U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
wie kan helpen bij reactie op concept advies van de RvdK?
Hoi allemaal,
Ik zoek iemand die mij kan helpen op het formuleren van mijn reactie op het concept rapport van de RvdK. ik heb momenteel een reactie van 6 kantjes en vind dat nogal veel.
Wat mij vooral dwars zit is dat het onderzoek een wassen neus is, de uitkomst stond schijnbaar al vast. Ik heb bijvoorbeeld meerdere keren aangegeven dat moeder niet wilt communiceren, communicatie saboteert frustreert, ieder inmengingen van derden subtiel tegenwerkt en mij als persoon en vader negeert.
Ik heb beargumenteerd waarom dochter 1 dag meer bij mij maar is helemaal niks mee gedaan, wensen van moeder worden ingewilligd en voor oudste dochter het advies om te gaan communiceren onder begeleiding, zinloos advies dus!
nu zoek ik dus iemand die mij kan helpen mn bezwaren kort en bondig op te tekenen, weet iemand waar ik hiermee terecht kan?
eddeped
Klopt, de rechter is inderdaad niet gehouden om het advies te volgen, maar maak je maar geen illusies, in het overgrote deel wordt het advies van de Raad gewoon gevolgd door de rechter
illusie of hoop
ik heb het beide AG. ik zal na de zitting kunnen zeggen dat ik er alles aan gedaan heb en dat het toen stopte, wat de uitslag ook is.
Inderdaad
Voor jezelf de zekerheid hebben dat je er alles aan gedaan hebt, ik denk dat dat heel belangrijk is in zulke ingewikkelde kwesties,waarin jij uiteindelijk niet zelf aan het stuur staat.
Nog even terug naar je mails die je stuurt als je kinderen bij jou zijn geweest.
Je zegt: 'Ik wil beel graag weten waar m'n dochters mee bezig zijn en wat ze doen,' Dat kan zijn, maar als je kinderen bij jou zijn, dan weet je toch wat ze doen? Er zit dus iets anders onder: je wil graag dat je ex mails aan jou gaat sturen over wat zij met de kinderen doet. In die zin is je zogenaamde neutrale houding helemaal niet zo neutraal, onderhuids dring je eigenlijk juw visie op over hoe een ouder zich hoort te gedragen.
Dat bl,ijkt ook uit het vervolg: '.... ik denk dat iedere ouder dat wilt weten.' Nou, laat ik je gerust stellen. Niet iedere ouder wil elke keer alles in een mail zetten aan een ex. Daar zit nog een extra complicatie bij: als de kinderen slechts enkele dagen, ook nog vrije dagen, bij jou zijn, dan kun je leuke mails maken: wij zijn naar de kermis geweest, hebben een ijsje gegeten en de bloesem van de grond in een vaas gezet. kijk maar. Mooie foto's. Maar hoe fotografeer je: vanmorgen hebben we snel ontbeten (foto), zodat we nog op tijd naar school konden gaan (foto van schooltas), maar helaas was ik het drinken vergeten (foto van achtergebleven flesje). De claim die onder jouw mails en foto's zit is dus eigenlijk nog veel groter: kijk eens wat voor leuke dingen ik doe met de kinderen en laat eens zien welke leuke dingen jij doet met de kinderen? Nou, de was misschien?
Dat het onderhuids wel degelijk een stevig verwijt aan je ex is blijkt ook uit jouw vervolg: 'Dat m'n ex dat niet wilt delen wilt nog niet zeggen dat ik dat dan ook niet hoef te delen.' Nee, je ex wil niet om de haverklap emails moeten sturen met mooie foto's. Het gaat dan ook over het privéleven van je ex: goh, eet jij pindakaas 's morgens bij het ontbijt? Het gaat over haar dagelijkse leven. Voor jou zijn het bijzondere dagen die je graag vastlegt, maar dat is voor je ex niet zo.
'Als ze het niet wilt weten gooit ze het maar weg, dat is aan haar.' Het gaat er niet om of ze het wel of niet wil weten, het gaat erom dat ze wellicht het onuitgesproken onderhuidse verwijt niet steeds wel tegenkomen. Er zit namelijk een dubbel verwijt in: 1. zo horen ouders te communiceren en dat doe jij niet; 2. kijk eens hoe leuke dingen ik met de kinderen doe en wat doe jij dan?
