Vriend wil uit elkaar zonder reden

Mara

Al zet je ex in het ouderschapsplan dat de kinderen 4 dagen in de week bij hem moeten zijn. Jullie kinderen zijn te oud om ze te verplichten. Ze kunnen ook langs gaan en bij jou slapen.

Maar daar hoef je je nu nog niet druk over te maken. Dat is van latere zorg en dat regelt je ex straks met de kinderen. Hij komt er vanz e lf achter wat wel en wat niet werkt

Oplossing oudste

Juf Ank
Hij had bedacht dat de grootste slaapkamer wel in tweeën gedeeld kon worden. Dan blijven er weliswaar kleine ruimtes over, maar dan is het wel gesplitst. Dan moet er wel een en ander verbouwd gaan worden.
Zijn vader zou dan wel met de buurvrouw in de kleine slaapkamer kunnen gaan slapen.
Best slim bedacht.. maar zoals ik het voorzie, zullen zij daar niet mee akkoord gaan.

Ouderschapsplan

Natuurlijk worden de kinderen groter en zelfstandiger. Maar er gelden natuurlijk wel gewoon regels.

Zij houden vast aan een eigen ruimte. Naar mijn idee kan dat ook echt niet anders. Zij willen apart van elkaar kunnen gamen, leren, slapen, eigen bedtijd bepalen (met grenzen natuurlijk) Oudste moet vaak vroeg op, ook in het weekend, jongste gaat wat later slapen en slaapt dan ook langer uit. Gamen door de een en leren door de ander in dezelfde ruimte lijkt niet bevorderlijk voor het concentratievermogen (wat nu al heel laag is).

Het is jammer dat een convenant en ouderschapsplan niet af te dwingen is. Je stopt er veel tijd, ergernis en frustratie in om het goed te willen regelen en vervolgens kan je de ander er niet aan houden, ondanks de handtekeningen van beiden..

Hij gaat de kinderen niet horen voor het ouderschapsplan. Dat had ik al voorgesteld tijdens het viergesprek met onze advocaten. Ook dat het met een onafhankelijke derde zou kunnen. Hij weigerde dit.
Maar dat heeft nu ook niet zoveel nut meer. 50/50 gaat het niet worden, een ander appartement komt er ook niet, de kinderen kunnen nog zoveel willen of wensen, hun vader bepaalt anders. Ondanks dat hij dit soort dingen wel zelf beschrijft in het ouderschapsplan...Hoe het eigenlijk zou moeten...

zeker slim bedacht

en dat was het kind wat niet flexibel en creatief zou zijn? :-)

conclusie

conclusie: de kinderen zullen in de praktijk altijd bij jou slapen ook als het anders op papier staat.

Enige dat jij hoeft te doen is zorgen dat ze een sleutel hebben en er in kunnen. Jou tekst naar je ex luidt: ik stimuleer ze om naar je toe te gaan maar ik kan ze niet dwingen. En dat als een plaat blijven herhalen.

Hoeveel waarde hecht jij aan dat ouderschapsplan?
- je kunt het niet afdwingen
- de grote beslissingen voor de kinderen zijn wel genomen (school, medisch etc)
-financieel deel zit in je convenant
- je weet nu al dat hij zich er toch niet aan gaat houden en dat je kinderen dat ook niet willen

De praktijk wordt anders als de theorie, maar dat is altijd zo.

Wat ik niet snap

Ik snap niet waarom je een omgangsregeling zou willen afdwingen. Wat win je daarmee? De omgangsregeling is het resultaat van de relatie ouder-kind. Niet de ‘veroorzaker’ daarvan. Als je ex minder tijd met de kinderen wil dan jij had gedacht, zou ik hem lekker in zijn sop laten gaarkoken. Graag of niet - hoe naar ook voor de kinderen.

Verder is het niet aan de ouders om te bepalen of een kind in scheiding wel of niet wordt gehoord. Een kind zal door de rechter uitgenodigd worden om zijn wensen uit te spreken. Het kind heeft een wettelijk recht om gehoord te worden. En de rechter noet daar de mogelijkheid toe bieden als een kind ouder dan 12 is.

Ik schreef het eerder in #851

"(zijstapje)
Het kan best zijn (en dat zou ik je niet kwalijk nemen) dat om de week een kinderloos weekend voor jou een aantrekkelijk perspectief was. Dat was misschien wel iets wat deze rotsituatie jou zou kunnen opleveren. Af en toe echt tijd voor jezelf. Maar met deze constructie zie je de kans daarop verbleken. Straks willen de kinderen niet samen naar hun vader en lever jij dat stukje verworven vrijheid weer in.
Misschien zit ik ernaast, maar ik kan me het erg voorstellen."

