Wat is in het belang van de kinderen? Toestemming geven of niet?

Zorg delen

Helaas ben je geen zorgdeler, dus ik zou inderdaad niet zo moeilijk doen, laat maar gaan. Het is wat anders als je kinderen de ene week bij jou wonen en de andere week bij de andere ouder, dan kun je beter dicht bij elkaar blijven wonen.

Je moet je afvragen hoe het dan gaat. Als je aanstaande exvrouw gaat verhuizen en jij gaat naar de rechter, ben je dan bereid om de zorg voor de kinderen over te nemen en haar het weekend in de veertien dagen te geven?

Dat kan namelijk het gevolg zijn van verhuizen zonder toestemming, dan kan het zorgouderschap gewijzigd worden.

Maar als je dat toch niet ziet zitten, zou ik niet zo moeilijk doen.

De zorgouder heeft de meeste opvangproblemen en dat is prettig als er familie in de buurt woont, dat is voor de kinderen ook fijn, hebben ze vertrouwde mensen om zich heen.

Een dorp kan een prettige omgeving zijn om op te groeien ook al moet je later fietsen om naar de middelbare school te gaan. Er gaat ook vast wel een bus. En wie dan leeft die dan zorgt.

50 km

http://www.juridischkennisportaal.nl/wiki/personen-en-familierecht/omgang/maximale-verhuisafstand-ouder.htm

Overigens is 20 km geen enkel argument voor niets.

20km

Mijn oom heeft een dergelijke zaak gewonnen,ook daar ging het om 20 km en betrof het 2 steden met voorzieningen, middelbare scholen etc. Het gaat niet alleen om de school, maar ook om sportclubs etc. De kinderen zijn gehecht aan hun sociale omgeving. Natuurlijk krijg je dan het tegenargument dat als je als gezin verhuisd naar een andere plaats dat ze ook moeten wennen etc. maar een scheiding is al traumatisch genoeg. Juist dan hebben ze hun sociale netwerk nodig en met dat argument heeft hij gewonnen. Zij mocht verhuizen maar dan wel zonder de kinderen en er werd een omgangsregeling getroffen voor de weekenden, vakanties, studiedagen etc.

Trouwens van 20 km fietsen ga je niet dood. Dat moet mijn dochter waarschijnlijk ook als ze naar het middlebare school gaat... net als al die kinderen uit dat dorp dat doen Met dat onderbuikargument ga je het niet winnen. Ik zou het echt op sociale hechting houden.

niet doen

Ik vind dat je als gescheiden ouders gewoon bij elkaar in de buurt moet blijven wonen. Volwassen vrouwen die opeens terugwillen naar familie, vind ik een slechte reden. Ook als gescheiden ouders vorm je nog een "familie" en die gaat gewoon voor.
Als je nu instemt met verhuizing is een wijziging van de omgangsregeling waarin je misschien meer zorg gaat delen ook heel lastig. En tuurlijk zullen er kinderen zijn die met plezier 20 km heen en weer fietsen, maar de meeste kinderen niet.
Ik zou trouwens ook niet een omgangsregeling afspreken waarbij jij de kinderen relatief weinig ziet. Kijk of het niet te regelen is, ook dus vanuit jou, of een vorm van co-ouderschap mogelijk is. Daar zul je waarschijnlijk ook een en ander voor moeten doen qau werk. Maar het komt de band met je kinderen ten goede.

Iedere woensdagmiddag

Ik kan je geen advies geven, maar ik lees dat je verwacht dat de kinderen iedere woensdagmiddag bij jou zullen zijn, zolang ze op de basisschool zitten.

Bij ons was de woensdagmiddag dé middag om af te spreken met klasgenoten/vriendjes. Die afspraken werden tijdens of na schooltijd gemaakt. Als dat bij jou ook zo gaat, heb je grote kans dat jouw kind(eren) niet met je meewillen, omdat ze liever bij een klasgenootje spelen. De klasgenootjes bij jou kan ook, maar is onhandig met ophalen/naar huis brengen. En dan kunnen ze ook nog elk ergens anders af willen spreken (bij een vriendje/bij jou thuis).
Afspreken met vriendjes die bij jou in de buurt wonen zou hier moeilijk gaan, omdat de speelafspraken op school gemaakt worden. Grote kans dat alle vriendjes van hun oude school/buurt dan al bezet zijn.

