Volgens mij snap ik het

Herkenbaar

ik reageer alleen op Mailtjes terug die normale vragen bevatten. En dan reageer ik heel zakelijk terug. Laat het altijd eerst aan een ander lezen voordat ik het verstuur.
Alles wat hij schrijft weeg ik af. Wel naar dat het zo moet. Zeker omdat er ook kinderen bij betrokken zijn.
Ik ben er nu achter gekomen dat hij al eerder een advocaat had dan ik dacht. Met deze wetenschap lees ik zijjn oudere Mailtjes heel anders. En worden mij meer en meer dingen duidelijk.

Beter laat dan nooit!

Anoniem

Ja dat heb ik ook, ik laat de lastigere mailtjes ook eerst door iemand anders lezen.
Het is zeker naar dat het zo moet, en schiet nog steeds in de verzet hoor, dat je moet loslaten snap ik, maar ik dacht dat vooral de kinderen zouden zijn als ze bij ex waren, en dat dat ex zou zijn omdat die een nieuw leven opbouwt. Ik merk dat ik dat wel kan. Wat ik veel moeilijker vind is mijn verzet tegen zijn streken moet opgeven. Dat gaat nl mij rust geven, maar dat vidn ik dus heel moeilijk.
tigerfeet

Sterkte

Bah, dat gedoe met je ex.
Het is nu dus heel diplomatiek mailen en zou je misschien in die mails zo nu en dan het belang van continuiteit en ritme voor de kinderen kunnen benadrukken in deze toch al onrustige periode?

Verzet opgeven: een tip.

Misschien helpt het als je beseft dat het hem juist voldoening geeft als je boos wordt? Dan heeft hij in ieder geval de zekerheid dat zijn opmerkingen jou van je stuk brengen en dat hij je geestelijk nog een beetje in zijn greep heeft. Het is net als bij kleuters: liever negatieve aandacht dan helemaal geen aandacht. Onverschilligheid vinden zulke types veel erger dan boze reacties. Eindresultaat is vaak dat ze op den duur niet meer zo zitten te stangen, daar is toch geen lol meer aan te beleven.

Niet uit je tent laten lokken

Ik ben het niet helemaal met de voorgangster eens. Sommige exen maken er namelijk een levensmissie van om hun ex te treiteren, ongeacht of en hoe je er op reageert. En als je pech hebt, maken ze daarvoor ook nog dankbaar gebruik van de kinderen, zodat deze hier ook onder lijden. Sorry, dit doet nu eigenlijk niet ter zake, hier spreekt vooral mijn frustratie.
Het is een kunst om je niet uit je tent te laten lokken, je ex heeft jaren met je samengeleefd, dus weet precies hoe hij je aan moet pakken om je zo ver te krijgen. En hij heeft er nu kennelijk baat bij als je uit je stekker gaat, dus zal net zolang doorgaan tot hij je zover hebt. Het is fijn dat je je daar nu bewust van bent, dan kun je je er beter op instellen en weet je dat je er wellicht vestandig aan doet om bepaalde dingen te negeren of naast je neer te leggen. In het begin is dat moeilijk en gaat dat soms volledig tegen je gevoel in, maar na verloop van tijd wordt dat wel makkelijker.
Wat misschien ook nog een tip kan zijn, is om te communiceren met je ex alsof je met een belangrijke klant communiceert, een heel vervelende man, maar die je niet kan missen voor het behoud van je bedrijf. Bij iedere mail/ sms naar je ex, bedenk je je of je een dergelijke mail naar die klant zou kunnen sturen, zonder dat hij zich in zijn wiek geschoten voelt, want dan ben je je klant kwijt. Zo ben je er zeker van dat het zakelijk en netjes is.