Maar daar heb je (Mara) nooit op gereageerd. Dat hoeft ook niet, maar ik vraag mij toch af of het speelt. Ik denk dat het helpend kan zijn om ook voor jezelf heel helder te krijgen wat jouw eigen wensen en behoeften zijn, los van die van de kinderen. Niet om die vervolgens af te dwingen, maar wel om dit voor jezelf duidelijk te hebben.

Trix

Het is dat je dit nu voor de 2e keer nadrukkelijk opbrengt.... ik heb het de eerste keer al met open mond gelezen. ‘Verworven vrijheid’? Als je kinderen niet bij je zijn?

Niet iedere moeder verlangt naar die ‘vrijheid’. En zeker als je ongewild in een scheiding zit die stroef verloopt, kan het ook afschuwelijk zijn im je kinderen dagen te moeten missen. Ik heb mijn verdriet naar de kinderen altijd ingeslikt, maar in de 10 maanden dat er een soort van omgangsregeling was, heb ik soms brullend door het huis gelopen als ze weg waren. Geamputeerd voelde ik me. Hoezeer ik ze ook de tijd met hun vader gun, ik vond het een afschuwelijk gevoel.
Gescheiden die hun ‘vrije kinderloze weekend’ bejubelen, zal nooit begrijpen.

moederziel

in het begin kan het zeker maar na een aantal jaar kan het ook zeer fijn zijn om inderdaad 'vrijheid' te hebben.

Ik heb de tip hier destijds ook gekregen, probeer een vaste door de weekse avond je kind naar vader te hebben. En nu 12 jaar later ben ik daar nog steeds heel erg blij mee. In het begin zag ik het nut er niet van in maar nu heerlijk. Even door werken, uit eten met vrienden, uitslapen, een nieuwe relatie opbouwen. Gaat allemaal echt veel makkelijker als je kinderen er regelmatig en consequent niet zijn.

Maar helaas dat gaat 'm voor Mara met deze ex niet zijn. De kinderen zijn straks het meeste bij haar en dat is het resultaat van de houding van vader.

Flavia

Dankje voor de tip, maar zowel de kinderen van Mata als die van mij zijn oud genoeg om een avondje zelf in te vullen. Met vrienden, chillen of bij vader. (Mocht die per ongeluk in de buurt zijn en ze er zin in hebben.)
Ik zal wel bij een unieke soort horen, maar het lukt zo ook prima om mijn eigen dingen te doen terwijl mijn 4 kinderen 24/7 bij mij wonen. Bevalt prima.

kinderen missen

Moederziel waarom zo cynisch richting Flavia. Jij bent inderdaad een uitzondering dat je je eigen ding kunt doen, nieuwe relatie kunt beginnen (zonder dat de kinderen daarbij betrokken worden) terwijl je 4 kinderen 24/7 in huis hebt. De meeste van ons hebben niet van die zelfredzame kinderen, dus ik snap tip van Flavia heel goed.

Moederziel

"Het is dat je dit nu voor de 2e keer nadrukkelijk opbrengt.... ik heb het de eerste keer al met open mond gelezen. ‘Verworven vrijheid’? Als je kinderen niet bij je zijn?"

Jeetje Moederziel, nu doe je net alsof je voor de eerste keer hoort dat een moeder (of vader) het heel prettig kan vinden om op sommige momenten geen kinderen om zich heen te hebben. Ik geloof daar echt helemaal niets van. Hier op het forum komt het al heel regelmatig langs. Gewoon, om even geen verantwoordelijkheid te voelen. Maar ook om ook weer even echt tijd voor jezelf te hebben. Ik snap niet dat je dat niet snapt.

"Niet iedere moeder verlangt naar die ‘vrijheid’."
Nee. Dus?

Moederziel

Dat jij dat niet zo beleeft zegt toch niets over hoe dit voor Mara is? Iedereen gaat er maar vanuit dat het voor Mara geen probleem is om vanaf nu altijd het alleenstaand ouderschap op zich te nemen. Ja, jammer voor de relatie met hun vader, maar de kinderen kunnen gewoon altijd thuis slapen, zo is de redenatie.

Het kan heel goed zijn dat Mara daar ook zo over denkt, maar dat hoeft niet. Ik zou werkelijk niet weten hoe ik het zelf zou beleven. Maar een vriendin van mij, die pas gescheiden is, met zorgenkind, vindt het heel belangrijk dat zij ook af en toe een weekend kinderloos kan bijtanken. Ze is immers ook opeens alleenstaand ouder geworden. Ik vind dat bepaald geen schande.

