Vriend wil uit elkaar zonder reden

Erbij zijn.

Erbij zijn maar je niet mengen in het gesprek is blijkbaar moeilijk. Jij hoort de leugens en gaat in het verweer. Dan is er geen gesprek tussen vader en zoon, maar weer onenigheid tussen ex partners.
Ik begrijp dat, maar het werkt niet.

Eigen puinhoop

Mara, je maakt je eigen puinhoop
'Daarop bood ik aan om met zijn drieën in gesprek te gaan.' Dat had je niet moeten doen. Nooit. Je gaat je dan opstellen als belangenbehartiger, die goede moeder, die alles doet in het belang van haar kind, zeker een kind met problemen. Daarmee ben je een tank geworden, die vol goede bedoelingen rondzwerft in het leven van ex. Ik ben er, ik kom, ik zorg voor mijn kind, ik bemiddel, ik zorg dat vader zijn kind begrijpt en dat doe ik allemaal als moeder. Bam..
Nu mopper je dat hij leugens vertelt. Het zou kunnen zijn dat hij een andere beleving of andere ervaring van de werkelijkheid heeft dan jij.Dat er wel degelijk dingen zijn van jou waaraan hij zich stoorde, maar dat hij die liever niet benoemt om geen ruzie te krijgen (zoals nu toch is gebeurd).
Bovendien kunnen er dingen zijn uit zijn eigen leven die hij liever niet met zijn kind bespreekt. Kinderen hoeven niet elke waarheid te kennen uit het leven van hun ouders.
Hij mag dus even zelf bepalen wat hij zegt.
Oudste wilde met vader spreken, vader stond er niet open voor. Of gaf ontwijkende antwoorden. Als je kind zo'n verhaal vertelt, dan luister je naar je kind. Niet naar wat hij zegt over vader, maar naar je kind en wat het voor hem betekent. Vervelend dus. Hij is er boos of verdrietig om. Daar ga je dan als moeder mee aan de slag: wat heb jij (kind) in huis om om te gaan met die boosheid of dat verdriet? Laat kind de eigen bronnen, mogelijkheden en capaciteiten benutten om hiermee om te gaan. en als die bronnen, capaciteiten en mogelijkheden onvoldoende zijn, dan ga je samen kijken hoe je dat kunt aanvullen, sterker maken. Bij het kind. Kind is bijna 18, dus hert is erg belangrijk dat hij nu op zichzelf kan gaan vertrouwen en zijn eigen mogelijkheden kent en benut.
Wat je niet meer moet doen is zorgen dat de wereld om het kind heen verandert. Dus vader verandert ook niet.Het is zoals het is.

Tsjor

Jammeren

Er is al vaak gezegd: zorg dat je eerst de zakelijke kanten regelt. je ziet nu wat er gebeurt als het door elkaar gaat lopen: jij wil dat het -op jouw manier- goed gaat in de relatie vader-kinderen; dat 'mislukt' en vervolgens ben je bang dat ook het huis niet kan etc. etc. etc.
Hoe is de stand van zaken nu?
Jij hebt een mediator gevonden (4e). Vader wil daarmee en gesprek,w at zijn goed recht is natuurlijk. Vader wacht met vervolgstappen tot het gesprek bij de mediator in gang gezet is.
Jij had ondertussen ook kunnen wachten. als je kind wil praten met vader, prima.Dat is aan het kind. Maar het is nu niet het geschikte moment om de relatie tussen vader en kinderen te 'regelen', ook niet emotioneel.
Vader en moeder zijn bezig met een scheiding en dan zijn ze niet op hun best. daarna, als alles voorbij is, als alle stof is neergedaald, dan is er tijd genoeg, ook voor de kinderen, om de relatie met hun gescheiden ouders vorm te geven. Hopelijk herinneren ze zich dan ook weer de goede dingen, ook de goede inzet van vader en uiteraard de goede bedoelingen van moeder. Het leven geeft hen en jou hopelijk tijd om dat alles uit te laten kristalliseren en nieuwe vormen te vinden. Soms beter, soms slechter. Maar je hoopt dat het voor iedereen het beste wordt.

