Zijn kind haat mij...

Gaan Ano!

De zoon van je vriend ( geen stiefkind ) heeft om de één of andere reden een hekel aan je. Althans, nu, op deze leeftijd. Het kan verdriet zijn om de scheiding van zijn ouders, sowieso misschien in een lastige fase van zijn leven? Geen idee, maar iemand moet de kwaaie pier zijn. En dat ben jij blijkbaar.
Dat is zijn probleem. Je vriend heeft gelijk, leg het, zo goed als mogelijk, naast je neer.

Je dochter moest deze avond afscheid nemen van haar huisdier. Triest, maar ook dat hoort bij het leven. Afscheid nemen van een dier of een mens.

Evengoed is het kerst. Geef je dochter een extra dikke knuffel en ga naar die kerstlunch.
Is het niet voor jezelf, dan voor je vriend. Er zullen nog veel meer tegenslagen komen, verdrietige dingen waar je samen doorheen moet. Maar gelukkig ook leuke momenten.

Ik wens je een fijne kerst!

Ik zou niet echt zin hebben om gezellig te doen met iemand die mij kw noemt achter mijn rug om, en een vader die het blijkbaar accepteert. Ik zou dus echt niet gaan.

Ik weet niet of man zijn kind aan wil spreken. Kort na het incident belde mijn dochter met de mededeling over haar kat, we zijn toen hals over kop richting dierenarts gegaan om bij haar te zijn.
De relatie tussen mijn man en zijn oudste is sowieso ingewikkeld. Veel liefde maar het kind zit al langer niet helemaal lekker in het leven. Dan nog, dit had ik niet verwacht.
Ano

Ik zou wel gaan

Het is een grote groep dus het zou mogelijk moeten zijn om hem te ontlopen.
En ik zou tegen man zeggen dat hij mag zeggen dat die felicitaties dan beter achterwege kunnen blijven.

En het daarbij laten.

Die jongen heeft niet voor jou gekozen. En blijkbaar is het al ingewikkeld genoeg allemaal, dus ik zou het niet nog ingewikkelder gaan maken.

wel gaan

Ik denk dat je het zeker niet persoonlijk moet nemen, zeker niet bij een puber wiens ouders zijn gescheiden. Iedere vriendin van zijn vader zou hij een kutwijf noemen en het is al ergens netjes dat hij het stiekem doet :-)
Hij moest je natuurlijk feliciteren (daar zou ik niet blij om zijn, dat is alleen maar formeel gedoe). Ik hoop dat de band op den duur zo wordt dat hij het persoonlijk en gemeend doet, maar dat heeft tijd nodig, veel tijd.
Ik zou er een grapje van maken, die alleen hij kan begrijpen.
Als je niet gaat en het hem kwalijk blijft nemen ben je idd een kutwijf voor die jongen - en je man

Niet persoonlijk

Niet persoonlijk oppakken, jullie relatie is te beperkt om elkaar echt te kennen. Er zijn wel erg veel problemen/issues op relationeel gebied. Soms is liefde niet genoeg..

vergeet niet

dat hij blijkbaar toch de behoefte heeft om zich sociaal aan te passen als hij braaf doet wat vader vraagt: zeg, je kunt haar op z'n minst even feliciteren. Blijkbaar ligt het voor hem dan toch nog zo moeilijk dat hij , veilig naar vader toe, zich nog even moet afzetten en jou een scheldwoord toe bedient. Begrijp dat dit dus niet bij jou als persoon hoort: trek het je nou toch niet aan! Het is echt niet naar jou gericht, dit is scheidingsverdriet. Stap erover heen en doe neutraal naar hem. Als je nu ook als een verongelijkt kind hem negeert of vervelend doet, bereik je ook echt niets. Sta erboven.
En het kan een gevoel zijn zonder reden, maar een kind die door jou 'mijn stiefkind' genoemd wordt omdat je iets hebt met zijn vader, dat zou wrevel kunnen wekken. Ik krijg er plaatsvervangend een irritatie van, ik weet niet of jij het naar hem toe zo noemt, maar dat zou ik dus niet doien.

Hee, en vergeet niet: het is KERST! Vrede op aarde! :-)

Re ano

Ik begrijp je gevoel heeel goed.

Alleen mijn stiefzoon is bijna 5
Hij neggeeerd mij volledig kijkt me aan met een lege blik en lacht papa dan toe.
Iedereen zegt leg het naast je neer tis maar een kind.
Maar wat ze vergeten het overheerst alles.
Mijn gevoel van lkkr thuis zijn is er niet als hij er ook is.

