U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Verwarrende situatie
De beste vriend van mijn vriend komt de laatste tijd vaak bij ons thuis. Zijn relatie is onlangs gestrand en hij kan moeilijk alleen zijn. Ik kan het goed met hem vinden, dus vind het absoluut geen punt als hij aanschuift. Ik heb in eerste instantie ook tegen mijn vriend gezegd dat hij niet met me hoefde te overleggen of ik het ook okee vond dat hij zou komen. De vriend heeft onlangs tegen mij uitgesproken hoe hij het waardeert dat hij altijd bij ons terecht kan. Maar inmiddels heb ik er gemengde gevoelens over… Het wordt namelijk wat véél… Ik vind het ook heel moeilijk om in te schatten of ik redelijk ben, of juist egoïstisch. Of dat het juist de vriend van zijn vriend is, die het door zijn situatie niets kan schelen dat hij onze relatie onder druk zet. Door de week is hij druk aan het werk, maar in de weekends zien we hem in de regel op vrijdagavond, zaterdag en/of zondag, tenzij hij iets anders te doen heeft. (Zelf zie ik mijn vriend ook niet door de week). Ik voel me voor het blok gezet. Omdat zijn vriend belt en mijn vriend niet zegt: „Dat overleg ik even”, kan ik er pas wat over zeggen als het al is afgesproken. Maar als hij wél aan de telefoon had gezegd dat hij met me zou overleggen en had teruggebeld met een negatief antwoord, zou het duidelijk zijn dat het van mij af kwam en dat wil ik ook niet!
Gisteren belde zijn vriend om te vragen of hij mee ging sporten. Dan claimt hij feitelijk weer mijn vriend voor een halve dag, want als mijn vriend dan helemaal klaar is, is het te laat om nog iets te ondernemen. Hij hoeft er ook niet zo nodig meer op uit, want hij heeft z’n uitje al gehad, heb ik gemerkt. Ik ben ondertussen het huis aan het opruimen, iets wat ook moet gebeuren natuurlijk, maar ik voel me daar dan wel alleen in staan. Dat is ook ingewikkeld vind ik, want hij werkt meer en ik heb twee kinderen dus weet ik niet of mijn gevoel terecht is. Mijn vriend gaf me naderhand wel gelijk.
Maar goed, de dag erna wordt er weer door de vriend gebeld met de vraag om wat te gaan drinken in de stad. Ik hoor hoe mijn vriend een tijd afspreekt, ervan uit gaat dat ik meega. Vooraf heb ik aangegeven dat ik graag iets met z’n vieren wilde doen. Ik kreeg niet echt respons… de kinderen keken niet op van hun computer en mijn vriend heeft duidelijk meer zin in het drankje in de stad. De kinderen (12+14) kunnen best even alleen zijn, maar ik voel me een ontaarde moeder als ik ze een boterham laat smeren om dan zelf, na een snelle hap, half-aangeschoten thuis te komen. Dus dat zeg ik. Mijn vriend is teleurgesteld dat ik daarom dus niet meega, maar verpakt het als 'dat is je eigen keus’. Als hij hun vader was, had ik hem op zijn verantwoordelijkheid kunnen wijzen maar het lijkt nu bijna wel alsof hij het omdraait, dat nu de teleurstelling bij hém ligt omdat ik niet mee kan vanwege de kinderen. Maar ergens kwam het goed uit, want hij kon het drankje als vrije jongen zijnde, zo mooi uitsmeren tot ver na kinderbedtijd – wat hij ook heeft gedaan – omdat ik toch thuis ben gebleven. Als hij dan thuiskomt weet ik niet of ik boos mag worden. Ik vind het zo verwarrend. Moet ik hem dat gewoon kunnen gunnen en mijn eigen plannen trekken? Ik ben zo benieuwd hoe een buitenstaander hier naar kijkt!
Latten?
Begrijp ik goed dat jullie niet samenwonen en je je vriend alleen in het weekend ziet? Dan zou ik het wel een beetje jammer vinden dat zo'n groot deel van de schaarse tijd samen door deze vriend wordt ingenomen.