Tsjor

Ad Hombre

Maar de oudste wilde zelf dat ik er bij zou zijn. Ik probeer ze niet van elkaar weg te houden maar oudste (met vorm van autisme) juist te ondersteunen. Ik zie het zeker niet als motie van wantrouwen naar hem toe, maar als ondersteuning.
Hij geeft aan behoefte aan mijn aanwezigheid te hebben. Hij mag van mij heus wel zonder mij met zijn vader praten, dat heeft hij ook geprobeerd, maar daar heeft zijn vader niet de nodige aandacht aan besteed en zijn vader stond niet open voor dat gesprek.
Ik vind dat zijn vader daar echt in tekort is geschoten. Ik had gehoopt dat ex er wat meer zijn aandacht aan zou besteden als we het gesprek met zijn drieën zouden voeren, omdat oudste zich dan meer gesteund zou voelen en wat meer door zou durven vragen. Dat bleek dus niet zo te zijn, liegen, onredelijk en boos worden was het enige wat ex deed..

mediator

Het gesprek dat jij nu met je oudste moet gaan voeren is om hem te ondersteunen een onafhankelijke 3e te zoeken die samen met hem dat gesprek met vader kan voeren.
Jij bent geen neutrale partij.

Nou, Tsjor

'Mara, je maakt je eigen puinhoop'
Sorry? Laten we de verantwoordelijkheid even laten liggen waar-ie hoort. Als de partner van Mara niet zulke rare bizarre en pijnlijke sprongen had gemaakt, had ze niet in deze puinhoop hoeven zitten. Dus een beetje milder mag wel. Je verwacht blijkbaar dat Mara de knop 'effe' omzet en in alle rationaliteit de scheiding regelt en haar emoties en verwarring parkeert. Ik weet dat jij zo denkt, maar dat kan natuurlijk niet. Niet vanuit zo'n situatie, niet in de emotionele staat waarin Mara nu zit. Ze is door hem voorgelogen, belazerd, hij is vaag en grillig in wat hij wil en doet, en nu dus ook vijandig omdat Mara en hun kinderen moeilijk doen. Vader/ex-vriend kan gewoon even de boom in.

Deze moeder heeft de (on)dankbare taak om haar kinderen in de verwarring op te vangen en te ondersteunen, want hun vader doet dat niet. Daarbij heeft oudste sowieso vanwege zijn achtergrond extra ondersteuning nodig, en die kreeg hij altijd al van moeder. Mara doet wat ze kan, alleen op dit moment heeft ze te maken met een partner/vader die niet langer een medestander is. Het beste wat zij kan doen, is daar ook niet meer op rekenen.

Mara

Ik lees mee, maar heb nooit gereageerd op je verhaal.... #500 kan letterlijk door mij geschreven zijn maar precies een jaar geleden(mijne zijn wat ouder en jongste heeft een vorm van autisme). Wat ik nu een jaar later anders zou doen is eigenlijk NIETS... Oudste (toen al 18) wilde helemaal niet praten (nu jaar later af en te alleen zakelijk, ondanks dat man weer thuiswoont).
Jongste was er heel duidelijk over; Hij wilde heel graag met vader praten, maar alleen met mij erbij.. Dit begrijpen de moeders met zulke kinderen. Hij was al sinds zijn geboorte heel erg op mij gericht, keek mij bijv. als enige aan tot zijn 6de, maar heeft ook later goede band gekregen met zijn vader. Alleen is hij heel gevoelig en kan haarfijn voelen wanneer zijn vader 'nep' doet (=zijn woorden). Wanneer ik aangaf dat hij zijn vader is en dat zijn band net zo belangrijk is met hem als mijne met hem, werd hij boos op mij dat ik het voor vader opnam en hem boven zijn kinderen koos...