Tsjor
In dat verband
Je begon met de opmerking dat het grootste probleem de communicatie was. Als mijn bovengeschetst beeld een beetje klopt, dan begrijp ik wat het grootste probleem is in de communicatie en dan hoop ik dat je zelf ziet, dat je zelf een belangrijke bijdrage levert aan die problemen.
Het is heel moeilijk te accepteren, dat anderen niet dezelfde onuitgesproken vooronderstellingen hebben als jij, als wat jij natuurlijk en vanzelfsprekend vindt. Je moet dan gaan vragen: wat vind jij belangrijk, natuurlijk en vanzelfsprekend? Hoe kijkt de ander aan tegen 'communicatie'. Wat vindt de ander daarin belangrijk? etc.
Bovendien is het verschil tussen 'de kinderen zijn onderdeel van mijn dagelijkse leven' en de dag dat de kinderen komen is voor mij een bijzondere dag' enorm groot. In alle opzichten. Een ongelijke situatie levert ook andere verwachtingen en ideeën op.
Het kan best zijn dat de rechter de verblijfsdagen van je kinderen regelt zoals jij dat wil. Maar zelfs dan nog kan een rechter niet jouw ideeën over communicatie opleggen aan je ex.
Tsjor
Die mails passen bij kleine kinderen
Geen ervaring met een scheiding. Maar toen mijn kinderen klein waren en gingen logeren, dan had ik vaak contact met de ouders waar ze waren. En andersom ook. Even een mailtje met wat we gedaan hadden, soms even bellen foto erbij. Erg leuk om te lezen en om te doen. Die kinderen waren zelf de helft vergeten als ze weer thuis waren. En zo konden we samen napraten. En was mijn ongerustheid of het goed ging ook weg.
Maar vanaf een bepaalde leeftijd doe ik dat niet meer. Ik hoor wel hoe het was als ze terug zijn. Of ik stuur een appje naar het kind om te vragen hoe het gaat. Gewoon omdat ik met ze meeleef, niet omdat ik precies moet weten wat ze doen.
Ik zou het nu heel vreemd vinden als ik een verslag per mail zou krijgen.
En mijn kinderen zouden het niet waarderen als ik zo'n verslag zou krijgen. Ze bepalen zelf wel wat ze willen vertellen. Ze hebben geen bewaker nodig.
Ik zou stoppen met die mails.
tsjor
Goede reactie Tsjor.
dat met dat mailen was mij ook al opgevallen. Vooral de opmerking dat alle ouders dat zo doen/willen. Nee hoor. Mijn man zit veel in het buitenland. Hij zit nu weer een week in Oeganda. Wij appen dan. Hij vraagt hoe het gaat en ik app kort terug. Verder appen wij over van alles en nog wat. Echt niet dat hij achteraf een verslag krijgt met alles wat wij gedaan hebben. De goede en slechte momenten. De negatieve zaken van de kinderen. Hij kent de kinderen toch. Hij begrijpt ook wel dat een week alleen met vier kinderen en 32 uur werken pittig is. Dus hier nooit verslagen en uitgebreide emails met foto's.
Die verslagen zijn nergens voor nodig. Wil je graag je momenten delen doe dat dan op Facebook. Daar kan je alle leuke dingen opzetten "kijk, wij eten een ijsje". De negatieve laat je weg maar dat vind ik toch niet zo'n goed idee om te mailen/delen.
Beetje overdreven tsjor
Natuurlijk ga ik niet zitten mailen dat ze deze keer pindakaas met stukjes noot gegeten hebben. Ik schrijf dat m'n dochter over n drempel is gegaan door voor het eerst haar beugel te dragen bij mij, was schaamte over. Ik schrijf dat we ons verslapen hadden en daardoor kon dochter zaterdag niet naar haar club. Ik schrijf dat ze buikpijn oud heeft gehad. Ik schrijf dat ze helemaal opgewonden is want haar vogel had een ei. Dat soort dingen. Ik weet niet wat jouw ervaringen zijn met kinderen maar die van mij vertellen niets over wat bij de andere ouder gebeurd, daar moet j om vragen. Maar dan moet je weer uitkijken dat het geen ondervraging gaat worden, dan scheelt het de helft als je al het een en ander weet, net als in een gewoon gezin, hoeft een kind ook niet alles 2x te vertellen.
