wie kan helpen bij reactie op concept advies van de RvdK?

Wie kaatst moet de bal verwachten

Ex: "Die eieren niet belangrijk? Dacht het niet! Het is mijn ex die die gooit. Het is nogal een pitbull, moet je weten. Die kan het nog steeds niet verkroppen, dat ik bij hem weg ben gegaan. Wie weet wat hij nog meer zal doen om mij te stalken! Straks doet hij de kinderen nog wat aan!"

Afglijden

Vraag je eens af of het afglijden van je dochter gewoon te maken heeft met het conflict dat je met haar moeder hebt. Dat geeft kind een onveilig gevoel en bovendien kan ze niet bij jullie terecht want jullie zijn met elkaar bezig en niet je oudste.
Als je kind riskant met het andere geslacht omgaat is het belangrijk dat je haar vertelt hoe goede relaties er uit zien en hoe je daar zelf in groeit en zo goed mogelijk mee omgaat. En waar het plezier ligt om met de ander om te gaan en waar de valkuilen en de risico's. En dat je altijd goed voor jezelf moet zorgen en je niet uitleveren aan een ander.
Die gelegenheid kun je niet nemen zolang je zo aan het strijden bent laat staan dat je daarin een voorbeeld bent voor je dochter.
In die zin draag je dan bij aan het afglijden van je dochter.
En dan die voorwaarden. Denk je nou echt dat als je thuis 'voorwaarden' stelt van wat voor soort dan ook dat je dochter dan niet afglijdt? Het klinkt alsof ze binnen de kortste keren gaat weglopen omdat je geen rekening houdt met wie zij is en wat ze nodig heeft. Je hebt voorwaarden. Die je op voorhand er in pompt. Wat die voorwaarden ook mogen zijn.
Het gaat echter niet om de 'voorwaarden' het gaat om de relatie die je met je kind hebt. Als dat goed is en ze begrijpt dat je om haar geeft en serieus naar haar zult luisteren en haar de ruimte geeft en samen bepaald wat redelijk is, dan heb je die 'voorwaarden' helemaal niet nodig.
Nu zit je je ook met je dochter al op te zetten voor de 'strijd'. Die jij en je dochter gaan verliezen.

Aanvullende tip

Lees je eens in op het thema 'lover boy problematiek'.

eddeped

wat Anne bedoeld is dat jij je daar niet mee kunt bemoeien bij je EX. Dat je in jouw huis andere regels stelt is volkomen logisch.

Dat is heel naar om aan te zien, maar zoals Hortensia al aangeeft je kunt NIKS DOEN, behalve op die manier de band die er nu nog is met je dochter de grond in boren.

Geloof me, ik ken Hortensia wat beter, het zijn heel leuke jong volwassenen geworden ondanks wat er allemaal bij hun vader gebeurd is.

Nee, dat denk ik niet Noet

Ik denk dat AnneJ bedoelt dat als je als ouder investeert in een goede relatie met je kind, en een goed voorbeeld voorleeft, dat die dwingende voorwaarden die Ed nu wil opleggen (alsof het kind er wat aan kan doen dat haar moeder er heel anders instaat) helemaal niet nodig zijn. Want wat je dan krijgt is intrinsieke motivatie.
Ed denkt in zijn opvoedstijl vrij traditioneel, dat heeft hij ook wel eens uitgelegd. Hij wil de regels en de grenzen bepalen. Hij vindt dat je dan een goede ouder bent.

Voorwaarden en leefgewoonten in een gezamenlijke huishouding ontwikkel je samen, zeker als je kinderen gaan puberen of richting de volwassenheid gaan en zeker als ze uit een huishouden komen waar er geen of heel andere regels waren. Om dan te gaan zeggen, je mag wel hier komen maar ik bepaal hier de regels en die zijn heel wat strenger dan bij je moeder... tja het laat zich raden hoe dat zal uitpakken.

Nee Eddeped

Uiteindelijk stuit je toch steeds weer op die muur. Ik heb het niet over je exvrouw. Je laat hier zelf zien dat je het conflict aangaat. En dan verwacht je daarvan verbetering voor je kinderen. Dat is heel erg jammer voor zowel jou als je kinderen. Jammer dat het zo moeilijk te stoppen is. Het is een kenmerk van een vechtscheiding met of zonder gestoorde partner.
Bij mijn exman ga ik maar op 1 manier het conflict aan: als hij de kinderen intimideert, chanteert en bedreigt, in zijn onmacht, dan haal ik ze op dat moment daar weg tot hij gekalmeerd is. Tegenwoordig alleen nog dochter, zoon kan voor zichzelf zorgen. Verder moet hij zelf zijn best doen zodat de kinderen het prettig vinden om bij hem te zijn want anders blijven ze thuis. Dat is niet helemaal waar. Ze zijn ook loyaal aan hun vader en willen dat het goed met hem gaat en 'offeren' zich soms zomaar op omdat ze hem zielig vinden. Maar mijn kinderen zijn al ouder en dat kan ik wel bespreken vanwege de relatie die we hebben. En er is ook niets mis met je soms eens wegcijferen. Als je ook maar wel aan de beurt komt. Bij jezelf.