Afijn; vader wilde mij er niet bij en zoon wilde niet zonder mij praten, wat resulteerde dat vader beide kinderen maanden niet sprak/zag, wat hem ook totaal gek maakte en mij van alles de schuld gaf. Ik probeerde via (zijn) vrienden wat te regelen wat hij ook niet accepteerde.

Wat ik bedoel met mijn verhaal, is dat we als 'verlaten' partner ook vaak niet alles kunnen fijnkauwen en regelen voor hen, ondanks alle strijd die we zelf moeten leveren... Op het moment zelf weet je ook niet of je juiste beslissingen neemt, maar je doet je best, voor je kinderen en voor jezelf. Gevolgen zijn pas later bekend.
En @Mara je doet al je best, meer kan je niet doen. Dat hij slecht over je praat en jou beschuldigt van manipulatie en opzetten van de kinderen, zijn allemaal zijn eigen projectie. Geloof me, hij geeft ze nu allemaal toe, dat hij juist degene was die probeerde de kinderen voor zich te winnen met ook als excuus dat hij niet wist wat anders te doen om ze te zien; gewoon eerlijk en open zijn naar je kinderen??? maar Nee, dat lukte hem niet, want hij wilde zo graag in zijn blijven geloven.

Dikke knuffel xxx

Wil40 en Tsjor

Het lijkt me logisch dat je in verweer komt wanner je leugens hoort. Nu ben ik erbij en kan ik het benoemen. Oudste is verbaal gewoon niet zo sterk. Wie weet wat hij allemaal zegt wanneer ik er niet bij ben...

Oudste had voor het gesprek ook al aangegeven dat hij met zijn drieën vin gesprek wilde. Dus naar aanleiding daarvan en van het voor oudste teleurstellende gesprek heb ik dat voorgesteld.

De leugens zijn wel degelijk echte leugens, ik wil daar niet over in details treden, maar het zijn aantoonbare leugens. Daar bedoelde ik overigens niet zijn veranderde mening over mij mee.
Ik vind het heel frustrerend dat hij zijn kinderen niet serieus neemt in dit soort gesprekken. Hij richt dit aan, maar wil dan niet uitleggen hoe,wat en waarom. Ik kan die antwoorden niet geven op die vragen..
Hij zorgt er op deze manier alleen maar voor dat hij zijn kinderen van zich vervreemd. Dat kan ik niet zomaar loslaten.

Ik vind het als moeder gewoon heel erg moeilijk om te zien dat mijn kinderen hier zo mee worstelen. En dat vader uitgecheckt is en mij overal alleen voor op laat draaien. Zolang hij het probleem niet ziet, dan is het er niet..
Ik vind verder ook dat hij gewoon met respect en fatsoen met mij om kan gaan. Ik hoef niet te accepteren dat hij mij, waar de kinderen bij zijn, als minder dan oud vuil behandelt. Ik heb het idee dat hij dat alleen doet om het voor hem makkelijker te maken om te geloven dat hij de goede keuze maakt, terwijl hij er misschien toch nog niet zo zeker van is, door zijn wisselende houdingen en zijn blik in zijn ogen (wisselend van gepijnigd naar boos naar wanhopig naar emotieloos en nog van alles daar tussen...)

Mediator 4 is de advocaat die ik vorige week gesproken heb. Omdat ik twijfelde of ik een eigen advocaat moest nemen of niet. Hij is beide. Hij adviseerde toch mediation. Natuurlijk moet ex eerst nog in gesprek met hem, dat is logisch. Maar hij kan toch ook bedenken dat hij gaat zeggen dat er wat moet gebeuren, dat kan je toch al voor zijn?

Voor mij is de relatie niet zakelijk dus ik vind het lastig om het alleen zakelijk af te wikkelen.
Het is voor mij een gevolg van zijn doen en laten dat ik twijfel aan zijn medewerking aan alles.
Ik ben echt wel bezig met zakelijke dingen uitzoeken. Maar ondertussen ben ik ook druk bezig mijn eigen emoties en die van de kinderen op te vangen. Dat kost ook heel veel energie.

