Wat nu?

Ik ben geen stiefmoeder. Maar kijk eens hoe dit eruit ziet vanaf de kant van jouw oudste twee kinderen: hun aanwezigheid wordt zoveel mogelijk teruggedrongen. Komt niet echt lekker over, eigenlijk.
Je huidige partner is het kennelijk allemaal teveel. Ook misschien wel begrijpelijk, maar is het eerlijk om jouw oudere kinderen daar de dupe van te laten zijn? Toch net alsof zij opzij geschoven worden nu papa nieuwe kinderen heeft. Niet fijn.

Is het misschien een idee om met je partner af te spreken dat zij op gezette tijden als al je kinderen er zijn lekker de deur uitgaat om wat voor zichzelf te doen? Heeft zij ook even extra lucht, en hoeven jouw kinderen zich niet minder welkom te voelen. Alleen ben jij dan aan het eind van de dag vermoedelijk afgedraaid, maar ja, dat krijg je met 4 kinderen.

Je krijgt de indruk dat je partner jouw kinderen het liefst zoveel mogelijk zou wegpoetsen. Maar ja, dat gaat niet.

Sterkte ermee

Temet

Vier kinderen

Ik ben geen stiefmoeder maar ik heb wel vier kinderen. Ik ben het met Temet eens dat dit niet leuk overkomt op je eigen twee kinderen. Het klinkt inderdaad alsof ze niet meer welkom zijn. En als ze dan toch komen dan moeten ze wel de hele tijd stilletjes boven spelen.

Dat gaat niet gebeuren. Dit zijn jouw kinderen en ik neem aan dat ze je graag zien. Bovendien zijn het de half broer en zus van je twee jongste kinderen.

Kinderen van 12 en 8 jaar spelen niet de hele tijd stilletjes boven. Dat doen mijn vier kinderen ook niet. Ze zijn beneden. Rennen met nerf pistolen door het huis en ze maken herrie. Dat doen ze omdat het kinderen zijn. Die van 12 gaat wellicht binnenkort naar de Middelbare School en zal dan 's middags ook huiswerk moeten maken en heeft dan misschien ook hulp nodig.

Het idee om ze dan maar helemaal niet te laten komen in de vakanties kan echt niet. Dat kan je je kinderen niet aan doen. Maar misschien kan je wel afspreken dat jij dan wat meer vrijneemt. Ook als dat betekent dat jullie misschien wat minder samen op vakantie kunnen gaan omdat je vakantiedagen op zijn.

jaja....

Je kunt een hoop mooie woorden gebruiken met je 'opvoedkundige insteek' en kwa logistiek inperken.... maar het komt gewoon hierop neer dat vier kinderen jullie te veel worden en nu de twee oudste maar heel stilletjes braaf moeten spelen of maar lekker fijn naar mama toe.

Ga eens heel kritisch naar je eigen rol kijken, vader B. Jij koos voor twee kinderen met de een en toen nog eens twee kinderen met de ander. Jij koos voor een scheiding of hebt dit samen gedaan met je ex en koos opnieuw voor een vrouw en nieuwe kindjes.
Van je huidige vrouw uit snap ik het enigzins hoewel ik het evengoed niet erg ruimhartig vind. Maar het zijn haar kinderen niet en haar eigen kinderen zijn nu op een leeftijd waarop ze veel zorg en aandacht nodig hebben, net als de oudste twee vroeger.

Wat mij betreft zou dat inhouden dat met name jij zal moeten gaan kijken naar andere manieren om dit te combineren. Jouw twee oudste naar moeders doorschuiven is wel erg gemakkelijk en voor de hand liggend.
Ga ten eerste eens kijken naar je eigen gedrag en in hoeverre je zelf energie kan steken in de huiselijke situatie om deze rustiger te maken. Misschien wat meer structuur en zorgen dat je vaker iets gaat doen met twee of drie kinderen.
En je opvoedkundige kwaliteiten een beetje bijspijkeren is beter en reeeler dan op deze leeftijd van je oudste twee te verwachten dat ze maar zelfstandig moeten spelen.

