Wat is goed voor de kinderen

Wat een mazzel

vandaag de 2 sessie mediation gehad en een behoorlijke kater. Ex wil hoe dan ook terug naar oude woonplaats. Ze is er van overtuigd dat ze een urgentieverklaring krijgt. Hiermee krijgt de hele mediation een heel andere wending. Doel van mediation is toch om dichter naar elkaar te groeien. Zij is er ook stellig van overtuigd dat de kinderen daar naar school gaan. Ze is er ook van overtuigd dat het juist wel in het belang van de kinderen is , omdat zij hier ongelukkig is en daar gelukkig gaat worden. Dan kan ik 355252 dagen praten , maar dan wordt het co ouderschap al een wassen neus.
mediator heeft haar ook niet echt meer overtuigd dat het zeker een impact heeft op de omgang.
Ik leg me erbij neer. Moet nu gaan nadenken over verdere uitbreiding van omgang. Heb als eerste grote bezwaar aangegeven van de huidige regeling, dat ik ze nu nooit haal/breng van KDV. 2 de parkeerplaats.
Als voorstel gedaan voor die parkeerplaatsdag ( tussenliggende donderdag) ze wo.op te halen kdv. en dat zij ze do.av. bij mij haalt na het eten. Daarnaast de kinderen niet tot zo.15.00 uur te hebben , maar tot Ma.ocht. Kan ik ze wegbrengen.
Die stappen waren veel te groot. Het enig wat ze me geeft ( want zo zie ik het nu) is zo. tot 17.00 uur, maar dan moet ik ze terugbrengen. De tussenliggende do. wou ik ze wo. ophalen kdv. eten bij mij en zij haalt ze om 18.00 uur op.
Het eten wil ze wel, maar niet wo. ophalen kdv.
Moet nu gaan nadenken waar ik uitbreidingen wil. Alles moet met erg kleine stapjes.
tegeleijkertijd besef ik me dat het weer allemaal anders moet als oudste dus naar school gaat.
Vandaag had ik een gevoel om de bijl erbij neer te gooien. Vrouwen hebben de macht, de regie. Ik heb me aan te passen en zeker niet teveel te willen. Om haar te zeggen, weet je wat, voedt ze lekker alleen op , en leg het maar uit over 10 jaar. Dan zie ik ze misschien wel eens. Maar doe vooral wat jij het beste vindt.
Maar als ik mijn kleine jongetjes dan zie, dan weet ik ook"dat nooit"
Wordt hier echt wanhopig van.
Op de fiets KDV. Ik ben niet zo van de fiets eigenlijk. Heb er niet eens een. Maar zou misschien wat kunnen zijn.
Maar vandaag een gevoel van "wat heb ik eigenlijk nog te willen." Dan wordt er ook nog gezegd dat ik eigenlijk best mazzel heb , want een rechter wijst bijna altijd nog minder toe. Hieperdepiephoera

"Ik leg me erbij neer."

Hans, wat we zien is dat jij een enorm sterke uitgangspositie hebt maar die niet weet te verzilveren. Je hebt een goed huis, een eigen inkomen, twee auto's, de kinderen staan bij jou ingeschreven, je wil co-ouderschap en dat is tegenwoordig de norm.

Je geeft toestemming voor een kdv en een gastouder waar je later weer vanaf wilt.

Je maakt geen goed onderscheid tussen hoofd- en bijzaken.

Je "legt je je erbij neer" dat ex in een plaats wil wonen waar ze weinig kans op woonruimte heeft.

Tja. Zo gebeurt er bij voorbaat al niet wat je wil.

"Vrouwen hebben de macht, de regie. Ik heb me aan te passen en zeker niet teveel te willen."
Dat zit echt alleen maar in je eigen hoofd.

Wat zei de mediator over haar wens om in C te gaan wonen? En waarop is de overtuiging gebaseerd dat ze daar een urgentieverklaring krijgt?

Voor jou is niet zo belangrijk wat ex wil maar meer wat er voor afspraken gemaakt worden bij mediation of rechter. Maar je lijkt meer te focussen op "wat ex wil". Tja ze wil naar C, dat is al bekend. Maar hoezo krijgt de mediation daardoor een andere wending?

Ik sluit me aan

Bij samen-ouder. Ik begrijp eerlijk gezegd ook niet zo goed dat je het opgeeft, omdat niemand haar ervan overtuigd krijgt dat verhuizing impact heeft op de mogelijkheden voor co-ouderschap en dat ze geen urgentieverklaring krijgt.

Waarschijnlijk heeft de mediator geprobeerd in hoeverre er aan de andere kant nog wat bewegingsruimte ligt. En die bewegingsruimte biedt je ruimschoots, je gaat eigenlijk al meteen met de pootjes omhoog liggen, terwijl dat in deze fase helemaal nog niet hoeft.

Als je bang bent dat je als onvoldoende meewerkend wordt gezien zou je je even kunnen realiseren wat je zelf allemaal niet doet: je bepaalt niet in je eentje dat de kinderen vanaf nu bij jou blijven en dat er een omgangsregeling met moeder moet komen. Je maakt er geen gebruik van dat de kinderen officieel nog op jouw adres staan ingeschreven. Je gaat aan je ex geen toestemming vragen om ze over te schrijven naar het oude kinderdagverblijf (zou voor haar ook 6 km. fietsen zijn). Enz. enz.

'Wat zij wil' is slechts relevant voor zover zij daartoe de ruimte krijgt en die ruimte kun je op een eerlijke en oprechte manier beperken door zelf aan te geven wat jij wil. Dat is dan een conflict op dit moment, maar dat is gewoon zo.

Ik weet niet of je het al hebt gedaan, maar anders zou je toch eens een voorstel van jou kant goed op papier moeten zetten, eventueel daarin wat gradaties kunnen aangeven, bijvoorbeeld: wat voor oplossing zie je in de periode tot zij een ander huis heeft; stel dat zij in haar oude buurt gaat wonen wat voor oplossing zie je dan (kan het zwaartepunt van de zorg ook bij jou liggen en krijgt zij een omgangsregeling), stel dat zij in jouw buurt komt te wonen, wat dan (kun je een evenwichtige vorm van co-ouderschap hebben. Als je het nog niet gedaan hebt, zet het dan eens goed op papier, eventueel inderdaad met hulp van iemand anders (uit je omgeving of een advocaat), iemand met wat afstand. Stuur dat papier naar de mediator en naar je ex onder het motto: ik heb er nog eens goed over nagedacht, maar ik denk echt dat dit de beste oplossing is (zonder argumenten, die zijn al uitgewisseld denk ik).