Dat zou ik op die manier met mijn vriend bespreken en daarbij niet de schuld leggen bij die vriend van vriend. Het is immers jouw vriend die de beslissing neemt om niet bij jou te zijn maar bij zijn vriend. Ik vind dan weer niet dat hij verantwoordelijk is voor jouw kinderen, maar hij mag ook niet van je verwachten dat je die alleen thuis laat om dan aangeschoten (waarom eigenlijk?) thuis te komen.
Opnieuw overleggen
Jij schrijft: "Ik heb in eerste instantie ook tegen mijn vriend gezegd dat hij niet met me hoefde te overleggen of ik het ook okee vond dat hij zou komen. De vriend heeft onlangs tegen mij uitgesproken hoe hij het waardeert dat hij altijd bij ons terecht kan. Maar inmiddels heb ik er gemengde gevoelens over"
Ga opnieuw overleggen met je vriend over de situatie. Jij had niet verwacht dat de impact op jullie weekend zo groot zou zijn. Jij hebt last van de situatie zoals die nu ontstaan is. Welke afspraken zouden beter passen?
En dan praat je samen over het beperken van de bezoeken/gezamenlijke uitstapjes. Of over de tijd die jullie samen hebben in het weekend en doordeweekse dagen.
gunnen en overleg
Hoe de buitenwereld er tegenover staat lijkt me niet zo belangrijk. Jij voelt je er niet prettig bij en 'dus' moet je er iets mee.
Je hebt tegen je vriend gezegd dat hij niet hoeft te overleggen. Maar inmiddels (hoe lang duurt dit al?) merk je dat het je toch te veel wordt. Tijd om dat opnieuw te bespreken dus. Misschien kan je afspreken dat er minimaal 1 avond per week samentijd/gezinstijd is. Alleen in overleg is afwijking mogelijk.
Overigens zou ik bij iemand die zo vaak langs komt die persoon ook redelijk makkelijk zelf zeggen dat ik het wat veel vind. Al is het verpakt in een grapje. (He ben je er alweer, wat fijn dan kan jij bij de kinderen blijven terwijl vriend en ik weg gaan. We hebben de laatste tijd niet meer zoveel privetijd namelijk)
@Katniss: We wonen wel samen. Alleen overnacht hij vanwege de afstand door de week meestal in een hotel. Dus het komt erop neer dat ik hem door de week nauwelijks zie. Of heel laat, als hij toch besluit om over te komen (eigenlijk niet te doen, want dan moet hij de volgende ochtend ook weer vroeg van huis).
Het vervelende is, dat hij pas achteraf inziet dat hij niet zo'n goeie keuze heeft gemaakt. Hij heeft op het moment wel in de gaten dat ik het er niet blij mee ben, maar ik eis niet dat hij het terugdraait. Dus vraagt hij (geïrriteerd, want hij voelt zich in een vervelende positie zitten, tussen zijn beste vriend of mij) of hij moet afbellen. Maar dat vind ik niet eerlijk en heeft wel iets weg van manipulerend gedrag... (wat hij net andersom ziet, op dat moment). Hij is niet verantwoordelijk voor mijn kinderen, maar als je al 2,5 jaar samen bent, mag het toch wel een gedeelde verantwoordelijkheid zijn? Daar was hij het ook wel mee eens... alleen, altijd als het leed is geschied.
@Mon/Hanne: Het is heel lastig om afspraken te maken. Omdat het de ene keer een verzoek is om samen te sporten. De andere keer wil hij even langskomen en dan weer vraagt hij om samen naar een evenement te gaan of ergens anders heen. Dan zou ik met iets kinderachtigs moeten komen als 'één moment per weekend' ofzo? Bovendien, elke situatie is net even anders. In dit geval kwam erbij dat ik me in de steek gelaten voelde.