Aanvulling

Het gaat om de regels die ed wil opleggen als zijn dochter bij hem is of als ze eventueel bij hem zou komen wonen. Dus het gaat in dit geval niet om de regels die moeder hanteert. Daar heeft ed wel een mening over, maar in dit geval gaat het over de regels bij hem thuis.

Voorwaarden Eddeped

Mijn kinderen zijn zeer van de redelijkheid. Huiswerk hebben we altijd samen gemaakt, daar heb ik geen dreigmiddelen of regels voor nodig.
Maar ik snap, ook door de post van Mirreke, dat je meer een ouder bent van het innemen van vrijheden en dwang.
Daar ben ik inderdaad niet van. En in mijn omgeving heb ik gezien hoe dat toegaat tot aan de gesloten instelling aan toe. Maar goed, dat is ook extreem natuurlijk, hopelijk kun je enigszins een middenweg vinden. En dat is heel lastig als je gescheiden bent.

Ervaring

Ed, ik loop hier niet mee te koop maar ik ga het nu toch delen. Mijn ex heeft een borderlinestoornis met narcistische trekken. Een aantal dingen die je vertelt zijn zeer herkenbaar voor mij, zoals goede sier maken met jouw prestaties terwijl jij afgekraakt wordt, en dat niets wat je doet goed genoeg is. Ik zeg niet dat jouw ex hetzelfde heeft, maar ik web wel een paar tips.

Wij hebben nu een heel goed maar puur zakelijk contact. Dat is me gelukt dankzij veel therapie (ik was getraumatiseerd) en een cursus voor omstanders. Daar heb ik geleerd dat dit soort mensen leven van de emotionele reacties van mensen die dicht bij ze staan (en exen horen daar vaak ook bij, zeker als er nog geen nieuwe partner is). Ik heb geleerd nooit meer mijn eigen emoties aan hem kenbaar te maken. Ik reageer alleen nog maar met een neutraal "Goh" of "Hmm" op zijn verhalen. Of als er iets werkelijk heel fijn is met een "Wat leuk voor je" of "Gefeliciteerd" met uitgestreken gezicht. Uiterst zakelijke communicatie, nog minder emotioneel dan ik met een zakelijke klant zou doen. Daardoor heeft hij mij uiteindelijk losgelaten en werd ik een neutrale buitenstaander. En tegen mensen buiten zijn intieme kringen is hij heel vriendelijk, grappig, charmant zelfs. Ik weet welk beest er achter die facade schuilt, maar ik vind het goed zo.

Wat betreft de kinderen kan ik niet anders dan ze leren dat ze zich uit de voeten moeten maken als hij uitbarst (dat is de borderline). Naar hun kamer, desnoods zichzelf opsluiten in de badkamer/wc tot hij bedaard is. Tegen de voortdurende kleinere vernederingen waar narcisten zo goed in zijn, kan ik niet veel doen, behalve ze zelf wijzen op alles waar ze goed in zijn. Ik probeer de warme positivo-ouder te zijn.
Ik val hun vader nooit af. Ik zeg alleen: zo is papa. Als je het nodig hebt, kun je met die-en-die of die-en-die praten en je mag mij altijd bellen. Onze oudste is 14 en geeft nu aan vaker bij mij te willen zijn (nu nog 50-50). Echt, de ogen van je dochters gaan heus wel open. En dan moet jij er wel zijn voor hun. Bied je dochters een rustige, liefhebbende vader waar ze op kunnen terugvallen.

Ik heb mijn ex kunnen loslaten met het idee dat is zo'n persoon geen plaats in mijn leven gun. Hij is de vader van onze kinderen, meer niet. Ik respecteer hem in die rol, ik weet dat hij van ze houdt. Dat hij het heel anders uit dan ik, daar kan ik niks aan doen. Wat hij doet en laat in zijn leven, moet hij lekker zelf weten. Alleen als de kinderen in gevaar komen, kom ik in actie. Ook dan emotieloos en zakelijk, maar heel duidelijk en beslist: gedrag en x en y zijn niet acceptabel + gevolgen. Een beetje zoals je met een puber of zelfs een peuterpuber praat. Hij weet heel goed dat ik het meen.