Laat de eventuele andere regelingen met opbouw van dagen etc. even zitten, dat is wisselgeld dat je altijd nog in kunt zetten. Je kunt hooguit toevoegen dat dit in jouw ogen de beste oplossing is voor de kinderen.

Wat mij zorgen baart is dit zinnetje: 'Ze is er ook van overtuigd dat het juist wel in het belang van de kinderen is , omdat zij hier ongelukkig is en daar gelukkig gaat worden.' Het zijn twee verschillende dingen: haar geluk is één ding, daar moet ze in principe zelf voor zorgen en zelf keuzes voor maken. Als ze denkt dat ze dat kan bereiken door terug te verhuizen naar haar oude woonplaats, dan kan dat. Maar de zorg voor de kinderen is echt een ander punt. Dat schept andere vragen en andere afwegingen. Jouw geluk voorop[ stellen en de kinderen daarin meeslepen vind ik gewoon geen gezonde basis. Het brengt eerder het risico met zich mee, dat dezelfde beklemmende ouder-kindrelatie waarin zij zelf opgegroeid is (en nog zit) zich gaat herhalen. Kinderen zijn er niet voor jouw geluk. Jij bent zelf verantwoorde3lijkj voor je eigen geluk. En als je kinderen hebt ben je verantwoordelijk voor de kinderen. Dat laatste gaat ook nog eens vóór het eerste.

Ik denk dat je in je hoofd het zinnetje moet bewaren: we zitten hier niet voor jouw geluk, maar voor de kinderen.

De kleine-stapjes-opbouw waar nu voor gekozen wordt biedt jou mogelijkheden om wat meer 'zorguren' te krijgen (want zo ervaar je het en zo ligt het ook, tenzij je die uren pakt en niet afwacht of je ze krijgt). Ik snap nog steeds niet goed waarom je de gastouderdag niet eruit haalt en naar jezelf toetrekt. Die kleine-stapjes-opbouw is eigenlijk op een verkeerde grond gebaseerd, omdat het dan gaat om 'vertrouwen opbouwen bij elkaar'. Maar het grotere principiëlere en veel ernstigere probleem dat eronder zit komt daarmee niet naar boven en dat is dat zij de kinderen ondergeschikt maakt aan of meesleept in haar eigen emotionele situatie.

Als je er via mediation niet uitkomt (waqt ik niet hoop, maar het zou kunnen) dan wordt het toch voorgelegd aan de rechter. Als je nu al op papier een goed, redelijk voorstel hebt, waarin de situatie voor de kinderen zo goed mogelijk geregeld is voor de komende overzichtelijke periode, waarin zij een relevante rol blijft spelen in het leven van de kinderen en jij een relevant deel van de zorg op je neemt, dan zal dat voorstel ook bij de rechter komen te liggen en dan is het afwachten wat er beslist wordt. Het is tegenwoordig echt geen automatisme meer dat rechters de kinderen aan de moeder toevertrouwen omdat het de moeder is.

Het zou natuurlijk allemaal nog mooier zijn als je een woonruimte hebt gevonden.

Ik hoop dat je vandaag weer op je pootjes kunt staan. Zal wel moeten, want er is nog veel te doen.

Tsjor

Bayle

Je zegt: 'wat kun jij inbrengen om te zorgen dat je ex de kinderen liever bij jou laat zijn dan op een KDV/parkeerplaats/gastouder/noem maar op.' Dat legt het primaat bij ex neer, zij moet het 'liever' doen. En Hans moet haar daar dan maar van overtuigen. Ik denk dt het geen goede uitgangspositie is.

Er is al eens gewezen op de ontwikkelingen in de jurisprudentie. Die ontwikkelingen wijzen in de richting van een voorkeur voor een zo stabiel mogelijke situatie voor de kinderen, ongeacht of vader dan wel moeder de verzorgende ouder wordt (vrouwe justitia is weer blind geworden) en voorkeur voor een situatie waarin het kind kontakt houdt met beide ouders. Bij dat laatste is het besef doorgedrongen dat de twee-wekelijke weekendregeling een minimale vorm van kontakt is, maar vaders die een wezenlijke bijdrage willen leveren aan de zorg hebben beter gehoor gekregen.
Er zijn al voorbeelden aangehaald, waarbij moeder wilde verhuizen en de kinderen vervolgens aan vader werden toegewezen, omdat de omgangsregeling anders niet meer mogelijk was. De kaarten liggen echt anders en het is te hopen dat ex dat op tijd beseft.

Tsjor

Tsjor

wat jij in je eerste posting van vandaag schrijft, schrijf ik dus al een tijdje! daarom gaf ik aan zet alles goed op papier. denk beste in samenwerking met advocaat, omdat alles juridisch ingedekt moet worden. en op papier de voorstellen doen, zodat alles vastligt.

En de laatste jaren met name is het echt wel zo dat vaders meer rechten hebben en bv moeders niet zomaar kunnen gaan verhuizen zonder toestemming van de andere ouder.
jij hebt daar zeker rechten in Hans.
als je nu het bijltje erbij neer zal gooien hebben in ieder geval je kinderen verloren!!!

1. een moeder mag niet zonder toestemming van de vader verhuizen. ze zou vervangende toestemming kunnen vragen aan de rechter, maar dan moet zij goede redenen hiervoor hebben. dat zij een co-ouderschap in de weg staat, zal toch haar wel aangemeten worden. en een reden dat zij dan gelukkiger kan worden, zal de rechter wegwuiven, omdat het niet om de moeder maar om de kinderen gaat. en zij hebben het recht om hun vader te zien. wat al werd aangegeven: er zijn kinderen toegewezen aan vaders, omdat moeders toch gingen zonder toestemming.

2.ik denk dat je je perspectief uit het oog verliest.
jij bent volgens mij te veel bezig met wat zij aangeeft en zij wil en laat je uit het veld slaan (bijltje bij neergooien). Jullie kinderen moeten je perspectief zijn. als jij blijft kijken naar het belang van de twee kleintjes en zij blijft kijken naar wat zij zelf graag wil, zal jij sterker staan!

3. geloof in jezelf. zet alles goed op papier. neem initiatieven. door zakelijk en concreet te zijn.

Zij vindt goed om naar c te gaan voor zichzelf en de kinderen. jij vindt van niet. dus geef dat op papier aan. blijf kijken naar belang en perspectief van de kinderen.

Ik vind het in het belang van de kinderen dat zij van ... t/m ... bij mij verblijven. Ik kan ze rust en regelmaat bieden. En dan ..... enz enz.

4. je hebt in verleden en nu ook tips gekregen oa van mij voor inschakelen/informeren bij advocaat. heb je dat al gedaan? ik vind het er een beetje op lijken dat je veel roept, maar verder laat zijn.
Misschien heb ik het verkeerd, maar zo komt het wel over.