Ik wil zijn vriend er niet op aanspreken, ook niet met een grapje. Dat is niet aan mij, vind ik. Maar misschien gaat het toch eens gebeuren, want blijkbaar heeft hij geen enkel inlevingsvermogen als ik de foto's op Facebook zie langskomen (en bij mij nog wat olie op het vuur gooide). Mijn vriend vindt zelf (ook) dat hij degene is die op de rem moet trappen en dat ik dus niet boos moet zijn op zijn vriend.
Andere man zoeken
Het is helemaal niet lastig om afspraken te maken. Jij kunt aangeven wanneer (welke dagen op de kalender) jij wel in bent voor een uitje. Jij kunt je kinderen daar ook op voorbereiden. Dan hoef je jezelf niet rot te voelen als je weggaat.
Je kunt bovendien aangeven wanneer de vriend die jouw vriend nu zo leuk op sleepltouw neemt beter een andere hobby kan zoeken.
Wat je voorstelt is wel een geregeld leven. Dat is voorstelbaar met twee jonge pubers in huis. Je wil dat van hen ook en je moet het ze voorleven. Anders nemen zij straks net zo te pas en te onpas de benen en dan heb je hele andere zorgen (moet ik de politie bellen?)
Jouw vriend moet van jou te horen krijgen wat jij van hem wil zodat hij daar aan kan voldoen.
Maar als de vriend van je vriend het losbandige beest in hem heeft losgemaakt, dan moet je misschien een andere vriend zoeken. Klinkt hard, maar volgens mij kun je je deze zorgen over jouw vriend helemaal niet permitteren met twee jonge pubers.
Jemig.
Die moeten nog op stap enzo.
Terug komen op een afspraak
Je hebt ren afspraak gemaakt die ruimhartig is en vrij open. Jullie interpretaties lopen uiteen. Dat wil niet zeggen dat deze afspraak moet blijven staan. Je mag er op terugkomen want je mag altijd terug komen op wat je hebt gezegd, als dat nodig is. Het was even leuk en aardig maar nu is het over. Voor wat betreft je vriend, zou je ook eens de wedervraag kunnen stellen: wat vind je zelf?
losbandig?
Is dat niet een beetje overdreven?
Ik denk dat dan wel heel veel mensen losbandig leven.
Met eerlijkheid kom je toch het verst denk ik. Kan me ook best voorstellen dat je vriend een beetje in loyaliteitsconflict zit. In dat geval is het voor hem misschien lastig kiezen en afgrenzen.
Dus hem toch met jou laten overleggen, en dan komt de nee maar van jou. Misschien hoop je dat de vrijgezelle vriend uit zichzelf rekening met jou gaat houden, dat gaat niet gebeuren. Kan hij ook eigenlijk niet want nu weet hij niet wat jij wilt. Dat zul je hem toch duidelijk moeten maken vrees ik.
Maar zelf zou ik het ook liever met eigen partner oplossen. Als partner zelf ook meer zonder jou wil doen kun je misschien ook zelf wat meer zonder hem gaan plannen?
raar
Raar advies om die vriend met vreemde grapjes op jouw probleem te moeten wijzen. Ze heeft zelf toestemming gegeven, ze wil niet dat haar eigen vriend zegt dat hij 'moet overleggen met TS', ze wil niet dat hij zijn vriend later terugbelt dus de enige oplossing is: nieuwe afspraken maken binnen de relatie!
Maar ik geloof dat ze dat ook niet wil?
reacties
Het zijn dingen die structureel mis blijven gaan. Mijn vriend 'vergeet’ dat hij de positie waarvan hij laatst nog zei er zo blij mee te zijn („Ik heb rust gevonden en het is fijn dat ik nu onderdeel uitmaak van een gezin”), ook het nadeel heeft, dat hij nu met mensen rekening heeft te houden. Ik zet het expres tussen aanhalingstekens want ik denk dat het pas echt tot hem doordringt op het moment dat hij bevredigd is, ofwel: onderweg is naar huis. En soms maakt hij de afweging ermee weg te komen door na afloop simpelweg excuses aan te bieden. En dat maakt dus dat ik dat niet zomaar wil accepteren. Ik heb me al die tijd lopen opvreten, dus kán ook niet zomaar excuses accepteren. Als het hem uitkomt beroept hij zich op zijn vrijgezellenstatus, zo lijkt het. En ik vind het dus heel moeilijk om in te schatten of dat terecht is.