En wat ik mijn ex dan kwalijk neemt is dat zij dat niet doet. Mijn oudste dochter was op gegeven moment gaan menstrueren, dat bespreek je als kind ook niet met je vader zo lijkt mij. Had denk ik heel wat ongemak gescheeld bij m'n dochter als moeder mij hierover had ingelicht. En dan kan ieder er van vinden wat hij of zij vind maar de andere ouder (lekker) nergens over inlichten vind ik gewoon geestesziek, een stoornis en kinderen misbruiken om de ander lekker te pesten.
Mijn jongste dochter neemt regelmatig werkjes van school mee, ik zie er nooit wat van ondanks dat ik er om heb gevraagd. Een schoolrapport? Ik krijg n foto via haar telefoon.
Rechten
Eddeped, jij praat over die zaken alsof je er vanzelfsprekend recht op hebt en anders zit er een draadje los bij de ander of doen ze je onrecht aan. Maar je kunt zoiets wel vragen maar een ander kan een reden hebben om het niet te doen en daar leg je je neutraal bij neer en gaat niet lopen oordelen. Dat is niet handig voor jezelf en niet handig voor de ander.
Natuurlijk is het leuk als je 'neutraal' dingen over 'jonge' kinderen meedeelt aan elkaar. Doe het zelf wel, prima, kijk gewoon wat je zelf goed kunt doen en zit niet steeds naar de splinter in het oog van de ander te kijken. Onnodige opwinding. Het is geen wedstrijd. Kinderen hebben twee ouders en daar moet je het maar mee doen .
Anne
Recht hebben , recht hebben?
Het zijn (ook) mijn kinderen. En net als de school van mijn dochter die nu beseft fat ook ik "recht" heb op informatie e.d. Zo vind ik ook dat je als ouder een bepaalde "plicht" heb, een plicht baar de kinderen toe. En als er iemand is die meent niet aan die verplichting te hoeven voldoen ongeacht of je kind het daardoor moeilijker dan wel makkelijker krijgt, dan ben je gewoon ziek bezig. Als iemand denkt: die ander zoekt het naar lekker helemaal uit met ons kind dan zeg je eigenlijk tegen dat kind zelf je zoekt het naar uit.
Ik blijf dat zo verwerpelijk vinden, ik dacht dat wij nu juist in een land leefden waar kinderen nog gewoon kinderen kunnen zijn zonder allerlei sores. Wij hebben hier altijd zo de mond vol over de derde wereld landen en kinderarbeid en dergelijke, de kinderen hier moeten het eigenlijk ook naar zelf zien rond te breien want de volwassen snappen het eigenlijk niet zo.
Ja Eddeped
En een deel van de kinderen hier in Nederland hebben juist een vreselijke jeugd omdat de ouders maar niet kunnen ophouden elkaar de maat te nemen.:-)
Een vreselijke jeugd
Of een verziekte jeugd?
Ik ga vanavond de film mama is boos noc maar eens kijken.
Ach nee toch
Hopelijk dient die film uitsluitend om het beeld van de 'boze moeder' uit te vergroten, belachelijk te maken, en daarmee te relativeren.
Je gaat je ergernis toch niet zitten voeden?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Mama_is_boos!
"Regisseur Ruud van Hemert zei na de première dat hij nog een vervolg wilde onder de titel Papa is Razend." :-)
Maaaaaar Anne
Dat was een goeie grap Van hem want hij wist tien al dat die film er nooit zou komen, de film zou namelijk na 5 minuten al afgelopen zijn--
Ja maar Eddepd
Ruud van Hemert kende jou nog niet, dan was die film er allang geweest.:-)
anne
ik zie een kaskraker, en ook spreken mn dochters mij tegen ik lijk ook nog eens op johnny depp
Compassie
Eddeped, ik volg je al een tijd.
Enerzijds snap ik je frustratie wel, omdat ik me kan voorstellen dat jij bepaalde ideeën hebt dat dingen vanzelfsprekend zijn, op een bepaalde manier zouden moeten gaan. Van daaruit heb je verwachtingen naar je ex, die zij - helaas - niet waarmaakt.
Realiseer je alleen: zij is niet perfect (misschien zelfs verre van dat). En je weet niet wat er allemaal achter zit dat zij bepaalde dingen die jij wilt, toch niet doet.
