Vriend en ik gaan uit elkaar. Wat is redelijkheid

sjaak

Over zulke beslissingen (hond/auto) ben je nu overvallen, daar moet je gewoon een nachtje over slapen en het er daarna rustig over hebben.
Jij bent wanhopig, maar hij is nog wanhopiger, want hij is niet degene die het uitmaakte en hij is degene die zijn huurhuis had opgeofferd om bij jou te wonen. Hij is dus echt de sjaak en vanuit deze emoties reageert hij. Het is alvast wel fijn dat hij zo snel iets heeft ondernomen, toch? Jij vindt het te dichtbij en te duur, maar dat is zijn pakkie-an. Het is voor hem wel irritant dat je meteen kritiek geeft.
Ik hoop trouwens dat hij niet weet dat jij hele dialogen neerpent op het openbare internet (je noemt geen naam gelukkig) maar zelf zou ik er niet blij mee zijn. 'We' kennen jou een beetje, maar bij een relatie zijn er altijd twee.

Die hond

Die hond heeft toch al een co-ouderschap: hem en zijn ex! Dat mag hij met haar en de kinderen gaan oplossen. Het is niet jouw hond, het is de hond van zijn kinderen. Heel vervelend maar er is gewoon ondoordacht aan die hond begonnen en het resultaat kan een herplaatsing zijn. Heel vervelend voor allemaal maar als jij die hond er niet bij wil dan moet je niet dat aapje op je gaan nemen.

Dat er wrijvingen zijn en misschien nog erger worden is logisch, hij is behoorlijk in paniek en een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Als dat huis te duur is is dat zijn probleem, moet hij verder zoeken en harder gaan zoeken. Daar kun jij 'm niet bij helpen anders dan misschien een briefje ophangen bij de supermarkt, met zijn telefoonnummer.

Vanwege de situatie zou ik wel wat considderatie hebben met hem en idd zelf weggaan met je hond. Neem je zoon lekker mee als hij dat wil en anders mag hij ook kiezen om bij zijn vader te zijn. Je zoon is 17 dit valt uit te leggen aan hem.

Houd het zakelijk

Mijn advies is om niet meer direct te reageren en zeker niet direct te beslissen. Zeg je dat je erover na zult denken. Stel eventueel nog wat neutrale vragen per mail, zodat alles duidelijk is bij jou (wat hij wil/verwacht en hoe hij de organisatie ziet)

Daarna wacht je net zo lang met beslissen tot je boosheid gezakt is. En dan reageer je bij voorkeur per mail je beslissingen door. Zakelijk. Net zoals je zou doen met de vader van een leerlingen die met onrealistische verwachtingen komt.

En nee, dit komt op mij niet over als manipuleren. Dit is reageren vanuit de emotie, bij jullie allebei.

Even over AIRBnB

Ik heb er net even naar gekeken.
Als ik uit huis ga voor 3 weken moet ik ergens naar toe waar er een NS station is, waar ik met mijn hond in kan (of hond ter verzorging achterlaten bij ex-vriend in mijn eigen huis..?) en dan zit ik op een prijs van minimaal 1000 euro's. Los van de feit of hond het leuk vind om in een volstrekte onbekende woning 3 dagen per week alleen te zijn, zonder dat de uitlaatdienst mevrouw hem komt halen want ze doet alleen haar vaste ronde.
Als ik zonder de hond ga kan dat iets goedkoper (700 ongeveer) maar dan moet ik 1) vaak terug naar eigen huis om mijn hond uit te laten en te verzorgen op de dagen dat ex-vriend langen diensten heeft en 2) moet ik de auto blijven delen vanuit 2 huizen in plaats van 1. Los van het feit of ex-vriend de verzorging van mijn hond zou overnemen, ergens heb ik het idee dat hij het niet zou doen.
Het is praktisch niet te doen.
Ik kan dit weekend wel veel buitenhuis zijn en zondag een dagje sauna inplannen, en de andere dagen in de week lange dagen op school zijn. En op een houtplankje bijten...
Houtplankje