Hij is zichzelf weer totaal niet. Dat was hij tot kort geleden weer wel, toen hij het weer wilde proberen, toen wij samen waren. Op de ene of andere is hij weer teruggezakt naar een andere wereld, daar moet hij maar heel snel weer uitkomen..

Mara

Nogmaals: hou op met hopen. Het is niet zo dat hij nu tijdelijk zijn verstand verloren is en dat straks weer wonderwel terugvindt. Hij is een grens overgestoken naar een land dat niet meer dat van/met jullie is en daar wil hij zijn. Hij laat zich niet meer mee terugnemen naar die andere kant, zogezegd.

Ik vind het rot om te zeggen, maar wat je beschrijft komt me maar al te bekend voor. Inclusief de vijandige houding tegenover jou, jullie kind. Jullie beleving van wat er gaande is, ligt nu mijlenver uit elkaar. probeer dat niet te 'managen', want dat lukt niet.

Mijn advies is om afstand te nemen. Schakel zoals Flavia schrijft een onafhankelijke derde (bijv. therapeut) in voor je oudste, want die zal dit ook niet alleen kunnen. maar jij bent (gewild of ongewild) partij hierin en dat werkt niet. Jullie zijn hierin niet 'samen ouders'. Om je kinderen te helpen te verwerken wat er gebeurt, is ondersteuning echt een goed idee.

Neem zelf zo groot mogelijke afstand. Schakel alvast met de mediator/advocaat en ga er vanuit dat je vriend niet zal meewerken. Wees een stap vooruit, zodat je wat rust krijgt en niet meer in paniek raakt.
Stop met kijken naar wat hij zegt en doet, naar wat je niet begrijpt, naar wat zo onlogisch is en totaal anders dan de man die je dacht te kennen. Jij vertrekt nu alleen vanuit Mara, met het doel om de zaken zo snel mogelijk zo optimaal mogelijk te regelen voor Mara. Wees je eigen beste vriendin en adviseur en schakel hulp in op de thema's die lastig zijn.

Neem afstand. Even geen contact meer, behalve als het echt niet anders kan. Wordt hij boos (en dat wordt-ie), dan maar boos. Laat hem maar dwarsliggen. Ga uitzoeken waar je recht op hebt en laat hem links liggen. Kies voor jezelf.
En kweek een hele dikke huid. Ook hier.

dikke knuffel {{{{{}}}}}

Dreiging

'ik hoop dat hij er binnenkort weer achter komt wat hij aan het doen is, voordat het te laat is wat betreft zijn kinderen..' Heel eerlijk gezegd vind ik dit klinken als een bedreiging. Jij gebruikt het wapen van de kinderen om hem tot de orde te roepen. Of om hem te straffen. Ik word er naar van.
Als je wil voorkomen dat vader en kinderen uit elkaar groeien, vertel je kinderen dan hoe hij, toen zij klein waren, 9 uur per dag ging werken, om zo ook een dag voor de kinderen te kunnen zorgen; wat jij en de kinderen hebben kunnen doen met dat geld, ook toen bij jou de werkuren minder werden, hoe hij altijd een goede vader is geweest en dat jullie veel van elkaar gehouden hebben. Dat hij heel veel van zijn kinderen houdt en dat je vertrouwt dat dat straks weer duidelijk zal worden. Maar nu even niet. Het is nu even niet de goede tijd daarvoor. Niet bij hem, maar ook niet bij jou, want jij gebruikt de kinderen als wapen in jouw strijd voor jezelf. Vraag je kinderen wat geduld te hebben, zorg dat je alles regelt en laat je kinderen vrij in het opbouwen van een relatie met twee gescheiden ouders.