Joyeux

Het klopt wat je zegt, maar als ik niet elke keer het gevecht met hem aanga omdat hij zijn afspraken weer niet nakomt. Dat geeft mij al een hoop rust, er val t wel iets van mij af. Maar het zal elke keer nog wel slikken zijn en de boosheid zal er voorlopig nog wel zijn.
Op dit moment is hij heel braaf, houdt zich redelijk aan de afspraken, ben benieuwd wat hij nu weer aan het uitbroeden is.
Tigerfeet

Caitlynn

Als ik niet reageer of niet inga op zijn "eis" dan speelt hij het inderdaad via de kinderen, dus ik vang de klappen voor hun op waar ik kan. Uiteraard weet hij heel goed hoe hij mij kan raken, en dat is alles via de kinderen spelen en zich vooral niet aan de afspraken houden.
Je tip mbt tot klant zal ik zeker proberen, misschien gaat het werken.
Tigerfeet

Caitlynn

Ooh, wat cynisch, je ex benaderen als een vervelende klant. Hahaha, wel een goede tip eigenlijk.

Lastig doen

"Dan heeft hij naar zijn advocaat toe nl bewijs dat ik moeilijk doe en lastig doe."

Spreken de feiten dan niet voor zich? Hij heeft jou verlaten voor een andere vrouw en een nieuw gezin. Zijn nieuwe vrouw wil zelfs met je koffie drinken om je te leren kennen. Zijn 'nieuwe' dochter zit in dezelde klas als jouw kind. Jij bent van getrouwde vrouw met gezin, ongewild alleenstaande moeder geworden met nadelige financiele gevolgen. Hij kan jullie kinderen niet hebben omdat zijn nieuwe gezin ziek is.
En volgens mij zijn dit nog maar een paar streken die hij je geleverd heeft.

Als hij nou weer mailt, zou ik wat punten op een vriendelijke toon herhalen. En dan vervolgens nog liever om een beetje begrip vragen. Dat dit weliswaar niet jouw keuze is geweest, maar de zijne respecteert en samen proberen het beste voor jullie kinderen te doen.

Dus, niet tegenspreken, maar steeds weer herhalen wat de situatie is.

Boos ben je, dat zijn wij plaatsvervangend ook voor jou en je kan hier razen en tieren. Maar probeer hem steeds voor te zijn en doe vriendelijk en wijs op papier. Als hij kritiek op jou heeft vastgelegd, is hij degene die zich negatief uit. Hij doet dan toch moeilijk en lastig? Jij bent alleen maar gekwetst doch begripvol.

Verplaats je eens in zijn advocaat en lees jouw reacties door zijn/haar ogen en stel je voor of en hoe dat tegen jou kan worden gebruikt.

Even een virtuele knuffel van mij

Tigerfeet

wat mij heel erg heeft geholpen is om met iemand te praten (maatschappelijk werk). ik had een hele goede die wat eye-openers heeft gegeven. wat voelde dat heerlijk.

en het boek pesten en treiteren van hirigoyen.
dat boek heeft mij geholpen om op een andere manier te reageren.
mijn ex is er juist op uit om bij mij een reactie te ontlokken. hij weet ook precies de juiste punten te raken door bepaalde zaken op een bepaalde manier te schrijven. en door bepaalde vragen c.q. opmerkingen.
ik heb geleerd om of niet te reageren, dan kreeg ik uiteraard wel een beleerde boze mail over hoe slecht ik wel niet ben en niet het lef heb om te reageren, enz.
of ik reageerde heel zakelijk.

wat ik al aangaf op belerende mailtjes, zonder echte belangrijke inhoud, daar reageer ik gewoon niet op.
in het begin koste mij alles heeeeeeeeellll veel energie. nu ik anders heb leren kijken naar de situatie (wel met hulp), kost het mij veeeeelll minder energie en laat ik mij minder snel op de kast jagen.

probeer je eigen ding te doen. tier hier lekker en reageer rustig naar ex.
ik vind het juist een sport om zo'n mail op te stellen waar hij in principe niets mee kan. dit in negatief opzicht dan. lekker zakelijk, precies en oppervlakkig.
niet uit te tent laten lokken.