Mogelijk is het bij jullie helemaal anders, maar hier werkte het zo.

Klein dorpje, wel goed met de auto bereikbaar?

Ik zou denk ik alleen toestemming geven als ze bereid is om de kinderen op dezelfde school te laten.
Zelf zul je ook moeten nadenken over de zorg. Wil je niet meer zorgen dan alleen weekeinden en woensdagmiddagen? Als je er echt zo instaat, kan wel instemmen met de verhuizing wel eens beter zijn voor je kinderen.

Zelf doen

Zorg voor contractvermindering, regel VSO en BSO en ga gewoon fulltime zorgen. Als jij haar capabel acht met reistijd, 24 uur en hulp dan kun jij het zeker ook. Statistisch gesproken is de kans groot dat jij meer verdient met jouw baan (als het aantal uren gelijk is) dus als jij bijvoorbeeld. 28 uur regelt (ouderschapsverlof mag vrij lang nog opgenomen worden én mag niet geweigerd worden door werkgever in reguliere vorm).
Ik zou zeggen dat deze oplossing echt in het belang is van de kinderen. Daarbij laat je voor mogelijke rechtzaak zien dag je het prima kunt én wilt. Wie weet blijft ze dan toch in de stad en gaat ze akkoord met half-half. Kan ze in haar kindloze werk bij haar ouders/familie logeren.
Gr Angela

V@@s

Waarom zou het wel beter voor de kinderen zijn om weg te gaan uit hun vertrouwde dorpzijn als vader niet meer kan/wil zorgen.
Ik zie geen enkel voordeel voor de kinderen. Alleen de moeder heeft hier baat bij omdat ze dan bij haar familie kan wonen.

zelfs

Als vader niet minder gaat werken en de kinderen 4 dagen naar de bso gaan (ik lees dat hij woensdagmiddag wel thuis is) dan is co-ouderschap ook beter dan een regeling waarbij een ouder de kinderen zo weinig ziet.
Ga niet gelijk uit van model "moeder zorgt beter voor de kinderen" en "bso of andere opvang is slecht".

Uitgangspunt

Stel da tje als uitgangspunt neemt: kinderen blijven op dezelfde school.
Het maakt niet uit waar iemand gaat wonen, maar waar je ook gaat wonen, je zult dan toch moeten nadenken over hoe je de zorg voor de kinderen regelt. Allebei zullen jullie daarover moeten nadenken. Bedenk alle mogelijke arrangementen, er zijn er heel veel.
Kijk of je het eerst eens kunt worden over dit uitgangspunt: kinderen blijven op dezelfde school. en of je dan met elkaar een open en constructief gesprek kunt krijgen over de manier waarop jullie de zorg verder verdelen. Desnoods breek je dat gesprek open door heel veel verschillende, maar wel realistische scenario's te schetsen.
Als zij wil scheiden en jij niet kan het zijn dat ze elk bezwaar van jou interpreteert als tegenwerking. Misschien moet je dus eerst ervoor zorgen dat het ook voor jou helder is dat er een scheiding komt en dat zij dat weet.

Tsjor

Klaas

ook ik vind dat je er te makkelijk van uitgaat dat moeder meer gaat zorgen. De “beste” oplossing voor je kinderen zou zijn dat jij en ex-vrouw allebei evenveel gaan zorgen. Stel: ze gaat weg, terug naar geboortedorp met de kinderen. De kinderen gaan daar vrienden krijgen, willen woensdag ook niet meer naar jou maar met vriendjes in het dorp afspreken, of hebben sport/hobby. Ook in het weekend gaat het spelen. En dan ben je de klos, mag je steeds op en neer om even te kijken naar voetbal en je kinderen even te zien.
Mijn ex en ik hebben (gelukkig) met elkaar kunnen afspreken dat we bij elkaar in de buurt blijven zolang zoon bij ons beiden woont, in dezelfde stad. Het is voor zoon gunstig, hij kan eventjes bij pa of ma als hij iets vergeten is of als het beter uitkomt. Zoon is bijna 17 maar heeft er nog baat bij.
Sterkte met dit
Sini

inderdaad

zet in op 50-50 zorg, kijk of je 2 middagen per week eerder naar huis kunt dan heb jij ook maar 2 middagen opvang nodig net als je vrouw.