Misschien maak je het leven voor jezelf en je kinderen een stuk makkelijker als je je verwachtingen naar je ex toe ernstig bijstelt naar beneden toe. Verwacht gewoon niets van haar, dan kan het ook niet meer tegenvallen. En heel misschien valt het dan een keer zelfs mee.
Het kan ook helpen al je wat meer compassie (mededogen) met je ex probeert te hebben. Zij is een mens met gebreken.
Jij trouwens ook. Dus compassie naar jezelf toe mag je ook hebben.
Veel sterkte.
Ik zie een hele nieuwe carrière voor me voor een autorijinstructeur.:-)
larissa
mijn ex is zeker niet perfect, ik denk dat daar een kern van het hele probleem ook licht. Zij heeft bij mij altijd of althans heel lang op een voetstuk gestaan. Op gegeven moment gingen er gewoon dingen mis en volgde ik haar niet meer blindelings maar ging ik vragen stellen. Die vragen werden steeds kritischer en de keuzes werden niet meer alleen door haar gemaakt, dat is wat het meeste dwars zit volgens mij. zij heeft ook verklaart aan de raad dat zij denkt dat ik haar geen goede moeder vindt, zij kan gewoon niet tegen kritiek, niet in de familie en ook niet op haar werk. Na zoveel jaar ben ik daar nu wel achter en tja, toen ging ik ook nog eens zeiken!
Ik ben gestoord
Waarvoor dank. Maar ik deel jouw opvatting over communicatie tussen exen echt niet, helemaal niet zelfs. dus ik heb mijn kinderen misbruikt, verziekt etc. Nou ja, gelukkig zijn ze inmiddels 18+, zitten gezond in elkaar, gaan goed om met mij en met hun vader 9wel wat ingewikkelder verhaal) en geven mij vandaag lieve kadootjes en een heerlijke taart.
'En als er iemand is die meent niet aan die verplichting te hoeven voldoen ongeacht of je kind het daardoor moeilijker dan wel makkelijker krijgt, dan ben je gewoon ziek bezig. Als iemand denkt: die ander zoekt het naar lekker helemaal uit met ons kind dan zeg je eigenlijk tegen dat kind zelf je zoekt het naar uit.'
Twee fouten in deze redenering: je zegt dat het er niet toe doet of een kind het daardoor moeilijker krijgt of niet. ik denk dat dat er wel toe doet. Ik denk dat het belang van het kind voorop moet staan en niet de ouder in zijn/haar ego/beeld.Ik denk dat kinderen er recht op hebben om niet alles verteld te hebben, wat ze zelf niet willen vertellen. Ze hebben recht op een eigen leven, op privacy, op grenzen, op hun eigen beleving. Zeker als ze eenmaal zo oud zijn dat ze menstrueren. Het is dan de taak van de ouder om te zorgen dat er een zodanige band is dat het kind dat tegen de ouder kan vertellen. Het is niet de taak van de andere ouder om dat te vertellen (vanaf het moment at kinderen redelijk kunnen praten).
Tweede fout: 'Als iemand denkt: die ander zoekt het naar lekker helemaal uit met ons kind dan zeg je eigenlijk tegen dat kind zelf je zoekt het naar uit.' Nee, je zegt dan eigenlijk iets heel anders, namelijk: ik vertrouw die ander met mijn kind. Dat is wat! Dan accepteer je dat de relatie voorbij is, dat de communicatie niet meer alledaags is, dat je een eigen verantwoordelijkheid hebt, die je vanaf het moment van de scheiding alleen moet dragen; en dat die ander dat ook heeft; dat je elkaar daarin moet vertrouwen en de ruimte geven, dat je kinderen de ruimte moet geven om zelfstandige mensen te worden.
Kan het zijn dat je jezelf ellendig voelt met die eigen verantwoordelijkheid? Ben je bang dat je het niet goed doet als je niet gesteund wordt door je ex? Of is het juist het omgekeerde: vind je jezelf helemaal geweldig, zoals jij het doet is er geen een, niemand is zo knap als jij? Of wil je niet loskomen van je ex en wil je haar nog aan je binden door communicatie?
