Wel of geen hulp

Opvangen

Geen twijfel over mogelijk. Omdat een ander beperkingen heeft wil dat toch niet zeggen dat je jezelf beperkt op gaat stellen? Volstrekt duidelijk dat je exvrouw zonodig bij haar ouders moet zijn en dan een opvangprobleem heeft. Het zou wat zijn dat ze ze dan maar in nood bij haar buren moet laten of anders moet oplossen terwijl ze ook graag thuis bij hun vader zijn. Je hoort het ook vaak andersom. Moeder regelt opvang in haar tijd en kinderen gaan van hot naar haar terwijl vader dat heel graag op wil vangen.

Natuurlijk

Natuurlijk vang je de kinderen op als zij om zoiets omhoog zit. Soms moet je zelf de wijste zijn, ook al krijg je het niet terug. Het gaat niet om haar maar om jouw kinderen, het gaat om hun opa.
Het hoeft niet op de weegschaal, jullie zorg, je hoeft niet alle afspraken letterlijk te nemen. Stel het belang van jouw kinderen voorop en zet je ego opzij :-)

Als ik het goed begrijp

gaat het er om of jij jouw kinderen wilt opvangen als hun moeder dat door deze uitzonderlijke situatie even niet kan?

Tja, zie je dat in de eerste plaats als een bijzondere geste aan je ex in deze moeilijke situatie, of kun je dat ook en misschien wel vooral zien als jouw eigen zorg en verantwoordelijkheid voor je eigen kinderen in deze situatie?

Ik zou deze uitzonderlijke situatie niet gebruiken om een verder misschien wel terecht principieel punt te maken.

Aagje

natuurlijk

als je nog getrouwd zou zijn zou je toch ook alles in het werk stellen om er voor je kinderen te zijn als je vrouw naar het ziekenhuis moest?
Zelfs als buurvrouw zou ik dit nog doen.

werk?

Werken is toch heel wat anders dan een ernstig ongeluk waarbij je vader in het ziekenhuis belandt? Ik snap niet dat je die twee dingen met elkaar in verband brengt. Dit is overmacht. Wees blij dat je ex jou vraagt om in te sprongen in plaats van de kinderen urenlang in een wachtkamer in het ziekenhuis te laten rondhangen.

en..

het gaat hier ook nog om de opa van je kinderen. Dan wil je toch ook liever zelf je kinderen opvangen en niet dat ze halsoverkop naar iemand moeten die ze misschien niet eens goed kennen?

oppassen

Als je ex plotseling naar het ziekenhuis wordt geroepen is er sprake van een noodsituatie.
Mogelijk gaat haar vader dus ook de opa van je kinderen overlijden,
of hij zal in ieder geval in levensgevaar zijn.
In dat geval zou ik er voor mijn kinderen willen zijn, wat de afspraken ook zijn.

Als het misgaat dan heeft ze echt even andere zorgen. Het gaat niet om een vergeten studiedag, een ziek kind, een vergadering op een vrije dag. Dat zijn situaties die ze zelf moet kunnen opvangen.

een vader in het ziekenhuis na een ongeluk en blijkbaar zo ernstig dat het mis kan gaan is heel uitzonderlijk. Je doet het voor je kinderen. Ja, misschien moet je dan wat opvang extra regelen maar voor zoiets moet je niet moeilijk doen. Wil je dan dat ze de kinderen bij de buren dropt terwijl ze zelf misschien wel een begrafenis moet regelen en nauwelijks tijd heeft voor de kinderen?

Ik begrijp

je overweging, maar in dit geval moet het zeker kunnen.

Daarnaast zou ik graag altijd de eerste zijn die gevraagd wordt, welke reden dan ook, maar dat is mijn mening. Het gaat immers om je eigen kinderen.

Absoluut!

Ik denk van mij ex ook wel eens dat hij zijn kinderen "gewoon" liever kwijt dan rijk is, maar mijn kinderen zijn desgevraagd altijd welkom. Dat is een principekwestie. Dus ook als het lastig wordt met werk.
In een geval als dit, zou ik geen moment twijfelen: de kinderen zijn welkom!

petey

Ah, andersom heeft je ex het dus af laten weten toen jij haar hulp om de kinderen op te vangen goed had kunnen gebruiken. En vond je dat prettig? Was dat fijn voor de kinderen?
Als je op 1 van beide vragen "nee" hebt geantwoord, doe je het zelf natuurlijk anders.

keuze

kies je voor je eigen verongelijktheid of probeer je een oplossing te bedenken die het beste is voor je kinderen. Heb je al gevraagd op je werk of je hier verlof voor kunt krijgen of is dit een aanname?
Deze keuze maak je niet voor je ex-vrouw, die maak je voor je kinderen.

je vond het niet prettig, dus dan doe jij het nu anders. Simpel. Ik neem aan dat je volwassen genoeg bent om er geen "als jij het niet doet doe ik het lekker ook niet"-spelletje van te maken.

