Verjaardagsreisje zonder broer en zus

Omdat

Het kind het (half)broertje is en de kinderen het zo erg vinden dat ze niet bij het verjaardagsfeestje zijn?

Tsjor

Tsjor

\'Ik wil graag een verjaardag vieren van mijn man en eigen kinderen en heb daarvoor een huisje gehuurd bij centerparcs. Mijn man heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk, de kinderen komen regelmatig bij ons. De kinderen onder elkaar gaan goed, maar ik wil nu graag met mijn eigen gezinnetje. Ex van mijn man is nu boos. zij wil dat haar kinderen ook meegaan. Ik zou dan ook nog een groter huisje moeten huren en dat kost meer geld. Wat moet ik doen? Mag ik nog met mijn eigen gezin iets feestelijks doen?\'
Aangezien je voor een man hebt gekozen, die al twee kinderen had, heb je voor ook voor die kinderen gekozen. Samen met jullie kinderen vorm je dus een zgn. samengesteld gezin. Aangezien je naast moeder dus ook stiefMOEDER bent, bestaat jouw "eigen gezinnetje" niet uit twee, maar uit vier kinderen. Dubbel zoveel lasten, maar ook dubbel zoveel pret. Jouw stiefkinderen kunnen niets aan de situatie doe. Even plat gezegd, ben jij door hun strot geduwt en hebben ze jou maar te accepteren als vrouw van hun vader en als moeder van hun halfbroertjes. Uit eigen ervaring weet ik dat de band met je stiefkinderen heel anders is dan de band met je eigen kinderen. Zij hebben echter wel die band met hun vader en halfbroertjes, en het is aan jou, als vrouw, moeder en stiefmoeder, om daar rekening mee te houden en ze dus zodoende gewoon mee te nemen op tripjes zoals deze. De mening van ex doet op zich niet echt terzake. Veel plezier!

Die vergelijking gaat natuurlijk niet op,

De kinderen van mijn ex en zijn vriendin behoren niet tot het gezin hier bij ons... Andersom behoren mijn kinderen wel tot hun gezin.

Ik zit echt niet met hen mee te huilen hoor, maar ik vind het toch zielig dat zij bewust worden uitgesloten.

Daar ben ik inderdaad ook bang voor

dat er toch een barstje gemaakt is. Mijn oudste zei inderdaad dat, als papa nu plots toch zou zeggen dat ze mee mogen, hij niet meer zo zeker is of hij wel nog mee WIL.

ik probeer het niet al te veel op te blazen maar ik blijf het wel een jammere zaak vinden....

Inderdaad, starry,

en dat hebben ze zelf zeker ook door. Ik denk inderdaad en gelukkig maar dat papa het beste met hen voor heeft, maar dat hij zich misschien niet bewust was van de draagkracht van zijn (of haar) beslissing. En daarover wil ik het met hem toch nog eens hebben, niet op een vijandige manier, niet om me met hun leven te bemoeien, maar om te voorkomen dat hij nog eens dezelfde fout maakt. Want ik ben ervan overtuigd dat hij niet beseft hoe erg zijn 2 oudste dit vinden.

Wat bedoelen jullie hier nu mee?

ex van mijn man is nu boos ????? neen, man is nu boos en kinderen van mijn man en ex zijn verdrietig !

Halve waarheid

An, wat je schrijft is de halve waarheid. Voor de helft vormen zij een samengesteld gezin etc.
Bovendien denk ik dat als zo'n berichtje het eerste berichtje zou zijn er ook andere reacties op zouden komen.

Tsjor

Kinderen

ze voelen haarfijn aan hoe ouders reageren en denken. Je oudste zal goed aanvoelen of hij met zo'n opmerking instemming en medeleven krijgt, of dat je hem leert om teleurstellingen ook te accepteren zonder meteen een vorm van wraak of verzet op te bouwen.

Tsjor

Miss s

je zegt: "De kinderen van mijn ex en zijn vriendin behoren niet tot het gezin hier bij ons... Andersom behoren mijn kinderen wel tot hun gezin"
Maar dat klopt niet helemaal. Het zijn toch de halfbroers/zusjes van jouw kinderen? Die horen er dan ook bij als je een verjaardag van jouw kinderen viert!

Neeneee

De vraag is eerder gesteld of de kinderen van ex ook bij de verjaardagen van de kinderen van Miss S aanwezig waren. Daar reageer ik op. Ik begrijp namelijk uit de reactie van Miss S dat dit niet het geval is (want ze ziet ze niet als deel van haar gezin), maar omdat het wel broers/zusjes van elkaar zijn, lijkt het mij ook logisch dat wanneer 1 van de kinderen van Miss S jarig is, dat de kinderen van haar ex daar ook bij zijn. Vooral omdat zij daar andersom dus zo'n punt van maakt!
Hopelijk is het zo wel duidelijk wat ik bedoel?

