Vriend en ik gaan uit elkaar. Wat is redelijkheid

dus hij zou wel een fulltime contract kunnen krijgen?

Dan proberen dat per direct te regelen. First things first, en dat is geen studie. Kan altijd later op de HOVO.

Ach lief Houtplankje, wat akelig toch dat verliefdheid alle alarmbelletjes grondig onklaar maakt.

Maat Houtplankje

Dat is allemaal niet jouw zorg hoe hij zijn financiële zaken regelt.
Je kunt hem de suggesties doen, of hij er wat mee doet is zijn zaak. Op 15 december moet hij het geregeld hebben.

Hoe sneller het hem duidelijk wordt dat het jou heel erg menes is en dat jij geen reddingsboei meer bent maakt dat hij mogelijk sneller echt gaat gaat handelen naar de nieuwe situatie.

Voor hij jou kende redde hij het ook op de een of andere manier, hij is in 3 jaar niet in eens handelingsonbekwaam geworden. Hij gaat zichzelf echt wel weer redden.

Flavia: vast wel maar hoe...

Maar in een ding ben ik duidelijk, het is niet meer mijn zaak, hoe verdrietig het voor hem ook is.
Tussen de scheiding van zijn ex-vrouw en het moment dat we samen gingen wonen (bijna 3 jaar) heeft hij het ook heel slecht gehad: gewoond bij meerdere vrienden, bij broer, bij woongroep voor gescheiden mensen, etc. geleefd van leningen en van geld dat hij kreeg door de kunstcollectie dat hij deels van zijn ouders had geërfd te verkopen. Achteraf begrijp ik niet waarom hij, ten tijde van de scheiding met zijn ex-vrouw, niet gelijk weer op zoek ging naar een baan als consultant. Hij had jaren goed geboerd als HR-consultant, het lijkt me dat hij na een onderbreking van 2 jaar weer aan de slag had kunnen gaan. Tenzij er lijken in de kast zijn waarvan ik niet van op de hoogte ben.
Het is voorbij, niet meer van mij, maar het blijft me bezig houden. En als ik zie dat iemand zijn leven zo slecht op orde heeft doet het me pijn.
Houtplank

Het siert je

Natuurlijk doet het je wat, je hebt van die man gehouden, je gunt hem het beste, maar jij bent het belangrijkste voor jezelf.

En natuurlijk kijk je met verbazing en angst voor de toekomst naar zijn handelen maar je zegt het zelf al het is niet meer aan jou.
Sterkte met loslaten

Lijken uit de kast

Zou zomaar kunnen, jouw beschrijvingen zijn lastig te rijmen met een goede baan als consultant. Maar het maakt niet zoveel uit, hij moet het zelf oplossen. Probeer hem niet te beoordelen op wat hij regelt, juich toe dat hij iets regelt. Hoe eerder hij weg is, hoe beter. De tijd tussen het beëindigen van een relatie en daadwerkelijk apart gaan wonen haalt het slechtste in mensen boven.

Flavia liet al zien dat er allerlei mogelijkheden zijn. Er zijn ook particuliere initiatieven om auto’s te delen. Hij kan fietsen, verhuizen, full time gaan werken, er zijn echt genoeg oplossingen te bedenken. Je kunt wat suggesties doen, maar verder is het echt aan hem.

Ik zou helemaal geen suggesties doen

Houd het zakelijk en bij jezelf.

Niet doen

Niet de zorg voor de hond op je nemen, hij gaat er alweer van uit dat jij dat op je neemt.
Hij heeft in alle jaren met jou overal tijd voor gehad en wilde zakelijke plannen en nu weerceen studie dus niet voltijds werken. Zo komt hij overal mee weg en ligt het op jouw bord. Als je hem 3 mnd geeft wordt het langer en voor altijd. Dat heeft zijn verleden met initiatief nemen bewezen als zelfs inschrijven voor een woningcorporatie al teveel was.
Dat houdt niet in dat de hond de dupe wordt, maar dat hij zijn eigen leven eens op orde krijgt. Daar wordt ie vindingrijk van. Met zijn zoon of ex regelen, geef hem een hint, maar pak niet niet op.

