Vrijetijdsbesteding kinderen

Niet gebruikelijk

Nog even over die 11-jarige (15 is idd wat anders, daar zou het vaak wel moeten kunnen)... Mijn dochter (nu nog 10) wordt over het algemeen thuis gebracht als ze bij een vriendje in het dorp heeft gespeeld. Van mij mag ze gerust naar huis fietsen, om een uur of half 6 (in het donker), maar die andere ouders doen dat echt niet.

Paddington

Ja ik weet het in het belang van mijn kinderen zou ik met oplossingen moeten komen...
Vanaf de zijlijn is het echter heel makkelijk praten...
Je weet namelijk niet hoe stroef en moeilijk het altijd verlopen is,bij vlagen ging het even goed.

En ik vind in deze dat hij nu maar eens met oplossingen moet komen ipv hakken in het zand..is toch ook het belang van zijn kinderen die net zo goedvan hem zijn als van mij...

Ik vind in deze dat ik me niet in allerlei bochten hoef te wringen zodat er nooit een drempel is dat hij zijn kinderen ziet...waarom zou hij dat niet hoeven te doen en ik wel?

Ik loop momenteel op het randje van de afgrond, omdat het afgelopen jaar heel heftig was en er nog steeds een groot verdriet is zowel bij mij als bij de kinderen, wat overigens losstaat van de scheiding ruim zes jaar geleden, dus ik ben gewoon te moe en ben het ook zat om altijd maar de kar te trekken. Was in ons huwelijk ook al zo , en ik ben niet voor niks gescheiden.

als jij op het randje loopt, dan is het toch heel makkelijk: hij mag zelf ook wat doen, jij kunt niet meer, dan is dat heel vervelend voor de kinderen maar wat niet gaat dat gaat niet. Een moeder die onderuit gaat is nog veel vervelender als ze daar bijna fulltime wonen.

zoals ik al eerder schreef, mijn dochter wil ook graag een bepaalde sport, is op dag papa, die wil niet, ik kan/wil niet faciliteren op die dag, dus zit ze op een andere sport.

Die van 14 zal zelf met vader in discussie moeten gaan, daar is het wel de leeftijd voor, nog 4 jaar en dan moeten ze het helemaal zelf doen, kun je ze beter langzaam edoch met een plan los laten daar in.

Ik ken het gevoel, echt waar.

Juist als jij je zo rot voelt kan het heerlijk zijn om even het moment van opladen te pakken als je kinderen bij hun vader zijn.

Natuurlijk was het in jullie huwelijk ook zo. De problemen die er waren tijdens het huwelijk worden alleen maar groter als er een scheiding is. Veel mensen denken dat een scheiding problemen oplost, maar de praktijk leert dat de problemen meestal alleen maar groter worden. Als het tijdens jullie huwelijk op jouw schouders lag, dan kun je ervan uit gaan dat het zo zal blijven. Wil het minder, zorg dan dat je kinderen zelfstandig en mondig worden, dan regelen ze de dingen op een gegeven moment zelf.

heen wel, terug niet

Onze dochter fietst 's ochtends wel in het donker naar school. Maar als ze na zessen nog ergens heen moet in de winter, wordt ze gebracht en gehaald. Ze is 14, dus ik krijg nu vast heel OOL over me heen ;-)
Maar mijn man wil absoluut niet dat ze 's avonds in het donker fietst, en ik vind het geen enkel probleem om me daar aan aan te passen.
Oh, en onze dochter vindt het reuze makkelijk dat ze gebracht en gehaald wordt.

Laatst

Hier had dochter (16) laatst een verplicht uitje naar Amsterdam. Eindtijd 22.30 uur (en de volgende dag gewoon om 08.30 school - maar dat terzijde). School ging er vanuit dat de kinderen zelfstandig vanuit Amsterdam naar huis zouden komen.
Nu zou ik zelf al niet graag 's avonds laat in mijn eentje twintig minuten fietsen, maar dat laat ik mijn dochter natuurlijk helemaal niet doen. Om 18.00 uur wel, maar waar de grens dan ligt...

jongens vs meisjes

Het zal dan toch echt een j/m dingetje zijn. Mijn zoon van 16 fietst dus wel om half 12 op zaterdagavond nog naar huis van zijn vriendin maar andersom brengen we haar of ze wordt opgehaald Als het handig uitkomt halen wij ook maar als hij daar heen fietst overdag dan fietst hij ook maar weer terug.