opvang

En nogmaals ook 4 dagen opvang is geen ramp. Je moet voorkomen dat scenario ontstaat dat kinderen automatisch bij moeder blijven want die werkt niet zoveel en kan daardoor meer zorgen. Lijkt me financieel nog wel een uitdaging om slechts 3 dagen te werken, maar dat terzijde.
Nogmaals in deze fase (scheiding moet nog doorgevoerd worden) zou ik geen toestemming geven voor een verhuizing waardoor ook eventuele latere wijzigingen in de omgangsregeling de facto onmogelijk worden.

Het dilemma

Klaas, je had een vraag gesteld omdat je met een dilemma zit:

Wat is in het belang van je kinderen?
A Toestemming geven voor verhuizing van moeder zodat zij niet boos wordt, maar daardoor zie jij de kinderen minder
B Geen toestemming geven voor verhuizing van moeder zodat jij de kinderen vaker kunt zien, maar dan is moeder boos.

Niemand gaat volgens mij expliciet in om dit dilemma (sorry als ik iemand gemist heb), maar impliciet zegt nagenoeg iedereen: kies voor optie B.

Het is in het belang van je kinderen om ze zoveel mogelijk (in beginsel 50%) te zien en dat wordt onmogelijk door de afstand en opgroeiende kinderen. Dus zelfs als moeder daar boos door wordt, is het toch beter om dicht in de buurt van de kinderen te blijven. Dat is meer in het belang van de kinderen dan moeder haar zin geven en zelf op afstand gezet worden.

Mijn vraag is: *wil* jij wel 50% van de zorg (week op week af) op je nemen? Ben je bereid dat te organiseren, door opvang te regelen 4 dg per week of door te kijken of je 1 of 2 dagen extra iets vroeger thuis kunt zijn? De andere week zou je misschien juist extra uren kunnen maken?

De eerste vraag is: wat wij jij? En vervolgens pas kijken hoe je dat met je werk kunt organiseren.

Maar zoals gezegd: zelfs met 4 dagen opvang kan je prima voor je kinderen zorgen in die ene week. Hebben wij in ons huwelijk (maar maakt volgens mij dus niet uit) ook altijd gedaan, dus aanpassen van je werk is geen noodzaak.

En als je bijna ex lieve familie heeft, wil die vast wel bijspringen ook al is het op 20 km afstand. Daar kan ze vast ook een modus voor vinden.

eens met Evelien

Maar zelfs als het je nu nog niet lukt om 50/50 zorg te regelen, dan is het best mogelijk dat je dat over een half jaar of jaar wel kan. Als je nu instemt met verhuizen is dat niet meer mogelijk.
Het is echt in het belang van de kinderen dat jullie bij elkaar in de buurt blijven wonen. ik hoop dat de moeder van je kinderen dat ook kan inzien.

Houd wel rekening met de waarde van afspraken

Je kunt in het convenant van alles afspreken, bijvoorbeeld dat de kinderen elk weekend bij jou zijn. Maar als je vrouw zich vervolgens niet houdt aan die afspraak, dan is er weinig te beginnen. Alimentatie en zo kun je afdwingen. Maar afspraken moet je niet als een vaststaand feit zien.
Houd dus rekening met het risico dat afspraken tijdelijk kunnen zijn.