Mara kan zelf het best beoordelen hoe ze hier tegenaan kijkt. En als het speelt, als zij die behoefte bij zichzelf herkent om af en toe even een weekend kinderloos te zijn, dan kan ze dat maar beter van zichzelf weten.

Rustig zeg

Tsjonge, wat een venijn opeens. Nee ik lees dit niet voor het eerst, nee ik ben niet cynisch (?).
Ik spreek uiteraard voor mezelf. Hoe Mara erover denkt, weet ik niet, dat zal ze zelf moeten verwoorden.

Ik weet niet waar de felheid hier vandaan komt, maar mijn reactie is eerlijk en uit het hart. Er zijn genoeg gescheiden ouders die hun kinderen niet naar ex kunnen brengen voor een avond of weekend bijtanken. Andersom ben je in die gevallen blij dat je er voor ze kunt zijn. 24/7. Bijtanken kan ook op andere manieren gelukkig. Ook met een zorgenkind.
In een acute en stroeve scheidingssituatie is het veiligstellen van een rustig avondje netflixen wel het laatste waarmee je bezig bent. Ondanks de emotionele uitputting die er is.
Het is geen schande om daarnaar te verlangen, alleen dat geldt dus niet voor mij. Waar ik wel naar verlang: gedeeld ouderschap, een ex-man die er voor zijn kinderen is, daadwerkelijk zorg(en) delen. Ik gun mijn kinderen hun vader, zonder pijn. Met mij komt het dan ook heus goed.

Overigens

Het is juist andersom cynisch: ik kan heel goed van mezelf weten dat ik om het weekend ofzo kinderloos zou willen zijn om gelukkig te worden. En waar precies moeten de kinderen dan naar toe? Die zet ik dan even 2 dagen op straat?
Dus de oplossing daarvoor is: god op je blote knietjes danken dat ze er 24/7 zijn. En welkom. Zal ongetwijfeld iets zijn met weinig andere mogelijkheden.

Wat moet dat moet

Als je geen andere keuze hebt zul je wel moeten, maar ik had zonder gedeeld ouderschap wel iets anders moeten verzinnen om niet gillend gek of overspannen te worden. Pittige kinderen die zelfs nu ze groot zijn nog veel energie kunnen kosten.

Lees #934

En je snapt misschien waar de felheid vandaan komt, Moederziel.
Het met open mond lezen (terwijl ik in mijn ogen een legitieme vraag stel) en het nooit zullen begrijpen, zijn al twee opmerkingen die weinig ruimte laten voor nuance.
En dan heb je het over het 'bejubelen' van het kinderloze weekend, terwijl ik het heb over 'behoefte hebben aan'. Waarom moet je dat ridiculiseren?

Los van jouw eigen ervaring, kun je echt niet begrijpen dat dit een rol zou kunnen spelen bij Mara en mogelijk een antwoord is op jouw vraag in #932 ?

moederziel

Het was geen tip voor Mara, met haar ex gaat dit 'm niet worden. Maar dat schreef ik ook al.

Het was vooral een reactie op jouw geamputeerde gevoel dat niet iedereen dat langdurig heeft. Ik was wel blij met de tip want ik had er toen niet aan gedacht en nu ben ik er nog steeds heel blij mee dat we dat toen gelijk geregeld hebben ondanks dat ik dochter eerst wel miste.

Trix

Wie ridiculiseert er?
Ik vind Mara vragen naar een mogelijke verborgen agenda hierin heel erg ongepast. Je suggereert dat zij co-ouderschap wil om meer ‘vrijheid’ te hebben. Dat getuigt van verrekte weinig inlevingsvermogen in de afhankelijke situatie waarin zij (nog) zit en de zorgen die ze over haar zoons momenteel heeft.
Dis nee, ik kan jouw post echt niet begrijpen.

moederziel

Ik las in jouw bericht iets van "moeders willen hun kinderen nu eenmaal niet missen". En verder eens met Phryne; als het niet anders kan, dan kan het niet anders. Maar ik was erg blij dat ik de verantwoordelijkheid voor de kinderen met hun vader kon delen. En juist midden in die scheidingssituatie, was ik zo blij met de stapel feel good DVD-s die een vriend kwam brengen. Om even nergens aan te denken.

Kinderloos weekend

Heb ik behoefte aan een kinderloos weekend en rekende ik daar eigenlijk een beetje op...
Die vraag heeft mij echt wel bezig gehouden hoor. Ik weet het antwoord alleen nog niet zo goed op dit moment.

