U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wij als familieleden van gescheiden ouders, raad!!!
Ik hoop hier een beetje advies te krijgen.
Mijn broer paar maanden geleden van een op andere dag gescheiden, vrouw wilde niet meer en had een ander.
20 jaar getrouwd en 3 kinderen, hele jonge kinderen nog, van 2 jaar.
Broer kan er nog steeds moeilijk mee omgaan en wij als familie vinden het ook heel erg.
Nu heeft hij de kinderen 2 dagen in de week en in de vakantie's een hele week. Bijna niet te doen. Ik loop de ganse dag ook met de kinderen te sjouwen en ze overal mee naar toe te nemen, voor broer is het teveel. Als hij het even niet aan kan pakt hij ze ook flink aan, wat knijpen of even een stomp. Wij kunnen dat niet aanzien en oroberen hem zoveel mogelijk te ontlasten. De kinderen zijn ontzettend druk, maar dus ook nog klein. Ze kunnen ook heel lief zijn hoor. Vrouw geeft amper fatsoenlijke kleding mee en als we een weekend weg gaan kan hij het ook uitzoeken met kleding, dus dat komt weer op ons neer. Nu heb ik zelf maar 1 kind omdat ik gewoon meer kinderen niet aan kon. Het probleem is nu dat ik eigenlijk zo kwaad ben op de exvrouw. Zij zit lekker met haar nieuwe kerel en wij ( mijn moeder, ik ) kunnen alle problemen oplossen. Nu is het zo dat middelste kind een ontzettend grote mond heeft, zoals; je bent mijn moeder niet, wat ben je voor een mens, en ze schreeuwt heel veel. Mijn moeder en broer doen heel rustig, maar ik kan daar niet tegen en spring uit mijn vel, maar dan krijg ik nog meer woorden met haar. Probeer me ook rustig te houden, maar ik haat het dat ze zo tegen ons tekeer gaat terwijl we alles voor ze doen. Daarbij maak ik me ongeloofelijk veel zorgen om de kinderen of het allemaal goed komt met ze. Ze zijn gewoon zo druk en brutaal. Ik heb al aangekaart dat ze naar een psycholoog moet, maar haar moeder vindt dat niet nodig, volgens haar is haar gedrag normaal voor die leeftijd.
Tja, mijn vraag is eigenlijk; herkent iemand dit en hoe moet ik reageren op brutaliteit. Ik moet broer helpen, dus afstand nemen gaat niet. En broer zit een vakantie met kinderen en ex is bij nieuwe vriend, kan me daar ook zo kwaad om maken, dat ze iedereen heeft laten barsten.
minimale bezoekregeling
Blijkbaar een minimale bezoekregeling en nog is het de vader teveel? Ik zou stoppen met het pamperen van je broer en hem zijn verantwoordelijkheid laten nemen.
Maar waarom zou je broer niet gewoon zelf voor zijn kinderen kunnen zorgen? Is er wat is met hem? Hoe ging dat dan voor de scheiding?
Hij heeft het nog heel moeilijk met de scheiding en de kinderen zijn zo druk en vaak lastig.
Hij kan heel lief met ze zijn, maar soms is het hem teveel. Ik word zelf ook gek van die kinderen als ze zo lastig zijn.
Als je niet goed in je vel zit is dat erg lastig. Maar misschien staan we inderdaad ook teveel voor hem klaar.
Iedere keer als hij de kinderen heeft ben ik aan het bedenken wat te doen.
Jippox
Als je je vrouw erbij hebt is dat natuurlijk heel anders als dat je er als man alleen voor staat.
alsjeblieft
Ook niet gescheiden ouders zorgen regelmatig alleen voor hun kinderen. Zijn kinderen, zijn keus. Ik zou stoppen met het verantwoordelijk houden van zijn exvrouw. Als zijn kinderen bij jouw broer zijn dan is hij verantwoordelijk voor hen.
Maar Kikki
De moeder staat er toch het grootste deel van de tijd alleen voor.
Je mag toch verwachten dat een vader voor zijn kinderen kan zorgen tijdens een weekend. Dat een hele week wat veel is, snap ik. Alleen begrijp ik niet dat jullie (oma en tante) van alles gaan bedenken om het op te lossen. Jullie kunnen hem ook vragen om een plan te maken voor de week. Dan kan hij zelf bepalen waar hij hulp bij wil vragen.
Ik ben zelf een tijdje overspannen geweest en toen kon ik echt niet voor mijn zoon zorgen.