Tsjor

Mara

In #509 laat je zien dat je echt nog niet op de goede weg zit. Dat lijkt niet zo erg, maar ondertussen maak je meer kapot dan je lief is.
Nee, je hebt geen recht op inmenging in de gesprekken tussen vader en oudste om recht te zetten wat jij denkt dat anders is. Nee, je oudste hoeft niet taalvaardig te zijn om de 'leugens' van vader recht te zetten. De oudste is zoals de oudste is. Ik denk dat vader daar ook wel een beeld van heeft. en vader heeft recht om met zijn kind om te gaan zoals hij dat wil doen. En nee, jij bent niet degene die het allemaal beter weet en dus zich overal mee mag bemoeien als het om de kinderen gaat, zogenaamd.
Je jammert je rechtstreeks een dramatische scheiding in, terwijl je zelf degene bent die het drama vergroot en uitspeelt.
Moederziel adviseert om alvast te schakelen met de advocaat/mediator. Ik zou dat advies nooit geven. Als je er samen uit wil komen is het belangrijk dat je samen het proces doorloopt. Dat wil vooral zeggen: gelijktijdig. Jij hebt een stap gezet, hij moet nu de volgende stap zetten (kennis maken) en dan kunnen jullie samen verder.
de advocaat/mediator gaat trouwens ook niet alvast aan de gang met jou, als het goed is. De advocaat/mediator wacht op de kennismaking met ex.
De advocaat/mediator zal ook niet jouw kant kiezen, jou beschermen, goed voor jou zorgen, of iets in die geest. Hij zal ervan uitgaan dat er twee volwassen mensen tegenover hem/haar zitten die beiden een scheiding willen, waarbij er conflicten zullen zijn die opgelost moeten worden. Niet dat er een zielig, afhankelijk, beschermwaardig individu zit tegenover een monster, dat alles kapot maakt, agressief is, nergens rekening mee wil houden etc.

Tsjor

Tsjor, hou eens op zeg

'Je jammert je rechtstreeks een dramatische scheiding in, terwijl je zelf degene bent die het drama vergroot en uitspeelt.'

Je schetst een naar beeld van een vrouw die probeert zichzelf en haar kinderen overeind te houden. Ik snap niet goed waarom je dit doet, maar in mijn draadjes had je er ook al een handje van. En zoals het mij alleen maar verder de stront in drukte, doe je dat nu bij Mara ook. Je hebt geen flauwe benul van hoe het is om in deze situatie te zitten. Hou daar nu maar weer even mee op.

Ga maar gewoon even pauze nemen, jij.

Moederziel.

"Je hebt geen flauwe benul van hoe het is om in deze situatie te zitten."

Is dat zo? Ken jij tsjor persoonlijk?

Tsjor:"Nee, je hebt geen recht op inmenging in de gesprekken tussen vader en oudste om recht te zetten wat jij denkt dat anders is. Nee, je oudste hoeft niet taalvaardig te zijn om de 'leugens' van vader recht te zetten. De oudste is zoals de oudste is. Ik denk dat vader daar ook wel een beeld van heeft. en vader heeft recht om met zijn kind om te gaan zoals hij dat wil doen. En nee, jij bent niet degene die het allemaal beter weet en dus zich overal mee mag bemoeien als het om de kinderen gaat, zogenaamd".

Geschreven tekst is hard, ook ik vind dat. Maar soms lijkt het wel of je niet door iemand heenkomt en gaat de cirkel maar rond en rond. Toch kan ik me erg vinden in deze tekst en zie het veel om mij heen.
De navelstreng is lang geleden al doorgeknipt denk ik dan, moeder heeft het beste met haar kinderen voor. In dit geval Mara. Begrijpen doen we dat maar het beste is niet altijd het beste voor je kinderen.
Maak jezelf niet belangrijker dan vader, niet begripvoller, niet beter wetend, het maakt veel kapot.

Tsjor schetst geen naar beeld van een vrouw, ik lees dat totaal niet. Je stopt toch geen tijd in iemand om te reageren als je diegene niet de moeite waard vindt?