Mmhh

Is het niet (ook!) zo dat jullie gewoon totaal verschillend in het leven staan?
Jij veel behoudender, geregeld, georganiseerd.
Hij impulsiever, 'we zien wel' intuïtiever.
Vanuit dat oogpunt bezien heeft hij niet perse zijn zaakjes niet op orde maar kijkt hij er anders tegenaan.
(en ja, een eigen zaak kan goed gaan en kan floppen. Veel mensen durven het niet aan. (ik toch niet) Maar een hoop succesnummers zouden er nooit zijn geweest zonder grote risico's. (of andere, mi veel negatievere factoren)

Ik vind het sowieso wel heftig dat hier en masse wordt gevonden dat de beste man zijn leven niet op orde heeft. Er wordt nog niet gezegd grote loser maar dat lees ik ergens toch.
Terwijl.. jee... hij heeft een flinke partime baan, doet een studie (op zijn leeftijd). Zou zijn situatie heel veel anders zijn dan die vd gemiddelde vrouw in Nederland?
En hij kwam van ver, is toch maar mooi weer opgekrabbeld. Een vrouw zouden we hier bejubelen en toejuichen!!

En kom op zeg, wie heeft alles 100 % op orde? Alles afgedekt, elk mogelijk scenario? Wie heeft een kant en klaar plan klaar liggen voor zijn scheiding al? Opvang huisdier al geregeld, huisvesting ook? En dan niet binnen een paar maanden (kost een scheiding toch al snel) maar binnen enkele weken en dat vinden we hier al eigenlijk te lang.
Heftig hoor.

Libera

Neem jij hem dan ;-)

Ja precies.

Niemand heeft zijn leven 100% op orde, maar 85% zou toch fijn zijn.:-)

Je leven niet op orde hebben hoeft ook niet samen te gaan met veel geld verdienen of veel uren werken. Als je met 3 dagen werken je broek op kunt houden, prima. Maar dat is dus niet zo. En evengoed gaan we de resterende tijd opvullen met een zinloze studie die ook geen geld op gaat leveren. Leuk als je super jong bent maar niet als je samen een huishouden moet onderhouden.
Een eigen zaak starten zonder verstand van zaken is niet alleen "risicovol", dat is ook ondoordacht, impulsief en gedoemd te mislukken.
Geen auto uitlenen, geen hondenopvang, hard of niet. Soms moet een mens "nee" zeggen om zichzelf te beschermen. Heeft hij al op een vakantiepark navraag gedaan in de buurt van zijn werk? Daar wordt ook heel wat verhuurd voor langere tijd.

Hij wil van alles

Eigenlijk wat Wilgenkatje zegt: Wie wil, vindt een mogelijkheid. Wie niet wil, vindt een reden.

Tuurlijk is er in de omgeving van Rijsenhout iets te vinden. Rijsenhout ligt tegen Aalsmeer aan. Het kan niet zijn dat daar niet iets tijdelijks is.
En anders maar op de fiets. Wat zal ie een benzinekosten uitsparen.

Houtplankje

Wat hond betreft heb je mij overtuigd, nu ex nog 😏

Ik vind de situatie sneu voor alle partijen eigenlijk. Ook voor zijn zoon. Zo'n gedoe met zo'n vader... Maar als ik alles voorbij laat komen wat je over ex en zijn ex hebt verteld, denk ik dat je inderdaad met de botte bijl duidelijkheid moet geven. En dat is "doeg, jouw verantwoordelijkheid, niet de mijne". Niet van afwijken. Ik zou dat zelf erg moeilijk vinden, maar niet "verkeerd". Over je hart strijken is op zich ook niet verkeerd, maar ik voorzie dat je dan nog maanden zo niet jaren met de nasleep zit. Hij heeft nooit haast om iets te regelen tenslotte.

Kunnen of willen

Ooit heb ik voor n uitzendbaan elke dag 50 minuten heen en 50 minuten terug gefietst. Door weer en wind. Voor n minimum inkomen. Toen ik twee kleine kinderen had en nog getrouwd was. Gewoon omdat het werk was wat inkomem opleverde. Het is ver fietsen ja, maar verder hoeft hij nooit meer naar de sportschool. En ik begrijp dat het niet eens elke dag is! Echt deze man zoekt uitvluchten. Wil een luxe leven terwijl hij t zich niet kan veroorloven. Net zoals verknocht zijn aan een buurt die hij eigenlijk niet kan betalen. Daar hoef jij niet voor op te draaien Houtplankje. Of hij dat ook van jou wil horen, dat is een ander verhaal.

Klopt Doenja

En ze hoeft er in ieder geval niet aan mee te werken.

Libera

Ik denk dat de meeste hier op OO al vaker berichten van Houtplank hebben gelezen over haar vriend. Beeld dat hij zijn leven niet helemaal op orde heeft en het wel makkelijk vindt dat Houtplank van alles regelt en doet, is al eerder naar voren gekomen. Het is niet dat we hier op basis van een berichtje reageren.