Fely

Ja ik vind dat er voloende feiten zijn om aan te geven waarom de kinderen daar niet gelukkig zijn. Even voor de duidelijkheid nog, hij heeft mij niet verlaten voor een andere vrouw, ik was helemaal naar de klote en nagenoeg nergens meer toe in staat. Dat kwam en door een fout gelopen relatie en door mijn aanleg voor depressies.
Als ik om begrip vraag dan krijg ik dat niet, eerder boosheid, dus dat heb ik opgegeven, hij snapt echt niet dat dit heel moeilijk is voor de kinderen, een nieuwe vrouw andere kindern.
Eerlijk gezegd denk ik dat hij de kinderen minder wil , omdat hij zijn demonen aan het wegjagen is ipv ze te bevechten. En elke keer als hij goed met mij geconfronteerd wort komen ze weer terug. Dus denkt hij dat alles goed komt als hij maar minder met mij te maken heeft. Ik denk/weet dat het zoniet werkt
Op papier ben ik nu rustig vriendelijk en wijs, soms een beetje koppig(zoals toen hij de fiets achterhield die dus inmiddels terug is). Ik schiet niet meer uit mijn slof over de mail, ik heb geleerd

Tigerfeet

Anoniem

Dat het een sport kan gaan worden om een mail op te stellen waar hij niets mee kan dat lijkt me inderdaad leuk.
Je boekentip ga ik onthouden, altijd handig. En ik loop wl bij de psych maar die is midner van de handig e tips.
tigerfeet

Begrip

ik begreep het ook niet waarom hij geen rekening hield met de kinderen, geen begrip toonde voor situatie. dat zij er last van hadden dat zij geconfronteerd werden met vader die direct ging samenwonen, andere kinderen erbij enz.

en wat nog lastiger was is dat hij vond dat het juist allemaal aan mij lag. als de kinderen wat aangaven dat ze iets lastig vonden, dan dacht hij o dat komt weer van mijn exvrouw af.

ik heb geleerd dat ik geen begrip moet verwachten. niet eens omdat hij het niet wil, maar waarschijnlijk er niet toe in staat is.
ik verwacht dan ook geen begrip meer en als hij begrip zou tonen dan zit er een addertje onder het gras....

het is makkelijker gezegd dan gedaan om zijn aantijgingen e,d. langs je heen te laten gaan, maar wel het meest effectief.
dan heeft hij minder grip op jou. daar zul je je uiteindelijk beter door gaan voelen.
het is een proces. mijn scheiding is inmiddels bijna 3 jaar geleden. ik was opgelucht en blij dat wij gingen scheiden, er ging al een proces aan vooraf van 5 jaar. toch deed destijds de scheiding veel pijn en moest ik afscheid nemen van leven samen.

ik weet niet hoelang het bij jou geleden is en of het een keuze van jou was. als ik dat weet kan ik je misschien meer helpen.

Anoniem

Hij heeft 10 november na een paar maanden gerommel/relatietherapie en bedenktijd gezegd dat hij wilde scheiden, beging januari is hij weggegaan, en bleeek hij achteraf inmidels een nieuwe relatie te hebben, begin febr. is hij gaan samenwonen met haar.
Ondanks de pijn en het verdriet is de scheiding het beste geweest wat me heeft kunnen overkomen, want nu kom ik er stapje voor stapje achter dat ik zoveel sterker ben dan ik ooit heb gedacht en dat veel problemen tussen ons niet (alleen) aan mij hebben gelegen.
Ik vond het afscheid nemen van een leven van 25 jaar samen ook heel zwaar, en dat ik weer van voren af aan moet/mag beginnen is enerzijds een mooie kans, en aan de andere kant een pittige kluif.
Ik denk dat juist doordat hij nog maar ten dele grip op mij heeft dat hem al erg frustreerd, en als ik dingen langs mij heen laat gaan, dan is dat inderdaad heel fijn, hij is al eens metdingen gekoen die zo bespottelijk waren dat ik ze inderdaadvan me af kon laten glijden en dat vond hij niet leuk.
Ik denk dat ik ergens diep in mij nog steeds verwacht dat ik waardering van hem krijg, verstandelijk weet ik natuurlijk wel dat dat er niet gaat komen, maar toch is dat zeker een valkuil waar ik steeds weer in val.
Tigerfeet

