U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zijn woord tegen het mijne
Sinds 2 jaar ben ik gescheiden en ben sinds die tijd verwikkeld in een omgangsregeling met mijn ex over onze kinderen. Mijn ex heeft drugs-(GHB/speed/wiet) en sexverslavingsproblemen. Dit is uiteindelijk de reden van onze scheiding geweest.
We hadden een omgangsregeling, dat de kinderen om het weekend bij hem waren, maar dit is na 2 weken al misgegaan. Hij was zwaar onder invloed ten tijde dat onze kinderen bij hem waren. Ik heb de kinderen toen opgehaald en sinds die tijd heeft hij de kinderen "onder toezicht" mogen zien.
Sinds die tijd hebben we een conflict over de omgang. Het enige dat ik wil, is dat de kinderen veilig zijn als ze bij hun vader zijn en dit is dus niet het geval.
De rechtbank heeft onlangs uitgesproken dat hij de kinderen zonder toezicht mag zien. Zij hebben dit besloten op gebeurtenissen van een jaar geleden. In de tussentijd is hij opgenomen geweest in een afkickkliniek, maar heeft steeds terugvallen in zijn verslavingen.
Begin vorige maand heeft de politie een inval bij hem gedaan vanwege overlast in zijn buurt. Hij was weer onder invloed van drugs, echter waren de kinderen niet bij hem. Ze troffen een situatie aan waar geen kinderen in thuis horen. Ze hebben daarom weer een zorgmelding (2e keer) gedaan bij BjZ.
Na diverse gesprekken bij BjZ en andere hulpverleningsinstanties komen we niet verder hiermee. Al vinden ze wel dat ik het goed doe als moeder.
Nu wil de Raad vd Kinderbescherming ons onder toezicht stellen.
Wat moet ik doen?
wacheffe
Waarom wil de raad jouw kinderen onder toezicht stellen? Daar hebben ze een reden voor. Of ze gelijk hebben is een tweede, maar de eerste vraag is: welke zorgen hebben zij, en hoe moet ots iets verbeteren?
Jouw titel is "zijn woord tegen het mijne" waardoor ik in het begin dacht dat jij vindt dat hij een probleem heeft en hij niet, en men jouw niet gelooft. Maar als er zorgmeldingen gedaan worden vanwege de drugsproblemen dan heeft het kennelijk de aandacht van De Instanties. Maar nogmaals, de eerste vraag: waarom wil de raad die ots?
De tweede vraag: wat wil je zelf? En als je geen ots wilt, dan moet je bij voorkeur een advocaat in de arm nemen om je te verweren. Je mag het ook wel zelf doen, maar het helpt echt als je er een beetje koele belangenbehartiger op kan zetten.
Groeten,
Temet
Een OTS is hier niet zinvol. Jij houdt je kinderen al thuis als vader onder invloed is. En je werkt mee. Dan voegt een OTS niets toe. Ze proberen het gewoon.
Gewoon, eerst tegen jeugdzorg, zonodig tegen de kinderechter kortweg aangeven dat je de toegevoegde waarde voor jou en je kinderen hier niet ziet. Dat mogen ze dan aangeven.
Let even op dat ze geen andere vage beschuldigingen in jou richting doen. Houdt het dan kort en meldt gewoon dat dat niet aan de orde is.
advocaten
Zelf heb ik geen advocaat in de arm genomen. Zelf weet ik het beste hoe de stand is. Ik raad je wel aan om, als je een advocaat in de arm neemt er een te nemen die gespecialiseerd is in jeugdzorgzaken. Bijvoorbeeld kun je advies vragen bij stichting KOG.
Je kunt er ook de do's en don'ts lezen over omgang met dit soort instanties.
http://www.stichtingkog.info/pages/publicaties.php
Ik hoor te vaak dat advocaten teveel meegaan in de verhalen en wensen van jeugdzorg.
omgangs-ots
Wat mogelijk kan zijn is dat je een 'omgangs-ots' krijgt. Het is zinnig om je hier even in te verdiepen, want de kinderombudsman heeft onlangs een rapport over dit ondererp geschreven en dat was zeker niet positief over het effect van zo'n omgangs-ots. Om alvast te beginnen met de oriëntatie, hierbij een link:
http://www.sozio.nl/toename-ondertoezichtstelling-bij-vechtscheidingen/1024759
De onderbouwing voor een omgangs-ots is simpel: er zijn problemen met de echtscheiding en de omgangsregeling en de kinderen lijden daaronder. Dat 'problemen' moet je neutraal opvatten: de raad en BJZ doen geen uitspraken over de oorzaken van die problemen.