Mijntje je aannames kloppen niet

Mijntje

Je schrijft: "want hij is niet degene die het uitmaakte en hij is degene die zijn huurhuis had opgeofferd om bij jou te wonen."
Nee zo is het niet gegaan. Hij had namelijk geen eigen huurhuis opgeofferd om bij mij te kunnen zijn. Hij zat voor 1 jaar in een gedeelde woning voor gescheiden ouders, en moest er na 1 jaar eruit. Omdat hij nog geen zicht had op een eigen woning en omdat we toen behoorlijk verliefd waren heb ik hem aangeboden om bij mij in te trekken. Ik heb wel ook gezegd dat hij zich zou moeten inschrijven bij de woningbouwvereniging, omdat je er nooit zeker kan zijn dat een relatie slaagt, en dat heeft hij niet gedaan. Het is in mijn ogen toch echt anders.
"Het is voor hem wel irritant dat je meteen kritiek geeft." dat ik het te dichtbij en te duur vind is inderdaad zijn pakkie-an en dat heb ook echt niet genoemd. Ik ken hem helaas goed genoeg om te weten dat hij vaak een appel op mij zal doen en dat wil ik echt niet meer.
Houtplank

lastig

Ik zou zoveel mogelijk de boot afhouden, ook wat betreft die auto. Ik zie het er nog van komen dat hij daar misschien wel schade aan rijdt, en dat jij voor de kosten mag opdraaien. Zo'n man komt volgens mij alleen maar verder als je stopt met helpen, dit heb je namelijk al jaren gedaan, inclusief goede adviezen gegeven (o.a. over inschrijven bij een woningbouwvereniging) maar hij is te eigenwijs om er iets mee te doen. Volgens mij gaat hij ook niets regelen met vervoer maar blijft hij tot jij zegt "stop" je auto lenen. (en volgens mij zou hij het zo ook oplossen met de hond, maar daar heb je al 'stop' gezegd)
Het is rot voor hem, maar volgens mij toch echt zijn eigen schuld allemaal, je hebt genoeg gedaan en geprobeerd en nu krijgt je ook nog de zwarte piet toegespeeld.
Aftellen maar en zoveel mogelijk op pad (sauna, vriendinnen, bioscoop, bibliotheek wandelen met de hond, etc)

Goed opgevoed?

Er is veel vraag naar goed opgevoede honden van niet ‘beladen’ rassen als herplaatser. Ik denk dus dat een asiel binnen een paar dagen een nieuw goed huisje voor hem heeft. Daar willen jullie misschien niet aan, maar hoe gaat hij anders voor de zorg en de kosten opdraaien in zijn nieuwe situatie?
Is er niemand in de familie die hem wil?

Mailen

Als gescheiden mensen over de kinderen moeten communiceren, doen ze dat ook vaak per mail, om de emotie eruit te laten en zakelijk te blijven. Dat is ook nu een goede tip. Alle mails een dag of tot de boosheid gezakt is laten liggen, is ook een goed idee. Ik spreek uit ervaring

Mijn ex is in eerste instantie 2 straten verderop gaan wonen. Ik heb hem gevraagd niet onnodig door mijn straat te lopen, en dat ging prima, we kwamen elkaar vrijwel nooit toevallig tegen. Ik moest wel door zijn straat fietsen als ik naar mijn werk ging en zag hem dan soms de kinderen naar school brengen. Dan zwaaide ik even en riep ik Veel plezier vandaag! naar de kinderen en dat was alles. Kwam ik hem alleen tegen, dan stak ik alleen mijn hand even op en zei ik hallo en dan ging ik snel weer verder. Geen ramp.

Als je niet voor de hond wilt zorgen, dan schrijf je hem dat gewoon luid en duidelijk. De redenen hoef je niet te geven, dan kom je snel weer in de emotie. Je kunt wel iets schrijven als: Ik hoop dat je de zorg voor de hond met je ex en je kinderen kunt regelen, het is tenslotte jullie hond. Zo geef je hem zijn eigen verantwoordelijkheid terug.

Ik weet niet of je de auto nog tijdelijk wilt delen, zo ja, dan kun je een voorstel daarvoor op papier zetten. Hoe vaak mag het, tot wanneer, wanneer kan het zeker niet, wat is de vergoeding etc. Het is jouw auto, dus jij beslist. Wil je het echt niet, dan doe je het niet. Dan moet hij zelf vervoer regelen of dichter bij zijn werk gaan wonen.

Sterkte, hou vol. Het einde is in zicht.

houtplankje

Ok. En ik snap heel goed dat het voor jullie beiden een bijna onhoudbare periode is, zo samen in 1 huis. Lente in #179 verwoordt wat helderder wat ik bedoelde.
Blijft staan dat hij de sjaak is inzake keuze om de relatie te beindigen en geen dak boven zijn hoofd, van zoveel stress word iemand geen leuker mens.
Als je een relatie aangaat schrijf je je niet meteen in bij een woningbouwvereniging voor het geval het uitgaat, dat zullen er niet velen doen. Dat hoef je hem niet perse te verwijten.
Gezien wat je eerder schreef heeft hij het best snel geregeld, ook hoe je hem omschreef. Ik zou idd wat Autimam hierboven schrijft rustig voorstellen doen per mail en zoveel mogelijk afleiding en ontspanning proberen te zoeken. Heel veel sterkte.

