U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
vrouw weg. hoe nu verder, advies
Beste alle,
ik ben op zoek naar tips en advies.
korte omschrijving.
mijn partner en ik heb waren 6 jaar bij elkaar 2 kids. en de laatste jaren waren turbulent.
in haar ogen de volle 6 jaar.
ik ben vaak weg voor mijn werk. eigenlijk 5 dagen in de week zag de moeder van mijn kinderen alleen in het weekend en we belden en appte regelmatig doordeweeks.
laatste jaar veel strubbelingen gehad ups en downs. Voor haar moest iets veranderen, geprobeerd om te doen maar kwam er steeds niet van. verschillende redenen.
uiteindelijk moest ik voor zakenreis weg. 3 maanden. waarin ze me na 1 maand vertelde dat ze na het stappen iemand mee naar huis had genomen, om vriendschappelijk een serie te kijken en wat na te borrelen, midden in de nacht. hierna op een aantal signalen gelet, waaruit bleek dat er weinig aandacht meer voor mij was vanuit haar, social media gedrag veranderde.
uiteindelijk naar huis gegaan. om proberen de boel te herstellen maar het was al te laat. een hoop ruzie gemaakt heen en weer. hoop stront over me heen gehad. en uiteindelijk ging zij stiekem naar een ander terwijl ik thuis voor ons gezin was.
ik voelde me genaaid door mijn maatje, die daarvoor nog allerlei lieve woordjes had gezegd en nog een kinderwens had met mij.
getracht om nog in relatie therapie te gaan om nog wat te bewerkstelligen maar voor haar was de koek op. ze had immers een nieuwe vlam. die beter is dan ik.
woest dat ik was heb ik geprobeerd om alles te kunnen doen om haar te dwarsbomen. maar helaas heb ik geen poot om op te staan. omdat we getrouwd zijn in gemeenschap van goederen. en ook omdat ze thuis werkt. en nergens anders heen kan met de kinderen.
ik ben nu een aantal weken verder de boosheid neemt af, maar het verdriet is er nog steeds, ook omdat ik mijn kinderen nog minder ga zien dan voorheen. en omdat zij gewoon lekker doorgaat met haar leven en met iemand anders.
ze zegt dat ze veel om me geeft en dat ze graag nog wil zorgen voor mij. maar door al haar acties en handelen geloof ik daar niet meer in. er is moeilijk een gulden middenweg met haar te vinden, omdat veel moet zoals zij het wil.
inmiddels een mediator ingeschakeld, bezig met ouderschap plan, en bezig met welke opties er zijn voor het huis. Zij heeft zich ingeschreven bij de woningbouw maar dat kan nog wel 2 jaar duren voordat dat erdoor is. ze kan niet zomaar stoppen met haar werk bij ons thuis, ben bang dat ik dan onmogelijk veel partner alimentatie moet betalen.
ik ben helemaal op en heb geen zin meer om te strijden mijn energie is op en ben emotioneel ook niet meer de beste. en nog steeds hou ik van deze vrouw.. bizar ja ik weet het. maar het blijft de moeder van mijn kinderen
iemand tips of ervaringen met soort gelijke situatie?
ik las dat je juist niet te veel afspraken moet vastleggen in ouderschapsplan?
zij wil niet voor flexibiliteit maar voor strakke schema's in verband met jonge kinderen.
hierdoor zijn de kinderen er minder de dupe van want dan ben ik weg en loopt alles zoals zij het wilt.
zij heeft te veel een macht positie en wil er net zo sterk uitkomen als ik. in heel veel argumenten gebruikt ze dat ik alleen maar aan mijzelf denk. en dat ik aan de kinderen moet denken.
Volgorde
'Volgens mij is het bij mediation gebruikelijk om eerst afspraken te maken over de kinderen, en daarna over de rest. Dat was ook de boodschap die wij destijds kregen.'
Nou ja, gelukkig was ik nog van voor de tijd van het verplichte ouderschapsplan, maar dan nog: eerst werden de zakelijke dingen afgehandeld, daarna pas de emotioneel zware dingen, zoals de kinderen.