Wat de OTS dan precies oplost zit op het niveau van 'iemand (de Nederlandse staat in dit geval) moet zorg dragen voor de belangen van de kinderen. Het gaat dus met name om het invullen van een formele 'belangenbehartigerspositie'. Verder niets, helaas.
Je kunt er voordeel van hebben en je kunt er last van hebben.
In jouw situatie is het risico dat je er last van krijgt groot. Aan één probleem dat je schetst (de drugs- en seksverslaving van je ex) kan een gezinsvoogd niets doen.
Je krijgt een gesprek met een raadsonderzoeker. Je mag bij dat gesprek iemand erbij vragen, die persoon moet zich niet met het gesprek bemoeien, maar mag wel ondertussen aantekeningen maken voor een verslag. Dat is belangrijk, want het rapport dat later geschreven wordt door de raadsonderzoeker, waarvan je wel een concept tijdig krijgt, zodat je nog wat kunt veranderen, dat rapport gaat later een cruciale rol spelen in een eventuele OTS. Als iemand een verslag kan schrijven en dat tijdig op kan sturen naar de raad, dan heb je in elk geval vooraf alvast invloed op wat er in het rapport komt te staan, zodat het zo dicht mogelijk bij jouw verhaal blijft.
Mijn eerste tip zou dus zijn: zoek iemand in je omgeving die niet al te emotioneel betrokken is en die je wil bijstaan bij gesprekken en lezen van rapporten. Als je niet zelf iemand in je omgeving hebt kun je een beroep doen op vertrouwenspersonen jeugdzorg die werkzaam zijn bij organisaties als zorgbelang, of bij mensen van het KOG (maar zij hebben beperkte mogelijkheden en geen middelen om te reizen etc.).
Maar voor jezelf een overzicht van het hele verhaal: wat is er allemaal gebeurd? Wist je van de verslavingen van je ex toen je kinderen kreeg? Wanneer besloot je te gaan scheiden. Wat waren toen de problemen rond omgang met de kinderen hoe heb je die problemen aangepakt. Dat verhaal is voor jezelf belangrijk. De raadsonderzoeker zal zeker vragen naar elementen uit dat verhaal. Het oogmerk van de raadonderzoeker is niet zozeer of jij het goed hebt gedaan als wel in hoeverre de belangen van de kinderen in het geding zijn geweest.
Je schreef dat de rechter eerst omgang met toezicht heeft opgelegd en later omgang zonder toezicht. Vervolgens beschrijf je allerlei wangedrag van je ex. Ik neem aan dat je op basis van dat wangedrag beslissingen hebt genomen over de omgang van je kinderen met hun vader en dat die beslissingen anders waren dan wat de rechter heeft opgelegd (omgang zonder toezicht). Maak daar voor je jezelf en eventueel voor de raadsonderzoeker een lijstje van. Het inroepen van de hulp van BJZ hoort daarbij. Ook het resultaat van die hulp. Houdt dat overzicht zo zakelijk mogelijk.
Er zijn verhalen die je alleen maar van 'horen zeggen' kunt hebben, bijvoorbeeld de politie-inval wegens burenoverlast. Wees voorzichtig met zulke verhalen, tenzij je e goed kunt onderbouwen. Een rancuneuze ex kan allerlei verhalen gaan vertellen die gebaseerd zijn op 'horen zeggen' en dat is geen sterke basis.
Als ik je verhaal zo lees zou je willen dat er weer omgang-met-toezicht komt. Dat zou de rechter dan moeten beslissen. Dat zou kunnen op basis van het advies van de raad, maar het is de vraag of de raad in staat is een dergelijk advies te willen geven. Dus géén ots, maar een omgang-met-toezicht. Ik zou daar vooral op inzetten. En dat als een mantra in het gesprek blijven herhalen. Geef ook aan dat het toen goed ging etc. Vermijd negatieve opmerkingen over je ex en jullie relatie.
