Wat te doen met tegenwerkende ouders?

Kan me voorstellen dat da erg vervelend is.
Ik heb dat ook meegemaakt gelukkig is die relatie vanuit hun zelf gestopt.
Dus was erg blij.

Maar ik weet ook hoe het is als de vriendin van mijn ex ineeens de rol wil hebben als moeder.
Bij alles betrokkken wil worden en zelf mij corrigeerde naar mijn Dochter toe pfff
Mij haren gaan nog overeind staan.
Ik en mijn vriend hebben zoveel mogelijk gedaanalsof het ons niks kon schelen en deden er voor mijn dochter alles aan om d'r goed op te vangen. Ook al was het vaderlijk schuld of vriendin van papa die het weer eens liet afweten.mijnsichter weet nog steeds dat ze altijd bij mij of mijn vriend terecht kan altijd!!
En dat is het allerbelangrijkste.
En natuurlijk is het erg vervelend. Leuk is het niet...
Maar hun ga je niet veranderen

Sterkte

elija

Probeer het meer naast je neer te leggen: het is het probleem van jouw vriendin. Probeer haar te steunen, maar probeer vooral om er niet ook nog eens tussen te gaan zitten met jouw mening!
dat is dus wat je de vriendin van vader verwijt, maar wat ik bij jou ook beluister.
Jouw manier van praten geeft me het idee dat je er teveel in zit: je zegt bijv.;'ik wil de vader niets ontzeggen'....en ik krijg er een raar gevoel bij als ik dat lees. Ik vraag me dan af hoe belangrijk je jezelf vindt in dit geheel, want jij hebt namelijk de vader uberhaubt niets te zeggen of te ontzeggen, je bent maar een aan komen waaien- aanhangsel, net als de vriendin van vader. Vanuit het oogpunt dat het kind centraal zou moeten staan, zij heeft niet gevraagd om een scheiding. Jij zou je ook, net als de vriendin van vader, aan moeten passen aan de opvoedstijl van je partner. Laat dat niet ook nog eens een dingetje worden; respecteer de ouder in dat geval.

Natuurlijk heb jij ook praktisch last van het feit dat je vriendin ineens opgezadeld is met allerlei problemen of met de aanwezigheid van dochter omdat vader zich niet aan de afspraken houdt en dat is supervervelend! Ik denk dat het ook voor je vriendin heel fijn zou zijn als jij je bescheiden opstelt; haar ondersteunt in het gebeuren maar je verder op de achtergrond houdt. Dat je ervoor zorgt dat je de gemoederen nog eens extra onrustig maakt: het is na een scheiding al moeilijk genoeg om met zijn tweeen tot een redelijke omgang te komen. je bent tenslotte niet voor niets uit elkaar gegaan; meestal zijn er visieverschillen en eindeloze conflicten aan vooraf gegaan. Was het te moeilijk om tot overeenstemming te komen. Verwacht niet dat dat na een scheiding wel lukt; dat is niet realistisch.
Sterkte met de hele situatie.

Wat kun je ermee?

'Wat moet ik hier dan mee???' Jezelf een pluim geven, denken dat je het geweldig doet, veel beter dan vader. Alleen: je bent niet haar vader. Dat is iemand anders die een andere manier van doen heeft.
Wat jij ermee kunt doen is het ook leren dat ook al heeft ze een 1, dan nog is ze geen nul.
Er is ouderbemiddeling ingezet, dat lijkt me een goede stap. de eerste vraag zou kunnen zijn of er over en weer behoefte is om wraak te nemen op elkaar, eventueel via het kind. Als die behoefte over en weer weg is, dan kun je opnieuw gaan kijken naar afspraken, waarbij je ervan uit mag gaan dat er tussen jullie verschillende definities zijn over wat 'in het belang van het kind' is. Misschien kun je gaan kijken naar wat iedereen kán doen (realistisch). Er zijn 4 volwassenen en 1 kind. als iedereen doet wat hij/zij kan, dan mot je toch een heel eind komen. En dan hoeft een ander niet te doen wat jij vindt dat hij/zij moet doen.

