wie kan helpen bij reactie op concept advies van de RvdK?

Onjuist

De ortho kan juist wel in belang van de kinderen hebben gehandeld door de jeugdzorg zand in de ogen te strooien.
Wat is het alternatief? Heb je nog niet de draadjes over uhp en relazen over pleeggezinnen of 'tijdelijke' opvangadressen gelezen? Acties waarbij zowel vader als moeder hun gezag over hun kinderen kwijt raken?

Jullie hebben gewoon mazzel gehad dat jullie niet de verkeerde mensen van jeugdzorg zijn tegen gekomen.
Lees eens de draadjes over jeugdzorg en uit huis plaatsing .

Je schrijft dat ik het niet snap. Of dat je wederom gelijk zult krijgen.
Ik schrijf dat je het onderschat en dat je maar moet afwachten of je wederom gelijk zult krijgen.
Je kan het deels naar je toe trekken door het plan wat ik reeds eerder aangaf.

Nee hoor

Als het jou dag is dan zou ik kind gewoon uit school halen en naar paardrijden brengen. Zonodig gewoon meegaan, het is jou tijd. Krijgt ze jou er gewoon 'cadeau' bij.:-)

Echt waar

Betaal je haar maar €25?
Per kind of te zamen. Is dat niet erg weinig?
Gunst dan moet moeder wel heel hard werken om die extra activiteiten te kunnen betalen.
Vandaar dat ze weinig mailt, daar heeft ze geen tijd voor.

Ontkenningi

IK praat niets goed, ik wijs je op het gevaar van volledig niets meer over je kinderen te zeggen kunnen hebben.
Wederom een waarschuwing
Wel raar zo'n dreigmiddel zodat jullie beter gingen communiceren, vind je niet?

En de alimentatie.
Ja ik weet dat jie partime werkt en zij fulltime en dat het op draagkracht gaat. Dat heb je eerder uitgelegd. Ik vnd het alleen als bijdrage voor de zorg een klein bedrag. Dat staat los van wie betaald. In andere draadjes lees ik gewoon soms hogere bedragen.
Als ik in strijd lag met een ex , die iedere maand een bedrag betaald dat evenredig is aan de kosten van de paardrijlessen, zou k zeggen: 'ik moet die rotcenten niet, ik heb liever rust.'
Suf, maar dat is het mij wel waard.

Eddeped

Man, man, man, wat ben jij overtuigd van je eigen gelijk en wat weet jij de mensen hier die met je mee willen denken tegen de haren in te strijken.

Weetje, het is niet nodig om de mensen op het forum te overtuigen van je gelijk middels sneren en op de man gerichte opmerkingen en commentaren.

Je krijgt meningen en ideeën te horen, die -als puntje bij paaltje komt- meer zeggen over degene die ze plaatst, dan dat ze een oordeel over jou inhouden.

Daar kun je iets mee doen, daar kun je niets mee doen, dat is aan jou.

Ik wilde graag dat ik....

Echt Eddeped, dat is de stomste wens ooit.

Je ex zal ongetwijfeld verschrikkelijk zijn. Maar wat helpt die constatering jou? Helemaal niks. Soms, heel soms, is het in het belang van de kinderen beter om er toch maar iets van te maken in plaats van continu het gevecht aan te gaan. Krijg echt sterk het gevoel dat dat hier ook geldt.
Uiteindelijk hebben jouw kinderen jou vooral nodig als liefhebbende vader. Niet als de man die continu overhoop ligt met hun moeder.

Zo jammer dat je ego dat niet toelaat.

door heel veel dingen gewoon te laten gaan als: niet leuk, niet optimaal maar niet levensbedreigend.
Het is niet wat je wil maar trekken aan een dood paard heeft geen zin. Pas als je dat daadwerkelijk in ziet en er naar gaat handelen komt er bescheiden ruimte om op te bouwen maar altijd beperkt.

Mijn eigen ervaring met mijn wel psychiatrisch gediagnostiseerde moeder. Mijn dochter ziet haar oma daarom maar hooguit 3-4x per jaar, altijd bij oma thuis en nooit langer dan 1,5-2 uur en ik ben er altijd bij. Zelfs nu dochter 10 is. Doet mijn moeder gevaarlijke dingen? Nee, zeker niet, maar ik weet dat het idee van komst van mijn dochter alleen haar ritme zo verstoord dat ze enorme paniek aanvallen krijgt en haar wanen versterken.

Vind ik het jammer dat mijn dochter geen band op bouwt met mijn moeder, ja, heel erg. Maar het is niet anders.

En helaas is dat injouw situatie niet anders.