Je verhaal wordt dan: ik vond het jammer dat de rechter de omgang-onder-toezicht stopgezet heeft; ik heb het daarna geprobeerd, maar (konkrete feiten waarom het niet goed is gegaan); we hebben het geprobeerd bij BJZ, maar (konkrete feiten waarom dat niet goed is gegaan). Ik zou graag willen dat de omgang met toezicht weer werd hervat. Vermijd bij je feiten: maar hij.... Gebruik termen als: maar de kinderen.... of neutrale termen: maar de communicatie, de afspraken etc. bleken moeilijk te zijn.
Lees ondertussen het rapport van de kinderombudsman goed door, leg dat rapport ook op tafel als de raadsonderzoeker komt en vraag, of en hoe zij denken dat een omgangs-ots in jullie situatie wél positief uit zou kunnen pakken.
Sterkte, Tsjor
Belangrijk punt
Een ots mag alleen worden opgelegd als de belangen van een kind ernstig worden bedreigd EN hulp in het vrijwillig kader niet toereikend is.
En daar zit jouw escape. Waarom moet er een ots (is gedwongen hulp) komen als ji bereid bent vrijwillig mee te werken aan een traject waarin omgang kan zijn en de veiligheid gegarandeerd is? Wie moet er dan in dat geval waartoe gedwongen worden?
Neem een advocaat in de arm en laat deze op dit stuk gaan zitten. Ik raad je dringend aan je te verweren. Het loopt met omgangsots-en namelijk nogal eens zo dat die zuiver gericht is op het tot stand brengen van omgang en niet op het wegnemen van de risico's. Ook bestaat de kans dat de gezinsvoogd sympathie krijgt voor 'de zielige vader' en zij zijn belangen gaat behartigen, ten koste van die van jou en de kinderen. Een omgangsots eindigt nogal eens in een uithuisplaatsing om 'de kinderen uit de strijd van de ouders te halen'(zo wordt het beschermen van je kind tegen het wangedrag van de andere ouder vaak genoemd) of omdat de gezinsvoogd 'andere dingen' ziet of wil zien, als het einde van de ots nadert en de vraag rijst of deze verlengd moet worden. Ik weet niet of je het nieuws volgt, maar er zijn heel veel problemen in de jeugdzorg, ook met de (on)waarheid in rapporten, op basis waarvan wel ingrijpende beslissingen genomen worden.
Ik zou dus zeker inzetten op begeleide omgang en daar mijn volle medewerking aan toezeggen. Maar ik zou het niet via een ots regelen, je raakt de regie dan nl kwijt en je loopt risico op een rotleven voor lange tijd, vanwege de macht die bjz heeft en de misinschattingen die geregeld gemaakt worden.
Emine
'Een ots mag alleen worden opgelegd als de belangen van een kind ernstig worden bedreigd EN hulp in het vrijwillig kader niet toereikend is.'
Maar ik ben bang dat dit punt precies wel aan de orde is: het kind staat tussen ruziënde ouders in (=ontwikkeling wordt bedreigd), alle gesprekken bij BJZ hebben niets opgelost (=vrijwillige hulp is niet toereikend) en dus....
Als je een toegevoegde advocaat kunt krijgen is dat zeker aan te raden, maar voordat je voor de rechter staat kun je ook al veel doen: zakelijk dingen op een rijtje zetten, helder zijn in de oplossing die jou voor ogen staat, gesprekken vastleggen op papier, goed weten waar het over gaat, zodat je als 'collega's' kunt bespreken wat de beste optie is etc.
Nogmaals: lees het rapport van de kinderombudsman, het is echt een helder verhaal.
Tsjor
maar toch
Maar toch weten we nog helemaal niet waarom de Raad een ots wil. Omgangsots, andere ots, waarom ots? Het is wel van belang te weten wat de Raad wil (of: zegt te willen) om een verweer op te zetten.
