Vriend wil uit elkaar zonder reden

Je schrijft: ‘Wat alleen jammer is dat sommige vrouwen het van hun eigen kant blijven bekijken. En zo krijg je nooit de deur weer op een kier. Sommige vrouwen hebben dat wel gedaan en die hebben een doorstart kunnen maken.’

Je kan mijn draadjes niet gelezen hebben. Anders schreef je dit echt niet. Ik had er de wereld en meer voor over gehad om een doorstart te maken met mijn man. Maar ik had geen schijn van kans, op geen enkel moment.

En nu hou ik erover op, want dit is niet mijn draadje.

Geduld

https://www.nvm.nl/actueel/vraag-van-de-week/vraagvandeweek/au_20161110_scheiden

Je wil niet in eindeloos getouwtrek terecht komen. Voor de verkoop van het huis, aan jou of aan derden, heb je je partner nodig. Desnoods kun je, via de rechter vervangende toestemming regelen.

Het tempo laten afhangen van iemand wiens motieven ondoorgrondelijk zijn, en niet in jou belang, lijkt me niet handig.

Regel zelf het convenant dan kun je bij de mediator bespreken of de overblijvende punten onderhandelbaar en regelbaar zijn op korte termijn.

En anders regel je alsnog een eigen advocaat. Goedkoop kan hier ook duurkoop worden. Je hebt nu al hartzeer, dat vermeerdert als de scheiding zich voortsleept.

Snapt em...

Moederziel

"Je kan mijn draadjes niet gelezen hebben. Anders schreef je dit echt niet."

Je moest eens weten ...

" Ik had er de wereld en meer voor over gehad om een doorstart te maken met mijn man. Maar ik had geen schijn van kans, op geen enkel moment."

Of je wel of niet een kans hebt gehad is altijd lastig te zeggen.

Van afstand is altijd lastig inschatten. Maar sommige dingen bevreemdde mij nogal.

"En nu hou ik erover op, want dit is niet mijn draadje"

Ja zo kan het ook :)

Flauw ;-)

Man, ik wil altijd van gedachten wisselen maar dit is het draadje van Mara.

Tot zeker 1,5 jaar na de breuk stond ik nog open voor verzoening. En nog steeds denk ik dat ex-mzm de verkeerde afslag heeft genomen. Zo pijnlijk en doodzonde. Maar ik heb inmiddels noodgedwongen mijn stappen gezet en zo goed en kwaad als dat gaat mijn leven met de kinderen weer opgebouwd. Ik had de doorstart met liefde gemaakt, maar mijn man was (en is) echt 100% uitgecheckt.

‘Man’

Man, zit niet zo te treiteren joh. Je zegt niks, je insinueert alleen maar. Op vervelende wijze. Wat bedoel je met ‘Ja zo kan het ook’ en al die andere rare cryptische opmerkingen? Als je zegt wat je bedoelt, kunnen mensen nog waardering voor je opbrengen. Nu vermoed ik dat je een heel foute vreemdganger bent die excuses voor zichzelf verzint.

Reacties

Ik ben al met de hypotheek adviseur in gesprek geweest. Maar ik kan niet in mijn eentje afspraken maken over de afwikkeling van het huis. Daar heb ik echt hem bij nodig. Het huis en de hypotheek staan op beider naam. Daarom wilde ik alvast met zijn drieën in gesprek. Het moet toch, dus waarom daarmee wachten dan.
Op internet uitrekenen heb ik ook gedaan, maar de hypotheek adviseur heeft daar natuurlijk beter zicht op en meer verstand van. Er zit verschil in een hypotheek overnemen of opnieuw afsluiten en dan verschilt dat ook nog per geldverstrekker. Ik laat dat liever aan iemand over die er verstand van heeft. Ik kan het niet goed uitleggen hoe of wat, misschien heb ik niet alles goed begrepen maar ben er wel al druk mee bezig geweest. Maar ik kan daar niet alleen over beslissen. Het hangt af van wat we met het huis gaan doen.
Verder weet ik precies hoeveel geld er op de spaarrekening staat en in de polis zit, daar kan ik ook gewoon bij.

Dat de scheidingsmediator geen manager is, besef ik ook, daarom wilde ik alvast de dingen die we kunnen doen, oppakken. Maar het is zijn beslissing om dit te doen, dan mag hij zelf ook wel stappen zetten. Als je zo zeker bent van je zaak, wil je toch ook dat het snel geregeld wordt en doe je er toch moeite voor. Dan ga je niet wachten tot je bij de mediator zit en van hem wilt horen wanneer en wat je moet gaan doen.
Ouderschapsplan is ook al gemaakt. Ik weet wat ik wil en wat ik beslist niet wil en waar ruimte zit. Inboedel maakt me niet eens zoveel uit. Het moet verdeeld worden, maar de meubels en dergelijke zijn allemaal vervangbaar.