Slachtoffer

Je voelt je het slachtoffer van het gedrag van je vrouw Eddeped.
En dat staat los van eventueel psychiatrisch gedrag als narcist of psychopaat.
En dat is natuurlijk ook zo. Was je vrouw een sociaal vaardige flexibele onthechtte therapeutische engel dan had je het veel makkelijker.
Dan was je nog steeds getrouwd en had je je hoofd vrij en meer energie voor je leven.
Echter mensen zijn mensen en functioneren niet perfect en al helemaal niet perfect volgens jou wereld.
In een ideale relatie vul je elkaar aan en steun je elkaar en daardoor ben je samen meer dan 2 mensen alleen.
Het leven is echter niet perfect. In de werkelijkheid heb je een partner met makkes. Maar die heb je toch echt zelf ook.
En bovendien is het zaak om uit te gaan van de realiteit.
Al heb je een psychopaat van een expartner, het is de realiteit. Het vreet energie. Vooral omdat je aan elkaar verbonden blijft doordat je kinderen hebt.
Dat is zo'n ingrijpende band die je dan als ouders hebt.
Dat is ook iets dat je vooraf niet eens kunt bedenken hoe ingrijpend dat is.
Je hebt ook vaak een voorstelling van je leven. Die echter in een huwelijk met kinderen heel erg beinvloed kan blijken te zijn door de realiteit.
Er is ziekte, er is ongeluk in je gezin, er zijn levensproblemen.
Het huwelijk en gezinsleven is echt niet het paradijs zoals je het je idealiter zou voorstellen, er samen voorgaan en daardoor vleugels krijgen.
En wat doe je dan?
Je kunt wel de rest van je leven bitter verwijten hoe het allemaal is gegaan, maar het is niet anders. Elke dag dat je in bitterheid blijft hangen is er een teveel.
De kunst is toch de verantwoordelijkheid niet bij de ander te leggen, die gaat jou toch niet helpen om eruit te komen.
De kunst is realistisch te zijn en je prioriteiten te stellen en kalm te blijven onder de strubbelingen en er een sport van te maken om het dan toch leefbaar te houden en vooruit te komen, al is het moerasworstelen.
Makkelijk gezegd misschien.
Maar je helpt jezelf beter door het wat neutraal en praktisch te houden en het helpt je niet door te blijven menen dat je ex het op je voorzien heeft als zal er beslist soms slecht gedrag blijven. Wat de intentie is kom je niet achter, je kunt geen gedachten lezen.
En meestal is het ook gewoon onmacht om het anders te doen.
Net zoals bij jou zelf.

Dat vind ik heel slim, Eddeped

Uiteindelijk heb je namelijk geen invloed op het gedrag van je ex. Je hebt alleen invloed op de wijze waarop jij daarmee omgaat. Heel slim om daar hulp bij te zoeken, want dat dat niet makkelijk is geloof ik meteen.

Ach eddeped

Laten we er eens van uit gaan dat jij gelijk hebt. Ik kan het niet objectief beoordelen maar ga uit van jouw verhalen: Je hebt echt de ex from hell, erger kan niet, je wordt er gek van en depressief. Dan nog vraag ik me af? Wat wil je dan? Blijkbaar wil je erkenning van dit feit, en genoegdoening en vergelding. Je kunt het niet verkroppen dat zij wegkomt met alles wat ze uitspookt. Jij vindt dat je daarin gelijk hebt en dat gelijk wil je krijgen en moet je bewijzen. Maar dat is nou net wat je nooit zult krijgen. Want daarvoor heeft jouw ex zich dus veel te goed ingedekt.

Of toch, ooit krijg je wel gelijk: maar dat is ooit. Mettertijd zullen je kinderen de waarheid gaan zien. En zullen ze gaan inzien dat er iets mis is met hun moeder.

Maar alsjeblieft, blijf dan wel die leuke vader, die er is voor hen, op wie ze kunnen bouwen als ze hem nodig hebben.
En daarvoor hoef je echt niet perse aan uiterst gedetailleerde dossieropbouw te gaan doen. Want het punt is nou net dat als jij heel gedetailleerd op alles een antwoord geeft, alles documenteert, op alles een weerwoord hebt (net als hier in dit draadje), dan komt dat op z'n zachtst gezegd vreemd over, geobsedeerd, alsof je niet kunt loslaten. En zo gooi je je eigen glazen in. Sterker nog, zo wint je ex. Want je blijft bezig met haar, op het obsessieve af... Ook al zeg je in sommige postings dat je helemaal je leven niet meer door haar laat leiden, dit hele draadje is bewijs dat dat niet klopt. Ook de manier waarop je mensen afdoet, hun mening in de pan hakt, weigert je eigen mening los te laten en te proberen objectief te kijken. Je zult dan wel weer zeggen dat je dat wel doet, maar dit draadje is bewijs van het omgekeerde.

