U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Verwarrende situatie
De beste vriend van mijn vriend komt de laatste tijd vaak bij ons thuis. Zijn relatie is onlangs gestrand en hij kan moeilijk alleen zijn. Ik kan het goed met hem vinden, dus vind het absoluut geen punt als hij aanschuift. Ik heb in eerste instantie ook tegen mijn vriend gezegd dat hij niet met me hoefde te overleggen of ik het ook okee vond dat hij zou komen. De vriend heeft onlangs tegen mij uitgesproken hoe hij het waardeert dat hij altijd bij ons terecht kan. Maar inmiddels heb ik er gemengde gevoelens over… Het wordt namelijk wat véél… Ik vind het ook heel moeilijk om in te schatten of ik redelijk ben, of juist egoïstisch. Of dat het juist de vriend van zijn vriend is, die het door zijn situatie niets kan schelen dat hij onze relatie onder druk zet. Door de week is hij druk aan het werk, maar in de weekends zien we hem in de regel op vrijdagavond, zaterdag en/of zondag, tenzij hij iets anders te doen heeft. (Zelf zie ik mijn vriend ook niet door de week). Ik voel me voor het blok gezet. Omdat zijn vriend belt en mijn vriend niet zegt: „Dat overleg ik even”, kan ik er pas wat over zeggen als het al is afgesproken. Maar als hij wél aan de telefoon had gezegd dat hij met me zou overleggen en had teruggebeld met een negatief antwoord, zou het duidelijk zijn dat het van mij af kwam en dat wil ik ook niet!
Gisteren belde zijn vriend om te vragen of hij mee ging sporten. Dan claimt hij feitelijk weer mijn vriend voor een halve dag, want als mijn vriend dan helemaal klaar is, is het te laat om nog iets te ondernemen. Hij hoeft er ook niet zo nodig meer op uit, want hij heeft z’n uitje al gehad, heb ik gemerkt. Ik ben ondertussen het huis aan het opruimen, iets wat ook moet gebeuren natuurlijk, maar ik voel me daar dan wel alleen in staan. Dat is ook ingewikkeld vind ik, want hij werkt meer en ik heb twee kinderen dus weet ik niet of mijn gevoel terecht is. Mijn vriend gaf me naderhand wel gelijk.
Maar goed, de dag erna wordt er weer door de vriend gebeld met de vraag om wat te gaan drinken in de stad. Ik hoor hoe mijn vriend een tijd afspreekt, ervan uit gaat dat ik meega. Vooraf heb ik aangegeven dat ik graag iets met z’n vieren wilde doen. Ik kreeg niet echt respons… de kinderen keken niet op van hun computer en mijn vriend heeft duidelijk meer zin in het drankje in de stad. De kinderen (12+14) kunnen best even alleen zijn, maar ik voel me een ontaarde moeder als ik ze een boterham laat smeren om dan zelf, na een snelle hap, half-aangeschoten thuis te komen. Dus dat zeg ik. Mijn vriend is teleurgesteld dat ik daarom dus niet meega, maar verpakt het als 'dat is je eigen keus’. Als hij hun vader was, had ik hem op zijn verantwoordelijkheid kunnen wijzen maar het lijkt nu bijna wel alsof hij het omdraait, dat nu de teleurstelling bij hém ligt omdat ik niet mee kan vanwege de kinderen. Maar ergens kwam het goed uit, want hij kon het drankje als vrije jongen zijnde, zo mooi uitsmeren tot ver na kinderbedtijd – wat hij ook heeft gedaan – omdat ik toch thuis ben gebleven. Als hij dan thuiskomt weet ik niet of ik boos mag worden. Ik vind het zo verwarrend. Moet ik hem dat gewoon kunnen gunnen en mijn eigen plannen trekken? Ik ben zo benieuwd hoe een buitenstaander hier naar kijkt!
Vakantieganger
Ik zou absoluut niet accepteren als mijn man op die wijze zich bemoeit met de afspraken die ik maak met vrienden. Als er andere verplichtingen zijn mag mijn man zich er best mee bemoeien en mij daar even op wijzen. Als ik echter geen verplichtingen heb (hoef niet op de kinderen te passen, er komen niet al andere mensen langs) dan bepaal ik zelf of ik af wil spreken of niet. Ik zou het niet fijn vinden als hij zich er op zo'n manier mee bemoeit. Hij gaat niet over mijn agenda verder (buiten de zorg voor de kinderen om)
Als hij graag wil dat ik een keer thuis blijf dan kan hij dat gewoon vragen.