Tsjor

Daar moet je helemaal niets mee

Vader is blijkbaar niet zo handig in het begeleiden bij het huiswerk. Of C wilde zelf eerst niets doen en is nu geschrokken van de slechte cijfers.
C kan zelf kijken bij wie ze het beste kan oefenen.
Waarom zou je daar iets mee moeten. Wil je de vader vertellen dat hij het slecht aanpakt? En wat levert dat op......

chevy of Elija

weet je trouwens dat je in een draadje maar met een nicknaam mag posten?

je kunt ook gewoon denken dat zo'n tafel van 8 in het begin nog erg moeilijk voor haar was. En dat ze deze goed geleerd heeft door eerst bij haar vader een poosje te oefenen en dit was weliswaar nog niet genoeg...maar door het toen nog eens met jou te oefenen lukte het wel.
Niet jezelf zo op de borst kloppen en vader maar onderschoffelen alsof hij niets goed doet hoor! Het zou je beter staan als je wat minder oordeelt.
En als jij zo vriendelijk bent om deze jongedame als je dochter te helpen met huiswerk en wat dies meer zij, hartstikke top van je! Maar graag wel met bescheidenheid en een bepaalde belangeloosheid, niet om aan te tonen hoe geweldig jij het doet. Anders maar niet.

Denkfout

Ouders zijn geen pedagogen (ik zou eigenlijk willen zeggen: geen opvoeders, maar dat gaat net te ver). Ouders zijn verbonden met hun kinderen door een bloedband of familieband. Ouders geven het leven door, terwijl zij zelf het leven leven. Kinderen leren het leven door het leven van hun ouders te delen. Hoe ingewikkeld dat leven van ouders soms ook is. Als je later in het leven van het kind erbij komt en je wilt kwijten van je opvoedkundige taak zul je dat altijd in gedachten moeten houden: kinderen moeten ook leren leven met hun moeilijke ouders (maakt niet uit welke ouder moeilijk is).

Tsjor

Wat moet je?

Loslaten! Aan C aanbieden om met haar te oefenen en verder niets.

Het is voor haar vader waarschijnlijk al moeilijk genoeg dat jij er zo vaak naar bed brengt. Probeer je eens in zijn situatie te verplaatsen.
Hij moet vanwege de omstandigheden heel veel van zijn dochter missen. Dat gat wordt opgevuld door jou. Een vreemde voor hem. Iemand die het leven van zijn dochter binnen komt wandelen en meteen zich gaat voordoen als vader.

Probeer je zo neutraal mogelijk op te stellen. Mijn vriend doet dat ook bij mijn dochter. Hij wil haar altijd helpen, staat voor haar klaar indien zij het nodig heeft. Maar hij zal nooit proberen de plaats van haar vader in te nemen. Hij is zelf vader van 3 kinderen, maar bij moeder thuis is die situatie helaas anders. Daar wordt door moeder altijd haar nieuwe man naar voren geschoven en de werkelijk vader weggehouden. Dat geeft problemen voor de kinderen. Zij voelen zich verscheurd, zitten in een loyaliteitsconflict.

Zorg dat C gewoon lekker zichzelf kan zijn, kan houden van haar vader en van jou. Dat kun je beste doen door niet een strijd aan te gaan met haar vader, op welke manier dan ook. Niet op het gebied van het leren van tafels, naar bed brengen of wat dan ook.

Zoals Tsjor en Tante Sidonia ook al aangeven: dit is niet jouw strijd. Dit is iets dat jouw vriendin met oplossen met haar ex-partner. Ik hoop dat de ouderschapsbemiddeling helpt, zodat er rust komt bij jullie.

Elija

Hebben jullie nog ouderbemiddeling gehad?
Hoe is het nu?