Wat is kiezen toch moeilijk

Hallo allemaal,

Na veel hier gelezen te hebben heb ik besloten om zelf een account aan te maken omdat ik zelf ook met een probleem zit.

Mijn man en ik zijn 12.5 jaar samen waarvan 4 jaar getrouwd. En 2 mooie zoontje.

Nu zit het zo dat ik al een hele lange tijd twijfel over ons huwelijk. We maken veel ruzie en er zijn van mijn kant veel erfenissen naar hem toe. Dingen waar ik hem op gewezen heb en hij er ondertussen niks mee doet of hij mij recht in mijn gezicht uit lacht of zegt dat ik een zeikerd ben. Gaat dan voornamelijk om het huishouden. Ik heb al een hele lange tijd geen zin in sex met hem voel me niet meer tot hem aan getrokken en soms geef ik toe omdat hij anders chagarijnig word. Maar ook zeg ik vaak nee. Als ik nee zeg word hij ontiegelijk boos, scheld me uit voor de ergste dingen (ziektes) kkwijf tyves wijf tering wijf kutwijf en ga zo maar door. Dan loopt hij naar beneden om een sigaretje te roken en komt daarna terug of met de boodschap dat ik het bed uit moet, of hij gaat nog even ruzie maken als hij in bed komt liggen.
Tegen de kinderen loopt hij vaak te mopperen en te schelden maar ook tegen mij waar de kinderen bij zijn. Ik merk soms dat zijn gedrag over gaat naar de kinderen en dat de kinderen mij soms net zo behandelen als hoe hij mij behandeld.

Afgelopen week had ik s avonds geen zin in sex en hij was weer boos hij schold me weer uit, ging naar beneden en kwam later weer terug. Toen hij s ochtends moest gaan werken lag ik nog heerlijk te slapen en heeft hij terwijl ik lag te slapen hardhandig mijn onderbroek van mijn kont afgetrokken, ik werd wakker omdat het hard langs mijn bovenbenen schuurde. Ik schrok dus wakker en vloog overeind waar hij naakt bij her voeteneind stond hij was dus van plan om ....
Dit is helaas niet de eerste keer dat dit voor is gekomen en heb daar ook al verschillende keren ruzie over gehad met hem. Ik heb hem s avonds toen de kinderen in bed lagen de deur gewezen en hij heeft met een hoop gescheld kk tyves wijf het huis verlaten. Ik zit er zoals ik al lang zit heel hard te denken om te gaan scheiden. Ik pik dit niet meer. Maar iets in mij zegt dat ik het misschien toch niet moet doen. Eerder al voorgesteld om in therapie te gaan wat hij nooit wilde en nu wil hij het ineens wel, maar ik weet niet of ik die moeite er nog in wil steken. Afgelopen vrijdag heb ik gezegd hij de kinderen mocht komen halen maar hij ging liever naar een voetbal wedstrijd van zijn favo club dus heb ik ze zaterdag gebracht, ze konden niet blijven slapen zei hij. En deed ook heel boos toen ik de kinderen kwam halen of ik er ondertussen al over na had gedacht wat ik wilde. Toen ik zondag vroeg of hij de kinderen wilde zien kreeg ik als antwoord wil je er vanaf ofzo?

Hij is heel bot en zodra hij zijn zin niet krijgt is hij boos. Zit als hij thuis is de hele dag op de bank met zijn telefoon en heeft weinig tijd voor de kinderen. Vaak is het enigste wat hij wil met hun tv kijken omdat hij dan op zijn plek kan blijven zitten. Ook wil hij nooit iets samen doen, alle verjaardagen aan mijn kant ga ik alleen naar toe want hij heeft dan geen zin. Ik weet van mezelf al dat ik op deze manier niet oud wil worden, ik ben nog jong en ik vind dat ik dit gedrag niet verdoen. Mijn irritaties naar hem zijn allemaal kleine dingen welke de berg wel steeds groter maken. Zoals de hele dag op de bank zitten, zijn was niet in de wasmand doen, commentaar op het huishouden allemaal van dat soort dingen het stapelt zich alleen maar op. Hoe hak ik de knoop door? Hoe weet ik dat scheiden het beste is? Ik weet niet of ik nog van hem hou maar ik weet wel ik geen zin meer heb in deze strijd. Als ik hem vandaag terug zou laten komen weet ik bijna zeker dat hij me eerst 1 of 2 dagen gaat negeren want praten doet hij niet. En daarna zal hij verder gaan alsof er nooit iets gebeurd is. En binnen een pasr weken zal ik weer een kk wijf tyveswijf of kutwijf zijn als ik geen zin heb.