Waarom

reageer jij eigenlijk zo extreem ? Het voelt bijna vijandig aan. Jij start onmiddellijk de aanval terwijl je mijn eerste berichtje niet eens grondig had gelezen... Wat wil je hier eigenlijk mee bereiken ?

Weet je

van mij zouden ze gerust mogen komen, maar jammergenoeg mag ook dat niet van stiefmama...

Dat is inderdaad

mijn punt.
Op den duur zou een mens aan zzelf beginnen twijfelen.

Niet akkoord

sorry, maar deze denkpiste kan ik echt niet volgen. Natuurlijk zijn de kinderen van mijn ex en zijn vriendin geen deel van mijn gezin, dat lijk met redelijk logisch. Ik ben noch hun mama, mijn man is noch hun papa....
Daar ligt dat toch even anders, daar is mijn ex wel degelijk de papa van alle 4 ! Dat is toch een verschil.
En zoals ik al zei, eigenlijk zouden de kindjes van hen gerust mogen komen als er bij ons een feestje is voor mijn kids, maar dat mag dan weer niet van stiefmama.
Trouwens, IKZELF maak er niet echt zo'n punt van hoor, maar mijn kinderen zelf hebben er wel verdriet over. Is het dan niet normaal als moeder dat je daar hartepijn van hebt ???
Zij vinden dat hun papa hen op dat moment in de kou liet staan, en ik vind dat eerlijk gezegd ook.

Ja, cobi

wat jij zegt, daar kan ik volledig inkomen. Het zal inderdaad geen gemakkelijke positie zijn als stiefmoeder en dit geval is ook wel een heel geïsoleerde situatie. Anders loopt het meestal wel lekker. En vader doet soms wel eens iets aparts met onze kinderen.
als volwassene is dat natuurlijk allemaal best te snappen
maar wat ik zag was dat mijn kinderen er echt verdriet om hadden, temeer omdat mijn ex zich er zelf ook niet zo goed bij voelde, en hij het eigenlijk liefst ook met hen erbij had gedaan....
Het is ook niet zozeer wát ze doen (centerparks of wat dan ook), maar wel dat dat nu net gebracht werd door stiefmama als, ik wil eens met mijn gezinnetje iets alleen doen, zonder jullie erbij, en dan nog net in het kader van die verjaardag. Het is dan toch normaal dat die kinderen dat vertalen als "hoor ik dan niet tot jouw gezinnetje" ? Dat toont net dat zij haar wel aanvaarden als een deel van hun gezin, en dat zij het ahw vanzelfspreken vinden dat zij er voor haar ook bij horen
. Ach, hoe je het ook draait of keert, het blijft moeiljk, en er zullen, ook hier, altijd mensen zijn die het goedkeuren en mensen die het afkeuren. Wellicht ook afhankelijk in welke positie je zelf zit (mama, stiefmama, papa, stiefpapa...)en wat je zelf ervaart of ervaren hebt.
Toch bedankt aan allen die oprecht hun mening gaven.
Miss S

Tsjor

De kinderen van ex en nieuwe vriendin zijn nooit bij mij, jammergenoeg. Dat zou ik superleuk vinden, maar zij laat het niet toe. Hoe dat komt is een verhaal apart en heeft veel met jaloezie te maken. Ik heb me daar proberen over te zetten, wat uiteindelijk goed gelukt is. Maar we hebben hiervoor wat meer afstand moeten nemen, wat zaken zoals haar kinderen die naar hier zouden komen (momenteel ?) onmogelijk maakt. Ik vind dat jammer, maar het is nu eenmaal zo en ik ben er nu eindelijk in geslaagd om dat te aanvaarden. De afstand die er is maakt het voor ons, volwassenen wel makkelijker, maar ik ben ervan overtuigd dat het voor de kinderen fijner was toen er wel wat meer contact was.

Sorry tsjor

"Waarom reageer jij eigenlijk zo extreem ? Het voelt bijna vijandig aan. Jij start onmiddellijk de aanval terwijl je mijn eerste berichtje niet eens grondig had gelezen... Wat wil je hier eigenlijk mee bereiken ? "

Ik had een berichtje van jou helemaal verkeerd begrepen,dat had ik pas bij nogmaals lezen van alle berichtjes door. vergeet dus bovenstaande reactie (wilde het wissen, maar dat gaat blijkbaar niet meer). Mijn excuses dus.
Miss S

Miss s

*Trouwens, IKZELF maak er niet echt zo'n punt van hoor, maar mijn kinderen zelf hebben er wel verdriet over. Is het dan niet normaal als moeder dat je daar hartepijn van hebt ??? *

dat is heel normaal,en ik begrijp best dat je het erg vindt voor je kinderen,maar ,nogmaals,dit soort dingen moet je leren los te laten,ook in het belang van je kinderen.
Jouw ex heeft zijn eigen leven,maakt zijn eigen keuzes( al dan niet onder invloed van zijn huidige vrouw),en jij doet het op jouw manier.