Hmmm was het niet iemand met ADD?

Ik denk niet dat het onwil is, maar onvermogen.

Ik geloof ook niet dat hij het wel makkelijk vond, ik meen me te herinneren dat dat ook een reden was v/d onvrede.

Enfin, onverenigbaarheid der karakters... dat blijkt.

Hij heeft een huis gevonden

Het lijkt dat hij een huis gevonden heeft, een paar honderd meters hier vandaan, een twee kamer woning waar hij zijn hond mee mag nemen, en dit voor 6 maanden. Hij zou er zelf 1 december in kunnen. Vandaag de eigenaar ontmoet, het klikte, en morgen langs bij de makelaar.
Ik heb gemengde gevoelens. Ergens opgelucht en ook enorm verdrietig, net een enorme huilbui. Ik kan het niet plaatsen, had verwacht dat ik een sprongetje zou maken maar eigenlijk voel ik me alleen maar zwaar verdrietig.
Ik vind op het ogenblik het leven gewoon zwaar k.. Het liefst zou ik een maand onder mijn dekbed met veel.chocola willen verdwijnen...
Houtplank

Joh Houtplankje

Het is toch ook verdrietig dat het niet gelukt is zoals jullie allebei hoopten... Zelfs als je blij kunt zijn met deze stap, de confrontatie met wat niet gegaan is zoals je hoopte, blijft verdrietig. Maar dat gaat over. Je weet dat je de goede keuze is, dat iets anders er niet in zat. Het komt goed.

Fijn houtplank

Ik herken de tegenstrijdige gevoelens die je in deze fase hebt... ontlading van alle opgekropte spanning, verlies om het mislukken van een relatie waar je destijds zo verliefd aan begonnen bent... het is een afscheid van hoop en van een nieuwe toekomst waar je destijds aan begon. (althans, zo stel ik het me voor)

Even los van de emotionele verwarring, het is een fijne ontwikkeling zo, nu hij iets gevonden lijkt te hebben wat precies passend is. Genoeg tijd om verder te zoeken en het ontlast jou van het gevoel stiekem toch verantwoordelijk voor hem te zijn.

Maar het is ook verdrietig!

Het is volgens mij geen slechte man, maar jullie matchen niet goed. En ook al is het fijn dat hij en hond voorlopig woonruimte hebben, en is het beter zo, maar het is ook verdrietig.

Hoe herkenbaar

Houtplankje, toen mijn huwelijk uit elkaar spatte was ik zo enorm opgelucht dat hij weg was en ik eindelijk veilig was. En nog had ik het gevoel of de helft van mijn hart eruit gerukt was. T afscheid van wat was en de toekomst verwachting die aan diggelen lag, maar ook de goede momenten die er waren. Naast een totale ontgoocheling.
Het is niet vreemd wat je nu ervaart. Laat het er zijn. Dan ben je zelf weer snel toe aan het opbouwen van je eigen leven.

Hart vs verstand.

Je verstand weet dat je de juiste keuze hebt gemaakt, maar je hart heeft nog meer tijd nodig. Verdrietig zijn lijkt me heel logisch.

Nog een week

en dat na een lange tijd waarin het op en neer ging, maar je wel degelijk ook erg gelukkig met hem bent geweest. Nu de knoop is doorgehakt en het einde in zicht is, denk ik dat dat het verwarrend maakt. Het was niet 100 % kommer en kwel, er was liefde en ook daarvan neem je afscheid. Wij als "mee-levers", ik denk dat ik wij kan zeggen, hebben wel gezien dat het moeizaam ging, maar toch hoopte ik voor jou dat het goed zou komen. Jij ook volgens mij. En dat is nu een gepasseerd station.

Heel veel sterkte, zeker voor de komende weken en wees wen beetje lief voor jezelf. Het komt weer goed.

Sinds gisteren

Alleen maar huilen. Niet dat ik opeens twijfel, ik denk nog steeds dat het beter is maar ik heb zon verdriet...hier ben ik dan, 54 over 3 weken, weer alleen na een mislukte huwelijk en een relatie van 4,5 met een man van wie ik zielsveel gehouden heb. Mijn exman is hertrouwd en oogschijnlijk gelukkig. Ik weet het niet hoor, op het ogenblik voel ik me vooral een enorme mislukkig. Ik heb tijd nodig denk ik maar de komende dagen vrees ik heel erg.
Houtplank

Lieve Houtplank

Ik snap je verdriet. Maar ik snap niet goed waarom je jezelf een mislukkeling voelt. Ben je dan alleen geslaagd als je je relatie in stand weet te houden?