Het gaat mij ook om het feit dat ik de beslissing niet heb genomen maar nu wel het gevoel heb dat ik de kar moet trekken. Ik vraag me af waarom hij niet zelf dat initiatief neemt. Is hij toch nog niet zeker genoeg?
Ik heb er ondanks alles ook nog steeds heel veel voor over om een doorstart te proberen. Dat zal ook nog wel even zo blijven denk ik. Ik kan het van zijn kant proberen te bekijken, als we daarover in gesprek kunnen. Mijn deur staat zeker nog op een kier, soms iets wijder, nu even iets kleiner.

Luisterde hij nu maar eens naar zijn verstand (dat zei laatst nog, ga voor je relatie redden en je gezin) en naar zijn kinderen, die het ook nog steeds het allerliefste willen. Maar dan moet hij nu zijn grootste eigen belang even opzij zetten en het wel een eerlijke kans geven... Uiteindelijk is dat ook in zijn belang, dat wij allemaal weer gelukkig worden/zijn... dat zal wat mij betreft makkelijker zijn wanneer we het nog gaan proberen, zonder garantie op succes maar wel met het gevoel dat we het serieus hebben geprobeerd en er alles aan gedaan hebben, dat gevoel heb ik nu niet...

Mara

Mara, plannen maken

Mara, ik zit nog wat na te denken over de knoop waarin je zit. Ik zou toch niet gaan afwachten tot je vriend gaat bewegen. Maak maandag die afspraak bij een hypotheekadviseur (kan alleen), begin met opschrijven wat je minimale wensen zijn (kan alleen), geef bij de mediator aan in welke termijnen je stappen wilt zetten (kan alleen) en laat je man deze termijnen ook weten.
Bij mij ging het net zo en daarom heb ik uiteindelijk meer dan een jaar (!) gewacht met de echte stappen zetten. Man was er niet mee bezig, werd kwaad als ik over scheiden begon en gebruikte de verkoop van het huis te pas en te onpas als pressiemiddel er weer eens een meningverschil was. Nu nog trouwens (huis staat al enige tijd te koop, maar hoogsegment en dus niet zo courant in deze regio). Uiteindelijk heb ik gewoon een concept convenant gemaakt, een mediator gebeld, de afspraak aan man doorgegeven en de handel in gang gezet. Toen was alles binnen een half jaar geformaliseerd. Ik vond het verschrikkelijk, stond er nog bij lange na niet helemaal achter, maar vond dat ik moest doorpakken om uit de impasse te komen. Dat is achteraf ook waar gebleken.

Dus, lieve Mara: doorpakken voelt nu vreselijk, maar gaat je helpen.
Hoe gaat het met je kinderen?

oh sorry

ik zie dat onze posts elkaar hebben gekruist

Kar trekken

'Het gaat mij ook om het feit dat ik de beslissing niet heb genomen maar nu wel het gevoel heb dat ik de kar moet trekken. Ik vraag me af waarom hij niet zelf dat initiatief neemt. Is hij toch nog niet zeker genoeg?'

Nee, Mara, niet die kant op denken. Hij IS zeker van zijn zaak, kijk maar naar zijn daden. Hij heeft geen belang bij snel afwikkelen, da's allemaal ingewikkeld en confronterend en de echte wereld en zooo 'oud leven'. Daarom mag jij de kar trekken, voor de kinderen zorgen, het gras maaien, de hond verzorgen en al die andere klotedingen waar hij geen zin meer in heeft.

Mara, zet je eigen pad in. Echt doen hoor. Hij ziet jou niet.

Mussie

"Nu vermoed ik dat je een heel foute vreemdganger bent die excuses voor zichzelf verzint."

ja dat zal het zijn :)

Niet zeker genoeg

Hier een man die ook geen initiatief nam en misschien iets toe kan lichten (waren deels mijn eigen redenen als ik in de spiegel kijk en uiteraard geen garantie dat het bij andere mannen hetzelfde js).

- Oude leven volledig afsluiten is inderdaad moeilijk mede door schuldgevoel richting "ex" partner en kinderen. Geen acties ondernemen lijkt makkelijker maar is natuurlijk struisvogelpolitiek.
- Misschien heeft hij al wel bekeken of Mara de hypotheek over kan nemen maar het vermoeden/kennis dat dit niet mogelijk (mits hij flink wat vermogen o.i.d. achterlaat wat hij vanuit zijn schuldgevoel moet doen maar dit zijn hele leven niet meer terugkrijgt en misschien dat buurtruus dat ook niet goed vindt) is en ontwijkt hij het.