Ja, m/v maakt uit. Maar ook de omgeving

Binnen ons dorp mogen beide pubers in de avond nog fietsen tot ca 21.00 uur. Tot die tijd is er nog voldoende verkeer op de weg.
Buiten het dorp betekent door de polder fietsen over smalle weggetjes langs het water. Daar mogen ze na ca 19.00 uur niet meer fietsen. Niet een m/v ding maar wel een groot risico dat ze in de vaart belanden omdat een automobilist niet oplet en ook niet ziet dat een puber in het water belandt. En na die tijd komen er niet zoveel fietsers en auto's over die weg.

star

Vele berichten zijn er nog na gekomen zeg, het merendeel zegt volgens mij wel dat een kind van die leeftijd heus wel wat zelfstandiger kan zijn of daartoe getraind moet worden.
van Jip komt heel veel ja maar dit en ja maar dat....
mooiste zinnetje vond ik dat ze "vond" dat ex ook wel iets mocht doen, ik denk dat daar ergens de pijn zit. Dan wordt nu de omstandigheden van kinderen gebruikt (normaal hanteer ik het woord Misbruikt!) om die onvrede te maskeren.
Ik heb mn hele leven in n stad gewoond, fietste door weer en wind het centrum in, moest wel want daar stond mn school. en ik meen dat ik daar met mn 11de heen ging.
ik mag van Jip niet vergelijken met mn gehandicapte zus. en vroeger was alles beter. vroeger bestond het woordje autisme niet eens, geloof mij, mn zus is een zware! als er maar iets afwijkt schiet en schoot ze in de stress.
Vroeger ging ze gewoon met ov, nu zijn er voor dit soort kinderen speciale busjes en zowel nu als vroeger wordt er door foute mannen misbruik gemaakt van dit soort kinderen, en toch ging mijn zus met ov.

Ik denk dat Jip helemaal geen oplossing voor het probleem wilt, ik denk dat Jip gewoon even lekker wilt kankeren over haar ex!

Eddeped

Ik denk dat jij vol met frustratie zit,ik weet niet waarover maar reageer dat niet op mij af...

Als je niks toe te voegen hebt reageer dan niet...

Als laatste,en daarna reageer ik niet meer op jou,ik hoop niet dat jij ooit mee gaat maken wat de kinderen en ik het afgelopen tijd hebben meegemaakt want dat gun ik niemand..

Oh en trouwens ook beter lezen want ik heb niks over je zus gezegd...

Natuurlijk kan een 14 jarige prima in het donker alleen met een bus en/of met een pond. Een `14 jarige die zelfstandig genoeg is om te werken kan ook prima dat ritje met de bus tenzij er een handicap is waardoor dat fysiek of psychisch echt onmogelijk is.

Natuurlijk is het vervelend dat je ex niks wil doen voor de kinderen maar hij is je ex en je kan er dus weinig aan veranderen. Jouw invloed op hem is minimaal. je kan hem niet dwingen om te halen en te brengen. Je kan wel je kind zelfstandiger krijgen zodat hij gewoon dat stuk met de bus kan gaan. Daar is een niet gehandicapte 14 jarige echt prima toe in staat.

In staat

Ik denk toch echt dat Jip dat zelf het beste kan beoordelen. Los van het feit dat het natuurlijk een tegenvaller is dat vader zijn verantwoordelijkheden niet neemt en daarmee een stuk vrije tijd en energie van Jip om dat te compenseren veroorzaakt.
Ik vraag me ook af hoe dat dan gaat werken. Je kind op de bus zetten om naar vader te gaan. Dat heen en weer gereis is al een crime laat staan als je het ook nog zelf moet doen. Terwijl je als puber toch steeds meer je eigen agenda wil lopen.
De kans dat het weekend er dan bij in gaat schieten lijkt me nogal groot.

Genoeg meegemaakt

Beste Jip,
Ik heb meer dan genoeg meegemaakt,dat mij niets meer toe te wensen is.
Wat ik gewoon in jou schrijven herken is het chagrijn richting je ex, zo ook in je laatste bericht. "Wat jij al niet zoal heb meegemaakt" kort samen gevat: klaag klaag en dat alles door die kut ex.
Laat ik je een goede raad geven: dat geklaag interesseert werkelijk niemand ene reet, ieder heeft zo z'n of haar ellende meegemaakt.
Er worden je verschillende ideeën geboden maar die wil je eigenlijk niet horen, het enige wat je wilt horen is bevestiging wat een kut x je hebt. Verschillende opties zijn geboden waardoor jij het wel kan oplossen maar het enige wat jij kan zeggen is ja maar, ja maar! En laat ik dan maar weer at doen want die lapzwans, flapdrol, eikel doet niks.
De negatieve gedachte wat betreft je ex druipt er aan alle kanten vanaf, mijn ervaring en ook bij anderen gezien is dat zoiets ook bij de kinderen overkomt. Je gaat het vast ontkennen.
Weet dat je kinderen die negativiteit opvangen en dat zoiets pijn doet bij kinderen.
Je moet gaan leren om te gaan denken in oplossingen, niet in gejammer naar of over je ex, jij doet wat jij doet en hij doet wat hij doet.

Eddeped

Er staat nergens dat alles wat we meegemaakt hebben door ex komt...

Ga je frustraties over je eigen ex lekker ergens anders ventileren...

Annej

Dat denk ik dus ook...... hij vind dat 1 keer prima 2 keer ook nog wel maar dan is hij er wel klaar mee...

Tijd zal het leren...

veel geluk

dag jip!
veel geluk met je zoektocht naar ja knikkers, die heb je toch het liefste om je heen.
snap niet dat je hier je vraag stelt want je weet toch al wat je wil, kunnen anderen niet bij jou veranderen want dat wil je niet.
veel geluk, zeker voor je kinderen.