5. mediation is nader tot elkaar komen, maar zoals ik je posting lees is ex alleen bezig met kijken naar zichzelf. en jij laat je uit het veld slaan. je kan haar niet veranderen, dingen laten inzien. daarvoor staat ze niet open. het kost jou energie. je moet echt proberen zakelijker te kijken. en goed informeren naar je rechten!!
en niet zielig aangeven van dat moeders meer rechten hebben. ik weet uit ervaring dat mijn exman ook heel veel rechten heeft. hij heeft de kinderen mishandelt en toch moet ik ze keer op keer naar hem toe laten gaan, omdat ik anders opgepakt zal worden. zelfs nadat raad van kinderbescherming onderzoek heeft gedaan. alcohol in het spel is, drugs, enz.
toch mag hij mij verbieden om te gaan verhuizen. moet ik blijven zitten waar ik zit, of wederom een rechtszaak aangaan.

pak jezelf bijeen! het kost energie, maar je weet uiteindelijk wel waarvoor je het doet! geen zieligheid meer, van over 10 jaar enz! dat is pas erg!!!!!!!!!!

succes met alles in ieder geval!

Droog oefenen

Oké, ik dacht dat je bedoelde dat hij een advocaat moest inschakelen.
Zakelijk nadneken kun je ook 'droog' oefenen. Zoek op internet op 'ouderschapskontrakten'. Er zijn genoeg voorbeelden. Zoek eens uit wat jij vindt dat past bij wat jij zou willen regelen. Vul het als oefening eens in. En daarna eventueel een andere versie een keer. Je maakt je dan de taal en het denkkader eigen waarin zo'n regeling zou moeten worden vervat.

Tsjor

Weer doorgaan!

Ik had bij de mediation ook een lijstje met punten en voorstellen. Ook de acties die ik heb ondernomen voor een woning hier. Heb vier (grote) contacten lopen die samen meer dan 500 woningen in het bestand hebben. Daar zit ook een woningbouwvereniging bij.
Maar het klopt wel zoals ik ook lees dat ik teveel reactief handel en haar laat bepalen inderdaad. Maar zelfs de mediator zegt wel, omdat het kleine kinderen betreft ( 15 maanden , loopt rent nu en 1 van 3 jaar 2 maanden) ik vind ze eigenlijk helemaal niet zo klein meer, dat rechters daardoor snel voor de moeder kiezen. Van dat soort uitspreaken raak ik te snel in paniek inderdaad. Heb het vandaag nog eens goed overdacht en laat het hier niet bij zitten. Ik sta weer op.
Ga nu op papier een heel erg duidelijk voorstel zetten , afgezet tegen verschillende scenario's. Dat laat ik doornemen met mijn advocaat. Want uitbreidingen met uurtjes en ophalen/wegbrengen schiet niet op.
Ben er ook nog steeds van overtuigd dat de meeste rust er komt als de kinderen hier 3 dagen om de hoek naar KDV gaan. In ieder geval totdat zij een eigen woning heeft. Alternatief kan zijn in B. Vindt dat uiteindelijk voor de langere termijn zeker niet ideaal voor de kinderen.
opdracht van de mediator is te zoeken naar uitbreidingen. Dat suggerreert eigenlijk dus wel weer dat de basis haar eigen voorstel is. Dat wil ik omdraaien op een heel erg positieve manier. Maar dat zal niet meevallen. Iedereen zegt dat ik op zich wel eensterk uitgangspunt heb, maar wordt steeds onzeker door uitspraken van advocaat en ook mediator. Puur alleen omdat ik niet de moeder ben. Het is misschien echt iets wat in mijn hoofd zit, maar reageer op dit moment nog steeds te emotioneel misschien.
Mediator benadrukt sterk dat het om het belang van de kinderen gaat en dat er nu een constructieve oplossing moet gaan komen. Ze vindt het niet erg bezwaarlijk lijkt het, dat moeder bij opa en oma verblijft. Ik vind dat wel een belangrijk punt, maar lijkt niet echt te worden gehoord. Ze zijn nu meer bij moeder, maar dan dus ook bij ope en oma. Dat ze wat meer bij moeder zijn vind ik niet echt het punt. Niet omdat het slechte mensen zijn , maar ik vind het een niet normale situatie. Punt daarbij vind ik voor de kinderen, dat ik ze erg moe krijg als ze hier komen. Heeft volgens mij te maken met laat naar bed en erg vroeg er weer uit. Ik merk het vooral aan de oudste. Overdag slapen doet ie overigens ook al heel lang niet meer. Toen ie 1,5 was deed ie dat al niet meer. Jongetje is soms helemaal kapot. Neem daarbij de hele situatie.
Dus ja. Ga ik haar toch proberen heel duidelijk te maken dat mijn voorstel veel goede kanten heeft ( volgens mij)met het risico dat ze het totaal afwijst en het uiteindelijk weer een rechtszaak wordt, met voornoemde standaardregeling als uitslag.?
Onze voorstellen liggen natuurlijk behoorlijk uit elkaar , dus hoe kom je in godsnaam naar elkaar toe.

Belang van het kind

Zodra iemand: belang van het kind zegt, zou ik het met een grote korrel zout nemen. Het is een soort verplichte opmerking om te laten zien dat je het goed bedoelt om de anderen zogenaamd gerust te stellen. Maar ook is het bedoeld om je zin te krijgen. Het is een besmette opmerking. Iederen bedoelt er wat anders mee.
Nogmaals Hans. Ik zou echt ophouden te tamboereren op haar ouders. Daar doe je niemand een plezier mee en het maakt je eigen inbreng meer ongeloofwaardig.
Miljoenen kinderen over de hele wereld worden door hun grootouders opgevoed. Hele volksstammen wonen bij hun ouders in samen met hun kinderen en kleinkinderen. Dat jij daar geen goed gevoel bij hebt doet helemaal niet ter zake, daar ga je niet meer over en het valt niet te bewijzen dat jou kinderen daar zodanig onder lijden dat een kinderrechter dit zal verbieden of een mediator begrijpen dat ze meer jou kant moet kiezen. En je maakt je ex daar ook niet blij mee waardoor ze minder geneigd zal zijn om in te gaan op je voorstellen.
Houdt het simpel. Opvang in A of B, voor de helft van de week bij, de andere helft bij ex, een woning voor ex zoeken in je eigen woonplaats en dan kunnen kinderen daar later ook naar school. Blijf daarbij en ga niet verder zwemmen.