En hoe ver is de zaak, daar ben ik ook wel benieuwd naar. Heeft de Raad al een verzoek ots bij de rechtbank ingediend?
Groeten,
Temet
(ot) Tsjor
Sorry dat ik dit draadje misbruik, nl. even niet hierover, maar Tsjor ik zie je hier posten.
Ik ben op zoek naar een draadje/posting en heb onlangs een oproepje gezet in Relaties. Dacht dat de posting die ik zoek van jou was, maar weet het niet zeker. Heb je mijn oproep/draadje gezien?
vervolg zijn woord tegen mijn woord
@temet
er wordt waarschijnlijk aangestuurd op een ots, omdat wij er bij BjZ waarschijnlijk niet uitkomen. BjZ is het ermee eens dat er toezicht moet komen bij de omgang, maar vader wil alleen een vriend/kennis hierbij betrekken en voelt niets voor een omgangshuis. Zijn vrienden/kennissen zijn voor mij geen betrouwbare personen in deze. Voorheen was zijn moeder als toezichthouder betrokken, maar zij is niet meer van plan om hieraan mee te werken.
Hij blijft ontkennen, dat hij problemen heeft. In het begin had ik geen bewijs van zijn verslavingen, dus ontkende hij het bij instanties. Dus was het zijn woord tegen het mijne, aangezien hij een baan heeft en een dak boven zijn hoofd, blijft het voor mij lastig (geen bewijslast) en moet water bij de wijn doen en mag hij aangeven wat hij wel en niet wil.
Inmiddels zijn er nu 3 meldingen bij BjZ binnen, 2 door de politie en de 3e van mijzelf (geweldpleging vader). Vorige maand heb ik de 2e politiemelding (uitdraai rapport)doorgezet naar mijn advocaat om de omgangsregeling aan te passen. Echter heb ik een afwijzing gekregen via mijn advocaat van de rechtbank en dient de zaak pas in december behandeld te gaan worden. De huidige omgang (zonder toezicht) blijft dus van kracht.
De instanties staan achter mijn beslissing om mijn kinderen niet naar hun vader te laten gaan (brief BjZ), want ik ben verantwoordelijk voor de veiligheid van mijn kinderen. Maar met het eventuele aanstellen van een ots heb ik het gevoel heb of ik iets zelf fout heb gedaan. Terwijl vader de veroorzaker is van deze gang van zaken. Ik ben het zat om continue water bij de wijn te moeten doen, maar dat wordt wel van mij verwacht. Anders komen we er bij BjZ niet uit en worden de kinderen onder een ots geplaatst.
kinderombudsman
@tsjor
Over welk rapport heeft u het van de kinderombudsman. Heeft u een link?
moeder 007
Even los van de ots, maar begrijp ik goed dat je al een verzoek tot wijziging van de omgangsregeling hebt ingediend, (bijzonder verstandig trouwens) en dat dit in december op zitting wordt behandeld?
Zit er een dwangsom op die oude omgangsregeling? Zo niet, dan lijkt me dat je de omgang nu gewoon stop kunt zetten in afwachting van het oordeel van de rechter over je wijzigingsverzoek, met het argument dat het niet verantwoord is omgang zonder toezicht te laten plaatsvinden en vader verantwoord toezicht - zoals omgangshuis - saboteert.
Maar goed, dat is misschien ook wel gebeurd.
Ik ben het overigens eens met Tsjor. Er kan aan de zorgen van de instanties (en jezelf) tegemoet gekomen worden door omgang-met-toezicht. Daar is geen ingrijpende maatregel als ots voor nodig. OTS is een laatste redmiddel als minder ingrijpende middelen naar verwachting het probleem niet kunnen oplossen en ots wel. Dus: als het probleem ook op een andere, minder ingrijpende manier kan worden aangepakt moet dat de voorkeur krijgen, (en als een andere manier niet helpt maar ots naar verwachting ook niet dan lijkt me dat ook een reden om ots af te wijzen, maar dat terzijde).
Het is overigens in omgangszaken heel gebruikelijk om voorlopige regelingen af te spreken met de afspraak dat na enkele maanden wordt geëvalueerd. Dan houdt dus de rechter de vinger aan de pols. Maar daarmee vertel ik je vermoedelijk niks nieuws.