Vanuit mannelijke gedachtengang:
-Buurtruus is spannend, te spannend om mee te stoppen maar geeft niet de veiligheid en warmte van het oude leven.
-Omgeving kijkt hem met een scheef oog aan en voelt hij zich daarom verplicht niet terug te komen.
-Kinderen hebben een leeftijd dat zij niet meer in een gedicteerde omgangsregeling stappen en hebben al een mening over de gebeurtenissen, grote kans dat zij nu al of binnen korte tijd kiezen voor het thuis wat bekend is, voor zijn band met hen is het misschien beter dat ook jij verhuis maar spreekt hij dit niet uit vanuit het eerdere schuldgevoel. Ik vermoed dat ze redelijk bekend zijn welke rol buurtruus inneemt in hun huidige leven en "verstopt" hij zich voor hen maar ook voor zijn eigen schaamte.

Om het voor jezelf duidelijk en afgerond te krijgen zul je helaas je emoties (even) moeten negeren, het zakelijk aanpakken en je eigen pad bewandelen.

Moederziel

Moederziel,

Ik heb nogal lang gedaan om het bericht #483 te schrijven, vandaar dat ze elkaar waarschijnlijk gekruist hebben...

Vervelend dat het bij jou ook allemaal zo lang geduurd heeft en knap dat je zelf uiteindelijk alles in gang hebt gezet. Ik begrijp heel goed dat je daar lang over getwijfeld hebt..

Het gaat redelijk met de kinderen. De oudste heeft aangegeven er veel last van te hebben. Hij heeft gisteravond een gesprek met zijn vader gehad. Hij zei tegen mij dat hij alles ging zeggen, wat hij ook tegen mij gezegd had (niet lekker in zijn vel zitten, op school niet lekker en geconcentreerd zijn, maar ook dat hij vond dat zijn vader het te snel heeft opgegeven en best wat meer zijn best had mogen doen, ook voor hen). Ik heb er vanmiddag wel iets over gehoord, maar hij wilde er niet te veel over zeggen, sommige dingen zei hij ook niet meer te weten... Dat hij zegt er last van te hebben, betekent echt wel iets. Vorige keer had hij er (ogenschijnlijk) minder last van.
De jongste heeft er ook veel last van, vindt ook dat zijn vader te snel heeft opgegeven en dat hij meer zijn best had mogen doen. Maar hij was er al veel meer mee bezig en ziet nu ook weer mijn verdriet en frustraties.

Ex zijn daden zeggen soms tegenstrijdige dingen vind ik. Als je zo zeker bent, wil je toch juist alles snel afwikkelen want dan kan je toch sneller door met je nieuwe "perfecte" leven? Waarom dan alles uitstellen..
Maar ik begrijp ook dat je het zegt hoor, zeker het stukje over geen zin meer hebben in dingen. Dat hoeft hij inderdaad allemaal niet in zijn perfecte leven. Maar vanmiddag keek hij af en toe weer met zo'n rare, gepijnigde blik, zo'n blik van, "ik weet het ook allemaal even niet meer wat ik nu eigenlijk moet"... En dat maakt dat mijn deur toch op een kier blijft staan. En daarom denk ik ook dat hij toch echt nog niet zeker is..

Ik zou zo graag weer eens een goed gesprek hebben met hem over dit alles, maar hij is het ene moment beschikbaar maar in de volgende seconde ook gelijk weer helemaal onbereikbaar. Hij is echt helemaal zichzelf niet op het moment. Dat was hij wel toen wij het aan het proberen waren, dat moet voor hem toch ook veel prettiger zijn geweest?
Nu is de midlifecrisis een kwestie van "chemische onbalans in de hersenen" (van een site over midlifecrisis gehaald). Dus logisch en goed nadenken is misschien wel heel moeilijk op het moment... Ik ben er nog steeds wel mee bezig dat het toch echt een midlifecrisis kan zijn (alleen de jongere vrouw klopt niet, buurvrouw is bijna 10 jaar ouder). De rest van de symptomen en fases kloppen nog steeds.

Ehm hakken

Hakken is niet nodig, man kan er niets aan doen dat hij niet wordt herkent.