Kleine kinderen

En ik ben het helemaal met je eens, zo klein zijn jou kinderen nou ook weer niet. Ik denk wel dat je meer steun zou moeten zoeken bij je eigen ouders en je voorbereiden dat je de kinderen ook echt alleen verzorgt. Dat is echt een hele andere situatie waarin je elke minuut aan de beurt bent ook al ben je moe en ook al heb je geen oplossing bij de hand. Daar zou je meer aandacht aan kunnen besteden. Zodat je op je netwerk kunt wijzen als je ex zich zorgen maakt.

Per situatie anders

AnneJ: 'Ik zou echt ophouden te tamboereren op haar ouders.' In deze situatie is het op zich wel een relevant argument gezien de problematische voorgeschiedenis van moeder en de problemen in de relatie die daardoor zijn ontstaan. Maar het vergt meer informatie die Hans niet kan geven en waarvan het de vraag is of de mediator daar iets mee kan. Blijft wel staan dat vader boven opa en oma komt als het gaat om de vraag wie voor de kinderen mag zorgen. Zeker als moeder aangeeft dat opa en oma door de huidige situatie te zwaar belast worden.

Tsjor

Tsjor

Hoe waar iets is kan noch de kinderrechter noch de mediator beoordelen. Je solliciteert dan naar een onderzoek door de Raad. En die kunnen nog veel beter dan jezelf zorgelijke situaties in kaart brengen. Of je dan blij bent. Want het wil helemaal niet zeggen dat je dan de omgangsregeling krijgt die de kinderen en hun ouders verdienen.
Iedereen raakt van slag van de zorgelijke beschuldigingen, waar jijzelf mee begonnen bent dus als een ander het doet heb je echt geen recht van spreken meer. En bij twijfel gaat een kind onder OTS of zelfs UHP. Doe het niet. Tenzij je kinderen een pak slaag krijgen bij de andere ouder laat je die argumenten gewoon buiten beschouwing. Gewoon om te zaak niet onnodig te compliceren voor iedereen.

Heb je je eigen standpunt goed duidelijk gemaakt

Bij de mediator ben je aan het onderhandelen. Ik vraag me eigenlijk af je eigen standpunt daar goed duidelijk is. En dat is voor jouw dat je in geen geval gaat instemmen met een wijziging van woonplaats voor je kinderen (of hoe je het ook kunt formuleren: een wijziging van woonplaats verder dan x km van de plaats waar ze nu wonen). Ik krijg de indruk dat het niet goed duidelijk is aan ex en mediator dat dit voor jou niet onderhandelbaar is. Ik zou dat wel op die manier neerleggen de volgende keer. Zodat je ex ook weet waar ze aan toe is.

(en voor jezelf nagaan of je dit inderdaad zo hard wilt spelen, zo als hier eerder al aangeven heb je veel kans dat je een rechtszaak over wijziging van de woonplaats van de kinderen gaat winnen, maar een dergelijke rechtszaak zal ook veel stuk maken, en een gedeeld ouderschap ook moeilijker maken).

Hans

Hoe is het nu?

Even schrikken

Roosje , Hoe is het nu? Heb veel zitten denken laatste dagen en zaken op papier gezet. Morgen 3 e mediation.Afgezien dat ik mijn kindren heel erg mis, ( ik zie ze in de tussenliggende weekenden 1 dag van ochtend tot 18.00 ) maak ik me ook zorgen om het welzijn van met name de oudste.
Ga er morgen toch maar eens flink tegenaan. Als ik erover nadenk is het eigenlijk te gek voor woorden. Wx blijft het maar hebben over het belang van de kinderen. Onder die paraplu moet alles gebeuren. Helaas wel gezien door haar bril. Vooral bij de oudste merk ik, dat het helemaal niet zo goed met hem gaat. Hij wordt hier 11 nachten achter elkaar weggehouden. Uit zijn vertrouwde omgeving gehaald en , hoe je het ook wend of keert bij opa en oma neergezet. Hij weet niet meer wat thuis is. Vorige week was hij zijn pyama vergeten en hij zei, oh die ligt thuis. Bij opa en oma dus. Dat zij daar (hopelijk) over enige tijd weer weggaat, is weer een verandering voor ze.
Het halen en brengen naar KDV redt ex ook niet ben ik achter. Je kan zeggen, dat is haar probleem. Maar ze worden nu door opa opgehaald om eerder thuis te zijn. Ze is er blijkbaar achter dat de kinderen wel erg moe worden van dat reizen. Als zij dan thuis komt ziet ze kinderen nog max. half uur en dan liggen ze in bed. Zorg wordt dus ook overgenomen. Ik ben in staat om ze eerder op te halen. ( 15 min.) Maar dat kan niet want dat is onrust voor de kinderen. Ik zie het niet.
Er gebeurt iets vreemds vind ik. De 1e mediation is haar toch wel erg duidelijk gemaakt dat een verhuizing naar andere stad wel degelijk invloed heeft op omgang. Zij moest gaan nadenken over alternatieven. Zoals verwacht nergens over nagedacht, maar blijft bij standpunt. Vanaf dat moment mag ik gaan aangeven waar ik uitbreiding wil op bovenstaande omgangsregeling. Zij regiseert. Zij legt een regeling neer ( waar ik het in de basis al helemaal niet mee eens ben) en kan daar uitbreidingen in zoeken.
Toch is dat vreemd. Zij wil weg, niemand zegt dat zij in een andere woonplaats moet gaan wonen en neemt de kinderen mee en verzint daar een omgang voor pappa bij. Ik wil dit omdraaien morgen. Niks meer kleine stapjes , want zoals ik al zei , ik zie het niet goed gaan op deze manier.
Morgen zal ik verslag doen van de 3e mediation.
Voel me overigens wel kloten. Normaal gesproken kon ik altijd best wel goed tegen alleen zijn, dit is een ander verhaal.Belangrijkste argument wat ik wil gebruiken , is dat zij de kinderen uit hun vertrouwde omgeving weghaalt en dit kost wat het kost in stand houdt. Misschien zie ik het helemaal verkeerd, maar zij overtuigd mij in elk geval niet.
vandaag overigens met ex naar ziekenhuis geweest met kleinste. Niks ernstigs gelukkig. Dan gaat contact alsof er niet aan het handje is. Zo vreemd. Vorige week bij de wissel , blijft ze zomaar een uur hangen bij mij en raakt me zelfs ineens aan. Ik schrok me kapot omdat dat in 5 maanden niet is gebeurd.

Succes morgen

Ik denk dat het goed is om jou standpunt echt goed op tafel te leggen. Uitgaan van een 50/50 verdeling. En zeggen dat je de huidige regeling per direct wil aanpassen. Het is van de zotte dat haar vader de taken overneemt die jij graag wilt vervullen.

Heb je wel vertrouwen in die mediator?

