whauw wat moet ik.nou

Lady

Als je alleen bent zal er helemaal niemand zijn die iets zegt over je nieuwe kleren.
Is het een plotselinge verandering bij je vriend of was hij altijd al zo?
Je hebt in elk geval de buit binnen: je hebt een kind en daarmee kun je je leven vorm geven: voortaan kom je op voor je kind, heb je de heldenstatus van alleenstaande moeder die het toch allemaal redt etc. Alleen je relatie met de vader heb je niet gered en daar zou je toch aan moeten werken, ook om je kind een goed voorbeeld te geven: met verschillen kun je leren omgaan en je kunt eraan werken om toch met elkaar een goede relatie te hebben.
Verder geef je aan dat je vriend een hele goede vader is, maar om je kind 'te beschermen' wil je je kind toch weghalen bij zijn vader. Dat is bijzonder krom. Het is tegenwoordig niet meer zo, dat moeder de benen kan nemen en de kinderen mee kan nemen. De meeste ouders zorgen ervoor dat er na de scheiding een goede relatie is tussen beide ouders en dat er co-ouderschap is, waardoor het kind zowel met vader als met moeder kontakt heeft.
Zet uit je hoofd dat je kind verpest wordt door de vader. Dat is een giftige gedachte die nergens op slaat.
Mocht je zelfstandig willen gaan wonen, dan zul je ook zelfstandig moeten zorgen voor een woning, inkomen etc. Heb je dat voor elkaar? Of verwacht je dat de vader (waar je zo negatief over doet) alles wel gaat betalen voor je?
Je enthousiasme over je 'perfecte' kind is een beetje 'over de top'. Ik kan me voorstellen dat vader daar iets nuchterder in is, zoals de meeste ouders daar wat nuchterder over zijn, ook al zijn ze even blij met hun kind. Ik kan me zelfs voorstellen dat je enthousiasme irritatie opwekt. Eigenlijk zou het goed zijn als je een tweede kind kreeg, dat zou je helpen om te leren relativeren en te leren dat er verschillen zijn en dat je toch evenveel van iemand kunt houden. Een wijze les voor je. Maar voordat je aan een tweede kind begint zou je toch eerst moeten werken aan je relatie met je vriend. Niet dat hij moet veranderen: jij moet er anders in gaan staan, met meer respect voor hem en met meer inzet voor het goed laten gaan van de relatie.
Stel je voor: straks krijgt jouw perfecte kind een vriendin zoals jij, die hem dumpt nadat hij vader is geworden, waarvoor hij de rest van zijn leven moet betalen en dan alleen met goedkeuring van de moeder zijn kind 'mag zien', waarbij moeder zichzelf bejubelt, dat ze het kind geen vader wil onthouden (maar ondertussen wel het kind meeneemt en naar zichzelf toe trekt.
Ik denk dat je nog jong bent en nog veel moet leren. Misschien kun je beginnen met het boekje 'vrouwen komen van venus en mannen komen van mars'. Dat geeft in elk geval een beetje inzicht in verschillende stijlen van communiceren. Ik hoop dat je je kind een goed voorbeeld kunt geven en hem kun leren hoe vader en moeder respectvol met elkaar omgaan.
Het is te laat voor 'gewoon lekker van je leventje genieten'. Je hebt een verantwoordelijkheid erbij: voor je relatie en je kind, voor je gezin. Die verantwoordelijkheid kun je niet zomaar ontlopen door weg te gaan.

Tsjor

Wat een egoisme.

Jij bent niet meer gelukkig met je man, krijgt niet de complimentjes en de aandacht die je wilt, maar in plaats van daar aan te willen werken kom je aan met het smoesje dat de situatie niet goed is voor "me bink", "je ventje" of "meneertje" of hoe je je zoontje van 3 ook aanduidt.

Tegelijkertijd is je zoon dol op je vader en doet hij het blijkbaar goed als vader, dus spreek je jezelf tegen. Wees dan in ieder geval eerlijk dat je gewoon wegwil met jet zoontje vanwege jouzelf.

Verder

Doe eens wat aan je geschreven Nederlands. Zoals nu is de tekst nauwelijks leesbaar.