Ze neemt 3 kinderen met hem en dan laat ze hem zo vallen en hij mag het allemaal lekker zelf uitzoeken, ook als we een weekend weg gaan enz, nou dat vind ik niet echt zoals het hoort.
Daarbij heeft hij nu al zijn vakantie's de kinderen.
En brutaliteit
Wat vinden jullie daarvan? Hoe zouden jullie daarop reageren?
Four
Nog even een reactie op jou; zijn kinderen , zijn keus,
Ja, maar dat heeft hij natuurlijk nooit alleen gewild, hij heeft 3 kinderen met zijn tweetjes gewild.
Kinderen
Ik weet niet precies hoe oud de kinderen zijn, maar voor hen is het ook niet niks allemaal natuurlijk. Ik zou je broer wel helpen met de kinderen zo nu en dan. Maar ik zou eerst met hem om de tafel zitten met wat hij kan doen. Ik denk dat duidelijke structuur voor de kinderen nu heel fijn zou zijn. Dus iedere keer als ze bij papa zijn gebeurt er ongeveer hetzelfde, na een tijdje zullen ze dat begrijpen en zich daar aan vast kunnen houden. Dus bijv. altijd een keer naar het bos, keertje naar een speeltuintje om de hoek en een keer naar oma (ik noem maar wat) Geen boodschappen doen met de kinderen of andere dingen die stress opleveren. Thuis ook even die dagen alle aandacht aan de kinderen (als dat gaat, weet niet hoe het zit met werk van je broer of kinderopvang o.i.d) de andere dagen dat hij de kinderen niet heeft dus doen wat er nog meer moet (huishouden en boodschappen)
Voor wat betreft de vakanties is het mij een beetje vaag, heeft hij ze de hele vakantie of een halve vakantie? Als het een halve vakantie is dan heeft moeder de andere helft. Als hij de hele vakantie heeft,dan heeft moeder ze een andere hele vakantie? Zoiets? Nou ja, in ieder geval zou ik hiermee beginnen, duidelijkheid en structuur en begrip hebben voor de kinderen...hun hele leventje staat op zijn kop.
Marieke
Dank je.
Hij heeft ze zijn hele vakantie, meer uren kan hij niet opnemen, dus hij heeft zelf geen vakantie voor zichzelf, ex vrouw wel.
Ben benieuwd wat jij zou doen met brutaliteit van kind.
misschien
Was het niet zo ver gekomen als je broer tijdens zijn huwelijk zijn vrouw ook af en toe een weekje 'kindervrij' had gegeven. Je weet het niet...
Ik snap niet dat je zo boos (jaloers?) bent op de ex vrouw van je broer. Laat het los zou ik zeggen. Er is geen enkele reden waarom zij niet een weekje weg zou mogen gaan met haar nieuwe vriend, en waarom je broer niet een week voor zijn eigen kinderen kan zorgen. En ik neem aan dat hij er zelf bij was toen de omgangsregeling is vastgesteld. Als hij er niet tevreden mee is (èlke vakantie, nou wat erg zeg!) dan moet hij dat maar opnieuw aankaarten bij zijn ex of naar de rechter stappen.
In ieder geval is het zijn probleem, niet het jouwe. Ik zou het ook vooral zo houden.
Tot slot: als je je enorme negativiteit over de moeder van je neefjes/nichtjes nogal moeilijk voor je kunt houden, doe je ze een groot plezier door jezelf dan ook voorlopig maar even bij hen weg te houden. Er zijn vast mensen die meer voor ze kunnen betekenen.
vakantie voor zichzelf?
Is het dan geen vakantie voor jezelf als je kinderen om je heen hebt? Tjonge, dan heb ik nooit vakantie...
Jippox
Ik doe juist heel erg positief over moeder tegen de kinderen, die weten daar echt niks van.
En ik doe er juist alles aan om ze het zo leuk mogelijk te maken.
En mijn broer nam de kinderen juist heel vaak mee om haar te ontlasten
Jippox
Exvrou kan wel lekker met haar nieuwe man overal naar toe, terwijl broer dus niet alleen ergens heen zou kunnen.
Maar goed, daar gaat het hier niet om. Ik zou graag willen weten hoe om te gaan met de kinderen en hoe ze tegen mij tekeer gaan.
Over de brutaliteit
Ik zou deze kinderen vooral heel veel liefde geven, vooral door de vader. Brutaal is vervelend maar dat zou ik negeren.
Als de vader de kinderen al zijn vakanties heeft, dan zijn dat 4-5 weken per jaar, aangenomen dat hij niet in het onderwijs zit. Dat zijn dus niet alle vakantieweken van school.