Weer bij het begin

de 3e sessie mediation van wederom 2 uur achter de rug. Zelfs mediator grijpt af en toe met haar handen in het haar, omdat het zo gecompliceerd is. Ik ben in ieder geval het gesprek maar eens begonnen met de mededeling dat ik er nogal vreemd tegenaan kijk. In de eerste sessie wordt ex er nadrukkelijk op gewezen dat verhuizing naar andere woonplaats wel degelijk invloed heeft op de ( toekomstige) omgang. Zij werd toen gevraagd na te denken over alternatieven. Ik heb haar vanochtend ook gevraagd waar ze dan over nagedacht heeft. Kwam niet verder dan "birdnesting". Die optie is nota bene in de 1e sessie genoemd. Daar wil ze niets van weten en verder heeft ze nergens over nagedacht. Vanaf dat moment vind ik het vreemd dat haar voorstel van omgang direkt weer actueel is en waar ik dan uitbreidingen op moet gaan zoeken. Heb dus aangegeven dat ik dat vreemd vind. Dat zij terug wil naar oude woonplaats , is tot daar aan toe. Maar om dan maar gelijk weer met haar voorstel te beginnen, geeft mij het gevoel dat zij de zaak regiseert. Dat besef leek ook door te dringen bij de mediator.
Heb haar mijn voorstel voorgelegd. Ma. kdv ophalen tot Do. kdv. wewgbrengen. Weekend moet dan worden ingepast.
Ook gezegd , als zij gaat verhuizen naar oude woonplaats, ik nooit toestemming ga geven dat zij daarmee ook de kinderen meeneemt. Als alternatief kinderen naar school in B.
Weer volledig afwijzen natuurlijk. haar ook duidelijk gemaakt, dat zij in 5 maanden werkelijk geen cm is oipgeschoven en als zij zo doorgaat dat het een sollicitatie is naar onderzoek door raad. Dat geloofde ze niet. Ik zei dat je dat risico niet eens moet lopen opmdat daar niemand blij van wordt. Nadat ik heb gezegd geen toestemming te geven voor verhuizing van kinderen, werd er gelijk weer geroepen dat ze het maar tot een rechtszaak liet komen. Mediator heeft haar ook gewaarschuwd , dat het inhoudt dat ze afbreekt en een onderzoek door de raad risceert.
Er is haar nu nogmaals gevraagd na te denken over alternatieven. Mediator stond niet open voor mijn mededeling dat kinderen nu 11 nachten bij moeder zijn en opa en oma. Dat daarmee een schijnveiligheid wordt gecreeerd, omdat ze daar binnen afzienbare tijd ook weer weggaat. Dus weer een verandering. Dat ze daarmee tegelijkertijd bij vader worden weggehouden , moet ik meer zoeken in de tijd die ik wel met ze heb en daar van genieten. Allemaal prima , maar wel wat meer graag.
Het is niet dat ik perse gelijk moet hebben of mijn voorstel er moet komen, maar raak nogal ontevreden over de gang van zaken van mediator. Zijn weer net zover als 1e sessie. Zij moet nadenken over alternatieven. Als belangrijkste optie staat wonen in B . Er werd zelfs gesuggerreerd dat ik misschien het als een optie zou moeten zijn om naar woonplaats ex te gaan verhuizen. het moet toch niet gekker worden. Ben daar ook nogal behoorlijk pissig over geworden en dat was ook duidelijk. We zullen met zijn allen gaan verhuizen naar een plek omdat moeders dar verzint. Gaan vervolgens de kinderen naar B brengen. Moeder gaat 3 / week naar B om te werken en pappa gaat elke naar A om te werken. Aan het eind van de dag gaan we weer naar C.
Ik kreeg als opdracht mee, om alles positiever te zien en meer vertrouwen te hebben. Makkelijk gezegd als je in 5 maanden niets bereikt hebt.

Dat klinkt niet zo best

Ik krijg het idee dat die mediator nogal op de hand van je ex is. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van mediation? En als opdracht alles positiever te zien en meer vertrouwen hebben? In wie? Ze geeft er niet echt aanleiding toe.

Overigens snap ik niet waarom je de kinderen in B naar school zou doen, dat is de slechtste optie die er is. Kinderen hebben er baat bij in hun woonomgeving naar school te gaan ivm afspreken met vriendjes. Dat kan niet als ze in een andere plaats naar school gaan.

Ik weet niet zo goed wat ik je moet adviseren. Mijn eerste ingeving is terug te gaan naar je advocaat of een andere mediator te zoeken, maar er komen vast zinvoller suggesties.

Wel duidelijk geweest

roosje katoen. Kinderen naar KDV is zeker ook niet mijn ideale oplossing. Maar dit ligt tussen A en C in. Dit om het voor beider ouders makkelijker te maken. Ik vind ook dat ze dan op 3 plaatsen vriendjes hebben. Kinderen hier naar KDV is niet te bespreken met ex. Mediator gaat mee met optie KDV in B. Krijg ook weinig begrip voor het feit dat na mijn idee de kinderen worden weggehaald uit hun vertrouwde omgeving. Zeker voor de oudste. Die heeft hier 3 jaar gewoond. Nu zitten ze 11 nachten achter elkaar bij opa en oma en natuurlijk moeder. Maar in het huis van opa en oma. Daar gaan ze ook weer weg. Daar krijg ik de mediator niet echt in mee in dat begrip. Zij vind dat de kinderen nu duidelijkheid hebben. Deze regeling is tijdelijk en moet in de mediation anders worden. Dat is de insteek. Maar ondertussen creeer dus een situatie die dadelijk onomkeerbaar is/wordt. niemand weet hoelang ex daar nog gedwongen moet blijven wonen en dus de regeling in stand houdt.

Alternatieven

'Er is haar nu nogmaals gevraagd na te denken over alternatieven.' Ik denk dat het goed is om daar dan maar eens op te wachten. Tot nu toe draag jij allerlei alternatieven aan, beweeg jij voortdurend mee, maar ex nog helemaal niet. In de periode tussen nu en de volgende sessie zou ik mijn gedachten even aan de kant leggen, me concentreren op andere zaken en maar eens afwachten met welke alternatieven ze komt. Dan kun je nog altijd zeggen: daar wil ik serieus even over nadenken (je hoeft dus niet meteen te reageren). Laat haar volgende keer het woord maar voeren.
Dat de mediator niet meegaat in het opa/oma-verhaal kan ik deels voorstellen: zij kan de achtergronden die jij bij opa/oma hebt niet delen en zij kent de finesses van de huidige situatie niet. Het heeft ook geen zin om haar daarin mee te krijgen. Ik zou eerder focussen op 'teveel verzorgers'.
Als de mediation breekt kun je weer helemaal vooraan beginnen met je eigen verhaal. De uitkomst daarvan is ongewis, maar dat je nu al veel alternatieven hebt laten zien en best bereid bent tot concessies en oplossingen zou straks in je voordeel moeten kunnen spreken.
Volgende keer mag zij haar verhaal doen, welke alternatieven zij heeft om tot een goede oplossing te komen.