Ik vond dat ook logisch: over de zakelijke dingen (huis, alimentatie, inboedel) kun je zakelijke afspraken maken en daar zijn bepaalde regels voor waarover je zelf niet hoeft na te denken. Daarna weet je allebei al dat je dingen kunt regelen met elkaar, hoe de woonsituatie eruit gaat zien en welke financiële ruimte er is. Als de stofwolken daarover een beetje zijn neergedaald kun je beginnen aan het lastigste:de kinderen.
Als je het over de kinderen niet makkelijk eens kunt worden, dan komt alle emotionele beladenheid ook te liggen bij beslissingen over huis en inkomen.
Volgens mij moet je echt eerst helderheid hebben over wat er (financieel) kan en wat niet.
Tsjor
Door elkaar
Kareltje, je haalt wat door elkaar: enerzijds gaat het erom, dat je afspraken maakt over omgang en dat je je daaraan houdt. na de scheiding heb jij de vrijheid om beslissingen te nemen over de kinderen als ze bij jou zijn (hoe laat naar bed, wat eten, wel of niet zwemmen, naar de bioscoop, fietsen etc. etc. Zo ook hun moeder in haar tijd. Daarover hoef je het dan gelukkig niet meer eens te zijn. Dat betekent ook dat de invloed over en weer stopt: je hebt geen invloed meer op elkaar. Moeder hoeft dus niet meer naar jou te luisteren e jij niet meer naar haar. Op dit moment nog lastig duidelijk te maken, omdat jullie nog in één huis wonen, maar daar zul je op dit moment nog rekening mee moeten houden. Het belangrijkste is dat het de verjaardag van het kind is, niet dat het 'jouw' weekend is.
Er zijn slechts een paar belangrijke punten waarover je het met elkaar eens zou moeten zijn: onderwijs en gezondheidszorg. Maar voordat je daar een groot punt van gaat maken: let wel op, dat het 'met elkaar eens zijn' van de ouders voor een kind minder belangrijk is dan school en medische hulp. Het is een ondergeschikt belang, dat alleen bij zeer extreme situaties een rol kan spelen, bijvoorbeeld als de ene ouder het kind naar een school wil doen et een uitgesproken karakter, dat volgens de ander ouder daadwerkelijk schadelijk zal zijn voor een kind; idem voor medische handelingen. Maar als je kind bij jou valt en jij wil weten of er iets gebroken is, dan moet je de vrijheid hebben om ter plekke naar de dokter te gaan en de moeder pas in te lichten als het been al in het gips zit. Medische zorg gaat over.
Tsjor
Kinderen vs praktische zaken
Het verschilt natuurlijk per situatie, maar ik hoop toch dat voor veel scheidende ouders de afspraken over de kinderen nog "redelijk goed" te maken zijn. In het belang van de kinderen. Daarna gaat het vooral over de verdeling van geld, of dat nou op de bankrekening staat, in een hypotheek zit, in spullen of in een pensioen. En daar worden mensen soms pas echt narrig van, vooral als er de nodige emoties spelen.
Stofwolken ontstaan er toch, ongeacht het onderwerp.
Een beslissing over het huis kan ook later in het traject. Het is misschien handig en prettig voor de ex en de kinderen als ze in het huis kan blijven, maar het moet niet. Verhuizen als gevolg van een scheiding is misschien niet leuk voor de kinderen, maar ze zijn echt niet de enige die dat overkomt en het hoeft ook niet gelijk volgende week.
Als de moeder in dit geval echt zo star en dominant is, vind ik dat de mediator daar best wat van mag zeggen.
Bijvoorbeeld zo'n verjaardag. Dat moeder iets zou regelen in jouw/jullie huis zonder dit met jou te overleggen, lijkt me een no go, zeker als ze weet dat ze jou daarmee klem zet. Vrienden gaat niet voor de ouder, tenzij duidelijk is overeengekomen dat de verjaardag bij papa en mama twee keer apart gevierd wordt, maar die afspraken zijn er nog niet. Nu jullie het nog met één huis moeten doen, is het wellicht nodig om het eenmalig anders te vieren, of om toch nog maar een laatste keer de aanwezigheid van de vrienden te trotseren.
Mediation
Afspraken zijn verzet omdat moeder van kinderen haar zaken niet voor elkaar had. Ik ga wel gewoon leuk doen. En proberen verder te gaan met het leven. Het maakt toch niet meer uit.
Dank voor de reacties