Vriend wil uit elkaar zonder reden

Over de kindrekening

Bij ons (vorig jaar gescheiden) is dat een en/of rekening waar we beiden geld op storten. Het geld is bedoeld voor de kindkosten die echt toe te rekenen zijn aan het kind, zoals kleding, zakgeld, reiskosten, sporten, schoolgeld, fietsreparaties, etc.
We kunnen daar allebei rekeningen mee betalen, uiteraard met vermelding waarvoor het is.
Het is geen kinderrekening, oftewel voor het kind om te besteden.Tenminste niet voordat het kind 18 jaar is. Ik kan niet vinden hoe oud je kinderen zijn.

Als één ouder meer voor de kinderen zorgt dan de ander, dan is de kinderalimentatie ook bedoeld voor het dagelijkse wonen, eten, gas/water/licht, etc. Dan is het niet logisch om een kindrekening te gebruiken voor dat deel. Dat is gewoon een vast bedrag waar jij recht op hebt. Hoe jij dat uitgeeft, mag je zelf weten.
De kinderalimentatie bestaat uit zowel directe als indirecte kosten. Dat kan je advocaat voor je uitrekenen. Zij gaan uit van leefkosten (de indirecte kosten) per dag. En als je kinderen voor 80% bij jou zijn, gaat die KA naar jou voor jouw deel.
Je kunt dan overwegen om de directe kosten wel samen te beheren, hoewel hij (als jij meer inkomsten heeft) meer zal moeten bijdragen.

In mijn geval is de kindrekening nooit een probleem. De directe kosten zijn ongeveer gelijk aan voor de scheiding, de betalingen zijn duidelijk. Ik geef het meeste uit omdat ik voor de kleding zorg en vaker de facturen betaal voor sport en school. Maar er zitten geen verrassingen in, ik heb geen gat in de hand, etc. Ik draag overigens ook meer bij aan de kindrekening dan ex, maar dat levert ook geen discussie op.
Wij hebben 50/50 co-ouderschap en dragen elk de leefkosten voor onszelf.

afspraken

Je schrijft "Aan de andere kant besef ik ook dat ik ex wel nodig heb om tot bepaalde oplossingen te komen, zoals het huis verkopen en de kinderalimentatie."
Ik denk dat je vooral over de kinderen afspraken moet maken. Ik krijg uit jouw verhaal beetje de indruk dat je vindt dat jij mag bepalen wanneer je ex de kinderen mag zien. Maar zo werkt het niet. Ook al heeft je man jou op een hele nare manier belazerd, hij is de vader van je kinderen en en heeft net goed recht om jullie kinderen te zien als jij. Waak ervoor om jullie scheiding - hoezeer die ook niet door jou gewild- over de rug van de kinderen uit te vechten.

Spaarrekening

Hoe wil je de spaarrekening voor de studie buiten de verdeling laten? Liever spreek je af om die te verdelen en beiden door te sparen.
Je zult niet de eerste zijn die er als het moment daar is achter komt dat het toch uitgegeven is.
Vooral als de kinderen met name bij jou wonen heeft je aanstaande ex een ander prioriteitenlijstje, hoe goedbedoeld ook.

Herkenbaar

Ik lees al een tijd mee, het sterkt mij, voel me niet alleen..was nog niet dapper om te reageren ;)
Een half jaar geleden kwam ik er achter dat ex-partner een ander had, hij ontkennen. Ik gaf hem het voordeel van de twijfel en helaas moest ik er zelf achter komen. En dit met een bekende ook nog..

Ik voelde zoveel bedrog, verraad en vreselijk veel verdriet. Mijn hele lijf deed maanden pijn. ondanks samen een kind wil ik niks meer met hem te maken hebben, behalve het juiste doen voor ons kind.
Ik herken een hoop in jou Mara, daadkrachtig en doorpakken, je nieuwe gezin weer vorm geven..

Ik wacht momenteel op een huurhuis, ondanks dat ik iedere dag veel verdriet en gemis ervaar, begin ik steeds meer rust te ervaren..ik heb zin in mijn/ons nieuwe start.. Mara, elke dag wordt het ietsjes betr, tijd heelt alles waardoor je dit gaat loslaten.