Vakantieganger
Ik zou absoluut niet accepteren als mijn man op die wijze zich bemoeit met de afspraken die ik maak met vrienden. Als er andere verplichtingen zijn mag mijn man zich er best mee bemoeien en mij daar even op wijzen. Als ik echter geen verplichtingen heb (hoef niet op de kinderen te passen, er komen niet al andere mensen langs) dan bepaal ik zelf of ik af wil spreken of niet. Ik zou het niet fijn vinden als hij zich er op zo'n manier mee bemoeit. Hij gaat niet over mijn agenda verder (buiten de zorg voor de kinderen om)
Als hij graag wil dat ik een keer thuis blijf dan kan hij dat gewoon vragen.
Package deal
Hij krijgt met jou ook twee kinderen erbij. En dat combineert niet met het vrijgezellenleven dat hij ernaast wil leiden met zijn beste vriend. Het klinkt of hij wel de lusten maar niet de lasten wil.
Als het je niet leuk vindt hoe het nu gaat, moet je je duidelijk uitspreken. Grote kans dat hij helemaal niet doorheeft hoe vervelend je deze gang van zaken vindt. Wat een ander vindt en hoe een ander het zou regelen (zie post hierboven) staat hier compleet los van. Geef je grenzen aan.
Reactie
Ik bemoei me zelden met de afspraken die mijn man maakt.
In bovenstaande situatie die ik beschreef ging het erom dat man WEER een afspraak met huisvriend inplande in onze gezamelijke agenda ZONDER overleg. Ook in drukke weken met meerdere andere afspraken zei hij geen nee. Huisvriend kwam bij ons thuis. Bleef mee-eten, en ging pas heel laat weg. Mijn man vond dat allemaal gezellig en makkelijk. Hij hoefde de deur niet uit en had weer een gezellige avond. Dat ik weer voor een extra p moest koken, extra boodschappen moest halen, en 's avonds niet mijn eigen ding kon doen in mijn eigen huis omdat huisvriend er weer was, daarom kookte ik over, en ging ik me ermee bemoeien. Dat was het begin van de verandering, mijn man overlegde in het vervolg wel over deze afspraken.
Ik weer dat mijn manier niet de schoonheidsprijs verdiende.
Maar wanneer je samen een huishouden voert dan vind ik het normaal dat je rekening houdt met elkaar. En dat is altijd een kwestie van geven en nemen. De ene keer een beetje meer ik, de andere keer een beetje meer hij. Maar in het geval van ons gezin en onze huisvriend liep het scheef: het ging teveel naar man en huisvriend.
Gelukkig vond mijn man dat ook en zo kwam alles goed bij ons.
Ga wat meer op je strepen staan.
Eén persoon stipt het slechts aan: eigenlijk zou topicstartster willen dat haar vriend uit zichzelf besluit dat hij liever gezellig thuis is dan telkens maar op de luimen van zijn gescheiden vriend in te gaan. Ik kan me voorstellen dat ze het idee heeft dat ze een sluitpost is. Vandaar het gulle aanbod dat er niet elke keer overlegd hoefde te worden, je ging er niet vanuit dat het uit de hand zou lopen. Nu is er een nieuwe situatie ontstaan die om nieuwe regels vraagt. Wat betreft je angst om onsympathiek over te komen: die vriend van hem vindt het natuurlijk vervelend dat zijn uitje niet door gaat. Nou, dat is dan maar zo. Maar wat vindt je vriend er eigenlijk van? Misschien vindt hij het diep in zijn hart wel prettig dat het loyaliteitsconflict voor hem wordt opgelost omdat je tijd voor jullie samen "eist".
Ga wat meer op je strepen staan.
Eén persoon stipt het slechts aan: eigenlijk zou topicstartster willen dat haar vriend uit zichzelf besluit dat hij liever gezellig thuis is dan telkens maar op de luimen van zijn gescheiden vriend in te gaan. Ik kan me voorstellen dat ze het idee heeft dat ze een sluitpost is. Vandaar het gulle aanbod dat er niet elke keer overlegd hoefde te worden, je ging er niet vanuit dat het uit de hand zou lopen. Nu is er een nieuwe situatie ontstaan die om nieuwe regels vraagt. Wat betreft je angst om onsympathiek over te komen: die vriend van hem vindt het natuurlijk vervelend dat zijn uitje niet door gaat. Nou, dat is dan maar zo. Maar wat vindt je vriend er eigenlijk van? Misschien vindt hij het diep in zijn hart wel prettig dat het loyaliteitsconflict voor hem wordt opgelost omdat je tijd voor jullie samen "eist".