Tsjor

Niet meer eten

tsjor. Tijdje gemist. Ik denk er nu ook zo over ,dat ik nu gen voorstellen meer doe.
Waar ik me wel erg zorgen om maak, zijn de kinderen , met name de oudste. Is vorige week weer ziek geweest. Dat heeft natuurlijk ook te maken dat ze met veel andere kinderen in contact komen. Daarnaast zie ik hem veranderen van een vrolijk kind ( wel een denkertje zowieso) in een bedroefd , onvoorspelbaar mannetje. Ik hem hem ( kleinste is ook ziek en nog bij moeder), wat ze wil, En op zich is dat nu goed want ik zie het met de oudste echt niet gped gaan. Haar daar ook over geinformeerd. "Ik moet voorzichtig zijn met dat soort opmerkingen"volgens haar. Hij eet al een week echt bijna niets meer. Ook drinken met mate. Hij vraagt wel om eten, maar neemt 1 hapje en dan hoeft hij niet meer. Zelfs snoepjes zijn teveel. Ik zeg tegen haar dat er veel meer met hem aan de hand is, dan iets lichamelijks. Wijs haar er nogmaals op dat ik totaal niet met de bestaande regeling kan leven. Dat ze veel te lang bij pappa worden weggehouden ( 11 nachten) terwijl dit hun vertrouwde plek is. Het ligt volgens haar zeker niet aan de regeling. En maar blijven roepen, "je hebt net zoveel recht op de kinderen als ik.
Ook vindt ik het echt te zot voor woorden dat opa en oma de kinderen haalt ( en brengt) naar KDV. Notabene hier 15 min. rijden vandaan. Zij moeten 50 km heen en terug. Dat 2x per dag.
Hoe kan iemand vol blijven houden dat ze maar naar de kinderen blijft kijken. Wat moet ik met mediator die haar naar mijn gevoel niet genoeg op wijst. Zegt alleen maar dat er duidelijkheid moet zijn. Helemaal mee eens, maar ik zie de kinderen er aan onderdoor gaan. Ze raken echt oververmoeid. Dat is wat ik zie tenminste.
Mijn advocaat geeft ook het advies komende sessie maar eens af te wachten, waar ze nu werkelijk meee gaat komen. Heb haar duidelijk gemaakt dat ik onder geen enkele voorwaarde meewerk aan een verhuizing van de kinderen naar oude woonplaats van haar.
Waar ik me ook bij mediator aan heb geirriteerd is de suggestie naar mij toe, om te overdenken te verhuizen naar woonplaats ex. Zij verzint van de een op de andere dag te gaan verhuizen naar haar oude woonplaats. Werkt hier vlakbij. De kinderen zijn daar . En ik heb bijna al mijn werk hier. Heb mediator daar ook op gewezen.
Ik moet volgens haar het positieve eruit halen en vertrouwen en geduld hebben. Makkelijk praten na 5 maanden met iemand tegenover je te hebben, die in 5 maanden geen cm is opgeschoven. ik denk nog steeds dat zij de mediation laat vastlopen. toen ik zei, niet mee te werken aan verhuizing van kinderen, was het gelijk weer roepen dat ze weer terug naar de rechter zou gaan. Haar gezegd, dat je dan zeer waarschijnlijk de Raad op je nek krijgt.
Ik heb mijn voorstel aan mediator en aan haar op papier gegeven
Zo, dat was weer een lekker positief stukje. Maar moest het wel even kwijt.

Niet eten

Hans, ik denk dat je moet proberen om je eigen ongenoegen en het welbevinden van je kinderen te ontrafelen, hoe moeilijk dat ook is. Natuurlijk is het naar dat je je kinderen minstens de helft van de tijd niet ziet, dat is een consequentie van de scheiding. En natuurlijk is de scheiding op zich ook heel naar voor jou.

Maar als het kind net ziek is geweest, dan vind ik het niet raar dat hij een week later nog weinig eet. Dat gaat vaak zo. Na het ziek zijn heeft een kind vaak nog even tijd nodig om weer de oude eetlust terug te krijgen. Dat is juist gezond, dat een kind het zo nog even rustig aan doet, dat regelt de natuur goed.

De scheiding op zich, en de problemen tussen jou en ex, zijn al oorzaak genoeg dat de kinderen niet goed in hun vel zitten.

Dat hij met veel andere kinderen in contact komt: je bedoelt dat hij twee dagen per week naar de creche gaat? Daar is niets mis mee! Er zijn ontzettend veel kinderen die twee-drie dagen per week naar de creche gaan en het heeft, juist op die leeftijd, een hoop goede kanten. En inderdaad zijn crechekinderen vaak ziek, maar later op de basisschool zijn ze juist minder vaak ziek, omdat ze de weerstand al hebben opgebouwd.

Twee keer 50 km per dag autorijden is inderdaad veel voor een kind/mens, maar sommige kinderen vinden autorijden zalig. Ik denk dat je daar in zijn algemeenheid niet veel over kunt zeggen. Het feit dat de kinderen door opa en oma gebracht worden naar het kdv lijkt mij niet slecht. En je ex werkt toch op dat kdv? Zien de kinderen daar hun moeder tussendoor?

Het feit dat de kinderen een deel van de tijd op 50 km afstand wonen, komt door het feit dat jij je ex jouw huis uit hebt gestuurd en is een gevolg van dat jij en ex niets geregeld hadden/hebben en dat ex geen andere woonruimte heeft. Heel vervelend maar dit komt noodgedwongen vast vaker voor bij scheidingen.

Inderdaad heb jij net zo veel recht op de kinderen als je ex. Die opmerking kun je ook positief interpreteren. De meeste vaders zijn bang dat hun ex meer recht op de kinderen heeft dan zij!

Je zegt dat de kinderen oververmoeid zijn. Hoeveel slapen ze 's nachts? Slapen ze 's middags op het kdv? Je schreef ergens dat de oudste niet meer 's middags slaapt. Kunnen jullie niet aan het kdv vragen om toch te proberen om hem nog een middagslaap te laten doen? Onze zoon van 3,5 jaar doet nog steeds een middagslaap, dat heeft hij nog echt nodig. Voordeel daarvan is dat de avonden daardoor flexibeler zijn, hij hoeft niet zo waanzinnig vroeg naar bed. En hij is erg vrolijk en actief.

