U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
wat te doen
Hallo ik ben nieuw hier en had een dringende vraag.
Zal mijn verhaal uitleggen.
In 2012 ben ik zwanger geworden, mijn ex is na 3/4 maanden zwangerschap weggegaan. Heeft verder niet naar mij omgekeken of zich geinteresseerd in de zwangerschap. Na de geboorte van mn kleine, heb ik hem een bericht gestuurd dat als hij de kleine wou zien dat hij dan langs moest komen. Ik heb een zeer zware bevalling gehad dus heb hem pas de 2e dag een bericht gestuurd.
Hij kwam ook gelijk.. toen de kleine 3 weken was zou hij de kleine weer komen opzoeken, toen is hij niet op komen dagen. Na die tijd heeft hij nooit meer gevraagd om een nieuwe bezoekafspraak. We hebben al die tijd whatsapp contact gehad maar hij heeft verder ook niet naar de kleine gevraagd.
Toen ze 1 jaar werd, stond hij ineens aan de deur om een cadeau te geven.. ik was boos en heb hem verteld dat hij nooit naar de kleine omkeek dus dat het nu ook niet hoefde. S'avonds liep het uit de hand.. hij was boos, en heeft mij toen geslagen en ook heeft hij mijn moeder geslagen. Politie is erbij geweest en hij kwam met leugens op tafel, ik denk om zichzelf in te dekken omdat hij weet dat het fout is wat hij heeft gedaan.
Na een tijd van rust, begonnen de whatsapp gesprekken weer.. ik hield ondanks alles nogsteeds van hem dus wou het langzaamaan opbouwen, uiteindelijk ging het hem te langzaam waardoor we regelmatig weer ruzie kregen. En zo is dat vaker gegaan waarna ik afgelopen december een knoop wou doorhakken en er definitief een einde wou maken aan onze gesprekken. Toen kreeg hij het vermoedde dat ik een nieuwe relatie had.. en begon me een soort van te stalken. Honderden whatsappjes, facebook berichten, facebook priveberichten, smsjes, belletjes zelfs midden in de nacht, 380x op een dag langs mijn huis rijden. Dreigementen, scheldpartijen, kleineren, voor gek zetten, alles kwam voorbij en vervolgens weer op een lieve toon, ik weigerde om te reageren. Heb daarvan melding gedaan bij de politie. Omdat hij ook dreigde om even met een paar man langs te komen op de 2e verjaardag van de kleine.
Gek genoeg begon ik uiteindelijk te geloven dat hij wanhopig werd en bang was om mij echt aan een ander te verliezen, toen begon ik anders naar de situatie te kijken. Nu kreeg ik vorige week ineens een aangetekende brief van de advocaat voor erkenning en omgang met de kleine meid.
Ik heb mijn ex benaderd om het uiteindelijk alsnog onderling te regelen, ik wou een gesprek onder 4 ogen met hem voeren en afspraken op papier zetten. Dit wilt hij absoluut niet omdat hij vind dat hij de afgelopen 2 jaar zoveel moeite voor "ons" heeft gedaan en omdat ik de kleine opzettelijk bij hem weg hield!
Ik heb de ellelange whatsapp gesprekken allemaal opgeslagen.. maar het is zoveel dat het bijna niet te doen is. Wat moet ik nu doen??
ikkemama
Neem om te beginnen contact met die advocaat op en zeg dat je er binnen een week (of twee) op terugkomt.
Ga vervolgens nadenken wat je wilt. Als hij erkenning wil zal dat in principe worden toegewezen tenzij het niet in het belang van het kind is. Lees ook even mijn verhaal in het draadje 'volgens de wet of niet' waarin ik het heb over de rechtspraak op dit punt.
Als je je kunt neerleggen bij de erkenning dan kan je net zo goed toestemming geven, scheelt weer een rechtszaak. Als je vindt dat je goede redenen hebt om tegen de erkenning te zijn, deel dat dan mee aan zijn advocaat.
Wat betreft de omgang: bedenk ook hier wat je wilt. Hoeveel omgang, en onder wat voor voorwaarden? Je kind zal aan haar vader moeten wennen. Denk hier over na en probeer in overleg eruit te komen.
Als er geen minnelijke oplossing komt, neem dan een advocaat in de arm om verweer te voeren.
Sterkte ermee
Temet
aanvulling
Het feit dat vader in het verleden niet naar zijn kind heeft omgekeken wordt ten eerste meestal ontkend en maakt ten tweede amper verschil in een rechtszaak. De rechter hoort het wel aan, maar omgang (en erkenning) komt er in de regel toch.
En nog een puntje procestactiek. Je ex is niet juridisch de vader van je kind, omdat hij (nog) niet heeft erkend. Dat betekent dat hij nu alleen een recht op omgang heeft op grond van een 'family life' dat hij met je dochter heeft gehad. Maar hij heeft haar als ik het goed lees maar 1 of 2 keer gezien. Als dat klopt zou je er ook nog voor kunnen kiezen om alles rigoreus af te wijzen omdat hij geen family life heeft. Als dat is waar je voor kiest moet je nu ook geen erkenning en geen omgang toestaan.