Sterkte ermee
Temet
link
Moeder 007, volgens mij is dit de link die je zoekt:
http://www.verder-online.nl/sites/default/files/NO1-613092_No-KOm_Web.pdf
Groeten,
Temet
nog ff
moeder 007, heeft je ex ook ouderlijk gezag over de kinderen? Dat ligt wel voor de hand, maar het kan zijn dat hij geen ouderlijk gezag heeft. Ots is een inperking van ouderlijk gezag. Mocht je ex geen ouderlijk gezag hebben, dan heeft ots wel effect op jouw bevoegdheden, maar niet op die van hem. Dat lijkt me een reden om ertegen te zijn.
Maar dat verhaal gaat dus alleen maar op als hij geen ouderlijk gezag heeft, en in principe behouden de ouder gezamenlijk het gezag na echtscheiding.
Groeten,
Temet
met dank
Temet, voor je link, de link die ik eerder gaf verwijst ook naar een televisieprogramma over hetzelfde onderwerp en dan vooral hoe het mis kan gaan. Het gaat niet altijd mis, maar inderdaad wat Temet zegt, als je het met minder zware middelen kunt oplossen moet je niet voor de zware middelen kiezen.
Tsjor
Tsjor
Ik ben wel jurist maar geen expert op het gebied van kinderbeschermingszaken. Toch heb ik wel eens het idee dat er kansen blijven liggen op dat punt ´met minder vergaande middelen kan het ook´.
Het ligt voor mij erg voor de hand om daar flink de nadruk op de leggen. Dat komt door mijn eigen achtergrond (bestuursrecht). Maar het aardige is dat de rechter, die uiteindelijk die knoop moet doorhakken, een sterk vergelijkbare achtergrond heeft. Of het kind wel of niet in dit concrete geval in zijn ontwikkeling bedreigd wordt, dat vindt een rechter allicht moeilijk te beoordelen, daar heeft zij/hij niet voor doorgeleerd. Dus dat zal de Raad dan wel weten... Maar als de vraag wordt opgeworpen of deze verregaande inbreuk op de grondrechten van betrokkenen wel strikt noodzakelijk is of dat met een minder vergaand middel kan worden volstaan, en of dat allemaal eigenlijk wel zorgvuldig genoeg is uitgezocht - kijk, dan hebben we het over procedurele zorgvuldigheid en rechtsbescherming. Dan is die rechter weer thuis, daar heeft hij/zij wel voor doorgeleerd.
Zet dus niet alleen in, denk ik wel eens, op 'het gaat prima met kind' of 'het is de schuld van die ander', maar zet vooral ook heel sterk in op 'het doel dat de Raad wil bereiken kan met minder vergaande middelen ook worden nagestreefd en pas als die middelen falen komt ots in beeld'. Want de kinderbeschermers slaan in hun dadendrang die noodzakelijke voorfase nog wel eens over, heb ik het idee.
De keerzijde van dit verweer kan trouwens ook effectief zijn: nee, vrijwillige hulpverlening helpt niet, maar ots heeft ook geen meerwaarde. Dat is bijvoorbeeld aan de orde in een situatie waarin een ots wordt opgelegd om een ouder tot iets te bewegen terwijl die ouder geen gezag over het kind heeft. Dan hoeft die ouder namelijk ook niet naar de aanwijzingen van de gezinsvoogd te luisteren, dus wat is het nut dan?
Kortom, de rechter moet zich de drie vragen stellen van de in dit soort zaken belangrijke proportionaliteitstoets: is het gekozen doel legitiem, is het gekozen middel (in dit geval: ots) *geschikt* om het gekozen doel (deels) te verwezenlijken [of helpt het geen bal] en is het daarvoor ook *noodzakelijk* [of kan het ook een onsje minder]. En voor het geval de rechter die vragen niet uit zichzelf stelt ligt daar een mooie taak voor de advocaat.