En toch, en toch

Moet je compassie blijven hebben met iemand die zo weinig initiatief en begrip toont?
Ik weet dat er dingen niet lekker lopen bij de exvriend en met 4 kinderen met autisme en ADHD en zelf ADHD weet ik echt heel goed hoe moeilijk het kán zijn om je zaken geregeld te krijgen. Maar uiteindelijk is het een volwassen man die zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen.
Pamperen gaat niet helpen. Hij is niet voor niks de EX vriend. Ik zou niet kiezen voor houwtje touwtje oplossingen die Houtplankje toch weer gaan belasten terwijl haar lichaam duidelijk aangeeft dat het genoeg is.
Geen regelingen voor hond en auto. Geen huis in de buurt. Geen uitstel. Hak die navelstreng door. Uiteindelijk zal het zelfs voor de exvriend beter zijn. Die afhankelijkheid is ook voor hem niet goed

Eens met Tessa.

Initiatief? Heeft hij genomen. Begrip? Ja daar is nu even geen tijd voor. Ook niet bij Houtplankje. Je kan nu eenmaal niet meteen begrip hebben als je te horen krijgt dat je relatie over en uit is en je op mag hoepelen. Omdat TS een vrouw is hebben wij daar automatisch meer feeling mee en is de man de boeman. Maar zo is het natuurlijk niet.
Maar eens met 'pamperen'. Huis in de buurt is nog tot daaraantoe , maar voor een hond zorgen van ex terwijl je die hond al niet wilde zou mij ook een brug te ver zijn. Maargoed, ik houd niet van honden :-)
Auto uitlenen alleen tijdelijk, als hij anders niet op z'n werk kan komen en TS de auto toch niet gebruikt. Dus wel grenzen stellen en niet met alles willen helpen.

Mijntje

Ik lees het dat Houtplankje en ex min of meer eerder zijn gaan samenwonen dan bedoeling was omdat ex van Houtplankje geen woning meer had. Daarom leek het haar een goed idee dat hij zich zou inschrijven mocht het onverhoopt niet lukken. Ik vind dat een erg goed advies.
Ik zie eerlijk gezegd niet in waarom Houtplank in dit stadium nog veel rekening moet houden met haar ex. Ik denk net als Tessa dat het alleen maar het onvermijdelijke uitstelt, namelijk dat de ex als een volwassen man zijn eigen verantwoordelijkheid neemt

Goed nieuws

Ik zou vooral inzoomen op het feit dat ex een huis gevonden heeft. Dat was voor jou toch belangrijk? Laat hem er zo snel mogelijk intrekken. Lever geen commentaar maar juich het toe. Hoe eerder weg hoe beter.
Over de hond en de auto: dat weet je nog niet, daar kom je nog op terug. (uiteindelijk wil je dit niet, maar wees daar niet zo stellig in anders gaat hij niet weg). Als hij verhuisd is wordt duidelijk dat jij niet meer verantwoordelijk bent voor zijn leven. Jij bent verantwoordelijk voor het jouwe en hij gaat zelf oplossingen bedenken. Voor de hond en voor vervoer naar zijn werk.

Hmmmm

Jammer dat het zo gelopen is Houtplankje. En sterkte met de afwikkeling.

Waar ik normaal gesproken ben van compassie en zorg denk ik dat dat nu zal zorgen voor een situatie waar zachte heelmeesters stinkende wonden maken.

Mijn advies zou zijn: hou het zakelijk en overleg alleen over dingen waarover je moet overleggen. In dit geval: zijn er concrete dingen van jullie samen die verdeeld moeten worden en hoe doe je dat? Hoe krijgt de verhuizing praktisch gezien gestalte en waar kun jij daarbij van dienst zijn (bij praktische zaken als een keer rijden met spullen naar de volgende plek).

Voor de rest: je hoeft geen afspraken te maken over dingen die van jou zijn. Jouw auto is van jou en niet van hem, ook al kan hij ‘m nog zo goed gebruiken. Het is niet aan de orde. Dat hem dat een probleem oplevert, is jammer. Zijn probleem niet dat van jou.
De hond idem. Jij hoeft geen afspraken te maken over de hond die van hem is. Wat er met dat dier gebeurt is zijn verantwoordelijkheid en niet die van jou.

