eens zozeer van ts zelf, dat snap ik ook nog wel. Maar wel van anderen.
(zo wordt mijn 'gevoelig' bijv 'te gevoelig')

Maakt wel dat ik behoorlijk terughoudend ben met reageren. Maarja, dat zal de bedoeling wel zijn

V@@S

Ik vraag me af of je het hele verhaal van Doenja wel kent. Gezien je reactie betwijfel ik dat. Doenja heeft niet 'gekozen voor haar bedrijf boven haar kinderen'. Ze is gevlucht omdat haar man haar probeerde vermoorden. Ze had geen keus. Geen enkele. Resultaat is hetzelfde, maar het verhaal erachter lijkt me wel essentieel om mee te nemen in je oordeel, want dat dat negatief is spreekt wel erg uit je post.
Misschien moet jij ook even wat van de genoemde linken en artikelen bekijken voordat je advies geeft. Of eigenlijk, voor je commentaar levert.

Ik heb juist het verhaal vanaf het begin gevolgd

Ik snapte toen de keuzes al niet, en nu nog minder. Arme kinderen.

Maar kan dat dan niet?

Kan het niet zijn dat als je het niet hebt meegemaakt dat je het niet kunt begrijpen? Waarom moet dat als non-argument weggezet worden? Mind you, dat is al eerder in de geschiedenis gebeurd: toen ik 35 jaar geleden avonden organiseerde voor incest slachtoffers en de dynamiek daaromtrent, werd ik door de goegemeente ook veelal als fantast versleten. Toen een vriendin hier postte over haar transgenderkind, 16 jaar geleden werd zo ook als hysterisch weggezet. Er zijn tijden geweest (tot 1947 of zo) waarin Joodse mensen niet mochten praten over concentratiekampen want te groot, te walgelijk te ongeloofwaardig. Of bijvoorbeeld mensen die Lyme hadden, twintig jaar geleden: aanstellers die eens een schop onder hun hol moesten hebben.
Allemaal voorbeelden die ingehaald zijn door het voortschrijdend bewustzijn daarover.
Niet dat ik nou de mensen die kanttekening plaatsen bij Doenja's verhaal daarvan wil betichten. Maar het is veelal een menselijke trek om iets wat ultra naar is te downtalken of er aan te twijfelen. Misschien omdat mensen willen blijven geloven in de maakbaarheid van hun eigen leven? Ik weet het niet. Wel weet ik dat er situaties zijn die mensen niet begrijpen omdat het niet meegemaakt hebben. Dat kan heel pijnlijk uitpakken

Volgens mij werkt het inderdaad zo.

Ik denk dat dit niet te bevatten is als je het niet zelf of van dichtbij hebt meegemaakt.

Omdat we niet willen of kunnen geloven dat mensen werkelijk zo gemeen zijn, of zo koud, of zo harteloos. En dus zal het wel (deels) aan de persoon liggen die dit soort niet te bevatten verhalen vertelt.

Waarmee ik nadrukkelijk niet jouw verhaal wil ontkennen Anoniem. Jij zit ook in een bizarre situatie. Klem tussen je kinderen en je ex.

reactie anoniem

Dus je kan, net als Anoniem, beter maar helemaal niet meer reageren, als je niet precies hetzelfde hebt meegemaakt.. Dat wordt meteen weggeschoven, ook al schreef ze in de inleiding: "..Door jouw verhaal ben ik alert op bepaalde dingen in mijn situatie, misschien is er andersom ook iets waar je wat aan hebt. En anders kan ik mijn hart in ieder geval heel even luchten, want ook ik heb dat nodig."

Het vervelende van keuzes maken

is dat je vaak pas later merkt hoe ze uitpakken. Maar je handelt op dat moment, met de kennis van dat moment en vanuit wie jij bent als mens. Misschien was het achteraf beter geweest voor Doenja om het gevecht aan te gaan, maar ik denk niet dat dat een optie was. En ook al ken ik zoiets als wat Doenja meemaakt niet van dichtbij, ik geloof zeker dat er hele nare dingen gebeuren en dat er hele nare mensen zijn.

Natuurlijk zijn er altijd 2 mensen in een relatie, ook als dat een na-huwelijk is. Het zal zeker zo zijn dat er over en weer dingen verkeerd geïnterpreteerd worden, dat gedrag van Doenja gedrag van haar ex uitlokt en andersom. Maar die dynamiek kun je onmogelijk voorkomen en al helemaal niet sturen. De ex van Doenja is, al is nog niet de helft waar van haar verhaal, toch behoorlijk eh, van het padje. Daar heb je als ex maar mee te dealen, en dat dat heel ingewikkeld en lastig is geloof ik zeker wel. Voor dat deel zoekt ze hulp, maar adequate hulp is in haar geval niet voorhanden. Ook dat geloof ik zonder meer.