Voordelen zijn dat je makkelijker dingen afspreekt zonder schuldgevoel naar de kinderen. Ook al zijn ze oud genoeg om alleen thuis te blijven, hebben ze zelf ook vrienden met wie ze afspreken en hun werk, ik voel me toch een beetje schuldig (hum, niet helemaal het goede woord, kan het niet goed omschrijven) wanneer ik iets "leuks" ga doen en zij "mogen" niet mee. Ook het opbouwen van een eventuele nieuwe relatie gaat misschien makkelijker zonder de kinderen direct er bij. Ook gewoon het even niet alleen hoeven zorgen en desnoods de hele dag Netflixen is relaxter zonder kinderen.

Nadelen...
Ik mis ze natuurlijk vreselijk wanneer ze er niet zijn.
Omdat hun vader nogal makkelijk van gemaakte afspraken afwijkt (ook dit weekend weer) wil ik graag de veilige haven zijn en dat wordt lastig wanneer ik dingen afgesproken heb en het loopt vanuit vaders kant allemaal weer anders. Dan wil ik er gewoon zijn voor de kinderen.
Ook de hond is echt een beetje van slag in het weekend dat ze bij hun vader zijn (extra aanhankelijk en ik kan geen stap zonder hem zetten), maar dat even terzijde..

Ik had co-ouderschap gewild voor de kinderen. Voor het contact met beide ouders. Niet voor mijn eigen vrijheid.
Het is ook wat moederziel schrijft, het verlangen naar gedeeld ouderschap, een ex die er voor zijn kinderen is, daadwerkelijk zorg(en) delen.
Dat mis ik. Vooral het delen van de zorgen. Ik kan mijn zorgen om de kinderen niet meer met hem delen. Ja, dan is het misschien lekker om even een weekend geen zorgen te hebben. Maar over een ruime maand verandert de situatie en wordt het waarschijnlijk voorlopig 1 dag om de twee weken in plaats van een weekend.

Ik denk dat ik pas echt een antwoord op de vraag in de zijstap kan geven wanneer de rust is teruggekeerd, alles duidelijk is en het leven weer een beetje normaliseert, voor zover mogelijk. Nu word ik nog zo geleefd, is mijn hoofd nog vol met dingen die geregeld moeten worden.
Ik ben veranderd in een alleenstaande ouder, ex is veranderd in een losgeslagen iemand die aan zijn tweede jeugd is begonnen en waar de verantwoordelijkheid voor kinderen niet bij past. Die zijn eigen belang voorop zet en de rest van de wereld onbelangrijk is gaan vinden. Dat frustreert en steekt. De kinderen zijn er nu eenmaal, daar hebben we samen voor gekozen en zijn we samen heel blij mee geweest. Dat hij dat zo makkelijk aan de kant schuift, zal ik nooit begrijpen. Ik mis ze al wanneer ze er een weekend niet zijn, hoe moet dat voelen wanneer je ze twee weken niet ziet...
Dat zou ik niet willen/kunnen.

Misschien kan ik deze vraag over een tijdje pas echt goed beantwoorden. Dan ben ik misschien blij met een kinderloos weekend. Op dit moment staat dat toch op losse schroeven, ik wacht eerst maar af hoe alles gaat lopen. Ik kan me er wel of niet op verheugen, maar misschien wordt het straks toch weer allemaal heel anders. De tijd zal het leren, ik kom er nog wel een keer op terug.
Ik heb het nooit met de insteek bekeken dat het lekker zou zijn, een kinderloos weekend. Wel met de insteek dat het een gevolg van uit elkaar gaan zou zijn.