Ontwarren van de knoop

Lieve Mara, je maakt jezelf gek door allerlei theorieën en mogelijkheden te bedenken die je vriend kan hebben aangezet tot wat hij doet. Stop er echt mee, want het zal het proces alleen maar moeilijker voor je maken. Wat de uitkomst ook is over 5 jaar: jij moet nu met jezelf verder. En dat kun je doen terwijl je aan je ex-partner duidelijk maakt dat dit alles je diep raakt, dat je er verdriet van hebt, maar dat je nu, ja NU, jezelf gaat beschermen. Hij zal gelaten zijn, of boos worden (zoals die van mij werd), of het negeren, of in actie komen. Het maakt geen zak uit, maar voor JOU is het beter om nu een duidelijke koers te kiezen. En doe je het niet voor jezelf, doe het dan voor je kinderen die je niet in deze moerassige onzekerheid kunt laten zitten.

Ik praat met mijn kinderen veel en vaak, nog steeds. We zijn open. Ze zeggen vaak dat juist die periode van onduidelijkheid het ergst was. De stille hoop en toch ook weer niet. Ze zijn erg geraakt door de uiteindelijke scheiding, hebben alle 4 een flinke tik gehad, maar er is nu helderheid en dat hebben ze misschien wel het hardst nodig.
Tussen hoop en vrees kun je niet blijven, dat is echt niet te doen. En je man komt er echt niet eerder van terug. Als hij terug wil, komt hij terug. Welke route jij ook inzet.
Maar ik denk dat dat nog wel even gaat duren - en misschien wel nooit meer komt.

Kom op, Mara, je doet het zo goed. Kies nu echt alleen voor jezelf, wachten tot hij tot inkeer komt gaat je niet helpen. En zo'n midlifecrisis, daar las ik elke letter over. En ik herken het hele patroon en kan de keuzes van mijn ex-partner er 1 op 1 op leggen. Maar het helpt mij geen steek verder.

Ongetwijfeld is het een MLC

Maar wat helpt dat jou?
Een midlife crises kan ook een moment zijn om de balans op te maken.

Hypotheek.

Beide ben je verantwoordelijk voor het betalen van de hypotheek. Dus zolang het huis niet verkocht is en ex geen actie onderneemt mag hij ook de helft betalen. Het geeft wat tijd om te sparen voor de toekomst en je hebt, met je kinderen, een dak boven je hoofd.
Hij is degene die duur uit is met een halve woonlast én een hele woonlast. Lekker blijven zitten zou ik zeggen.

Ik zou op de achtergrond zeker informatie inwinnen, bouwen aan mijn toekomst, maar ex nog fijn mee laten betalen aan de hypotheek. Waarom haast? Eerst maar eens kerst vieren en zien wat 2019 gaat brengen. Hij is weggegaan, onderneemt geen actie, maar de hypotheek wordt nog betaald?

Midlife

Maar een midlife crisis is toch gewoon een levensfase? Een crisis omdat het ook een fase is waarin veranderd wordt, vanuit bezinning?
Zoals de pubertijd. Eerst ontdekken wie je bent, dan kijken wat je wilt, er vervolgens voor gaan. Je hormonen hebben hierbij een belangrijke taak.
Niet helemaal helder in welke volgorde precies. (ze sturen aan maar reageren vervolgens ook weer op)

Ook een pubertijd kan turbulent verlopen en volgens karakteristieke gedragingen en acties. (typisch puberaal gedrag)
Maar iedereen komt in pubertijd, sommigen doorlopen deze fase vrij rustig.

Puberteit

Lotte, en sommigen maken fouten in hun puberteit die ze de rest van hun leven betreuren. Je moet er rekening mee houden, dat mensen ook fouten maken en dat je ze niet kunt tegenhouden.
Tsjor

Hypotheek

'Met eigen geld (familie) en spaarpot en hypotheek kan ik dan eigenaar worden van dit huis.'

Ik begrijp even niet waarom je samen naar de hypotheekadviseur moet gaan. Ik ben indertijd alleen gegaan.
Wat moet er gebeuren:
- je hebt een aflossingsvrije hypotheek die nu op twee namen staat. Als je die wil overnemen zal de bank kijken of jij da tkunt dragen. dan kijken ze (alleen en uitsluitend) naar jouw inkomen, eventueel aangevuld met partneralimentatie, maar dat is tijdelijk (en dat weet de bank ook). Op dit moment heb je een toekomstig inkomen aan te bieden. Dat maakt het lastig voor banken, vandaar dat de vraag waarschijnlijk bij verschillende aanbieder zal worden neergelegd: wie durft dit aan?
- het spaargeld zal gedeeld moeten worden: de helft is voor jou en de andere helft is voor je aanstaande ex.
- dan is er nog eventueel overwaarde: het verschil tussen hypotheek en huidige waarde. Normaal gesproken zou je daarvoor een extra hypotheek moeten nemen, maar als familie daarmee kan helpen is dat mooi.
Dit zijn allemaal dingen die je uit kunt zoeken met de hypotheekadviseur zonder ex erbij. Hooguit heb je een indicatie over kinder/partneralimentatie nodig, maar dat doe je niet bij de hypotheekadviseur.
Dus ik begrijp niet zo goed, waarom het stil komt te liggen totdat ex iets zou willen doen.