Ik denk alleen dat dat uiteindelijk geen haalbare kaart zal blijken omdat de rechter toch zal vinden dat hij recht heeft op omgang, zelfs al heeft hij niet erkend, omdat hij nu eenmaal de biologische vader is en er een relatie is geweest, en contacten nadien (al waren die summier. Met dat in het achterhoofd is het waarschijnlijk beter om alvast maar te gaan nadenken over de voorwaarden waarop je kunt instemmen met erkenning en omgang. Maar als je dat allemaal echt niet wil, zoek dan zo snel mogelijk een advocaat en weiger alles totdat de rechtszaak loopt.
Nogmaals, sterkte gewenst.
Temet
bedankt
Bedankt voor uw reactie.
Dus als ik het goed begrijp, zal ik uiteindelijk aan het kortste eind trekken als ik dit ga aanvechten en kan ik beter mee werken?
Hoe het verleden is geweest maakt voor de rechter dus geen verschil?
ikkemama
Je trekt aan het kortste eind als er iets gebeurt wat je pertinent niet wilt, maar het is me uit de openingsposting niet helemaal duidelijk wat je wel of niet wilt. Je schrijft dat je probeerde afspraken te maken, dat lijkt me geen gek uitgangspunt.
Hoe het verleden is geweest kan wel degelijk van belang zijn, zeker bij de discussie over hoe de omgang eruit moet zien (en zelfs of er omgang moet komen), maar het idee is nog wel eens -heel begrijpelijk - 'hij heeft zich nooit wat aan zijn kind gelegen laten liggen, nu kan hij het verder wel vergeten' maar zo werkt het dus niet.
Wat wil je, wat wil je niet, en waar ben je bang voor?
En nog een vraagje: hebben politie of justitie ooit verdere actie tegen hem ondernomen, of niet?
Groeten,
Temet
Temet
Ik had graag gezien dat we er gewoon onderling uit zouden komen, maar dat gaat hem dus niet worden.
Stel als is toestemming geef voor het erkennen, dan komt automatisch de omgangsregeling erbij kijken..
Hoe gaat dat in zn werk, ik heb namelijk wel een aantal voorwaardes en ik wil dat het voorzichtig word opgebouwd. Hij is een totale vreemde voor haar en wil haar niet in het diepe gooien.
En nee hij is verder niet met politie/justitie in aanraking geweest.
ikkemama
"Hoe gaat dat in zn werk, ik heb namelijk wel een aantal voorwaardes en ik wil dat het voorzichtig word opgebouwd. Hij is een totale vreemde voor haar en wil haar niet in het diepe gooien."
Daar kan ik je geruststellen, dat gaat echt niet gebeuren. Bij een heel klein kind dat geen enkele band met de vader (meer) heeft wordt een omgangsregeling altijd heel voorzichtig opgebouwd.
Toch weet ik nog steeds niet wat je nou wilde. Je wilde er onderling uitkomen, maar hoe dan? Bedoelde je: onderling afspreken over hoe de omgang eruit moet zien? Of bedoelde je: onderling afspreken dat hij zijn zin niet krijgt? Dat laatste gaat natuurlijk niet werken, maar dat bedoelde je volgens mij ook niet.
Jij stelde voor onderlinge afspraken te maken, hij reageerde daar raar op. Maar dat hoeft jou er niet van te weerhouden het te blijven proberen. Als jij weet wat je wil en niet wil kan je dat gewoon aan zijn advocaat schrijven, en die zal dat dan met hem bespreken en reageren. Kan je zien hoever je komt zonder dat de rechter eraan te pas komt.
Als je helemaal tegen alle omgang bent, onder alle voorwaarden, dan heeft onderhandelen verder geen zin. Maar dat lees ik eigenlijk niet, ik begrijp dat jij best wel over omgang wilt nadenken als het maar geleidelijk gaat. Praat daar dan over, zou ik zeggen.
Groeten,
Temet
Onderling uitkomen
Je geeft aan dat je er onderling uit wil komen, maar hij heeft om een of andere reden toch de noodzaak gezien om een advocaat erbij te halen.
Wat had je onderling willen regelen en in hoeverre wijkt dat af van het voorstel wat de advocaat nu op tafel heeft gelegd? Let wel, onderlingen geregelde ' erkenning' is uiteraard niets waard, want dat is toch een juridische formulering van vaderschap. Dus alleen maar samen op papier onder elkaar zeggen: ' ja jij bent de vader', dat stelt natuurlijk niets voor.
Op de tweede plaats: moeder worden is niet iets wat je eerst moet verdienen, je krijgt een kind en daarmee ben je moeder. Je kunt bij wijze van spreken zelfs bewusteloos zijn als je een kind krijgt. Er is niets wat je eerst moet doen om het te verdienen. Ik begrijp net goed waarom die regels voor vaders anders moeten zijn. Het kind is van hem, hij wil het kind erkennen, wat is dan het probleem?
Tsjor