Ik snap best dat het allemaal veel is, maar het zijn allemaal grotemensen keuzes die de situatie gemaakt hebben tot wat ze is. Vooral jij, wat jij als vader wel of niet gedaan hebt, dat is nu het resultaat. En laat niet je oudste twee daar de dupe van worden.

Ik vind het ook opvallend dat je vooral wil dat stiefmoeders met stief en eigen kinderen hier op dit draadje reageren, je wil horen hoe die hier tegen aankijken. Je wil graag dat inlevingsvermogen voor je huidige vrouw, zodat we het allemaal lekker fijn met je eens zijn dat het "voor iedereen het beste is" dat er wat rust gecreeerd wordt en dus de stiefjes maar even ergens anders geparkeerd worden... en jij met gerust hart kan kiezenvoor de gemakkelijkste weg.
Helaas, wie wil reageert en we zijn het niet met je eens. Je zult zelf in beweging moeten komen als jij jezelf een goede toegewijde vader wil blijven noemen!

Ja, daar vind ik wel wat van. Jouw kinderen waren er het eerst en vormen samen met de twee gezamenlijke kinderen ook jouw gezin.
Daar had ze over na moeten denken toen ze een relatie met jou kreeg en zelf nog 2 kinderen wilde.
Natuurlijk is het druk, maar als je een man trouwt die kinderen heeft, dan krijg je die er gratis bij, die kun je niet wegdenken en je kop in het zand steken.
En als je ziet hoe gelukkig dat je man maakt, dan zoek je gezamenlijk naar oplossingen, zoals hierboven al genoemd: zij er wat vaker tussenuit, jij wat vaker vrij, jij wat meer meehelpen.
De kinderen horen niet in een hokje achteraf in stilte te spelen om niemand lastig te vallen. Ze zien hun vader al vrij weinig en hij is al vader over 2 nieuwe kinderen. Moeilijk genoeg voor ze.
Niet gaan knippen in die vakanties, dat is echt niet eerlijk voor jou niet en voor de kinderen niet.

van de andere kant bekeken

ik ben een ex en mijn ex heeft met zijn partner nog 2 kinderen gekregen.

Prima, maar er wordt niet getornd aan de hoeveelheid tijd dat dochter bij hun is. Qua logistiek kan het naar andere dagen maar niet qua tijd, althans niet structureel. Als hij een dienstreis heeft en om 6 uur op schiphol moet staan heb ik liever dat hij haar de avond er voor al bij mij brengt.

Hij zal het ook niet van zijn vrouw accepteren als ze onze dochter er uit probeert te werken, want dat gevoel heb ik bij jouw vrouw, dat ze als ware het een koekoek het andere legsel er uit werkt ten gunste van haar eigen broedsel.

Nee, je huidige vrouw zal zich moeten realiseren dat 4 kinderen gewoon druk zijn, zij wilde een 3e en een 4e kind aan het gezin toevoegen, net als jij. Dit zijn de consequenties van die beslissing.

Mijn ex

Is gelukkig gescheiden van zijn tweede vrouw toen die probeerde onze kinderen eruit te werken. Gelukkig waren er geen gezamenlijke kinderen.

In jullie geval moet je je vrouw duidelijk maken dat jouw kinderen net zozeer bij het gezin horen als zij.

Klopt, maar....

....je kunt behalve deze grens stellen ook kijken hoe het voor haar wel dragelijk en haalbaar wordt. Zoiets van alles is bespreekbaar, behalve het links laten liggen van kinderen......