Ik noem hem niet mijn stiefzoon als ik over hem praat, meestal heb ik het over de zoon van mijn man. het is wel gek dat hij naar andere mensen toe over mij praat als "mijn stiefmoeder"...
Het is wel bizar eigenlijk, dat het me zo raakt. Vooral omdat ik eerst zo blij was dat hij mijn verjaardag wenste. Om daarna te ontdekken dat het niet spontaan was vond ik wrang.
Natuurlijk ga ik op Tweede Kerstdag. Voelde me gisteren naar. Kan het nu beter relativeren.
Ano

Ik zou ook boos zijn. Het is geen klein kind meer. Het is een volwassen man. Hij hoeft je ook niet aardig te vinden maar hij hoeft zich niet onfatsoenlijk op te stellen. Als ik je man was zou ik echt heel boos worden als mijn volwassen kind zo zou praten over iemand die mij dierbaar is.
Of je wel of niet naar de kerstlunch wil gaan moet je natuurlijk zelf weten. Misschien wel gaan omdat je niet je wil laten wegjagen. Of niet als je het echt niet op kan brengen.

Overigens

Hoeft het heus niet zo te zijn dat hij je haat. Hij haat de situatie (begrijpelijk) en is ook misschien gewoon nog boos op zijn vader. Dit is ook een manier om vader te kwetsen natuurlijk. Dus wat dat betreft is het waarschijnlijk ook niet echt persoonlijk. Zeker als jullie elkaar niet goed kennen. Niettegenstaande zou hij met 19 jaar zich volwassener moeten kunnen gedragen.

Hij is niet volwassen

Met 19 ben je nog niet volwassen hoor. Die hersenen zijn nog lang niet volgroeid, pas met 25, zeker bij jongens :-)
Hij is een puber en probeert idd z'n vader een steek te geven, heeft niks met jou persoonlijk te maken.

sowieso

Vind ik het van een bepaalde bekrompenheid getuigen om te stellen dat een kind op een bepaalde leeftijd iets zou moeten kunnen.
We zijn allemaal zo verschillend van functioneren, IQ, emotionele/sociale ontwikkeling of ver in het verwerken van allerlei ellende dat ik het te veroordelend vind om dat zo te stellen.

infantelisering

Ik ga niet mee in die van infantilisering van jong volwassenen. We hebben het hier niet meer over een kind maar over een jonge man. Daar mag je best een redelijk wellevendheid en fatsoenlijkheid van verwachten.
Ik werk dagelijks met 19 jarigen samen en uiteraard zit er wel eens een vreemd exemplaar tussen maar het merendeel gedraagt zich althans in een professionele omgeving echt als een volwassene.
En er zitten er ook genoeg tussen die zelf al vader zijn op die leeftijd.
Maar goed dat is uiteraard verder tussen de vader en zoon. Het berichtje was tenslotte niet voor partner bedoeld maar voor de vader. Dus het is aan de vader om hier al dan niet op te reageren.

Jaina

"En er zitten er ook genoeg tussen die zelf al vader zijn op die leeftijd." Dat zegt meer iets over de omgeving waarin jij 19-jarigen treft, dan de gemiddelde 19-jarige.
En een 19-jarige nog niet beschouwen als een volwassen man is niet zelfde als infanteliseren. Fijn dat jouw 19-jarige kinderen al helemaal af waren, maar dat geldt niet in algemeenheid.

sorry hoor

Maar een 19 jarige weet prima dat dit niet kan, en anders is er een steekje gevallen bij het opvoeden of in zijn hoofd.

Ik zou dit al niet eens van een 8jarige accepteren, en ik vind de reacties om dit goed te praten door zijn "jonge" leeftijd erg raar eerlijk gezegd.

Alkes

Is dat zo bijzonder dat een 19 jarige al vader is?
Het komt minder voor dan vroeger maar zeker binnen sommige religieuze en/of culturele groeperingen is jong trouwen nog echt vrij normaal.
En die omgeving waarin ik 19 jarigen vooral tref is een universiteit dus het zal wel meevallen.
Daar zijn er inderdaad weinig jonge ouders bij (maar ik ken er wel een aantal) maar ik kom ook wel eens daar buiten en daar tref ik een meer divers publiek.

En ja, ik vond mijn kinderen op hun 19de tot nog toe allemaal redelijk af. Eigenlijk zo rond hun 17de zag ik echt die volwassenheid ontstaan.
Wat niet wegneemt dat ze daarna uiteraard ook wel eens stomme beslissingen hebben genomen of rare acties hebben ondernomen.
Dat is niet exclusief voorbehouden aan de jeugd. 70 jarigen nemen ook nog regelmatig stomme beslissingen. Hoogstens tempert de ouderdom de impulsiviteit wat en maakt iets wijzer (hoop je).