Tsjor
Tjor
Om eerlijk te zijn tsjor begrijp ik niet helemaal wat hé schrijft maar op de vraag of ik mijzelf als ouder geweldig vind, nee, zeer zeker niet. Ik heb er totaal geen ervaring in of enige opleiding voor gevolgd. vind het opvoeden van kinderen ook het meest moeilijke waar een mens aan kan beginnen, mensen die vinden dat ze het wel alleen kunnen en zelfs ook vinden dat ze het rete goed doen hebben aan mij gewoon een verkeerde.
En als jij het normaal vind dat als jouw dochter begint met menstrueren en daar niks over tegen je ex zegt zodat ook hij voorbereid ka. Zijn en het nodige in huis ka. Halen in het geval dat het daar onverwachts is, ik kan mij o voorstellen dat dat vrij gênant kan zijn voor een meisje, hoe goed de band met vader ook is. Kleine moeite voor de een en een groot gemak voor de ander, je dochter!
Dat zou dan één berichtje zijn
Dan hoeven de berichtjes over de pindakaas etc. niet. Maar ik heb inderdaad andere keuzes gemaakt: mijn dochter zal zelf moeten leren om zulke dingen te zeggen. Ik kan dan vader wel inlichten, maar wat als het op school gebeurt, de concierge, de sportleraar, de vriendin, de winkelbediende etc. etc. Als ouder kan ik niet de hele wereld inseinen. Dus het is belangrijker dat kind zelf leert om zulke dingen te vertellen. En dat leerproces, daarin had jij juist een grote rol kunnen spelen. Maar dan had je op je kind moeten letten en met haar bezig moeten zijn, met haar moeten communiceren. En niet met je ex.
Tsjor
daar heb je een punt tsjor
communiceren met je kind. gaat alleen moeilijk als ze een periode niet komt en als ze al met moeder gecommuniceerd heeft voordat ze bij mij komt. het zou mooi zijn als mijn dochters zelf zouden zeggen: dat regelen we zelf wel mama of dat regelen we met papa, maar dat doen kinderen niet als ze 9 en 11 zijn, nu ruim 2 jaar later weten ze niet beter dan dat mama het allemaal regelt. En als ik dan kenbaar maakt aan mama dat de manier zoals ze dat doet dat ik dat niet zo fijn vind en of het dan misschien anders kan worden gecommuniceerd en dat wordt genegeerd met een glimlach, dan heb je een lang proces te gaan.
En zo komen we weer op dat wel of niet blijven slapen bij mij, ik doe dat nu regelen met mn dochter, niet met haar moeder.
eddeped
"Mijn jongste dochter neemt regelmatig werkjes van school mee, ik zie er nooit wat van ondanks dat ik er om heb gevraagd. Een schoolrapport? Ik krijg n foto via haar telefoon"
Dat is heel vervelend.
Weet je hoe je dat probleem kan oplossen? Haal je jongste dochter eens van school, ga naar een kijkkwartier etc
En voor dat rapport: ga naar school, ga naar ouderavonden en leg uit dat je het rapport graag wil inzien en het wil ondertekenen. De school is je verplicht deze te laten zien.
Ik haal m'n dochter al wel van school maar op de een of andere manier glippen ze er doorheen. Het rapport ( ze zit op de vrije school daar wordt het getuigschrift genoemd en lees je de ontwikkeling van je kind op een persoonlijke manier geschreven) daar krijg ik inmiddels een kopie van toegezonden. Het gaat er mij meer om welke ouder doet nou zoiets? Je kind krijgt een rapport, is daar misschien trots op en wilt dat aan andere ouder laten zien, of aan oma, ooms en tantes. Van sommigen krijg je dan ook nog eens wat! Nee niet mijn kind, die zou het volgens moeder maar met een foto op de telefoon bij papa moeten doen, zijnstuurt mij die foto omdat dat het meest minimale is om aan info verplichting te voldoen maar vergeet daarbij dat het kind ontnomen wordt om zelf en trots te tonen wie en wat ze is en wat ze heeft gedaan. Dat probleem is inmiddels opgelost middels fotokopie, dat andere probleem blijft bestaan, mama is boos!
En oh ja
Dat ik bij de juf geregeld heb dat deze mij fotokopie stuurt wordt door moeder uitgedragen als dat ik iedereen er in betrekt en haar zwartmaakt, in dit geval bij de juf.