Groeten,
Temet
risico
Nadat er een omgangs OTS werd ingezet raakte deze moeder haar kinderen kwijt aan een 'perspectief biedend pleeggezin'. Dat betekent dat bureau jeugdzorg niet verwacht dat de kinderen teruggaan naar hun moeder. Ze zijn 2 jaar weggeweest.
Door een slordige interpretatie van een aangifte (het ging over andere kinderen) en een niet luisterende kinderrechter waren de kinderen hun moeder zomaar 2 jaar kwijt.
Moeder ging, met toestemming van de burgemeester, actievoeren voor de deur van bureau jeugdzorg. Op advies van een ouderondersteuner heeft ze zich laten onderzoeken door een psychiater, een psycholoog en een orthopedagoog (helaas is dat ook een risico, maar in dit geval goed afgelopen). De kinderrechter geloofde bureau jeugdzorg en legde de voor moeder goede rapporten naast zich neer. Je bent aan de heidenen overgeleverd.
http://preview.tinyurl.com/maria-youssef
Accepteer geen omgangs OTS.
Temet
'Toch heb ik wel eens het idee dat er kansen blijven liggen op dat punt ´met minder vergaande middelen kan het ook´. Ik weet het oo niet precies, maar ik heb wel begrepen dat de inhoudelijke rol van rechters een aantal jaren geleden veranderd is. Wat ik begrijp uit o.a. het boek van een voormalige rechter is dat de rechter jaren geleden inhoudelijk kon aangeven en volgen wat er met een kind gebeurde. Nu kan de rechter alleen de zorg met een OTS overdragen aan jeugdzorg. En daarna is het aan jeugdzorg.
De 'proeve van zorgvuldigheid' zoals je die zo mooi formuleerde wordt vaak omzeild door een crisisuithuisplaatsing te forceren op basis van verhalen die niet kloppen (voor vermoeden van seksueel misbruik is aantrekkelijk). Geen enkele rechter kan daar echt tegenin gaan.
Bij moeder007 zal gewezen worden op de gesprekken die georganiseerd zijn in het vrijwillige kader,en die onvoldoende hebben opgeleverd. Of een gedwongen kader dan meer oplevert, dat is maar de vraag. Maar de gedachte dat de gezinsvoogd iets van waarde toevoegt is nog steeds rotsvast, hoe kun je die ook ooit loslaten?
Ondertussen begint het besef door te dringen dat Nederland internationaal gezien koploper is met gedwongen maatregelen. En daardoor ontstaan er gelukkig ook tegenreacties. Bijvoorbeeld: in Denemarken kan een rechter een bepaalde vorm van hulp dwingend opleggen in plaats van een OTS. Dat is veel preciezer en beter toetsbaar.
Ik hoop voor moeder 007, dat ze de onderzoeker van de raad kan overtuigen dat een OTS geen zin heeft, maar omgang-met-toezicht precies het probleem oplost.
Tsjor
Tsjor
"Maar de gedachte dat de gezinsvoogd iets van waarde toevoegt is nog steeds rotsvast, hoe kun je die ook ooit loslaten?"
Wat ik bedoel is dat ik het idee heb dat de verwerende partij vaak de vragen niet eens stelt. Hier zou je bijvoorbeeld de vraag kunnen opwerpen ''wat gaat de gezinsvoogd dan concreet *doen* waardoor de situatie naar verwachting gaat verbeteren, en hoezo is dit beter dan wat er in het vrijwillig kader voorhanden is'.
Mijn indruk is dat teveel tijd gaat zitten in het ontkennen dat er een probleem is. Dat is natuurlijk ook wel begrijpelijk, maar daar treedt inderdaad op wat jij beschrijft: Jeugdzorg wekt zorg, en de rechter durft daar niet tegenin te gaan. Want je zal toch maar fout gokken ... Daartegen vechten heeft vaak dus maar zeer beperkt kans van slagen, en er zou misschien meer aandacht moeten komen voor de vervolgvraag: gesteld dat er problemen zijn, wat is dan de beste aanpak, en zijn dwangmaatregelen wel nodig? Er is niet gezegd dat dat altijd tot succes leidt, maar als de vraag überhaupt niet wordt gesteld hoeft de rechter er ook niet over na te denken.
Groeten,
Temet