Tsjor

Lotte

Ja hoor, een gewone levensfase. Maar voor de dierbaren eromheen kan een beetje turbulent doorkomen van die gewone levensfase hele ongewoon heftige en diepe gevolgen hebben. En achteraf blijkt dan vaak dat de schade niet opweegt tegen de 'winst'. Dat hebben ze dan inderdaad gemeen met pubers, zoals Tsjor schrijft. Zelfde emotionele impulsiviteit, zelfde gebrek aan inzicht in de langetermijngevolgen en niet empathisch.

Hypotheek

Ik denk dat de hypotheek de bottle neck wordt. Niet alleen zijn de eisen veel strenger dan vroeger, het is nagenoeg onmogelijk om op een tijdelijk contract een hypotheek te krijgen, zelfs met intentieverklaring. De banken zeggen zelf iets anders in hun reclames, maar als je de aanvraag hebt gedaan krijg je zonder pardon een nee.

#493 wachten kan ook een probleem zijn

Als de huizenprijzen verder stijgen en ex wil gebruik maken van de nieuwe taxatie waarde gaat het overnemen van de hypotheek door Mara lastiger worden. De huizen waar Mara nu naar gekeken heeft worden waarschijnlijk ook lastiger doordat de dan hogere overwaarde verdeeld moet worden terwijl die huizen gewoon stijgen, alleen wanneer het huidige huis 2x de waarde heeft blijft het ongeveer gelijk.

Zo boos.

Ik ben nu zo boos en diep teleurgesteld.
Oudste heeft van het weekend gesproken met zijn vader. Die stond daar niet voor open, gaf halve of ontwijkende of zelfs helemaal geen antwoorden. Daarop bood ik aan om met zijn drieën in gesprek te gaan. Dat wilde oudste graag, hij wilde graag bepaalde vragen beantwoord krijgen.

Ex kwam gelijk heel superieur over. Gaf nog steeds geen antwoorden maar loog duidelijk over bepaalde dingen. Zodra ik dat aangaf, werd hij steeds bozer en onredelijker. Deed heel lelijk over mij naar oudste. Met als resultaat dat oudste totaal over zijn toeren raakte en heeft gevraagd of zijn vader weg wilde gaan. Ex wil alleen met oudste praten, zonder mij erbij, maar oudste heeft heel duidelijk gezegd, meerdere malen, ook waar ex bij was, dat hij alleen wilde praten met mij erbij. Ik begrijp nu wel waarom ex alleen wil praten zonder mij er bij, dan kan hij rustig liegen over van alles of gewoon niet reageren. Dat past beter in zijn straatje en in zijn droombeeld van zijn huidige wereld..
Daarvoor had hij al gezegd tegen jongste dat ik die manipuleerde. Ook waar ik bij was..
En dan zegt hij tegen mij ook nog dat ik de kinderen tegen hem opzet. Daar heeft hij mij helemaal niet voor nodig, dat doet hij echt zelf wel.
De kinderen zijn oud en wijs genoeg om zelf een mening hierover te hebben maar hij denkt zeker nog dat ze in zijn sprookjes geloven...

Hoe moet ik nu afspraken met hem maken en dan ook nog hopen dat hij zich er aan gaat houden...

Ik denk ook steeds meer dat de overname van dit huis niet gaat lukken op deze manier. Hij gaat dwars liggen om elke euro ben ik bang.

Ik ben er zo klaar mee.. hoe kan hij leven met zichzelf op dit moment. Mij en de kinderen zo'n pijn doen en zichzelf geweldig vinden... Hij denkt echt niet na met zijn verstand momenteel.. ik hoop dat hij er binnenkort weer achter komt wat hij aan het doen is, voordat het te laat is wat betreft zijn kinderen... Net als een paar weken geleden, toen hij voor even wel weer zichzelf was..

Mara

Mara

Laat hem gewoon met je oudste praten zonder jou erbij. Ze van elkaar weg proberen te houden is een precedent dat je niet wilt scheppen. Het is ook een motie van wantrouwen naar je kind en dat wil je ook niet. Het lijkt mij waarschijnlijker dat het een averechts effect heeft.