Miss s

Ik begrijp je gevoel helemaal. Mijn stiefkind heeft ook een halfbrusje bij zijn moeder.Stiefpappa is dominant en moeder laat zich volledig ondersneeuwen. Halfbrusje krijgt alles wat hartje begeert, wordt netjes verzorgt, krijgt zomaar cadeautjes e.d. terwijl sitefkind mag toekijken. Ik zie wat dit met stiefkind doet en dat breekt ook mijn hart, kan je nagaan als het je eigen kind betreft.
Ik vind dat stiefkinderen, ook al zijn ze parttime gezinslid,als volwaardige gezinsleden moeten worden behandeld. De actie van stiefmamma en vader is erg egoïstisch en als vader een vent was geweest en vertrouwen in zijn relatie had gehad, had hij voor zijn kinderen opgekomen en ze meegenomen op het tripje. Ik zou er rustig met mijn kind over praten, vertellen dat je hem en zijn gevoel begrijpt, maar dat je niets aan de situatie kan veranderen. Verder zou ik vader aanspreken (zonder kinderen erbij) dat ik zeer teleurgesteld ben dat hij zo met de gevoelens van zijn kinderen omgaat en dat het heel jammer is dat ze niet als volwaardig gezinslid van zijn gezin worden gezien. Dan maar de stempel van een zeurende ex.

Sus-ann

Bedankt voor je reactie en de tip ivm loslaten. Ik doe er mijn best voor, maar ik vind het toch niet altijd even evident. En waar ligt de grens ? Waar houdt het loslaten op ? Waar moét het loslaten ophouden ? Ik bedoel, er zijn de extreme gevallen waar het wel duidelijk is natuurlijk. Maar wat met die zaken die op eerder emotioneel vlak liggen, want dat is er nu bv wel zo een. Wanneer kan je met een gerust hart zeggen, ach, ik laat het zo, of wanneer moet je wél ingrijpen, omdat het toch over je eigen kinderen gaat. Hoe trek je die grens ? En is die niet voor iedereen anders ? Want iedereen wil toch zijn kinderen een goede opvoeding geven, maar toch doet iedereen het op een andere manier.

Ik weet dat ik moet leren loslaten, en ik ben daar al veel beter in geworden nu de kinderen groter zijn en ook door verloop van tijd in de co-ouderschap natuurlijk. Maar toch, ik blijf het toch wle moeilijk vinden.

@ann

Dank je, dat is nu net hoe ik er over denk. Ik vind idd ook dat vader wat meer gewicht in de weegschaal had mogen leggen en wat meer voor ALLE 4 zijn kinderen opkomen.
De kinderen zijn deze week terug naar papa en ze gingen hem er zelf eens op een rustige manier over aanspreken.
Morgen heb ik trouwens een gesprekje met hem (niet specifiek hierover, maar gewoon een algemeen gesprek over de kinderen). Ik zal het in elk geval nog eens ter sprake brengen. Ik weet dat hij het goed meent met zijn kinderen en, zoals ik al zei, ik denk dat hij niet helemaal snapt welke impact het op zijn oudste 2 had. Wellicht zal het nu de zaak niet meer veranderen, maar dan weet hij toch dat hij moet opletten wat hij de volgende keer beslist.

Miss s

'Wellicht zal het nu de zaak niet meer veranderen, maar dan weet hij toch dat hij moet opletten wat hij de volgende keer beslist.' En waar begint het loslaten nu? Mag hij volgende keer nog zijn eigen afwegingen maken?

Tsjor

Miss s

*dan weet hij toch dat hij moet opletten wat hij de volgende keer beslist*

dat wil Jij, dat hij dat weet,maar of hij daar ook naar gaat handelen is zijn keus,jij kan hem niets meer opleggen wat de kinderen aangaat.
jullie zijn uit elkaar,jullie zorgen samen voor jullie kinderen,maar hoe die zorg er uit ziet bij je ex dat kan jij niet meer bepalen,dat is zijn zorg,zijn leven .

en wanneer begint het loslaten? vraag je,dat loslaten begint op het moment dat je gaat scheiden.

ik zeg niet dat het gemakkelijk is,( ben zelf ook gescheiden moeder én stiefmoeder),maar het is wel de realiteit.
bovendien heb ik ervaren dat als je dat los kan laten,je zelf ook veel meer rust hebt,omdat je je niet meer verantwoordelijk voelt voor het handelen van je ex.

De grens

de grens ligt voor mij bij verwaarlozing,mishandeling,criminaliteit enz enz.
als ik dat zou merken bij mijn ex dan grijp ik in.

Loslaten

Miss S ziet hoe haar kinderen hier op reageren, ik vind dat zij, het volste recht heeft om vader in te lichten over wat zij ziet bij de kinderen en hem daarop aan te spreken. Het is informatie over haar kinderen die ze met hem deelt. Meer kan zij niet doen, de keuze van dergelijke reisjes met of zonder kinderen vallen onder zijn verantwoordelijkheid, dus moet zij het daarna loslaten. Wellicht doet vader er wel iets mee, en zo niet, is dat jammer.