Ik heb hem erop gewezen dat zijn vriend een stuk minder initiatiefrijk was toen hij en zijn vrouw nog samen waren en dat beaamde hij. Ik snap dat de behoefte om af te spreken omhoog is gegaan, maar tegelijkertijd heeft mijn vriend nog wèl iemand thuis zitten… en die heeft ook nog eens twee kinderen.
Ik weet niet of het gaat werken om een kalender bij te gaan houden. Ik heb hem er wel eens op gewezen: als er geen afspraken met anderen staan, dan 'hebben we niks’. Ik denk dat het in de meeste gezinnen zo gaat, omdat het soms al moeilijk is om afspraken te plannen wil je tijd met het gezin niet vastzetten, dat gaat wel tussen de bedrijven door. En ik snap ook wel dat als iemand belt die inmiddels wel als huisvriend wordt beschouwd, je niet opeens gaat zeggen dat hij niet welkom is omdat we als gezin nogal weinig tijd hebben doorgebracht.
Die ruimhartige en open afspraak gold voor het aanschuiven met eten. Maar die is gaandeweg uitgebreid en daar kan ik inderdaad best op terugkomen. Barvaux, hoe bedoel je dat ik dat niet zou willen? Ik denk dat ik het vooral moeilijk vind om tijd voor mezelf (en gezin) te claimen, vooral omdat ik ook niet weet wat redelijk is. En dat ik daarom regelmatig over mijn grenzen laat gaan, omdat ik voor mezelf wel een gevoel heb van wat redelijk is (is dan de conclusie?!). Misschien verwacht ik wel van mijn vriend dat hij uit zichzelf tegen zijn vriend zegt dat het even teveel is, maar dat gebeurt dus niet. Misschien nu, nu het tussen vriend en mij hoog is opgelopen… dat kan.
willen
Je wil het blijkbaar niet want dan komt zijn vriend te weten dat jij het is die het tegenhoudt, dat zeg je ook over de telefoongesprekken en over terugbellen.
Jij loopt op eieren
Je bent veel te voorzichtig tegenover je vriend. Daarnaast verwacht je dat hij alles vanzelf ziet.
Misschien juist omdat het zijn kinderen niet zijn? Of misschien omdat hij veel jonger is? (bedenk ik zelf).
Kom voor jezelf op. Je verwachtingen zijn redelijk maar dan moet je ze wel duidelijk maken.
leanne
Er bestaan geen regels voor hoe je je relatie samen invult. Nergens is er een invulformulier die je in kan vullen en waar dan uiteindelijk staat wat ŕedelijk is'hoeveel tijd je aan elkaar besteedt. De enige die bepaalt hoe veel zij 'wilt'ben jij zelf.
Dat is wat je ten eerste goed moet aangeven bij je vriend. Als dat al niet kan binnen een relatie, welke zin heeft die relatie dan uberhaubt?
Jouw vriend kan dan beter aangeven wat zijn behoeftes precies zijn. Het kan zelfs zijn dat hij zich niet goed realiseert dat jij hem vaker , alleen wil zien.
Daarnaast is het heel normaal dat je iemand waarmee je bevriend bent wilt helpen als er iets gebeurt zoals een scheiding. En dat je dan tijdelijk meer tijd investeert. Maar dat doe je ook vaak met de gedachte er bewust of onbewust achter, dat hij of zij de draad na een tijdje weer zelf gaat oppakken. Het is dus helemaal niet raar dat je dit in het begin hebt toegezegd en dat je het nu een beetje zat begint te worden. Maar geef het allemaal wat duidelijker aan naar je eigen vriend, want je lijkt me niet heel assertief binnen je relatie.
naar die vriend van je vriend toe, ben je ook nogal bescheiden. waarom zou hij niet mogen weten dat het van jou afkomt dat hij niet kan komen omdat zijn vriend even aandacht moet besteden aan zijn gezin? En aan jou? Kortom, niet zo bescheiden jij! neem je ruimte in!