Laat je geen verantwoordelijkheid opleggen die niet bij jou hoort te liggen. Je verantwoordelijk voelen voor dingen waar je niet verantwoordelijk voor bent, maakt je idd vatbaar voor manipulatie.
Dat geldt ook mbt de te dure woning in de buurt. Jij kunt aan de ene kant niet meer bepalen waar hij wel of niet gaat wonen (ook al snap ik dat dichtbij niet leuk is). De andere kant: of het wel of geen handige plek is mbt zijn werk en zijn vervoersprobleem, gaat jou niet aan. Net als de vraag of hij het wel of niet kan betalen. Moet je bij hem laten en je er niet eens in verdiepen (wat kost dat en hoe kom je dan op je werk?).

Sterkte!

Hond

Ik vind dat je nergens ingewikkeld over hoeft te doen waar je dat niet wilt, maar wat de hond betreft heb ik er wat moeite mee dat dit op de spits (het spits?) gedreven wordt. Je hebt zelf jouw hond en past daar niet tijdelijk (dus úiterlijk drie maanden) een tweede bij? Jouw hond moet toch ook overbruggen terwijl jij werkt? Ik vind dat hij toch iets meer tijd zou mogen krijgen om hier over na te denken en het uit te voeren, maar niet op zijn add-dees". Ik zou het hartverscheurend vinden om afstand van mijn hond te moeten doen, dus ook onder dit soort omstandigheden.

Hoe hard ik ook klink nu, zijn álle beslissingen met jouw volle instemming genomen. Het lijkt mij uiteindelijk bevredigender als je keuzes die je in dit kader hebt genomen met zo min mogelijk haat en nijd afrond. Dus de auto... jouw zin... zoek het maar uit hoe hij het doet, de hond... de overbrugging iets minder hard.

Als hij zelf laat blijken dat de hond een blok aan zijn been is en de liefde voor hond nogal magertjes is, dan zou ik over herplaatsen beginnen.

Ik heb nagedacht over hoe ik het met onze hond zou doen, dus het komt niet uit het niets. Ik zou het voor de hond zo aangenaam mogelijk maken, dus co-en waar mogelijk. Bij jou gaat het weliswaar om zijn hond, maar je vond toen dat hond het beste af was bij jullie, als ik het mij goed herinner.

De hond Kaaskopje

is een blok aan MIJN been. Het was in het kader van een werkende relatie de beste oplossing om de hond van zijn zonen in huis te nemen, we pasten toch al meer dan de helft van de tijd op het beest. Er is geen overgang nodig wat mijn hond betreft. Zodra duidelijk werd dat we uit elkaar gingen heb ik de uitlaatservice gereserveerd voor de 2 dagen in de week dat ik lange dagen van huis ben. De andere dagen kan ik het prima alleen aan en mijn hond hoeft nooit langer dan 5 uur alleen te zijn.
Dat ik ingestemd heb voor het komen van de hond van zijn kinderen bij ons was 1) omdat ik medelijden had met het beest dat de hele tijd tussen A en H aan het verhuizen was met mand en al, en 2) omdat ex vriend zich zo rigide opstelde dat ik dacht "de relatie gaat niet goed maar dat heeft eigenlijk niets met de hond te maken, het arme beest kan er niets aan doen". Ik had ook kunnen zeggen tegen ex-vriend: "weet je de relatie tussen ons is niet goed, laten we eerst kijken of het nog lang stand houd want ik heb er een harde hoofd in".
Dat heb ik niet gedaan inderdaad.
Neemt niet weg dat ik vanaf NU prima alleen kan zorgen voor mijn hond. En hij niet voor zijn hond. En ik heb nooit 2 honden willen hebben, en nu dat ik alleen ben nog minder.
Houtplank

Woning

Waarom zoekt hij niet een woning in de buurt van zijn werk, op fietsafstand?

Tsjor

Tsjor

Hij werkt in een stukje Zuid-Holland waar weinig woningbouw is (bij Rijsenhout). Verder is hij gewend geraakt aan de sfeer in mijn woonplaats.
Houtplank

pfoe

'Laat je geen verantwoordelijkheid opleggen die niet bij jou hoort te liggen. Je verantwoordelijk voelen voor dingen waar je niet verantwoordelijk voor bent, maakt je idd vatbaar voor manipulatie.'
Eens met Aagje.