Het klinkt een beetje alsof je vindt dat de moeder voor alles moet zorgen, geen vrije tijd mag hebben, geen vriend. Dat is haar taak.
Een vader is er alleen voor een wekelijks uurtje samen spelen?
Moeder heeft nu meer vrije tijd voor haar zelf dan de vader.
Hij heeft toch elke dag voor en na zijn werk?
Dat is best veel vrije tijd hoor.
Je bent gewoon jaloers. Ik snap alleen niet waarom.
Maar goed
Daar gaat het me verder niet over.
Het gaat me erom dat ik er zelf zoveel mee bezig ben en mijn moeder ook. Ook mijn moeder houdt het bijna niet meer vol en vindt het veel te druk. Maar wij willen ook dat broer dadelijk niet aan de grond zit en hem dus helpen.
Jaloers
Ben ik echt niet. Het gaat me om de kinderen, die ik zo graag wil helpen en mijn broer ook.
De vraag
Oke, graag over mijn belangrijkste vraag hebben, hoe ga ik om met het gedrag van midddelste?
rouwproces
zowel je broer als de kinderen zitten in een rouwproces, afscheid nemen van wat was en iets nieuws ontwikkelen.
Je broer heeft veel tijd zonder zijn kinderen, die moet hij dan ook benutten om te verwerken en zich op zijn kinderen voor te bereiden.
Hij kan daarbij hulp krijgen van maatschappelijk wek, mogelijk zelfs via de arbo dienst van zijn werkgever.
Als moeder niets meegeeft aan kleding betekend dat dus dat hij daar rekening mee moet houden en zelf voor kleding zal moeten zorgen. Zeeman en Wibra zijn ook prima winkels, het hoeft niet zo heel veel te kosten. Wellicht kan hij nog wat doorgeschoven krijgen van familie met oudere kinderen.
De kinderen kun je vooral voorleven en vriendelijk corrigeren zoals je dat ook bij andere kinderen zou doen.
En...
Jullie zouden dus ook niet zoveel helpen? Ook al weet je dat hij soms wat uit zijn slof kan schieten?
Dank je. Vriendelijk corrigeren probeer ik ook, maar ze schreeuwt zo tegen mij, zodat het soms lastig is om daar niet fel tegenin te gaan. Wie ben jij wel niet?? Ben je helemaal gek?? Enz...
Maar dan toch rustig/vriendelijk blijven vind jij?
leeftijd
Misschien heb ik er overheen gelezen, maar hoe oud is dat meisje dat zo brutaal is? Het hangt nogal van de leeftijd af wat ik er mee zou doen. Ben het verder met de anderen eens dat een liefdevolle basishouding (voor alle, maar zeker voor deze kinderen) essentieel is. Dus: veel aandacht voor alles wat goed gaat (al zijn het de kleinste dingetjes). Ik heb mijn moeilijke peuters uitgebreid gecomplimenteerd voor het simpele feit dat ze in één keer naar mij luisterden en ergens mee stopten. Dat zou een automatisme moeten zijn (naar mij luisteren als ze iets doen wat echt niet mag), maar ja, bij mijn moeilijke peuterpuber was dat niet vanzelfsprekend. Dus ik besteedde aandacht aan de kleinste stapjes vooruit.
Verder hielp het hier ook erg om de dag meteen te beginnen met veel positieve aandacht: eerst samen een blokkentoren bouwen, voorlezen et cetera, en daarna ging ik pas koffie drinken of wat dan ook. Hielp erg voor de sfeer.
Verder ligt het dus aan de leeftijd. Een "brutale" peuter pak ik even bij de arm, of in elk geval vraag ik dringend aandacht, en dan zeg ik, peuter doordringend aankijkend, met neutrale stem: "nee / dat wil ik niet horen / zulke dingen mag je niet zeggen" Bij (flink) oudere kinderen is er een ander signaal nodig, ik pik geen gescheld (of wat doet ze?) of ander erg brutaal gedrag. Dus ik waarschuw een keer, en daarna gaan ze even de gang op. Probeer neutraal te blijven. Als ze erg schreeuwt, vind ik het helemaal niet nodig om expliciet vriendelijk te blijven, maar wel neutraal. Anders beland je snel in een schreeuwpartij en dan vertoon je precies dat gedrag dat je van haar niet pikt. Neutraal blijven, je boosheid instrumenteel inzetten, niet écht, van binnenuit heel erg boos worden. Of dat in elk geval niet laten blijken. Neutraal corrigeren, en neutraal de consequenties (apart zetten, straf, of wat je ook wil) vertellen.
Zo doe ik het ongeveer.