Ik denk dat het belangrijk is dat je je echt op de hoofdzaken concentreert en daar heel duidelijk over bent. Haal er niet van alles bij en kom niet met te veel verschillende voorstellen. Hoofdzaak is: je wil niet dat ex ver weg gaat wonen en je wil een regelmatige verdeling van de zorg, ongeveer 50-50 %. Daar sta jij heel sterk in. Als je je tenminste niet laat verleiden door allerlei gedoe over haar ouders, kdv, haar geestesgesteldheid, het vermeende belang van de kinderen, etc. En ook heel belangrijk: stem nooit in met iets waar je het niet mee eens bent. Vraag anders altijd bedenktijd voordat je een belangrijke beslissing neemt. Om eerst schriftelijk in te stemmen en dan later te zeggen dat je het er niet mee eens bent, dat staat niet sterk maar komt zeurderig over. Neem de consequenties van je daden/beslissingen in het verleden, ook al heb je er spijt van. Overigens kun je dat laatste best duidelijk zeggen: "ik heb spijt dat ik daar destijds mee heb ingestemd, en wel hierom en daarom, ik zou het graag willen veranderen, maar ik heb er destijds mee ingestemd dus ik zal me eraan houden."

Weinig aan toe te voegen

Enkele nuances interpreteer ik anders. Bijvoorbeeld het 'uit huis gezet' van samen-ouder en de visie op oma en opa van ook gescheiden (in jouw situatie ligt dat volgens mij gecompliceerder dan 'in het algemeen') Maar verder heb ik eigenlijk weinig toe te voegen aan wat samen-ouder en ook gescheiden schrijven. En dat is met name het punt dat je niet teveel dingen aan elkaar moet knopen. Voor jezelf is het relevant om goed na te denken over positieve en negatieve kanten van alles (bijvoorbeeld het verblijf bij opa en oma), maar dat is iets anders dan wat je bij de mediator op tafel kunt leggen. Daar gaat het om voorstellen en afspraken maken.
Of je oudste kind ziek is door de drukke dag en het vele reizen, door de vele kinderen op de crêche, doordat hyij zijn eigen huis mist en jou mist, dat is allemaal moeilijk in te schatten en ik zou het ook zeker niet gebruiken als 'wapen' in de strijd om een bepaalde regeling erdoor te krijgen.
Wat overblijft is wel dit: 'Ik zeg tegen haar dat er veel meer met hem aan de hand is, dan iets lichamelijks.' Als je co-ouder wil zijn moet je niet alle zorgen bij haar neerleggen en vinden dat zij iets op een bepaalde manier moet zien. Je moet zelf zorgen. Voordat je vermoedens hebt over eventuele psychische oorzaken zou je zelf ook eerst lichamelijke oorzaken kunnen uitsluiten en dat betekent dat je zelf met de oudste naar de dokter kunt gaan om het te bespreken. De kans is groot dat het een geruststellend gesprek wordt, zodat je zeker weet dat er lichamelijk in elk geval niets aan de hand is. Wat dan eventueel een psychische oorzaak zou kunnen zijn is moeilijk in te schatten.
Het gevolg kan ook zijn dat de oudste wat langer bij jou moet blijven als hij echt ziek is, een ziek kind moet je niet gaan verplaatsen. Dat heeft dus lastige gevolgen voor eventuele werkzaamheden. Al dit soort dingen hoort bij (co-)ouder zijn. Dus ik denk dat je jezelf op dit punt nog wat meer kunt ontwikkelen, door niet alles naar har toe te schuiven, maar zelf inhoud te geven aan je zorgtaak.

'Pick your battles' zegt ook gescheiden al. Jij wil graag een co-ouderregeling, je hebt daarvoor al heel veel mogelijkheden aangedragen, met andere woorden je bent best flexibel, best bereid om water bij de wijn te doen, best bereid om haar belangen en wensen te denken. Maar er moet nu van haar een voorstel komen over hoe zij dat zou willen zien. Daar is nu het wachten op.

Je hebt nog hele zware mogelijkheden (geen toestemming geven voor verhuizing, rechter, raad etc), maar ga niet focussen op de strijd met haar, maar op alles wat je zelf kunt doen om het voor de kinderen zo goed mogelijk te krijgen, ongeacht wat je ex wil en doet, zou ik zeggen. Maar wel met inachtneming van de afspraken die je gemaakt hebt en met de ruimte die beiden nodig hebben om in incidentele situaties van die afspraken af te wijken (zoals nu bijvoorbeeld dat de jongste bij moeder blijft omdat hij ziek is).

Tsjor

Leuke en moeilijke dag

vandaag weer een moeilijk punt. Gisteren vond ik hem nogal down. Begint spontaan te snikken. Vandaag een leuke dag gehad en leuke dingen met hem gedaan. Komen thuis en zouden nog even boodschappen doen. Begint hij ineens tot het hysterische toe te huilen en zegt "ik wil naar oma M." Zeker een kwartier lang. Niet rustig te krijgen. Wat moet ik . Ik vind het zo moeilijk. Ik zie alleen dat het mannetje hier helemaal aan het onthechten is. Hij zal ook nog eens zijn kleine broertje missen. Van ex krijg ik alleen maar te horen, zoek het bij jezelf.
Met bovenstaande tsjor, natuurlijk moet je jezelf meer ontwikkelen binnen een ouderschap ( gescheiden) , maar sta aan het begin. Dat maakt het nog steeds wel erg moeilijk.
Oudste is inderdaad naar de dokter geweest en kunnen niets vinden.

Gevoel

Bij een scheiding hebben kinderen natuurlijk ook verdriet en moeten wennen aan een situatie die eerst ook helemaal niet optimaal is.
Je kunt hier ook weer een argument uit halen om ook je jongere zoon mee te nemen. Ze missen elkaar. Je wilt ze samen hebben. Zo klein is hij nou ook weer niet.
Het is nooit handig om het als verwijt naar de andere ouder te gebruiken.