Tsjor

Ik heb dit al eerder gevraagd maar het valt me nu weer eens op. Waarom heb jij af en toe zo'n negatieve manier van op mij reageren?
Bedreiging? Omdat ik mij zorgen maak over de ontwikkelingen tussen vader en kinderen?
Dat is niet mijn stijl hoor. Ik zie het als waarschuwing. Ik wil hem niet straffen maar behoeden voor een grote fout.
"Je maakt je eigen puinhoop"? Ik heb dit niet veroorzaakt, nog niet eerder zoiets meegemaakt en geen handleiding van ons leven. Dus ja, ik zal niet alles goed doen, maar ik doe mijn best!
"Jammeren"? Ook dit is niet heel positief.

Het stukje over dat hij een goede vader is geweest, dat klopt, dat is hij ook. En dat zeg ik ook tegen de kinderen. Ik lees nergens van je terug dat ik een goede moeder ben geweest, nu niet ben en in jouw ogen misschien ook nooit zal zijn.

Heb jij een kind met een vorm van autisme? Dat maakt het leven er echt niet makkelijker op hoor en vergt wel degelijk een andere aanpak dan "normale" kinderen.

Je reactie #512 vind ik niet terecht. Waar haal je het beeld vandaan dat ik "een zielig, afhankelijk, beschermwaardig individu" ben? Het lijkt wel of je wat vader de laatste tijd allemaal doet wel goed vindt. Hij heeft "recht" om met zijn kind om te gaan zoals hij wil? Dit gaat ten koste van het kind hoor, dat kan niet de bedoeling zijn van een vader lijkt me.

Ik heb ook vaak wel iets gehad aan je reacties maar nu leg je wel heel erg de nadruk op mijn tekortkomingen. Jammer.

Lieve Mara

Ik weet wat het is om 'ingeruild' te worden, hartverscheurend.
Het is wat het is.
Accepteer je verlies. Je hebt hard je best gedaan hem terug te krijgen. En je hebt verloren.

Dat is hard en pijnlijk. Maar neem je verlies alsjeblieft, en laat niet ook de kinderen grote verliezers worden. Stop met ze te betrekken hierin.
Wees de leeuwin die je wil zijn. Dat betekent juist je eigen gevoelens nu opzij zetten en denken in hun belang. Niet in dat van vader, dat hoef je niet meer. Maar in dat van hen.

Praten

Het is een hele verwarrende tijd. Ik denk dat praten ook meer kapot maakt dan je lief is.

Je bezighouden met dit emotionele deel terwijl iedereen de neiging heeft om in de emotie te schieten en zaken uit verhouding lopen schiet niet op.

Praten wordt zo overschat. Zeker in deze situatie.

Echt, regel je zaken zo beheerst mogelijk. Vraag je liever af wat je nu met de mediator moet met je aanstaande ex. Gaat dat goed? Na diverse pogingen met een mediator nog steeds een mediator.

Houd het zo zakelijk mogelijk. En houd je kinderen ook neutraal op de hoogte.

Leuterig

Fijn dat iemand weet wat het is om in deze situatie een kind met vorm van autisme te hebben. Dat begrijpen inderdaad waarschijnlijk alleen moeders met zulke kinderen.
Helaas is mijn oudste niet zo dat hij zijn vader kan doorzien en kan hij niet tot hem doordringen.

Ik weet inderdaad niet of ik de juiste beslissingen neem op het moment. Dat zal pas over een tijd duidelijk worden.

Vader ziet inderdaad alles alleen maar vanuit zijn eigen, niet realistische oogpunt.

Komt het contact tussen je kinderen en hun vader ooit nog goed denk je?

Moederziel

Dank je wel dat je het voor me opneemt tegenover Tsjor.

Ik begrijp dat je zegt dat ik moet stoppen met hopen. Mijn hart is nog niet zover...
Hij is nu een aantal keer in korte tijd veranderd van positief naar negatief en weer terug, hij weet zelf volgens mij gewoon niet wat hij nu echt wil. Hij denkt niet helder na en ziet de gevolgen nog steeds niet in.

Afstand is inderdaad misschien beter. Ik laat het contact nu vanuit hem komen, behalve bij dringende dingen over de kinderen natuurlijk.