Doe je voordeel met mijn ervaring.

"iemand die andere belangen heeft"?

Verklaar je eens nader.

Broek en eieren

Die te korte broek, daar zou ik een opmerking over maken tegen het kind. Ik heb ook een kind van die leeftijd, dat kan zelf prima bepalen of het een te korte broek wil dragen of niet. Misschien is dat wel lekker luchtig? Zoiets zou ik niet met mijn ex bespreken.
De eieren tegen de ramen - lekker laten gaan. Jij hoeft de ramen toch niet te zemen? Je dochter ook niet. Bovendien WEET jij niet wie ze gegooid heeft, je VERMOEDT het alleen maar. Laat gaan. Niet jouw probleem. Maak er een gezellige dag van met je dochter(s). Dat is wat jij meot doen.

Straffen en dwingen

Ik geloof best dat kinderen dat kunnen accepteren. Voor zover ze dat van jou gewend zijn en, in de pubertijd, dat ze daar ook zelf de redelijkheid van inzien. Anders verdwijnen ze naar de andere ouder of uit beeld. Het zijn namelijk zelfdenkende wezens met een beperkte levenservaring. Ze kunnen nog niet beoordelen wat jij vind dat goed voor ze is dat ze daar uiteindelijk beter van worden.

Om antwoord te geven op je vraag

Nee; dat is nog niet duidelijk. Welke andere belangen zou zij hebben?

Belonen

Belonen doe ik niet.

Hoewel ik me jou voorbeeld goed kan voorstellen en in jou situatie passend klinkt.

Mijn probleem daarmee is dat als mijn kinderen dan hun best doen, en dat doen ze, en het toch niet halen dat ze daar niet voor beloond worden.
Terwijl ik voor de inzet ga en niet voor falen of slagen. Met inzet kom je uiteindelijk verder.

Weer: niet jouw zaak

Weer: ZIJ neemt contact op met jpt, dat is niet jouw zaak. Of ze het doet vanwege de eieren of vanwege een sneetje in haar vinger, het doet er niet toe. Laat gaan. Als ze bij het jpt jou ook willen spreken, is het vroeg genoeg om erover na te denken, en dan doe je dat op basis van de feiten die zijn aandragen, niet op basis van allerlei vermoedens.
In de tussentijd doe en denk je er niets over en ga je verder met je leven.

Haha, doe je dat nou expres, eddeped

Misreken...

Weet je, je hoort van een heleboel mensen min or meer hetzelfde, en wel: laat nou losssss. Laat het gebeuren, zit er niet zo bovenop. Jij pareert vrijwel elke mail met, ja maar in dit geval, want in dat geval.
Ik denk te merken dat het ook een groot stuk karakter is, je kunt inderdaad niet loslaten. Als je dan een ex hebt die jou natuurlijk heel goed kent, zij weet op de bekende knoppen te drukken en jij reageert als door een adder gebeten, tja, dan ben jij kaasje voor haar... Ik zou haar dat niet gunnen, als ik jou was. Vandaar dat advies om los te laten.

Maar een andere invalshoek zou misschien ook kunnen zijn: heb vertrouwen... In je kind, in jezelf.

En soms ook in anderen. Je reageerde ergens hierboven nogal fel en neerbuigend naar mij, maar hee, ook ik ben een ouder met een geschiedenis op dit vlak, ook ik heb te maken gehad (als stiefouder weliswaar, maar ik was wel de contactouder) met de RvK en Jeugdzorg. En ik heb hun knee jerk reflex een beetje leren kennen. En inderdaad ellenlange lappen tekst of ellenlange bijlagen met mitsen, maren en gemiste afspraken (HOEZEER JIJ OOK IN JE RECHT STAAT!!!), dat komt meestal niet goed over. Inmiddels adviseer ik in een vrijwillige hoedanigheid soms andere ouders die ook met deze instanties te maken krijgen. En in dit soort gevallen adviseer ik om zoiets niet mee te sturen, zelf te bewaren, of een hele afgeslankte versie te maken, vooral ook om te voorkomen dat een ouder zichzelf buiten spel zet.

Ik lees met bewondering hoe Avanders in staat is geweest zich maken van haar ex. Ik hoop dat je wat hebt aan haar bijdrage.

Overigens heeft de ex van mijn partner (en niet om met etiketjes te strooien, maar om aan te geven dat ik me wel degelijk iets kan voorstellen bij wat jij beschrijft, eddeped) inmiddels en ein-de-lijk gediagnosticeerd borderline. Mijn bonusdochter is nu bijna 30. We hebben heel wat meegemaakt...