Leanne
Je stelt je huis open voor die vriend en zijn veelvuldige, aanhoudende aanwezigheid had je niet verwacht en stoort jou nu. Die man neemt je aanbod aan maar weet niet dat hij jouw grenzen overschrijdt. Er is maar 1 manier waarop hij dit weet : vraag hem om minder te komen omdat je met jouw gezin ook wel een dag alleen wil zijn.
Jouw vriend wil het weekend niet enkel thuis zijn. Hij wil eens gaan sporten met zijn vriend, iets gaan drinken met jou en zijn vriend. Dat lijken me doorgaans normale dingen. Doch omdat jullie mekaar tijdens de week niet of weinig zien, wil je in het weekend quality time met hem doorbrengen. Daar moeten jullie een balans zien te vinden.
Doe zoals ik, plan een "ons weekend" in. Mijn vriend en ik hebben naast ons werk ook nog 2 leuke hobby's, die we niet samen doen. Dit maakt dat minstens 1 van ons in het weekend van huis is. Daarom is er 1 weekend per maand een "ons weekend". We aanvaarden geen uitnodigingen van vrienden of familie en willen die ook niet over de vloer. We plannen ook niets in dat weekend. Het moet "relaxed" zijn. We slapen dan uit, klussen in huis of gaan samen aankopen doen. Dan gaan we ook eens lekker met ons 2 buitenshuis eten, eens naar de film of iets drinken. Heerlijk gewoon!
Misschien is dat ook iets voor jullie?
Ons-dag
Aangezien jullie elkaar al bijna niet zien doordeweeks denk ik eerder aan een ons-dag. Dus of de zondag of de zaterdag houden jullie vrij van afspraken en dat kan wisselen per week.
Barvaux, daar zit zeker iets in. In lijn met het nog een glas bier neerzetten voor mijn vriend als die al heeft aangegeven naar huis te willen, is mijn reactie natuurlijk ook iets wat de vriend in de weg zit. Ik geloof dat mijn vriend wel een beetje is gaan inzien dat het niet klopt, dat vriend een leuke avond wil en verder nergens over nadenkt… en daar mijn vriend ook in meesleept, die uit gemak óók nergens over nadenkt. Dat inzicht is wat ik wil, ik wil niet de zuurpruim zijn in dit verhaal. Eentje die z’n vriend geen pleziertjes gunt of bij wie hij onder de plak zit.
Moni, dat klopt ook. Je zegt dat dat mijn verwachtingen redelijk zijn, maar ik moet het altijd staven aan anderen, pas als die me gelijk geven, durf ik op mijn strepen te staan. En zeker ook omdat het zijn kinderen niet zijn. Hij is overigens niet jonger, maar leidde voor mij wel echt een ander (vrijgezellen)leven.
vaak langs komt
"En ik snap ook wel dat als iemand belt die inmiddels wel als huisvriend wordt beschouwd, je niet opeens gaat zeggen dat hij niet welkom is omdat we als gezin nogal weinig tijd hebben doorgebracht."
Juist als iemand een huisvriend is die je heel vaak ziet kan je dat toch wel zeggen? Ik zou er veel meer moeite mee heben om dat antwoord te geven als vriendin x die je 1x per jaar ziet langs wil komen.
Doordeweek
Kan de vriend niet een vaste dag in de week bij je vriend langsgaan? Hij is nu alleen. Je vriend zit daat in zijn uppie en kan ook wel wat gezelschap gebruiken. Ja, er is dan vast reistijd maar in Nederland kan dat nooit dramatisch zijn.
Aangeven
Als ik een avond alleen wil doorbrengen met mijn man geef ik dat gewoon aan. Dan stel ik voor dat we bijvoorbeeld zaterdagavond samen uit eten gaan of iets dergelijks. Dus dan plannen we de ons-tijd in.