En ik kan me niet voorstellen dat dichterbij blijven wonen/niet samenwonen in dit geval ook maar een klein beetje had geholpen. Het enige dat wat effect had kunnen sorteren was direct haar eigen bedrijf opgeven en in loondienst/een andere branche gaan werken. Dan was ze in ieder geval de tentakels van schoonloeder kwijt geweest. Maar ik kan me dan weer heel goed voorstellen dat je in zo'n situatie graag wil vasthouden (moet vasthouden? omdat je anders echt alles kwijt bent) aan je eigenhandig opgebouwde bedrijf. Dat dat achteraf niet handig was misschien, ja, dat kan. Maar dan zijn we weer terug bij die keuzes waarvan je van tevoren niet kunt inschatten wat het effect is. Daar nu nog over zeggen dat jij het niet snapt helpt niet. En misschien had JIJ het wel anders aangepakt, dat kan. Iedereen is anders, tenslotte. Dat bedoel ik met de interactie met Doenja's ex. Die kan met een andere vrouw heel anders zijn geweest. Het punt is, dat weet je niet.

Ik ben niet van plan mijn eigen verhaal te delen

Maar ik reageer omdat het verhaal mij raakt.

Alleen al de herkenbaarheid van het verhaal en dat het zo openlijk op internet staat schaadt deze kinderen. Al deze topics geven de andere partij overigens ook telkens weer munitie. Ik vind dat topicstarter meestal hier geen goed advies krijgt. Het sorteert ook zichzelf uit, meestal denk ik laat maar, het is toch paarlen voor de zwijnen.

Maar dan nog één keer, werk stap voor stap aan je eigen zelfstandige leven. Schrijf je nu eindelijk eens in voor huisvesting in de buurt van je kinderen, zoek een baan waar je salaris krijgt zodat je weer wat voor jezelf kunt opbouwen.

Stop met denken hoe het had moeten zijn, daar hebben jij en je kinderen niets aan.

@V@@s

Tot een bepaalde hoogte ben ik het met je eens. Het is een beetje zoals ze in een vliegtuig ook altijd zeggen: help eerst jezelf en daarna je kinderen.

Alleen V@@s is dat niet zaligmakend. Mijn vriend heeft het allemaal goed voorelkaar en zijn kinderen en hij zijn het slachtoffer van moeder. Daardoor zie ik ook hoe verlammend het is. Het is niet voor niets dat b.v. mensen met zeer ernstige schulden keuzes maken die iemand die grip heeft op zijn/haar financien niet begrijpt. Het is nu eenmaal heel moeilijk om boven je eigen situatie te gaan staan en objectief naar je eigen situatie te kijken. Is dat onwil? In mijn ogen niet. Het is onmacht.

Wij zien b.v. heel goed wat wij fout hebben gedaan. Want natuurlijk zijn er aan beide kanten fouten gemaakt. Alleen zijn de fouten van mijn vriend echt niet ernstig genoeg om gediskwalificeerd te worden als ouder. Net als de moeder van zijn kinderen. Is dat een door en door slechte moeder? Nee, in haar ogen doet zij het enige juiste voor haar kinderen. Buitenstaanders zouden moeten kunnen zien dat het niet goed is wat zij doet, zodat ze daarin geholpen kan worden. Wat wil mijn vriend het liefste? Gewoon dat hij zijn kinderen regelmatig kan zien, dat hij ze mag bellen als er een bijzondere gebeurtenis is. Dat ze meegaan op vakantie, dat we het gezellig hebben met elkaar. Niets bijzonders, gewoon dat zijn kinderen op een ongedwongen manier van beide ouders mogen houden. Dat is hoe het zou moeten voor alle kinderen van gescheiden ouders, dat is waar we als maatschappij naar zouden moeten streven. Helaas worden ouders die worden verstoten door hun kinderen nog steeds door de meeste mensen weggezet als de 'slechte ouder' terwijl ouders die in de gevangenis zitten nog wel steeds hun kinderen mogen zien. Een kromme wereld.

Mensen zoals de ex van Doenja en de ex-partner van mijn vriend moeten in mijn ogen hulp krijgen, net als de kinderen die zo gemanipuleerd zijn dat ze denken dat het hun eigen keuze is.

Dus natuurlijk zijn er zaken die Doenja zou kunnen doen, maar de vraag is: heeft dat wel zin. Zij kan haar ex-partner niet veranderen, dat kan alleen haar ex-partner. De vader van de kinderen zal niet veranderen als er geen reden voor is. Die reden zal van andere partijen moeten komen. Dat is de hulp die alle kinderen en ouders in deze situatie nodig hebben.