Liefs, kenz

Alkes

Ik lees in #399 iets anders.
Mara wil afspraken maken over de kinderen (waar zijn ze wanneer) maar a.s. ex wil de kinderen graag tussendoor extra zien wanneer hem dat uitkomt. En daar moet Mara dan mee akkoord gaan.
Natuurlijk kun je onderling ad hoc afspraken maken. Maar dat moet dan geen 'moetje' zijn.
Dat is iets anders dan bepalen wanneer vader de kinderen mag zien. Zo komt het verhaal op mij niet over.

Mara

Je kunt misschien die extra momentjes dat hij zijn kinderen wil zien als tegemoetkoming naar hem, waardoor jij weer meer eisen aan hem kan stellen op andere gebieden. Je maakt een beetje op mij de indruk dat jij ook al best vastomlijnde ideeën hebt en je niet heel flexibel gaat opstellen.

net zoiets als de kindrekening. Als hij dat graag wil, dan iat op zich niet zo erg toch? Want je schreef iets over de kindrekening dat jouw kinderen nog niet zo zelfstandig zijn of zoiets, maar dat hoeft helemaal niet. Zij hebben daar echt nog geen zeggenschap over zo lang zij geen18 zijn. Op welke rekening de kindalimentatie ook komt het is jouw geld, jij bepaalt.

Maar als vader kinderen maar eens per twee weken mag zien, dan snap ik heel goed dat tussendoor ook afspraken wil maken. Inderdaad niet ad hoc. Maar een weekend per twee weken is een slechte regeling, in ieder geval voor de kinderen

Door de week

Naast de 14daagse weekendregeling kun je ook bespreken met vader dat hij zijn kinderen in de week kan zien op gezamenlijk initiatief. Bijvoorbeeld meegaan naar een sport of een keer komen eten of hij haalt ze een keer uit school om samen te eten.
Het zijn pubers, geen kleine kinderen meer.
En ja, het kan lastig zijn om het los te laten.

Mediation

'Ik weet alleen niet of ik dat aankan, eerdere pogingen tot mediation liepen niet zo goed, omdat mijn emoties te hoog opliepen en ik alleen maar kon huilen. Ik denk dat ik beter af ben als ik alleen mijn verhaal kan doen en mijn wensen/eisen op tafel kan leggen. Zonder ex tegenover mij.'
Nee, hoor, je bent nu zoveel verder dan toen. En een goede mediator let erop dat niet een partij zijn zin doordrijft.
Wees niet bang. Ga ervoor. Je weet wat je wil, wat de ander wil, en dat je er toch samen uit zult moeten komen.
Ik zou alleen 'momentjes waarop je de kinderen mag zien' niet gebruiken als onderhandelingsmiddel. Bovendien zijn de kinderen al ouder, die kunnen vooral ook veel zelf bepalen. Dat betekent ook dat elke ouder op zijn of haar eigen wijze kontakt met de kinderen kan opnemen en iets kan afspreken.

Tsjor

Extra momentjes

Als Mara vrijwel de gehele doordeweekse dagelijkse zorg heeft en daarbij zelf ook werkt, kan ik me prima voorstellen dat zij de "extra momentjes" die buiten de formele afspraken vallen niet zo ziet zitten. De weekends zijn dan immers ook voor haar "tijd voor het gezin".

Natuurlijk: haar ex heeft ook recht op omgang etc., maar als hij alleen de gezellige vader in het weekend uithangt terwijl Mara de dagelijkse zorg heeft, dan vind ik het redelijk als ook zij gedurende de weekends gelegenheid heeft tijd met haar kinderen door te brengen. Het zou toch een rare situatie worden als Mara degene is die doordeweeks alle ballen van school/sport/huiswerk/huishouden/etc in de lucht houdt zonder hulp van ex, en dat ex dan de kinderen heeft op de dagen dat er tijd is voor ontspanning. Ik zou dus zeker de weekends goed verdelen.

Mara: een mediator houdt echt in de gaten dat niet 1 van beide partijen zijn/haar zijn doordrukt. Ik kan me voorstellen dat je tegen mediation opziet (ik vond het destijds ook geen feest), maar het is zeker de moeite van het proberen waard.