Wat ik zou doen, maak een dossier voor jezelf, met data en in het kort gegevens. Dat kun je bijhouden en bewaren. Als je kinderen dan ooit bij jou komen met vragen over vroeger, dan kun je dat laten zien. En bewijzen dat juist jij altijd voor ze wilde klaarstaan, altijd aanbood te rijden of te halen en te brengen, opvang aanbood enz. En dan kunnen ze hun eigen conclusies gaan trekken.
Probeer dan in de rest van je leven het los te laten. En ik heb het al eerder gezegd: Blijkbaar ben jij slachtoffer van een narcist. Dat kan. Je bent murw gemaakt, getraumatiseerd, krijgt daardoor last van overgevoelige reacties als ze je weer een streek levert. Maar is het dan niet handig om in therapie te gaan? (misschien doe je dat al, en heb ik daar overheen gelezen.)

Ik wens je echt het allerbeste, en vooral dat je eindelijk eens kunt gaan loslaten, voor alle betrokkenen, en uiteindelijk vooral voor jezelf.

Echt Ed, het gezegde luidt niet voor niets: eerlijk duurt het langst. Vertrouw daarop!

Oh eddeped, net je laatste posting gemist

Daarin zeg je het al, je gaat hulp zoeken. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je dat gaat doen. Voor je kinderen, maar (vergeet dat niet!) vooral voor jezelf! Want je hebt gewoon recht op een fijn en gelukkig leven, waarin je kunt genieten en blij kunt zijn!
Dat gun ik je van ganser harte!!

Commentaar

#244 Eddeped; 'Ik betaal maar €25, is ze daarom niet zo blij?'

Mijn reactie over het bedrag kwam voort uit de opmerking van Eddeped. Hij vroeg zich af of ze daarom niet zo blij was. Daarbij heb ik geen mening over het bedrag zelf, een bedrag wat voor een ander wel veel kan zijn, maar ik zou de bijdrage niet gebruiken als mogelijke reden voor haar gedrag.
(Zelf ben ik helemaal geen golddigger; als ik in een supermarkt een briefje van €100 vind, geef ik het af bij de balie omdat het niet van mij is.)
----
Ed, jammer dat je mijn reacties zo ervaart. Ik hoopte dat je vanuit een andere hoek naar je situaties ging kijken.
Gezien de reacties en he gescheld, constateer ik het tegenovergestelde.

Giftig Eddeped

Je kinderen worden niet aangevallen door een vreemde buitenstaander. En al helemaal niet opgegeten.
Vergeet niet dat je kinderen zich ook herkennen in hun moeder en loyaal aan haar zijn. Het is niet aan jou om hun moeder af te schilderen als een roofdier. Je gaat zo goed mogelijk om met de machteloosheid die je dan kunt voelen als je van mening bent dat moeder de kinderen niet goed behandelt. En je helpt je kinderen zo goed mogelijk om daar mee om te gaan door het niet uit te vergroten en er zelf zo goed mogelijk een antwoord op te vinden, samen met je kinderen.
Je neiging om op te blazen zou ik toch proberen wat in toom te houden. Je maakt jezelf gek.

Als ik het op een rij zet ...

Dan krijg ik sterk de indruk, dat je eigenlijk al heel ver bent.

Je ex plaatst jou voor een duivels dilemma: kiezen uit de mogelijkheid volledig te breken met de situatie door geen omgang meer te hebben met zowel je ex als je kinderen (aan de ene kant) en (aan de andere kant) de mogelijkheid slechts met haar te breken zonder je kinderen in de steek te laten.

Diep in je hart heb je eigenlijk al voor het laatste gekozen.

Nu dien je (inderdaad) nog te leren hoe je dat het beste aanpakt.

Ik denk dat therapie je hierbij kan helpen en dat Irene Koops met haar team daarvoor het juiste adres is.

Het gaat erom dat je doelbewust ernaar toewerkt, dat je niet langer de speelbal van je emoties bent in de handen van jouw ex. Zodra je dat voor elkaar hebt, kun je (nog) meer voor je kinderen betekenen dan je nu al doet.

Het is voor kinderen met een narcistische moeder van levensbelang dat zij kunnen terugvallen op iemand die er altijd voor hun is. En dan niet alleen in praktisch opzicht, maar ook mentaal.

In plaats van haar over van alles en nog wat op de hoogte te stellen, zou je juist zo min mogelijk moeten informeren. Ook doe je er veel beter aan om haar consequent buiten de deur te houden, dan om haar uit te nodigen even binnen te komen bij de overdracht. Dat is wel zo duidelijk en fijn voor de kinderen. Je huis wordt daarmee eerder een veilig toevluchtsoord, dan als je haar daar toelaat.

idd rode krullebol

hoe meer je geeft hoe meer je ex heeft om mee te slaan.

Over je kinderen

Ik zou ervoor zorgen zoveel mogelijk direct met hun te communiceren en zo min mogelijk via hun moeder. Elke communicatie via haar biedt haar weer mogelijkheden tot manipulatie.