Aanvulling

Natuurlijk moeten ook kinderen met een ouder in de gevangenis die ouder blijven zien. Wat ik krom vind is dat de meeste mensen dat heel begrijpelijk vinden, maar dat over verstoten ouders vaak wordt gezegd dat hij/zij wel iets gedaan zullen hebben.

Anoniem

'Misschien lees ik jouw reactie helemaal verkeerd, maar waarom zou ik moeten worden terechtgewezen? En ook het dreigen met het forum te verlaten en wat ik leuk geprobeerd zou hebben kan ik niet plaatsen'

Volgens mij bedoelt Phryne niet dat jij moet worden terecht gewezen. Ze beschrijft hoe Doenja meestal reageert op mensen die haar ellende proberen te relativeren of oplossingen aandragen. Doenja is degene die dreigt het forum te verlaten als er niet genoeg mensen met haar meehuilen.

Fijn dat je probeert om de andere kant te laten horen, maar daar zal Doenja niet van gediend zijn.

@Pennestreek: 'Doenja heeft niet 'gekozen voor haar bedrijf boven haar kinderen'. Ze is gevlucht omdat haar man haar probeerde vermoorden. ' Dan nog heeft ze daarna heel veel foute keuzes gemaakt waarbij ze zelf de situatie alleen maar erger heeft gemaakt.

Tegen beter weten in

https://theconversation.com/see-what-you-made-me-do-why-its-time-to-focus-on-the-perpetrator-when-tackling-domestic-violence-119298?fbclid=IwAR1D5-pZZ2tNLcji92eadHy2h4RLWaTwcynaljErb1nlwkdgf0-ueWgbLm4

Of als je geen zin hebt op de link te klikken:

“In one chapter, Hill returns to interview the child survivors she first spoke to in her landmark 2015 article in The Monthly. She tells the story of “Carly” and her brother “Zac” who were placed in the care of their father and denied contact with their mother “Erin” by court order after “Erin” had fled with the children interstate, fearing violence.

Hill quotes Carly’s 2016 letter to a victim’s rights advocate, Robyn Cotterell-Jones. “I am extremely unhappy living with my father and I fear for my safety … I’m so frightened that I never fail to lock my door whenever I enter my room …””

Anoniem

Wat Knurf zegt. Het is nogal een domper om als je zelf openheid geeft over je ervaringen, in de hoop dat iemand er iets aan heeft, te horen te krijgen dat dat allemaal niet op haar van toepassing is omdat haar situatie heel anders en veel erger is, en jij er niets van af weet. Kritisch geluid is al helemaal not done.

Dialect Knurf

Ik ken een dialect waarbij een Knurft een onaardig persoon is met nare eigenschappen. In ABN ook wel ‘eikel’ genoemd. Toeval? Want je beticht mij van allerlei foute keuzes en eigen schuld dikke bult. Maar wat die foute keuzes dan zijn, dat hoor ik niet.

Ach Doenja

Ik heet Knurf, geen Knurft.

Meehuilen en dompers

Ja, het is een domper als je eigen ervaringen aanbiedt en ze blijken op een specifieke zaak niet van toepassing. Eigen ervaringen kunnen een nieuwe invalshoek laten zien, een onverwacht inzicht bieden. Maar dat hoeft niet.
Dat risico neem je. Goed bedoeld, jammer, ik hoopte dat het je kon helpen maar ik zag het verkeerd.
En waarom moet je in vredesnaam een kritisch geluid laten horen in deze zaak. En waarom is vriendelijk en behulpzaam reageren op Doenja “meehuilen”.
En waarom moet je nog even inwrijven dat Doenja verkeerde beslissingen heeft genomen, dat ze een andere baan moet zoeken, het allemaal lossss moet laten want wat heb je aan het verdriet hebben over je kinderen die niets meer van je willen weten..
Vele constructieve reacties ook hier gelukkig. Sterkte Doenja!

Bennikki

Het gaat niet eens om een kritische geluiden. Ook tips voor oplossingen worden door Doenja weggevaagd, liefst nog met een sneer erbij. Dit is een discussieforum, maar Doenja is niet geinteresseerd in discussie. Ze is alleen geinteresserd in mensen die haar een slachtoffer vinden.

Dat patroon is ook te zien in haar hulpverleningstraject: tientallen intakegesprekken, maar niemand 'kan' haar helpen. Alle voorstellen zijn onzin, en ze hopt door naar de volgende therapeut. Grote kans dat ze hulp van deskundigen net zo van tafel veegt als de tips hier.

Beter worden moet je wel WILLEN.

andere baan

Ze moet geen andere baan zoeken, blijkbaar heeft ze op dit moment geen of nauwelijks inkomen. Dus wat mij betreft is het dringende advies om een baan te zoeken. Zoals de omstandigheden nu zijn kàn ze de kinderen niet opvangen. Geen huis in de plaats waar de kinderen hun sociale contacten hebben en geen baan die enige bestaanszekerheid biedt.