Mara

Lieve Mara, ik heb de afgelopen dagen veel aan je gedacht. Ik vind het zo ongelooflijk rot voor je dat jouw weg nu deze kant op gaat. Het mag niet, het kan niet en toch gebeurt het. Een hele dikke knuffel voor jou {{{{{}}}}}

Ik vind je sterk en doortastend overkomen. Je hebt goed nagedacht over wat je nu wil - en hoe verder. Medation is een manier die het proberen waard is. Als je het te moeilijk vindt om met je ex-vriend in één kamer te onderhandelen, weet een goede mediator daar ook een mouw aan te passen.
Mediation is eerlijk, maar bewaak goed je grenzen. Ik heb achteraf het proces niet als veilig ervaren omdat mijn ex-partner veel druk op ketel zette en op sommige momenten gemeen en op de man was. Ik had graag een mediator gehad die de fatsoensgrenzen beter had bewaakt. Vraag daarnaar, 1 op 1 aan de mediator: hoe sta je erin, wat kan wel en wat niet?

Ik vind het moeilijk om te lezen dat je snel wilt verhuizen. Ik snap je heeeeel goed, zo snel mogelijk weg van die walgelijke buurvrouw, maar voor je kinderen is het een grote en lastige stap. Kan je man niet verhuizen? Kun je dat bij de mediator aan de orde stellen, dit probleem?

Ik probeer me voor te stellen hoe deze dagen voor je gaan. Ongeloof, boosheid, verdrietig. Ik had het je zo anders toegewenst, scheiden is gewoon k*t.

Hou je sterk xxx

Sterkte Mara

Ik lees af en toe mee met dit draadje. Ik had het je zo graag anders gegund. Zoals al eerder gezegd: je komt sterk en doortastend over. Je komt er wel!

Twijfel over mediation

https://allesoverscheiding.nl/nieuwsberichten/onderzoek-mediation-effectief-bij-vechtscheiding/
Met daarin een telefoonnummer waarin je vrijblijvend informatie kunt vragen over voor- en nadelen.

Zelf zou ik daar niet voor kiezen. Liever zelf eerst uitonderhandelen met je aanstaande ex en dan punten waarin je van mening verschilt laten beoordelen door de rechter.
Anders ben je te snel geneigd om water bij de wijn te doen waar je later spijt van krijgt en komt er een waterig compromis.

Zelf kun je echt een heel eind komen als je redelijk blijft en ook de belangen van je aanstaande ex goed in beeld hebt en meeneemt hoe iemand tot dan toe voor de kinderen gezorgd heeft en met jou is omgegaan. Het voort zetten daarvan is realistischer dan bij een scheiding voor elkaar zien te krijgen dat je het nu eindelijk eens op jou manier voor elkaar krijgt.
Kost uiteraard dan wel beiden advocatenkosten in plaats van gezamenlijk 1x kosten.

Als je al tot volledige overeenstemming kunt komen in het convenant en (een beperkt) ouderschapsplan kun je uiteraard wel kiezen voor gezamenlijk indienen via een mediator/advocaat, maar dat is dan ook niet meer echt nodig om dan te medieren.

Extra momentjes: door de week

Je kunt er aanvankelijk voor kiezen om die wel toe te staan maar buiten jou weekend, door de week dus.
Zelf hadden wij dat op regelmatige basis omdat de kinderen toen nog kleiner waren. We hadden het meegaan naar clubjes verdeeld (op maandag en vrijdag beiden een kind) en vader had ze een keer extra te eten waar hij ze uit de BSO haalde of ze liepen dan zelf naar hem toe (alles was bij ons in de buurt).
We gingen ook samen naar optredens en wedstrijden en schoolevenementen, een enkele uitzondering daargelaten. Net wanneer dat was, kon ook in een weekend.
Bij pubers zal dat er nog even van afhangen of ze dat zelf gaan afspreken met hun vader, en jou daarvan op de hoogte brengen (kan wat gedoe geven wat je gewoon loslaat, een maaltijd over hebben is geen ramp) of dat jij er nog tussenzit omdat de kinderen dat liever niet zelf beslissen of geen overzicht hebben of niet tegen vader opgewassen zijn (zoals bij ons) en zich in bochten laten wringen.