Je zou bv de zaterdag kunnen inruimen om standaard zelf 'iets' met je oudste kinderen te gaan doen. Dingen voor papa's en grote kinderen. Dan bouwen de kinderen en jij herinneringen op, hebben de kinderen hun papa voor zichzelf en je vrouw 'lucht.' Al zou het overigens best eens zo kunnen zijn dat het niet de oudste kinderen zijn die 'teveel' zijn, maar ze gewoon last heeft van de tropenjaren die kleine kinderen nu eenmaal met zich meebrengen. Of zij zou bijvoorbeeld kunnen kijken of ze zelf ergens met de kleintjes heen kan gaan.

Maar misschien zit het probleem ook in andere praktische dingen. Probeer te ontdekken waar ze nu echt last van heeft en speel daar op in, zonder de behoeftes en rechten van je eigen kinderen te schaden.

Trouwens: top dat je hier post!

Stiefmoeder calling

Na 11 jaar stiefmoeder zijn en zelf moeder te zijn geworden val ik geloof ik in de gevraagde respons groep :)
Ben het in grote lijnen eens met Emine; ik kan me voorstellen dat de combi je vriendin zwaar valt. Ook zonder stiefkinderen had ze het waarschijnlijk zwaar gehad. Voor haar kan het de moeite waard zijn om voorzichtig bij zichzelf te rade te gaan of ze niet eea projecteert op de oudste twee. Is de menselijke natuur helaas.

Mijn man en ik hebben vanaf dag één met elkaar afgesproken dat zijn kind altijd welkom is. Altijd. Hij is een gegeven, geen flexibele kracht. Een kennis van mij heeft ook een stief en twee bio zoontjes en is geïmmigreerde, zoontjes (en man) zijn mee, stief is welkom in de vakanties. Zoiets was bij ons van meet af aan geen optie.
En eerlijk gezegd heeft dat ook invloed gehad op hoeveel kinderen we samen hebben gekregen.
Maar goed, ik ga er even vanuit dat jullie niet voor eem vijfde gaan

Mijn tip -in aanvulling op de eerder gegeven tips- zou zijn om je vriendin ook een positieve rol bij de oudste twee te geven. Iets wat van hun is, een sport, een hobby, een gezamenlijk tv programma of bepaalde filmpjes kijken. Hoe meer er verwijdering is deste eerder irritatie een ding wordt.

Maar ik ben bang als ik het zo lees dat je vriendin de oudste twee niet echt accepteert als een gegeven, alsof ze leenkinderen heeft die ze nog terug kan geven. Ik denk dat daar iets in moet gebeuren. Misschien in een praatgroep voor samengestelde gezinnen (schijnt te bestaan) of een cursus mindfulness of wellicht een paar goede gesprekken of... Maar gevoelsmatig heb ik het idee dat daar de crux zit. Maar ik kan er natuurlijk helemaal naast zitten....

in aanvulling op Ely

Als je dan de kinderen wat meer wilt verdelen, denk dan eens aan jij met 1 van de grote en 1 van de kleintjes iets doen en je vrouw met de 2 andere. En dan die samenstelling afwisselen.
Zeker omdat juist de jongste kinderen de meeste energie vragen, is het ook een heel goed idee dat jij juist eens bij de kleintjes blijft en je vrouw iets gaat doen met de oudsten. Lijkt me heel goed als zij zich ook inzet voor haar band met hen.
Ik denk dat je er ook voor moet waken dat jij altijd met de 2 oudste wat gaat doen en je vrouw alleen over de 2 jongste gaat. Dan groeit het alleen maar meer uit elkaar.
En nee, natuurlijk niet de omgang verminderen. Dat is gewoon geen optie.

allemaal eigen kinderen

Alle vier de kinderen zijn eigen kinderen, weliswaar niet van je vrouw, maar wel van jou. Daar kan je vrouw zich niet van distantiëren: ze is nou eenmaal met jou getrouwd en die kinderen zijn 'part of the deal'. Het is een denkfout om te veronderstellen dat je voor stiefkinderen héél andere oplossingen kunt zoeken als er dingen gaan knellen. Voor stiefkinderen moet je oplossingen zoeken zoals je dat voor 'dubbeleigen' kinderen ook zou doen: de pijn zo eerlijk mogelijk verdelen, daarbij rekening houdend met ieders mogelijkheden en moeilijkheden. Het vraagt dus een verruiming van je blik en een creatieve manier van denken en oplossen. Dat dat voor een stiefmoeder niet altijd meevalt, kan ik me voorstellen. Maar er zit niks anders op. Dit is waar ze voor getekend heeft.