Het is lief en attent van Houtplankje dat ze zo probeert mee te denken ( 'hij is nu gewend aan de sfeer van mijn woonplaats') en ervan overtuigd is dat er vooral onmacht in het spel is, geen onwil. Haar moeite met de relatie na de eerste verblindende verliefdheid heeft ze lang onder controle proberen te houden (daar getuigen eerdere draadjes van), nu is het echt op. Daar is niks meer aan te doen. Het zal nooit beter worden, vrees ik, tenzij deze man een vrouw treft die er haar levensvervulling in vindt man dag in dag uit te coachen. Wie weet bestaat ze.

Lieverbroodjes worden niet gebakken. Als er geen gelegenheid is om voor een hond te zorgen, dan is het tijd voor herbestemming.
Als er geen auto ter beschikking is, moet er een andere keuze worden gemaakt. Dat betekent niet dat ex-vriend voor onbestemde tijd (want daar draait het op uit) de auto van Houtplankje kan blijven gebruiken - dat is vragen om voortgang van ellende.

Wie wil, vindt een mogelijkheid. Wie niet wil, vindt een reden.

Auto huren

Vriend heeft een baan en een rijbewijs, hij kan desnoods een auto huren. Of misschien zijn er wel deelauto's (greenwheel oid) in de buurt.
En het is zijn hond, dus hij kan ook hondenoppas regelen.

speedpedelec

Van jouw woonplaats is naar zijn werk is volgens google maps ongeveer een uur fietsen. Zou hij ipv een auto niet een scooter of een speedpedelec kunnen overwegen. Dan wordt de regio waar hij kan zoeken een stuk groter.

Kijk eens op funda / huur / afstand < 15 km dan kom je al van alles tegen.
Alleen moet hij dan uit jullie woonplaats weg. Sommigen per direct of per 1 december.

Of hij koopt zelf een auto, maar dat is zijn pakkie an.

Hij zal iets meer moeite moeten gaan doen, de tijd dringt.

ver weg eis

De eis om ver bij jou vandaag te gaan wonen lijkt met niet reëel. Daar heb je toch geen zeggenschap over? Het lijkt mij het belangrijkst dat jullie niet meer in een huis wonen. Al woont hij drie straten verder dan is het toch oke? Gescheiden huizen en gescheiden levens, daar gaat het nu om.
En geen dingen meer gaan doen omdat het zielig is voor wie of wat dan ook.
Je kunt wel begrip tonen door te zeggen dat het lastig is, maar je DOET niets meer.

Boetes

de auto zou ik dus echt niet meer uitlenen. Ik herinner me dat je al eens eerder klaagde over zijn verkeersboetes. Die wil jij niet meer op je deurmat.

Geen geld voor dit, geen geld voor dat

Flavia
Helemaal mee eens. Alleen ... hij heeft geen geld. Ik heb hem verteld dat hij, totdat hij het huis uitgaat op 15 december, geen bijdrage hoeft te betalen waardoor hij wat meer armslag heeft, maar als hij een paar honderden euro's spaargeld heeft, is het veel. Niet genoeg denk ik om en een borg te betalen en een nieuwe vervoermiddel. Hij heeft nu een vast contract voor 3 dagen in de week, bij zijn hoofdwerk, maar wou geen fulltime contract omdat hij tijd wil om te studeren. Zonder enig bewijs dat die studie tot iets gaat leiden. Totaal geen praktische insteek, kocht bijvoorbeeld nooit de B merken in de supermarkt, weigerde om vegetarisch te gaan eten want "ik heb vlees nodig". Hij spaart nog geen 20 euro's per maand volgens mij.
En het is namelijk zo dat ik nog steeds niet geloof dat hij het willens en wetens deed. Misschien ben ik dom of naïf. Hij is opgegroeid in een redelijk bemiddeld hoogleraren gezin en heeft tot zijn 50ste zich nooit zorgen hoeven maken om geld, had altijd een goede baan. Om de gekste manier kwam hij altijd financieel op zijn poten terecht. Pas toen zijn ouders allebei binnen een jaar waren overleden en hij een eigen bedrijf begon met het geld van zijn erfenis ging het compleet mis. Het is voor mij nog een raadsel hoe het gegaan is, en ik ken natuurlijk maar een kant van het verhaal, zijn kant. Ik heb zijn broer, met wie hij ruzie heeft (vanwege een zakenconflict) en geen contacten mee heeft, nooit ontmoet. Er zijn toch veel dingen waarbij (achteraf) allerlei alarmbelletjes gaan rinkelen.
Houtplank