Persephone

' Het zou toch een rare situatie worden als Mara degene is die doordeweeks alle ballen van school/sport/huiswerk/huishouden/etc in de lucht houdt zonder hulp van ex, en dat ex dan de kinderen heeft op de dagen dat er tijd is voor ontspanning. Ik zou dus zeker de weekends goed verdelen.'
De kinderen zijn 14 en 17. Dus langzamerhand in de leeftijd, dat zij meehelpen om alle ballen in de lucht te houden. En op een leeftijd waarin zij zich niet meer naar vader of moeder laten sturen.

Tsjor

Een beetje flex

Een beetje flexibiliteit inbouwen is wel handig met pubers.
Evalueren ook. Wij stellen bewust bij bij grote veranderingen. De laatste was dit jaar toen dochter naar het vo ging.

Ze worden ouder en zelfstandiger. Kinderen hebben ook ruimte nodig om daarin te kunnen groeien. De een doet dat sneller dan de ander en als ouder loop je daarin meestal een stap achter. Als gescheiden ouder mis het belangrijk te streven naar gelijk op of juist iets voor zodat je niet op het moment zelf hoeft te bedenken hoe en wat maar weet welke ruime voor flexibiliteit er is.

Wij hebben al 12 jaar de afspraak vragen mag maar de ouder waar het kind volgens het schema is gaat voor. Dingen die lang van te voren bekend zijn bespreken we ook lang van te voren. En nu wordt dochter er ook steeds meer bij betrokken.

Nachtmerrie

Lieve Mara,

Wat een nachtmerrie, wat een hel waar je in leeft nu. Het deed me meteen denken aan het boek 'Iknogwelvanjou', weet de schrijfster zo even niet meer, ook over man die ineens weg wil, dan blijft, geen initiatieven/stappen neemt, toch steeds weer weg wil etc. En die blijkt ook een ander te hebben gehad al die tijd. Ik herkende het heel erg, denk dat jij er ook wel veel in herkend. Wel veel janken, hoor...
Esther Perel heeft geweldige boeken geschreven, over ontrouw en relaties, ook een aanrader.
Mijn man zei zelf te denken een midlife-crises te hebben. En daarna vertelde hij dat hij een andere vrouw gezoend had. Wat anderhalf jaar later toch wel veel meer dan een zoen was geweest. Bij ons is het sinds zijn laatste bekentenis veel beter gegaan, wèl relatie-therapie.
Bij een ander stel, ook onze leeftijd, wil de man ineens ook niet verder. Niets concreets, wel therapie gehad, geen ander, maar toch scheiden. Denken we allebei ook: midlife. Zo herkenbaar.

En nu toch een ander, dus, de buurvrouw. Vreselijk. Je zit in een klucht, heb je dat gevoel niet? Zó cliché! Gooide ik man ook voor de voeten: 'Mijn vrouw begrijpt me niet', in de kroeg, liegen over slechte relatie, apart slapen, leven als broer en zus, allemensen, dat er nog vrouwen zijn die dat geloven! Ik zou zeggen; ga eerst maar eens wat aan je huwelijk doen en als je gescheiden bent, mag je terugkomen. Weet je vrouw ook dat jullie relatie zo slecht is?
Jij wist het blijkbaar ook niet. Voor mij kwam het ook als donderslag bij heldere hemel. En wat was ik kwaad, toen hij met al die klachten kwam naar mij, over mij: had dan je mond eens opengetrokken, man! Geen gelegenheid voor? Waar wacht je op, een setting van violen op de achtergrond, wijn uit het niets, een dineetje en jurk-met-inkijk en dan rollen de juiste woorden uit je mond? Wees een vent en doe er wat aan als je niet gelukkig met me bent, maar je geeft me geen kans door zo ineens vreemd te gaan en dan een eisenpakket op tafel te leggen.

Enfin, Mara, ik heb wel een idee wat je voelt. Ik heb zo met je te doen. Voel met je mee. Heel veel sterkte gewenst. En wat ik las -hoe herkenbaar ook - over wat je nog waard bent: je eigenwaarde is niet afhankelijk van zijn oordeel. Hoe hij je behandelt zegt meer over hem dan over jou. Zoek echte vrienden op, mensen die je steunen en je kennen. Dikke knuf!