In het convenant zou ik zeker afspraken over wel/niet verhuizen opnemen. Mocht ze niet gaan verhuizen en dat later toch doen, dan is de verblijfplaats van je kinderen wel iets waarmee je naar de rechter kunt.

maar bedenkt ook

Klaas, bedenk ook dat je samen met je toekomstige vrouw werkt aan een manier om te zorgen dat je er kunt zijn voor je kinderen. Gaat ze misschien bij haar familie in de buurt wonen omdat ze daar snel een woning heeft die ook betaalbaar is? Kan ze makkelijk een woning in jullie huidige woonplaats vinden? Probeer niet haar het vuur aan de schenen te leggen en alle gevolgen van de echtscheiding bij haar te leggen zodat ze 'vleugellam' geen enkel kans ziet om op redelijke termijn een eigen woning te kunnen betrekken en te betalen. Ik zeg niet dat jij dat doet, maar ik vind dat er altijd te weinig aandacht is in dit soort gevallen voor de ouder die minder werkt en dus ook minder verdient, ook de kans moet krijgen om dit voor mekaar te krijgen. Kun jij misschien (tijdelijk) ergens anders gaan wonen zodat zij haar werk uren kan uitbouwen en op de wachtlijst kan staan voor een huurwoning?

Doordeweeks

De vader van mijn jongste woont ook op afstand, ca 30-40 autominuten. Omgangsregeling is de ene week do-vrij en de andere week do-zo. Ze zit hier in de buurt op school dus hij heeft altijd heen en weer gereden. Dat betreft maar twee dagen die hij ook met zijn werk kon regelen (toen hij nog werkte). In voorkomende gevallen regelde hij iemand anders om haar te halen.
Ik werk zelf ook door het hele land, maar ook dat is nooit een probleem geweest.

Verblijfplaats kinderen en zorg

' Voor de verhuizing geef ik nu zeker geen toestemming. ' Wat je kunt regelen is de verblijfplaats van de kinderen en de zorg voor de kinderen (wie doet wat waar en wanneer). Maar waar iemand ondertussen gaat wonen, dat kun je niet regelen. Dus voor haar verhuizing hoef je geen toestemming te geven of kun je geen toestemming weigeren.

Tsjor

tsjor

Formeel heb je natuurlijk gelijk. Alleen in merendeel van de gevallen staat verhuizing van de moeder gelijk aan verhuizing van de kinderen. Omdat er een soort algemeen aanvaard beeld bestaat de kinderen vooral bij hun moeder moeten zijn.

Algemeen beeld

Ja, maar dat algemene beeld hoeft niet in het belang van de kinderen te zijn. Dus ik denk dat het goed is om het daarom los te koppelen: zij kan verhuizen waarheen ze wil, maar voor de kinderen moet je anders kijken naar waar de zorg voo hen het beste kan worden geregeld en hoe dat het beste kan. Bijvoorbeeld: kinderen kunnen op school blijven, dat lijkt mij belangrijk. als zij dan elke dag 20 km heen en weer wil rijden is dat prima. Het kan ook verdeeld worden: hij gaat 1 dag minder werken, zij 1 dag meer, zodat beiden gelijk financieel kunnen zorgen voor de kinderen en beiden minstens 1 dag tijd hebben voor de kinderen, waar mogelijk 2 halve dagen. als je dat kunt regelen heb je maar 1 dag per week naschoolse opvang nodig.
, kunnen beide ouders zorgen, zowel feitelijk als financieel.
Als je even het algemene beeld loslaat, maar het belang van de kinderen voorop stelt en uitgaat van de vraag hoe je daarvoor het beste kunt zorgen, dan is er heel veel mogelijk.

Tsjor

tsjor

Ik zeg helemaal niet dat ik dat algemene beeld deel. Of dat ik denk dat dat goed is voor de kinderen.
Maar ik denk dat TS meer te maken heeft met wat het algemene beeld is dan mijn opvattingen in deze. Het was meer een waarschuwing richting hem.
En waarom moet er perse een model worden uitgedacht waarbij opvang tot een minomum gereduceerd wordt? Alsof BSO iets vreselijks is. ook zo'n beeld waar je niet in mee hoeft te gaan.