Tigerfeet

Scheiden is lijden, ondanks dat het het beste kan zijn wat je is overkomen. Het is ook een soort van rouwen. 25 jaar is niet niks. Afscheid nemen van het leven, zoals het was. En er dan achter komen dat je sterker bent dan je van te voren had gedacht. Heerlijk!!! Dat is een ontzettend positief punt. Houd dat vast en het is niet raar en erg dat je op bepaalde momenten nog terugverlangd (ik zeg niet dat het zo is), maar dat zou zo kunnen zijn. Het eerste jaar is behoorlijk zwaar vond ik. Dan komen er allerlei gevoelens en emoties waar je mee moet leren omgaan.
Tweede jaar krijgt alles meer een plek en krijg je meer ruimte voor jezelf.

Mij is aangegeven dat ik het los moest laten dat ik respect c.q. Waardering van mijn ex zou krijgen. Niet eens omdat hij het evt niet zou willen, maar omdat het zo zou kunnen zijn dat hij het niet eens kan. Ik moest het zien als twee schepen die langs elkaar heen aren qua communicatie. Wat ik aangaf kwam dan niet bij hem aan zeg maar.
Ik begreep ook niet waarom hij niet begreep dat doordat hij snel ging samenwonen de kinderen daar onder leden/lijden. Hij vond/vindt dat alles aan mij lag dat de kinderen moeite met zaken hebben. Zeer vermoeiend voelde dat voor mij. In het begin probeerde ik hem ook duidelijk te maken dat echt de kinderen er last van hebben. Dat heb ik losgelaten. Was niet makkelijk trouwens, maar nu zie ik na een tijd in dat het beter is. Ik kan de kinderen niet voor alles behoeden. Al zou ik dat graag willen!!

Mijn ex heeft nu geen grip meer op mij, maar hij zal het nooit loslaten om het wel te proberen.

Ik lees in ieder geval een aantal punten uit je posting. Hou die vast. Kijk naar wat j nu al wel hebt bereikt.

Positief

laatste alinea bedoel ik aantal positieve punten die ik lees uit je posting

Anoniem

Inderdaad sterker dan voorheen. Ik verlang niet terug naar mijn ex, dat is echt over, maar som wel naar dat ik niet alles alleen hoef te doen en op iemand kan terugvallen, de veiligheid en de geborgenheid. Maar goed dat kun je ook allemaal voor jezelf scheppen dat weet ik wel.
Nu alle D-days eraan komen vind ik het inderdaad zwaar, nu een jaar geleden was mijn ex een paar daagjes weg en kwam erachter dat het echt over was tussen ons en zo komen er nog meer van die dagen aan. En alles voor het eerst alleen vieren, dat is ook nieuw, de sint, de kerst ( ben voor beiden bezig met een oplossing, zodat het wat gezellig zal zijn).
Je moet heel veel mbt je 'vorige" leven loslaten en een ex is daar eentje van. Ik zie nu in dat hij inderdaad bepaalde dingen echt niet kan, heb ik eerder nooit gezienen doorgehad. Hij heeft het empatisch vermogen van een deurknop en dat is maar een ietsepietsje overdreven Dat heeft er blijkbaar nooit ingezeten maar zie ik nu pas, dus dat hoef ik ook niet meer te verwachten van hem.
Je zou zeker je kinderen wel voor alles willen behoeden maar dat kan inderdaad niet. Ik probeer wel zo iets thuis te creeeren dat ze met alles bij mij kunnen komen (mbt hun vader) zonder dat ik alles gelijk veroordeel wat hij doet. Dus dat ze zich bij mij vrij voelen om hun verhaal te vertellen, en dan praat ik er met ze over.
Die van mij probeert nu weer door het niet overmaken van de allimentatie te pesten, ook nu reageer ik weer niet, als ik het aan het eind van de maand nog niet heb schakel ik het LBIO in. Stukje bij beetje probeer ik de grip te laten varen stapje voor stapje.
Ik probeer het positieve ook zeker vast te houden ik heb inderdaad al een hoop bereikt en kan nog meer bereiken. Nl toewerken aan een vaste/betaalde baan, mijn leven verder opbouwen met de kinderen. Het doet pijn maar de inzet is er zeker van mijn kant.
Tigerfeet