Groet,
Jo Hanna

Integreren

Ik heb een tijdje in een situatie gezeten dat ik een relatie had met iemand met een eigen kind. Zelf heb ik ook 2 kinderen. D ie gezinnen samen integreren bleek een onmogelijke missie. Terugkijkend weet ik ook waarom. Er werd altijd goed op elkaar gelet, ofwel... het was niet vanzelfsprekend dat de ander het beste voor had met je kind(eren). Ik vraag me af of jij dat gevoel ook hebt over je vrouw en ik kan me dat goed voorstellen als ze je zo'n voorstel doet. Anders zou ze je het voorstel niet doen, maar er op een andere manier uit willen komen. Vragen of je meer aanwezig bent, of betere afspraken maken. Ik vind 'te druk' eerlijk gezegd geen argument. Want hoe meer kinderen, hoe meer ze elkaar ook bezighouden. En het gaat om één dag en om het weekend... dat is voor jouw kinderen al niet veel om hun vader te zien.
Ik zou met haar in gesprek gaan en vragen wat ze nodig heeft... maar dat je een beperking van de omgangsregeling geen optie vindt.

Jeetje

wat lijkt mij dat een moeilijke situatie voor jou.

Ik ben zelf stiefmoeder en moeder. Samen hebben wij 4 kinderen en ja, het is erg druk.
Daarbij heeft mijn vriend nog twee kinderen die speciaal zijn. De oudste van die twee wordt mij ook weleens te veel. Daar ik mij bewust ben dat het aan mij ligt en niet aan het kind, neem ik op dat moment even afstand. Ik ga een boodschap doen, even met de honden weg, de was doen of het eten voorbereiden. Niemand die daar last van heeft en zorg er op dat moment voor dat ik mijzelf weer kan opladen, om weer lief, vrolijk en gezellig te doen. Dat gebeurt de laatste tijd eigenlijk niet meer, daar ik een weg heb gevonden om met het kind om te gaan, dat wilde ik ook, want ook dit kind hoort erbij. Het was aan mij om ermee te leren omgaan. Ze horen bij mijn vriend, ze zijn een deel van hem. Ik wist het van te voren, net als dat hij met de nukken van mijn kind om moet leren omgaan.

Ik denk dat jij aan je huidige vrouw heel duidelijk moet aangeven wat het met jou doet als zij begint over dat jou oudste twee kinderen minder welkom zijn. Wellicht kunnen jullie met een goed gesprek tot een oplossing komen die voor allemaal werkbaar is. In deze leeftijden is het altijd een lastige situatie, vooral door het leeftijdsverschil.

Ik hoop dat je tot haar kunt doordringen, dat al jouw kinderen belangrijk voor je zijn en niet alleen de jongste twee.

Persoonlijk zou ik niet toestaan om de kinderen minder te laten komen omdat zij het te druk vindt. Zij is de volwassene, zij zal zich moeten aanpassen en een weg moeten gaan vinden om de situatie voor haar leefbaar te houden.

Ik denk ook dat Leanne de spijker op z'n kop slaat. Ik ga er bij mijn vriend vanuit dat hij het beste voor heeft met mijn kind, hij gaat daar ook vanuit bij mij. Als één van de twee dat anders ziet, zal het nooit makkelijk worden.

Maandag

Vraag: wie zorgt er overdag op maandag voor de kinderen? Tsjor