Als er niks op de kalender staat dan heb ook wel de neiging om gewoon afspraken met vriendinnen te maken die avonden/dagen. Dan is mijn man ook soms verontwaardigd dat hij dacht dat we fijn samen thuis zouden zijn. Ik geef dus aan hem aan dat hij gewoon tegen mij moet zeggen dat hij het leuk zou vinden als ik woensdagavond thuis zou blijven. Als er niks op de agenda staat vul ik die gewoon in met vriendinnen en uitstapjes (buiten mijn oppasavonden op de kinderen om)
Mijn man is geen planner en besluit dingen liever spontaan. Dat doe ik zelf ook liever maar met de kinderen is dat moeilijker. Hij is bijvoorbeeld vaker degene die na het eten zegt dat hij even gaat sporten of langs een vriend gaat. En soms heeft hij het dan in zijn hoofd gehaald dat we 's avonds samen thuis zullen zijn. Terwijl ik dingen dus meer van te voren plan en dan dus vaak al een afspraak heb staan.
Overigens hebben wij wat avonden betreft het zo geregeld dat we in principe 1 avond (meestal vrijdag/zaterdag) gezinsavond hebben, 1 avond past onze zoon op en gaan we met z'n tweeen op stap (dan spreken we soms overigens wel af met vrienden) en we hebben allebei twee avonden voor ons zelf dat we doen wat we willen. Natuurlijk wel met enige flexibiliteit. We gaan ook vaak twee avonden per week samen weg en hebben zijn ook wel eens twee of drie avonden met het gezin thuis. Ik weet echter dat ik in principe 2 of 3 avonden in de week kan afspreken met vriendinnen buiten de deur en 2 avonden vriendinnen kan uitnodigen (wat ik niet altijd doe)
Niet doen
Ik zou het zelf laten rusten. Ja, door de komst van beste vriend ben je een deel van de tijd met je relatie kwijt wat je tegenvalt. Maar je relatie kan zich ook niet in twee stukjes hakken. Dus het handigste is als je samen optrekt, en dat vind beste vriend ook leuk, hij waardeert het.
Door nu exclusieve tijd te vragen bij je relatie zet je die in het midden. Hij moet gaan kiezen.
Die positie zou ik niet willen hebben. Bovendien geeft je relatie zelf al aan dat hij degene is die de afweging moet maken.
Ik zou het zelf veel meer los laten en onmiddellijk terugnemen wat je gezegd hebt.
En ja, het zijn jou kinderen, dus je kunt je niet meten met kinderloze mannen.
Geniet van je geluk en van dat je 'mannen' en laat het los. Het wordt wel weer eens anders. En plan inderdaad af en toe eens iets samen in.
Maar het idee dat je vaste tijd gaat plannen om te voorkomen dat je relatie met beste vriend uitgaat lijkt me de achterdeur uit.
Echt, je wilt niet de concurrent zijn van een man zijn beste vriend.
Hier ook zo'n huisvriend gehad
Als er werd opgebeld en ik merkte dat man met huisvriend aan de telefoon wéér een afspraak maakte, tetterde ik gewoon dwars door de kamer naar hem toe dat het niet uitkwam. Op een dusdanig volume nivo dat het huisvriend niet kon ontgaan. Op die manier trok ik de aandacht. Liep naar man aan de telefoon toe en ging naast hem staan om nogmaals te benoemen dat het wat mij betreft niet uitkwam.
Nou dat viel natuurlijk niet in goede aarde maar het begin was gemaakt, van een dialoog.