Drama

Mijn dochter heeft jarenlang echt dramatisch gehuild als ze naar haar vader ging. Dat was pijnlijk, zowel voor hem als voor mij. We hebben het nooit tegen elkaar gebruikt, maar altijd gezien als iets waar zij mee moest leren omgaan. Inmiddels is ze 13 en is er een goede relatie met haar vader. Ze maakt zelf afspraken wanneer ze komt, weet dat het slim is om hem op te bellen als ze in de stad nieuwe schoenen heeft gezien etc. Kortom: op een gegeven moment leren kinderen de voordelen van gescheiden ouders uit te buiten. En dat mag ook, als je als ouders maar weet wat je aan het doen bent.
Maar dat alles heeft tijd nodig.
Voor een jongetje van 3 kan het heel verwarrend zijn. Het is goed mogelijk dat hij bij opa en oma iets meekrijgt van de echtscheidingsperikelen en dat opa, oma en moeder niet gunstig over jou praten. Jij werkt immers (in hun optiek) niet mee. Jongetje kan de finesses daarvan niet doorzien, hij proeft alleen een bepaalde sfeer. En dan komt hij bij jou, dan is het een dag leuk, dan is hij in zijn eigen huis, en dan raakt hij in verwarring. Kinderen op die leeftijd hebben nog niet het vermogen om te zeggen: maar ik vind mijn vader wel leuk, of: ja maar het is wel mijn vader. Dat vermogen, om te staan voor een eigen mening te hebben die tegengesteld is aan de mening van volwassenen om hem heen, ontwikkelen kinderen later pas, heftig experimenterend als ze in de puberteit zijn, pas echt met zelfvertrouwen als ze volwassen zijn.
Een tweede probleem in jouw situatie is, wat je van oma weet via je ex en dat is dat zij een symbiotische relatie ontwikkelde met haar kind (dochter in elk geval, maar broer doet ook aardig mee als ik het zo lees). Zo'n relatie legt een enorme claim op een kind: kind mag niet bestaan buiten de relatie met moeder om. Zelfs op volwassen leeftijd kan je ex daar niet buiten gaan staan.
Het eerste punt is wel eventueel van belang bij een echtscheiding: vader moet namelijk de kans krijgen een relatie met zijn kind op te bouwen, ook al lijkt dat in het begin en op jonge leeftijd moeizaam te gaan. Voor het kind is dat op latere leeftijd van enorme betekenis.
Het tweede punt kun je nooit gebruiken bij de echtscheidingsperikelen, simpelweg omdat je het niet kunt onderbouwen. Ex zou zoiets zelf moeten zien, maar het lukt haar al niet om eraan te ontsnappen, laat staan dat ze dat voor haar kinderen voor elkaar krijgt nu ze afhankelijk is van haar ouders voor woongelegenheid. Dat is dus iets wat alleen maar in jouw hoofd kan meespelen, waarom je er zelf van overtuigd zou kunnen zijn dat het voor je zoon heel erg belangrijk is dat hij buiten oma/moeder iets op kan bouwen met andere mensen. Zodat hij, als hij daaraan toe is, wel een eigen mening kan vormen tegenover volwassenen om hem heem en wel genoeg zelfvertrouwen heeft om een eigen weg in te slaan.
Dat is eigenlijk de grootste klus voor jou als opvoeder: je kind op dit moment de nodige 'input' geven, zodat hij op latere leeftijd daar zijn voordeel mee kan doen.

'natuurlijk moet je jezelf meer ontwikkelen binnen een ouderschap ( gescheiden) , maar sta aan het begin. Dat maakt het nog steeds wel erg moeilijk.' Dat 'aan het begin staan' blijft iets wat je als ouder zult blijven houden. Heb je net een beetje geleerd hoe je met een baby moet omgaan, begint het kind te lopen. Vandaar dat zoveel ouders/moeders hier vragen opschrijven: elke leeftijdsfase sta je weer aan het begin en kom je vragen tegen waarvan je denkt: hoe moet ik daar nu weer mee omgaan?
Wat ik merk tussen mannen/vrouwen is dat vrouwen erg geneigd zijn om opvoedingsverantwoordelijkheid naar zich toe te trekken, zeker na een scheiding. Dat heeft ook te maken met een soort primaire reflex: als je zelf in verwarring bent is het eerste wat je doet je kinderen naar je toe trekken, omdat je het idee hebt dat je ze dan ook het beste kunt beschermen tegen de ongewisse dingen die op je af komen. Mannen tijdens de relatie toch een bepaald automatisme hebben waardoor ze de primaire opvoedingsverantwoordelijkheid bij moeder laten liggen. Dat zit heel diep, niet alleen bij mannen, ook bij vrouwen en bij de omgeving. Als je dan na een scheiding co-ouderschap vorm wil geven verandert er op dit punt iets wezenlijks: jij draagt dan zelf die verantwoordelijkheid (en ook nog eens in je eentje). Als de relatie met ex goed is kun je erover praten, maar heel erg fundamenteel is toch dat je zelf een deel van die verantwoordelijkheid moet dragen. Dat betekent dat je zelf afwegingen moet gaan maken of een kind wel of niet naar de dokter moet. Maar ook overwegingen als bovenstaande (hoe belangrijk is het voor het kind dat het een relatie met vader ontwikkelt) moet je zelf dragen en daar zelf conclusies aan verbinden en er zelf naar handelen (niet bij je ex neerleggen, je gaat alleen over dat deel van de tijd waar jij over gaat).

Ik hoop dat het forum je hierbij kan helpen, zodat je je van een wat gefrustreerde ex in een verantwoordelijkheid dragende vader kunt ontwikkelen. En dan mag je delen met andere ouders, dat je altijd aan het begin zult blijven staan. De andere rubrieken staan vol met vragen, grote en kleine vragen. Er is altijd wel weer iets nieuws, waar zelfs ervaren ouders een beginneling in zijn.

Ondertussen: ik denk dat er voor je zoon twee ogenschijnlijk wat tegengestelde dingen zijn waar je aan kunt werken.
Het eerste is: gevoel van veiligheid. Bepaalde vaste rituelen ontwikkelen, jongste zoveel mogelijk mee laten komen zodat ze samen zijn, nooit negatief over moeder praten, als het kind iets vertelt over oma/moeder daarop reageren op het niveau van het kind, niet van je eigen emoties, geuren zijn belangrijk voor kinderen en dat kan zitten in vaste poppetjes, doekjes of kleding.
Het tweede is daaraan tegenovergesteld en dat is: zorgen voor 'input' waardoor je kind kan ervaren dat er twee werkelijkheden kunnen zijn: moeder heeft problemen met vader, maar kind houdt van vader. Dat zal in eerste instantie vooral verwarring opleveren, dramatisch om te zien hoe een kind daarmee worstelt, maar uiteindelijk heel verrijkend voor de ontwikkeling van het kind, als het kind de kans krijgt om zelf een eigen 'waarheid' daarin te vinden. Die 'input' kun je geven door je kind deel te laten nemen aan jouw leven. Leuke dingen doen die jij wil doen met je kind. Op bezoek bij de andere opa en oma. Fragmenten van jouw leven als het gaat om zaken als boodschappen doen, werk, hobbies etc. En je kind de ruimte gunnen om daarop te reageren zoals het kind wil reageren. Volgens mij doe je dat al. Als jij de verwarring die dat oproept bij het kind begrijpt kun je het kind ook de ruimte geven om die verwarring te voelen en te leren daarmee om te gaan. 'De tijd' zal de rest doen.

Tsjor