Het weinige contact wat er is met de kinderen wordt direct het WWW opgegooid, dat schept geen veilige omgeving voor de kinderen om contact te hebben en om dingen met hun moeder te delen. (en alleen al dit draadje geeft een hele hoop munitie aan de vader om de moeder opnieuw zwart te maken, waarom niet echt anoniem posten, steun in de omgeving zoeken, waarom moet dat hier?)

Ik snap best dat de keuzes uit het verleden niet meer ongedaan gemaakt kunnen worden. Maar op dit moment kunnen er wel stappen gezet worden. Als is dat alleen maar zo nu en dan solliciteren en je inschrijven voor sociale huur

Lijkt me niet

Zo'n destructieve relatie als Doenja heeft met haar exman is een eenzaam en naargeestig avontuur. Wonen bij haar vriend lijkt mij daar een beter middel tegen dan koste wat kost een baan te zoeken en huis bij de kinderen. Je hebt alle comfort en steun nodig die je kunt krijgen.

Dan heeft Doenja ook meer risico op overlast van oma en vader. Denk niet dat dit soort zaken een 'normale' route volgen. Het is dysfunctioneel en je doet wat je kunt om jezelf en je kinderen daartegen te beschermen.
De pijn is dat Doenja haar kinderen niet kan beschermen. Daardoor blijft ze in de overlevingsstand staan.

Ik denk dat het beste is dat Doenja in elk geval hier, en hopelijk ook elders, steun kan vinden. Het is echt onwaarschijnlijk slecht voor iedereen, en toch is er geen mogelijkheid om dit te verbeteren. Je hebt te maken met een vader en een oma die zich dysfunctioneel en ondermijnend gedragen. En de kinderen besmetten met hun afweer tegen moeder. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten.

AnneJ

Maar de relatie met haar vriend levert ook stress op. Die vriend heeft toch ook een ex die Doenja stalkt en lastig valt? Volgens Doenja althans.

Ja Knurf

Kunnen ze mooi samen oplossen in plaats van ieder alleen. Gedeelde smart en zo, weet je wel?

Stalken

Volgens mij is het even anders. Wel een ex van vriend die moeilijk doet rondom kinderen en vakanties, maar niet per se bezig is met Doenja. Dat zijn oma en vader, en oma vind daar ook nog medestanders in.

onmogelijk te reageren

Volgens Knurf wil ik niet geholpen worden en volgens V@@s ben ik te herkenbaar (maak jezelf dan aub bekend bij forumbeheer dan weet ik wie er meeleest en of ik inderdaad onzorgvuldig ben geweest. Of is dit tweede nick bij OOL? Dan vind ik op z'n minst dat je niet erg netjes handelt).

Dat maakt het ondertussen onmogelijk om te reageren. Als ik vertel wat wel of niet klopt, dan maak ik mezelf nog bekender. Als ik vertel wat ik wel of niet aan de tips heb gehad maak ik mezelf nog bekender. Als ik aangeef wat ik wel of niet al gedaan heb met de hier gegeven tips maak ik mezelf nog bekender. Het maakt dat DEZE weg, HIER, lastig wordt om tips te krijgen en om meer uitleg te geven zodat ik bruikbare tips krijg langzaam aan afgesloten raakt.
Een ding weet ik wel; de reacties die ik hier krijg van personen die t niet geloven en vinden dat ik verkeerde beslissingen neem, die personen krijgen zo gelijk. Chapeau chapeau.

ik heb je niet herkend

Maar op grond van de hoeveelheid details moet het voor mensen dichterbij niet zo moeilijk te zijn om je wèl te herkennen. (en ja ik heb zeker in het verleden heel regelmatig van nick gewisseld, zeker als ik schrijf over mijn kinderen). Dat kan ik je aanraden. Je kunt ook nuttige tips krijgen als je zo en dan wat verandert in je verhaal en een andere nick neemt. Dat heeft tevens als voordeel dat je niet al je bagage meeneemt naar weer een volgend draadje.

Gewaarschuwd

Ik had een advocaat die in zijn vorige leven psycholoog was. Die waarschuwde me al dat het recht niets kan met psychische problemen bij partners. En zou ik er aan willen toevoegen, de hulpverlening kan het ook niet. Ja, beoordelen of je kinderen wel veilig zijn. Maar helpen ho maar.
Je bent echt, echt, helemaal op jezelf aangewezen.

Er valt nog een wereld te winnen. Ja, niet in de jeugdzorg, maar in het leren kennen van de bronnen van slecht relatiegedrag en dysfunctionele dynamiek. En dan nog de mogelijkheid om mensen daarin bij te staan. Uiteraard op voorwaarde dat die dat ook willen. Ook zo iets.