Wie voelt zich ook 'beyond relaties'?

familie lid van ons is ook al weer een aantal jaren alleen, hij heeft 2 zoons die regelmatig bij hem zijn. Maar de dagen dat hij alleen is voelt hij zich vaak het derde wiel, Als hij met ons uit eten gaat, of met andere mensen naar de bios.
Ik begrijp daar niks van, hij heeft genoeg vrienden om vriendschappelijk mee uit te gaan, maar doet dat niet omdat het niet goed voelt. ALs hij zelf een relatie zou hebben zou hij dat wel doen. Echter hij is niet op zoek, omdat hij op dit moment net als lidwientje geen plek, ruimte, en energie over heeft voor een relatie. Maar hij mist het dus wel in de sociale contacten,
Het lijkt alsof hij niet "zomaar" gezellig met iemand uit durft te gaan omdat hij bang is dat de andere daar iets anders van gaat denken!
groet, pol

Ik wel hoor

Ik ben inmiddels elf jaar gescheiden en heb in die tien jaar een aantal scharrels gehad, waar mijn kind overigens niets van weet. Niet belangrijk genoeg om te introduceren, zeg maar, leuk voor seks en knuffelen en verder lekker je eigen leven. Maar dat gaat er bij de heren toch niet in, heb ik gemerkt. Uiteindelijk proberen ze toch een keuze te forceren of - het andere uiterste - ze gaan afspraken vergeten omdat het 'allemaal zo vrijblijvend is'. Waar zijn die fijne mannen met bindingsangst? Waar zijn die lekkere zeemannen die maanden op de grote vaart zijn? Iemand nog een muzikant in de aanbieding die fijn veel weg is? Ik hoef geen man meer die avond na avond achter zijn computer zit te kleven, maar het niet leuk vind als ik op pad ga. Dochter is bijna groot, die kan straks alleen thuis blijven of een vriendinnetje uitnodigen.
Geen vaste relatie meer hier, ik heb eindelijk na elf jaar alleen moederen, werken en sloven bijna mijn vrijheid terug.

Wel geweest

Ik was een jaar of vier na het einde van mijn vorige relatie best beyond relaties, ja. Had het prima voor elkaar en was wel tevreden met wie ik was en hoe mijn leven liep. Desondanks (of misschien wel juist daardoor) ben ik toen onder aansporing van een vriendin gaan daten, en na de eerste paar dates was ik wel weer beyond het singlebestaan. Zelden spijt van gehad.
Het is een prettig gevoel, tevreden zijn met hoe het is, maar met een ander 'hoe het is' kan je even tevreden zijn. Ik vind het wel lekker om te weten dat ik het ooit prima heb gevonden in mijn eentje, dat voelt als een emotionele verzekering voor de toekomst.