Dus ik vind het op zich ook helemaal niet raar dat een 19 jarige zulke dingen zegt. Ik vind wel dat je hem daar als een volwassene op kan aanspreken (de vader dan, het berichtje was niet voor de partner bedoeld en had ze eigenlijk gewoon helemaal niet mogen lezen, het was tenslotte niet aan haar gericht)

Herstel

Als ik zeg niet raar bedoel ik niet dat het gewoon is. Ik bedoel meer dat het me niet choqueert. Volwassen mensen zeggen tenslotte ook hele rare dingen (vaak nog veel meer rare dingen dan kinderen).Maar waar je een 5 jarige nog kan excuseren omdat hij de impact van zijn woorden niet snapt en nauwelijks weet wat hij zegt kan je dat bij een ouder kind of een volwassene niet meer doen.

Het bericht was niet voor jou bestemd

Voor jou waren de felicitaties. Wegblijven omdat je de privé berichten tussen hem en zijn vader leest, dat is wel erg onaardig tegenover jouw partner.

Hij kan de mening van de zoon niet meer sturen.

Is het zo belangrijk om aardig gevonden te worden dat je zelfs helemaal niemand van jouw partners omgeving kan velen tijdens een lunch?

Het is niet zo dat ik ben gaan neuzen in zijn telefoon. Het lag op tafel naast me en het scherm lichtte op met het berichtje. Pech.
Ik heb zelf de neiging om mijn kinderen verantwoordlijk te maken voor wat ze doen en zeggen, ongeacht de leeftijd. Uiteraard spreek je een 19 jarige en een 10 jarige anders aan. Ongelukkig zijn is geen excuus voor onbeschoftheid.
Maar het is niet mijn kind, en ik kan helemaal niets doen/zeggen.
En verder, over dat etentje, ja uiteraard ga ik (hoewel, ik lig in bed met 39 graden koorts: griep) maar ik ken het gedrag van X en het is niet altijd even prettig. En het groep is niet zo groot dat ik hem helemaal kan negeren.
We gaan het zien
Ano

andersom

Ik praatte dit niet goed om zijn leeftijd, maar andersom: ik vind niet dat je op die leeftijd volwassen bent en altijd even volwassen reageert.
Er zijn trouwens legio volwassenen die niet volwassen reageren, maar dit terzijde. Goed dat je je erover heen zet, het was een opmerking naar z'n vader toe, niet leuk om te lezen natuurlijk, maar deze jongen heeft het blijkbaar moeilijk met het feit dat z'n ouders gescheiden zijn en dat die nieuwe relaties hebben aangeknoopt. Niks meer.

Leeftijd.

Jou uitschelden mag natuurlijk niet, maar je hebt toevallig iets gelezen wat niet voor jou bestemd was. Op scholen, in het verkeer, thuis, op internet, er wordt wat afgescholden.
Vreselijk, maar niet echt gebonden aan leeftijd en afkomst.

Ook keurige nette jongelui waar paps en mams niets van meekrijgen roepen de meest vreselijke woorden. Ook die nette dame in het verkeer op weg naar een belangrijke vergadering.

Ik zou het loslaten, negeren, maar als hij zich persoonlijk zo onbeschoft tegen je gedraagt kan je hem er natuurlijk wel op aanspreken.

Jaina

Jij werkt op universiteit, toch?
Ik vind niet dat je dan kunt zeggen dat je 'met 19-jarigen werkt'.
Je werkt dan toch met een redelijk specifieke groep.
De jongeren waar ik mee werk zitten meestal aan de andere kant, eerder minder begaafd.
Daar zie je eerder allerlei factoren waarbij je zeker moet vragen van deze groep zich netjes te gedragen maar dit altijd al verwachten toch teveel gevraagd KAN zijn.

zO ZIE JE OOK MAAR

wat een verschillend perspectief je kan hebben. Want daar waar Jaina met de slimmere van de maatschappij werkt, zit ik met mij referentiekader in de jongeren met een (lichte) beperking; het andere uiteinde van wat min of meer als normaal beschouwd wordt.

En ik heb nooit bedoeld dat ik vind dat welke stoornis of tekortkoming dan ook een goed excuus is om iemand verrot te schelden. Meer dat je niet kan stellen in het algemeen, dat iemand van een bepaalde leeftijd íets'moet kunnen. het is gewoon heel sneu, want mijn zoon bleek later ook een laag IQ, nog net niet een beperking te hebben, maar hoorde vanuit de omgeving wel vaker geluiden en verbazing of irritatie dat bepaalde dingen gewoon nog te moeilijk waren voor hem. Dat heeft zijn zelfvertrouwen geen goed gedaan, en dat komt allemaal nog eens bij de makke dat je op moet groeien met de wetenschap dat je weinig kansen gaat krijgen in deze maatschappij. Want dat beseft hij dus wel, dat is het lot van mensen met een lichte beperking.

maar sorry, dit terzijde want het slaat niet echt meer op het draadje, maar wat je op grond van leeftijd en verwachtingen aanricht bij mensen.