Mara

Co-ouderscvhap en één slaapkamer

Misschien is het mogelijk om elk kind om de week bij de andere ouder te laten zijn en in het weekend samen bij jou. Dan is het probleem van één slaapkamer opgelost.
Maar wat ieder al zegt: kinderen van die leeftijd laten zich niet dwingen in een vorm van omgang. Neemt een rechter voor een 18-jarige nog een ouderschapsplan aan?
Mara, je bent nogal dwingend als het gaat om de huisvesting van vader. Je weet dat het een onmogelijk punt is, financieel gezien draag je er niet aan bij om een groter woning mogelijk te maken, dus je vasthoudendheid op dit punt heeft een andere reden dan echt denken in oplossingen. Realiseer je wel, dat je zelf in het oude huis blijft wonen. Waar hij dan financieel aan zal moeten bijdragen. Als je denkt dat je het beter kunt doen, dan zou ik zeggen: stel een ruil voor: vader gaat, met buurvrouw, in jullie huis wonen, jij draagt financieel daaraan bij, zodat co-ouderschap mogelijk is en de kinderen en goede band hebben met beide ouders. Het is in het belang van de kinderen. Jij zoekt ondertussen een nieuwe woning met 3 slaapkamers, die je zelf kunt betalen. Alles in het belang van de kinderen. Je oudste wil heel graag week op week af, dus dan kun je ook bedenken wat jij kunt doen om dat mogelijk te maken. Je zult terecht vinden dat mijn voorstel nogal vergaand is en dat is het ook. Maar zo indringend is bemoeienis met huisvesting ook.
Heet voorstel van de oudste zoon is natuurlijk niet erg elegant. Twee volwassen mensen de kleinste kamer geven om zelf de grotere kamer te nemen.
Je vindt het heel erg dat vader tegen jongste heeft gezegd dat hij verwend is etc., omdat jongste de dubbele kamer niet wil accepteren. Een andere mogelijke reactie was dat je de jongste had laten zien, dat hij van 1 naar 1 1/2 kamer gaat. Dat neemt het probleem van een kamer zouden moeten delen niet weg, maar laat wel zien dat je er op een andere manier kunt kijken, dat je kunt leren om ermee om te gaan. Dat is voor de jongste ook belangrijk: hij is geen machteloos slachtoffer van zijn losgeslagen vader die niet meer naar hem omkijkt. Hij is een jongen die hoe dan ook een manier zal vinden om om te gaan met de nieuwe situatie. En ondertussen heeft hij wel twee daken boven zijn hoofd.

Tsjor

Proberen en heel praktisch

Ik vind dat Tsjor wel n punt heeft. Als jij t heel belangrijk vind dat de kinderen n eigen kamer krijgen, dan kun je zelf ook iets doen.
En je voorstel van een kind dat met n verbouwing de grote kamer opgedeeld wordt, kan ook simpeler. Waarom geen grote kastenwand in t midden plaatsen en dan aan weerszijde de slaapplaatsen voor het kind? Maar laten ze t eerst proberen. Ik heb er ervaring mee, want ook onze kinderen vonden het vreselijk! Tot ze gewoon het gingen proberen. Bleek het 100% mee te vallen. Ze kunnen zich vaak geen voorstelling maken van hoe het us. En t is maar 4 nachtjes per maand. Niet voor eeuwig en altijd...
Hoe hard je ook probeert, je hebt niks te zeggen over hoe je ex en zijn vriendin hun leven inrichten. Zo lang er geen geweld is of agressie (fysiek of psychisch) en ze krijgen te eten, moet je al lang blij zijn. Jou is iets afgepakt, en je kinderen krijgen er iets bij. Verrijking. Probeer het zo te zien. Als je dit gaat doordrijven tot het uiterste, dan maak je jezelf en je kinderen juist kapot.
Gaan je kinderen nooit eens ergens logeren? Als ze volwassen zijn en samen gaan wonen, zullen ze dan ook nooit een kamer delen? Dit is het. This is life. Count your blessings. Niemand gaat dood. Je kinderen (bijna) nooit meer zien kan ook nog.

arrgh reactie verdwenen

Wat is dat soms toch jammer dat een reactie soms verdwijnt door één foute toets in te drukken.
Intussen zie ik dat Mara mijn vraag gelukkig niet zo negatief heeft gelezen als Moederziel. Heel kort richting Moederziel: ik suggereer niet dat Mara iets verkeerds zou willen.

Mara, je bent mij geen antwoord verschuldigd hoor. Ik bedoel meer dat het goed is om voor jezelf helder te hebben wat jouw wensen en behoeften zijn in deze nieuwe, snel veranderende situatie. Die hoeven niet één op één gelijk te zijn aan die van je kinderen. En al stel je de behoefte van de kinderen voorop (gelukkig!), dan nog ben jij er zelf ook nog. Zo te lezen ben jij je hier zeker wel van bewust.
Ik begrijp echt heel goed dat je co-ouderschap in eerste plaats wilt om de zorg en het contact met de kinderen op een evenwichtige manier te verdelen. En dat het gemis daaraan veel erger is dan het mogelijke gemis aan een kinderloos weekend.

Toch nog even over mijn vriendin. Toen zij onder ogen zag dat de behoefte aan het kinderloze weekend, gewoon háár behoefte was (en niet die van de kinderen die het prima vonden om alleen maar bij hun vader langs te gaan en te blijven eten), is ze gestopt met bij haar ex te hameren op het belang ervan en is ze andere manieren / momenten gaan zoeken om aan haar behoefte tegemoet te komen. Dat was voor haar een heel positieve doorbraak.

Hoe zou je het anders kunnen bekijken?

https://www.google.nl/search?q=slaapkamer+delen+met+kind&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl-nl&client=safari#ip=1