Ik ben wel blij met het feit dat de kinderen zich bij mij wel kunnen/durven uiten en zeggen wat ze willen zeggen. Jammer alleen dat het niet aankomt bij degene die er eigenlijk iets mee zou moeten doen..

Mara

Het contact tussen kinderen en ouder kan goedkomen als de ouder die nu (onbewust of bewust) de afstand schept straks in staat is om ook de brug weer te slaan. Sommige kunnen dat, andere helaas niet.

Voor jou betekent dit dat je niet weet hoe dat gaat lopen - en dat moet je ook proberen los te laten. Jullie kinderen hebben de leeftijd dat ze zelf die relatie straks vorm zullen geven.
Nu is vooral rust van belang, die rust kun jij nu brengen. Voor hen en voor jezelf.
Je kunt niet voorkomen dat ze mogelijk heel hard hun neus gaan stoten. Wees de wijze en betrouwbare ouder, op jou kunnen ze gelukkig altijd terugvallen.

Mara

Mara - ik herken een hele hoop in jouw berichten. Ook ik dacht mijn zoon (die toen overigens een heel stuk jonger was dan de jouwe) met autisme te moeten begeleiden door aanwezig te zijn bij gesprekken met zijn vader. Of ik meende een spreekbuis te moeten zijn.

Mijn scheiding is echter al ruim 6 jaar geleden.Het heeft allemaal niks geholpen. Sterker nog: terugkijkend denk ik dat mijn pogingen om vader en zoon met elkaar te laten praten terwijl ik mezelf een soort mediator-rol toebedeelde, alleen maar tot meer verstarring aan de kant van mijn ex heeft geleid. Want ook al bedoelde ik het goed; mijn ex zag alleen maar verwijten en terechtwijzingen in de dingen die ik zei en hoorde de boodschap niet eens.

Ik ben het dus toch een heel groot gedeelte met Tsjor eens. Trap niet in de valkuil van gesprekken tussen vader en zoon te willen faciliteren.Ook niet als je zoon vraagt of je bij een gesprek tussen hem en zijn vader wilt zijn. De ervaring leerde mij, alle goede bedoelingen ten spijt, dat dat werkt als een rode lap op een stier.

Als je zoon erg graag met zijn vader wil praten, regel dan dat een onafhankelijke derde erbij is. Een psycholoog, een goede vriend(in) die neutraal kan blijven, oid. Maar blijf er zelf buiten.

Contact

Voordat ik kinderen kreeg heb ik in mijn kennisenkring en bij vrienden gezien hoe dat is als je geen contact meer hebt met je vader. Anecdotisch weliswaar, maar daarin speelde de moeder een belangrijke rol.
Vaders laten het soms ook afweten op een eigen manier. Dat is soms ook lastiger als je niet de dagelijkse verzorger van je puber bent. Daarin ligt wel een uitdaging.
In het leven zijn geen garanties maar je kunt wel proberen het drama te beperken. Je kinderen gaan niet over de scheiding en dragen er wel de gevolgen van.
Dan kun je wel willen dat je aanstaande expartner daar ook weet van heeft, misschien zelfs met de hoop dat hij zich bedenkt? Maar dat is niet erg handig.
Je zet zaken op scherp.
Met een autistisch kind kun je, net iets meer dan bij een gemiddeld kind, op je hoede zijn wat ze jou op een onverwacht moment te melden hebben en waar ze mee zitten, op een tijd dat zij er iets over kwijt willen, en niet jij. Tenzij het een zakelijke mededeling is.
En dan, ook al is het voor jou een turbulente tijd, even alles stil te leggen om te luisteren en te steunen.
Ook is het voor kinderen handiger om tijdig te weten hoe het verder gaat. Waar gaan ze wonen, wat voor veranderingen zitten er aan te komen.
Er zijn geen garanties in het leven, maar zelf denk ik dat als jij het belangrijk vind dat je kinderen hun vader wel zien, dat je de opties goed in beeld leert te houden en daarin beiden de kans geeft.