Hee Eddeped

Mijn hemel man, ga je lekker? Heb je ooit met deze manier van communiceren iemand succesvol overtuigd van jouw gelijk? Daar ben ik dan wel benieuwd naar.

Jip, ik zou zeggen: probeer het gewoon uit. Mobieltje opgeladen mee, kind op de bus, contact houden. Als puber zelf afhaakt is het toch vroeg genoeg om dan verder je plan te trekken?

Ik probeer niemand te overtuigen van mijn gelijk want er is niemand te overtuigen. Niet alleen Jip heeft de volle overtuiging dat het aan ex ligt, dat, zo'n overtuiging hebben de meesten. Het enige wat Jip in dit geval hier zoekt is bevestiging en medestanders.
Wat ik doe is ervoor zorgen dat als later blijkt dat de kinderen toch schade hebben opgelopen door dit gekissebis er niet gezegd kan worden: " oh, maar dat wist ik toen niet! Als ik dat had geweten!"
Die houding van "kijk eens wat ik allemaal wel niet doe, en hoe moeilijk ik het heb en ik zorg wel voor de kinderen en hij doet alleen maar leuke dingen en heeft weinig aandacht voor de kinderen enz enz.
Het is zo'n clicheverhaal, ik heb dat nou al zo vaak gehoord en de enige die hier de dupe van zijn dat zijn de kinderen. Het enige wat in dit geval Jip maar het kan ook zo een ander zijn, ziet is het negatieve van de ex en niet de eigen rol, en die is net zo verkeerd. Zoals een wijze spreuk luidt: als je met een vinger naar iemand wijst wijzen er drie naar jezelf.
In dit geval dan Jip, maar er wordt helemaal niet om een eventuele oplossing van het probleem gevraagd, er is onvrede en die onvrede wordt op de kinderen over gebracht en daar worden kinderen door beschadigd. Dat moet stoppen! En in dit geval is het dus Jip die dat kan stoppen.
In dit geval van Jip, er is een probleem van kind en sport, dan zorg jij dat dat kind op de sport komt en dan zorg je ook dat kind nog optimaal contact houd met de andere ouder. Dat is zorgen voor je kind. Het allermooist is als je dat samen met de andere ouder geregeld kan worden, maar ja er is niet voor niets gescheiden.
Als je het uiteindelijk toch wel doe met een attitude van " oké, dan zal ik het wel weer doen (zucht) dan straal je alweer negatief over de ander uit. En die ander? Tja, het kind bestaat toevallig uit die ander en het kind voelt de negativiteit als een persoonlijke aanslag.

De kritiek

Blijkbaar herken jij die kritiek wel Eddeped?:-)

Ik kan me heel goed voorstellen dat je doodmoe bent. Probeer bij de keuzes die je maakt, je ex niet mee te wegen. Ben je fit genoeg om het voor je kinderen (!) te doen? Dan doe je het. Ongeacht of je ex daar (ook) voordeel van heeft. Ben je te moe? Dan doe je het niet. En dan leg je de kinderen uit dat jij te moe bent, zónder te mopperen over of je ex het wel had kunnen/moeten doen. Want dat staat daar los van.

Clichés

Zijn vaak niet voor niks clichés, het komt ergens vandaan. Tegelijkertijd betekent dat niet dat het in alle gevallen zo werkt en kun je er dus niet van uitgaan dat iets is wat het lijkt.
Wat ik om mee heen zie is dat er bij gescheiden ouders er geregeld één meer moeite doet, meer zorg en regel taken op zich neemt en de ander wat meer zijn eigen leven heeft. Of dat karakter is, een wisselwerking tussen twee mensen, expres en ingegeven door iets akeligs als wraak, egoïsme, onmacht of onkunde (het gewoon niet zien) of iets anders is, wie het weet mag het zeggen. Feit blijft dat het vaak een rotsituatie is en je je behoorlijk gevangen kan voelen in zo'n rol, dat geldt volgens mij voor beide rollen.
Om uit zo'n patroon te stappen vraagt denk ik (zelf)vertrouwen, kracht en moed. En ik denk dat je die dingen makkelijker kan opbrengen als je begrepen voelt en gesteund, niet alleen. En het helpt natuurlijk enorm als je weet waarvoor je het doet maar daar twijfel ik niet aan bij Jip en bij jou ook niet.

Maar hee, dat is slechts mijn idee he, niet De Waarheid ofzo.

Imogen en Ely

Kijk daar kan ik iets mee...een beetje begrip en inlevingsvermogen doet zo goed..

Imogen denk dat je gelijk hebt...ik moet kijken tot hoever ik wil en kan gaan en het daarbij laten...
Wat stage betreft had ik al voorgesteld dat hij brengt en ik zoon weer ophaal en naar de pont breng...
Dat is voor vandaag nu geregeld...nu de andere twee keer nog even kijken hoe we het oplossen.

De rest laat ik maar even los...heb jongste niet meer concreet gehoord over de scouting dus even kijken wat ze wil...ze zit ook op turnen en dat is vooralsnog op maandag...

zie je wel

ze zoekt alleen maar meelij .

Eddeped

Kleuter...