Persephone

Het gaat bij de omgangsregeling niet wat goed is voor Mara. Maar wat goed is voor de kinderen. Als zij hun vader elke week willen zien, dan zal zullen Mara en ex daar een mouw aan moeten zien te passen.
Ik ben er trouwens niet zo voor om pubers zelf te laten beslissen wanneer ze bij wie zijn. Kinderen - ook pubers- kunnen al snel in loyaliteitsconflict komen. " o laten we maar niet naar papa gaan, want dat vindt mama vervelend als we al weer weg zijn". Dat moet je als gescheiden ouders gewoon zien te voorkomen.

Praktisch

Al deze praktische info is heel handig voor Mara. Flexibel regelen, initiatief bij de pubers. Maar haar oudste is daar misschien niet zo’n ster in, gezien zijn rugzakje? Ik weet het niet hoor. Hier 3 pubers die gek werden van de onrust bij alle flexibiliteit. Die zijn nu 24/7 in 1 huis. Niet echt de gedroomde oplossing of een aanrader (om weer andere redenen), maar wel rustig.

Maar intussen maak ik me ook wel zorgen over Mara zelf. Na de opgevlamde hoop van de laatste weken is dit zo’n mokerslag. Daar kom je niet snel van bij. En het is ook niet dat hij ‘gewoon’ de relatie wil beëindigen, nee, hij test nog even en verkiest een ander boven jou.
Dat komt echt snoeihard binnen hoor.

Mara, het regelen zal houvast en afleiding geven, maar wees ook je eigen beste vriendin. Zorg goed voor jezelf. En laat voor jezelf goed zorgen.

Schrijfster

Elke Geurts
Zij schreef Ik nog wel van jou

Puinhoop #418

‘En nu toch een ander, dus, de buurvrouw. Vreselijk. Je zit in een klucht, heb je dat gevoel niet? Zó cliché! Gooide ik man ook voor de voeten: 'Mijn vrouw begrijpt me niet', in de kroeg, liegen over slechte relatie, apart slapen, leven als broer en zus, allemensen, dat er nog vrouwen zijn die dat geloven! Ik zou zeggen; ga eerst maar eens wat aan je huwelijk doen en als je gescheiden bent, mag je terugkomen. Weet je vrouw ook dat jullie relatie zo slecht is?
Jij wist het blijkbaar ook niet. Voor mij kwam het ook als donderslag bij heldere hemel. En wat was ik kwaad, toen hij met al die klachten kwam naar mij, over mij: had dan je mond eens opengetrokken, man!‘

Zoooo. Dit. Tsjonge, kun jij gedachten lezen soms?

Wat zou ik jullie toch graag eens in het echt spreken. Gewoon, met veel flessen wijn in een foute kroeg. Lachen en huilen en zo goed invoelen waar iedereen doorheen gaat of ging. Het heeft me hier al zo geholpen en maakt me nu ik alle steun voor Mara lees ook weer week. Petje af, sterke dames hier. Diepe buiging.

Aparte meeting?

Ik ben ook wel benieuwd naar al die vrouwen achter de nicks en verhalen...

Puinhoop: ja, dat! In mijn/ons geval was er dan wel niet meteen een Truus, maar wel inderdaad die plompverloren mededeling: ik ben al jaren niet gelukkig met je. En ik maar denken dat we als maatjes, vrienden, minnaars, samen ouders enorm geslaagd waren omdat we zo goed bij elkaar passen en gewoon bij elkaar horen, het meest stabiele stel dat ik ken, ik was nog steeds echt wel verliefd. En dan BAM. Een mokerslag. Ik begreep er niets van...
Hoort bij dat maatjes zijn juist niet ook dat je je twijfels en emoties met elkaar (juist met elkaar!) bespreekt? Nou, blijkbaar niet. Ik bleek me hopeloos te vergissen. Ik was (ook zo cliché) zo’n beetje de laatste die het hoorde. Hoe kun je zoiets in vredesnaam doen?