Wil40

Nee, ik ken Tsjor niet persoonlijk. Niemand hier ken ik persoonlijk, vermoed ik

Ik weet wat de impact is van de straffe, zakelijke en veroordelende manier die Tsjor in haar postings heeft. Ik heb daar in mijn draadjes veel last van gehad op de momenten dat ik het meest kwetsbaar was.
Ik kan de kwetsbaarheid van Mara lezen en invoelen en ik wens haar datzelfde effect niet toe. Ze heeft wel wat anders aan haar hoofd dan uitgemaakt worden voor jammerende drama queen. Wat overigens ook totaal niet terecht is als je zo in de tang zit van een ex-partner die de weg kwijt is.

Een béétje sensitiviteit is hier op z'n plaats.

AnneJ

'een gemiddeld kind'? Waar vind ik die?

Ik vind je advies niet alleen voor kinderen met autisme, maar voor alle kinderen zinvol. Dus ook voor de gemiddelde kinderen Kinderen hebben baat bij rust en duidelijkheid. Als het je lukt om die als ouder in deze situatie te kunnen geven, is dat echt een heel groot goed.

Persephone

"Mijn scheiding is echter al ruim 6 jaar geleden.Het heeft allemaal niks geholpen. Sterker nog: terugkijkend denk ik dat mijn pogingen om vader en zoon met elkaar te laten praten terwijl ik mezelf een soort mediator-rol toebedeelde, alleen maar tot meer verstarring aan de kant van mijn ex heeft geleid. Want ook al bedoelde ik het goed; mijn ex zag alleen maar verwijten en terechtwijzingen in de dingen die ik zei en hoorde de boodschap niet eens. "

Nou moe, dat is precies wat ik in een paar regels aangeef, maar dan moet je niet denken dat *ik* krediet krijg

Sowieso begint ouders.nl tegenwoordig meer op echtscheiding.nl te lijken. Niet verwonderlijk Als je op echtscheiding en forum googlet scoren 'we' de tweede plaats! Dat trekt natuurlijk mensen aan en dat leidt weer tot een ietwat vertekend beeld van de werkelijkheid. (hoop ik tenminste).

Wel een uitgelezen kans voor de OO marketeers. Echtscheidingsadvertenties (mediators, juridisch advies) doen het hier vast prima!

Reacties

Wil40
Ik weet niet of mijn keuzes op langere termijn de beste zullen zijn geweest. Ik doe mijn best, inderdaad ook voor de kinderen. Als vader dat niet meer doet, dan doe ik dat met liefde, het is dan alleen wel logisch dat ze nu meer naar mij trekken. Ik ben niet belangrijker, of beter wetend. Wel begripvoller en ik ben er gewoon voor ze. Hun vader is uitgecheckt en daar hebben ze (terecht) moeite mee.

Noor
De kinderen zijn op dit moment al de grote verliezers. Zij zien een uitgecheckte vader, die er alleen om het weekend is en dan nog niet openstaat voor hun zorgen en frustraties.

AnneJ
Ik heb altijd geloofd in praten. Maar hij hoort nu alleen nog maar wat hij wil horen (de negatieve dingen) en de rest komt niet eens meer aan.
We zijn bij de verschillende mediators niet eens verder gekomen dan de intake (de eerste was te snel na het begin van uit elkaar gaan, de tweede was niet goed volgens ex, nummer 3 was oké maar daar is het wegens de omstandigheden ook niet verder mee gekomen. Nummer 4 is de advocaat/mediator die toch mediation aanraadde.). We hebben het dus steeds niet echt in gang gezet.
Vandaar dat ik nog niet echt kan zeggen of het wel of niet gaat werken.

Persephone
Ik herken zeker dat ex niet meer hoort wat de echte boodschap is en alleen hoort wat hij wil horen. Hier lijkt hetzelfde aan de hand, ex wordt alleen maar boos of onredelijk. Oudste wil niet praten met een onafhankelijke derde erbij.
Ik wil graag dat het contact tussen vader en kinderen goed blijft, maar dat ligt nu bij vader. Ik concentreer me nu alleen nog maar op ons drieën.