Alternatieven

Hopelijk heb je dan zelf wel wat alternatieven achter de hand? Nieuwe vriendin of vrouw, buurman of vrouw, familie, andere opa en oma, tantes?
Of vraag je exvrouw wie er op het moment dat je zou werken kinderen op kan vangen? Maar met de zorg voor ouders die een ongeluk hebben gehad zou ik er ook geen moeite mee hebben om het opvangprobleem op me te nemen.
En je kunt je altijd nog zelf ziekmelden.
Als je kinderen hebt, heb je altijd mogelijkheden nodig om jezelf waar nodig te vervangen. Je kunt niet altijd alles zelf op vangen. Er zijn ook oppasbureau's voor betaalde oppas.

petey

Maar wat is er dan niet zo makkelijk aan? Oke, je kunt lastig opvang regelen ivm je werk. Maar dat zou je net zo goed hebben als je nog getrouwd was. Dus het enige argument om het niet te doen, is omdat je ex het ooit ook niet voor jou deed. Dat vind ik geen steekhoudend argument. En al helemaal niet iets wat in het belang van je kinderen is. Zij zijn wellicht ook wel wat overstuur van de situatie met opa, zien ook de zorgen en stress bij hun moeder waarschijnlijk. In zulke gevallen moet je er gewoon voor je kinderen zijn.

Begrip, maar...

Koekje van eigen deeg richting je ex, dat begrijp ik best.

Maar het gaat om de kinderen. Er is een urgent probleem dat je kinderen aangaat.

Je verschuilen achter "ik kan niet van mijn werk weg" vind ik te makkelijk (sorry, heb het zelf te vaak meegemaakt met als gevolg dat ik als een octopus in spagaat zelf van alles moest gaan regelen). Als jij echt geen zorgverlof kunt opnemen vanwege het opvangen als de kinderen bij je ex waren (was dat telkens net zo urgent als dit geval?) zou je kunnen kijken naar een alternatief. Heb je familie, vrienden, buren die de kinderen kunnen opvangen? Dit klinkt tamelijk urgent, ik zou dan, voor de kinderen, wel mijn best daarvoor doen.

Dit is een urgente situatie met veel overmacht. Maar als er de volgende keer weer beroep op je wordt gedaan, zeg dat dan ook tegen je ex: "Heb jij geen vangnet? Heb jij geen ouders/buren/vrienden?"
Zij was er immers ook niet toen jouw moeder stierf. Haal in dit geval je hand over je hart, regel iets van opvang, meld je eventueel ziek, maar vertel haar dat zij dat ook moet gaan doen als de kinderen bij haar zijn en er gebeurt iets.

Tegengeluid

Ik vind dat je je ex moet helpen waar je kunt. Als jij moet werken, geen vrij kunt krijgen en geen oppas hebt kun je niet. Klaar.

Wat je wel kunt is standby zijn, meedenken en de kinderen misschien indien nodig van en naar oppas brengen, na werktijd opvangen.

Overigens: mag je echt niet eerder weg op je werk? Ook niet voor een uurtje? Dit is toch een redelijk uitzonderlijke situatie.

in gedachten

nee.
Maar in de praktijk: ja. Ook als dat inhoudt dat je opvang moet zoeken. Je doet het niet voor haar maar voor je kinderen. Probeer haar erbuiten te zien. Het gaat om de kinderen, niet om wie wat wanneer doet.

Ik snap je punt helemaal zeker vwb werk en de (on)mogelijkheden daarin, maar al moet je opvang zoeken (buurvrouw, familie, naschoolse opvang) dan doe je dat. Misschien handig om dat op voorhand sowieso vast te regelen voor in de toekomst.
Misschien wil ze er een stukje aan meebetalen en zo niet dan lekker niet. Geef je kinderen het goede voorbeeld

Jij wil maar een antwoord horen:

Tuurlijk, laat die vrouw maar barsten, dat deed ze bij jou ook en van kinderen hoef je je ook niets aan te trekken. Toch niet jouw probleem dat hun opa of oma overlijdt?

Vergeet niet dat zij er alleen voor staat.

Tenminste als ik het goed gelezen heb. Jij hebt een nieuwe partner en zij niet? Dat is een verschil. En misschien heeft ze regelmatig steun gehad van haar ouders die dus nu uitvallen, het zal voor haar en de kinderen niet gemakkelijk zijn, zeker als zij toch al niet zo sterk in haar schoenen staat. Niet iedereen is even sterk, zeker als er geen directe steun is. Aannames en overwegingen, misschien kan je er iets mee. En qua werk, begrijp ik je heel goed, kan je met je werkgever overleggen en op een andere dag, eventueel avond of weekend compenseren?