Ben niet altijd tactisch en laat soms te lang iets sudderen. Op deze manier kwam het er bij mij uit.
bah Vakantieganger
Als je mijn partner was hadden we toch een groot probleem.
reacties
@Hanne, voor iemand die 1x per jaar langskomt is een planning. De vriend belt spontaan. Nooit naar mij, wat ik ook wel logisch vind. Maar ik zou het niet gek vinden als dan wordt gezegd dat er even wordt overlegd. Dat gebeurt nooit, dus dat is wel iets wat ik wil aangeven… dan vermoedt die vriend vast dat ik achter een negatief antwoord zit, maar dat is dan maar zo. @Vakantieganger, zoals jij het opwerpt is totaal niet mijn stijl… ik denk dat ik dan met alle partijen ruzie heb, zeker ook met mijn vriend. Ik ben wel benieuwd hoe je dan nog een dialoog kunt opstarten?
@Vlinder, nee, heen-en-weer is zéker geen optie. Het is echt te ver reizen, vandaar dat mijn vriend meestal daar overnacht.
@Nur, dat overkomt mij ook vaak… ik heb bepaalde verwachtingen van de invulling van een weekend en dan blijkt dat niet op één lijn te liggen. Of zou het inderdaad zo gelopen zijn zoals ik in mijn hoofd had, ware het niet dat die vriend dan spontaan vraagt om langs te komen en hij zegt toe.
@AnneJ, zoals jij schrijft, zo denk ik er ook over… Ten minste, dan blijk ik steevast aan het kortste eind te trekken (omdat met mij geen rekening hoeft te worden gehouden) en dat frustreert me dan weer enorm. Ik heb ook geen zin om het erop aan te laten komen dat hij moet kiezen. Ik vond het juist belangrijk dat zijn vriend en ik het goed met elkaar konden vinden… juist omdat hij de beste vriend van mijn partner is. Maar goed… kennelijk is daar de kiem gelegd van de bescheidenheid – geen ruimte in willen nemen...
@Gloria
Geen handige actie misschien, maar zoals ik schreef, het was het begin van een dialoog. Als er gebeld werd, dan kon ik gelijk meeluisteren en samen ! afspreken wat een goed moment was voor huisvriend om langs te komen.
Alle keren daarvoor kwam mijn boodschap bij man niet aan. Maar vVanaf mijn overkook-punt ging het beter met de afspraken.
Heel soms doe ook ik wel eens iets dat niet zo aardig is. Tja, ik ben ook maar een mens.
flirten!
Ga eens lekker flirten met de vriend van je vriend. Natuurlijk alleen in het bijzijn van je vriend. Als het goed is dan wordt de frequentie van het contact al rap naar beneden gebracht door je vriend. Als je vriend het allemaal wel oke vindt dan heb je misschien wel een ander probleem met je vriend.
Je leven is al vol
Leanne, het is goed dat je zelf ziet dat je bij de oplossing die Annej gaf altijd aan het kortste eind blijft trekken. Het is dan ook geen oplossing.
Je kunt de kwestie niet in het midden laten want het schaadt je relatie met je kinderen.
Je kunt niet zonder dat de anderen jou helpen, 3 relaties tegelijk onderhouden; moeder, partner, vrouw van partner.
Je bent de concurrent van jouw partner en zijn vriend.
Nog veel belangrijker: die vriend is jouw concurrent.
Wees daar eerlijk over, ook naar jezelf. Maak er geen geheim van, ook niet naar man en vriend. Alleen dat geeft je de kans om jezelf beter te beschermen.
Nu gedraag je je alsof je dat gevoel stiekem moet beleven. Alsof dat gevoel een slechte eigenschap van jou zou zijn. Een karkatertrek. Alsof je een bitcherig en bezitterig wijf bent zodra je die jouw vriend zijn vriendschappen niet gunt.
Onzin.
Jij kunt je domweg niet op splitsen.
Maak er eerst voor jezelf eens een planning van. Stel dat je een dag samen zou inplannen (zonder vriend dus) én een dag flierefluiten met hem en vriend en zonder kinderen. Wanneer zou dat zijn? Ik durf te wedden dat je die twee gebeurtenissen niet eens zomaar kunt vinden binnen de komende maand. Er is altijd wel wat. Je leven is al vol. Dat is geen karakterrek. Dat is de realiteit.