Nu lijkt het erop dat we het toch, ondanks alles, gaan redden samen. In ieder geval gaat het nu goed. Maar ik kan me nog zo voor de geest halen hoe het voelde, toen. En inderdaad, dat twijfelen, gemengde signalen, toch weer wel samen verder willen, dan weer niet. En dan dat hele circus nog een keer. Allebei elders wonen, en een tijdlang hij alleen de weekends thuis en dan de ene keer ‘gewoon’ alsof het allemaal normaal was en de andere keer ik op zolder. En dan de kinderen, ach de kinderen...
Nou ja, ik hoef jullie allemaal niets te vertellen. Helaas. Achteraf snap ik eigenlijk niet dat ik het allemaal overleefd heb. Letterlijk. Anderhalf jaar slecht gegeten en geslapen. Ruim 15 kilo afgevallen in 4 maanden. Mijn haar viel uit. En toch ergens de oerkracht vandaan gehaald om door te gaan. Zelfs die scheiding te regelen samen. Hoe onwerkelijk dat was, ik zat in een toneelstuk. Vreselijk.

En nu, nu het weer beter gaat, moet ik man er toch nog vaak op wijzen dat het niet vanzelfsprekend is dat we nog samen zijn. Dat het niet zozeer zijn verdienste is. En dat ik echt nog wel last heb van wat er is gebeurd. En flashbacks en pijn en verdriet. Hij is dan altijd wel heel lief en begripvol hoor, maar voor hem gaat het leven toch gewoon weer door, het ligt achter ons en het gaat nu goed, dus hij denkt er niet meer aan. Ik wou dat ik dat kon.

Ik breng even een toost uit op ons allemaal. Sterke vrouwen, ik ben trots op ons. Proost!

Waarom een aparte meeting

Ga gewoon naar de meeting. Waar / wanneer deze ook komt. Een prachtige gelegenheid om elkaar te ontmoeten en te spreek over alle mogelijke onderwerpen.

Bam Pennestreek, Puinhoop en moederziel

Zo herkenbaar. Ik wist ook van niets. Ja dat we weinig tijd voor elkaar hadden. Dat ook besproken hadden. En samen besloten hadden daf komt wel weer. Boy was I wrong. Nu blijkt ook dat 1 van onze gezamelijke vrienden (wel oorspronkelijk vriend van man) op de hoogte was van de klaagzang van man voordat hii vreemdging. Hij heeft man nog het advies gegeven eerst met mij te praten hoe ontevreden man was. Maar nee hoor...man rende hard naar iemand anders.
Ik put wel hoop uit de verhalen hier (4 mnd onderweg nu) maar dan zo’n verhaal als Mara of moederziel en dan tsja. De toekomst zal het leren hier.

Ehm Moederziel....en ontmoeting, ja!

Even voor de zekerheid, hoor, maar je schreef 'Zoooo. Dit. Tsjonge, kun jij gedachten lezen soms? ;-)' Meestal zijn mensen op hun teentjes getrapt als ze dit schrijven en is het dus negatief bedoeld, hoewel ik uit je context hoop op te maken dat het dat niet is. Maar ik wil het even navragen. Heb ik je onbedoeld ergens mee gekwetst?

Ja, een keer elkaar ontmoeten lijkt me heel fijn. Zoveel vrouwen die dit meemaken, in het ontrouw-draadje ook enkele mannen...ik zou geen trek hebben in een algemene meeting en over allerlei willen praten, liever alleen de mensen onder elkaar die op 'relaties, echtscheiding' etc. meeschrijven. Wat mij betreft doen we het in Zwolle, dat is redelijk centraal, ergens eind november, heeft iedereen tijd genoeg om het in de agenda te passen. Op een zaterdag of zondag.

(Oh, bovendien zijn er een aantal op het hele forum waar ik bang van ben, die laten zich zó ruig uit vaak, die wil ik niet ontmoeten!)

Ja, wat doet het goed om met elkaar te kunnen delen. Gedeelde smart is halve smart. Ik zit alweer te snotteren als ik jullie verhalen lees, die ik ook al heel lang volg natuurlijk, van Moederziel denk ik al jaren met tussenpozen en Pennestreek een jaar of twee. Vaak is dit de enige plek waarop ik mijn leed kan uitstorten. Jullie allemaal heel erg bedankt daarvoor!