Verhuizen voor een relatie

Geen dilemma

Het lijkt mij dat je kinderen voor gaan, zeker als ze zo duidelijk aangeven dat ze het niet zien zitten, dus de samenwoonplannen nog even in de ijskast. Ik lat ook al 9 jaar, en nog even te gaan.

Geen dilemma

Neem je kinderen serieus, laat ze merken dat ze belangrijk voor je zijn en dat je daar na handelt. Ik denk dat je dan op lange termijn veel meer "voor je geluk gaat".

Niet doen

inderdaad. Alles of niets van huidige vriendin vind ik in dit geval niet kunnen. Jouw kinderen hebben je nodig, ze zien je nu al niet zo veel, als je verhuist raak je se op den duur kwijt. Jammer maar helaas, de nieuwe relatie zal toch even moeten wachten.
Maar: waarom niet ergens in het midden?
Sini

als

je vriendin latten geen optie vindt, waarom verhuist zij dan niet naar jouw woonplaats?

alles of niets

Inderdaad. Ik denk ook dat vriendin moet verhuizen naar jou als latten geen optie is voor haar. En als ze hiermee dreigt (alles of niets schrijf je) en jou laat kiezen tussen je kinderen en haar, dan zou het bij mij meteen afgelopen zijn.

Je ziet zelf al scherp de problemen die dit gaat opleveren. Je kinderen worden steeds zelfstandiger en krijgen steeds meer hun eigen leven. Een doordeweekse dag bij vader zal sowieso al niet meer lukken. De weekenden worden ook steeds minder gezien baantjes en feestjes en proefwerken en huiswerk.
En als ouders sta je ook minder centraal.
Jij kan wel een dag per week naar je oude woonplaats komen om de kinderen te zien maar dan heeft je zoon net afgesproken om die dag met vrienden te gaan chillen en je dochter om huiswerk te maken met een vriendin. Of ze hebben net een rotbui die dag en willen alleen in hun kamer hangen naar muziek luisteren. Je kan niet meer verwachten dat ze blij klaar zitten in de woonkamer want papa komt langs. Dat doen ze op die leeftijd niet meer.
Mijn ervaring met tieners is dat ze vooral hun eigen gang gaan maar dat ze het fijn vinden dat je gewoon aanwezig bent op de achtergrond zodat ze regelmatig tegen je aan kunnen praten en klagen wanneer het hun uitkomt.
En dat is gewoon lastig als je fysiek niet aanwezig bent.

Eerder

Volgens mij heb je hier al eerder een vraag over gesteld. Toen was het plan dat je vriendin naar jou toe zou gaan. Dat leek toen geen goed idee. Ook bleek toen dat je al had geprobeerd om bij haar te gaan wonen, maar dat werkte niet voor jouw kinderen. Dat zou ik dus zeker niet doen. Latten zou ik zeggen. Als je vriendin dat niet wil, moet zij maar naar jou komen, maar dat lijkt me ook niet goed voor de relatie. Ergens halverwege zou ik zeker niet doen, dat is nadelig voor iedereen.

verhuizen

Dank voor de snelle reacties:

mijn vriendin kan met 2 jonge kinderen en een ex veel moeilijker verhuizen / heeft meer impact met school/ex en werk In het midden hebben wij over nagedacht maar dan moet iedereen gaan reizen.

Ze is duidelijk over latten dit is voor haar maar half en gaat voor haar niet werken. Dit mag zij ook vinden

Dat wat Tijgeroog zegt raakt me (en speelt ook steeds door mijn gedachten) en Sililind ik wil ze niet kwijtraken en heb ook het gevoel dat verhuizen de relatie met de kinderen verandert.

Het is moeilijk een rationele keuze te maken met zoveel emotionele impact. Niet verhuizen betekent dat de relatie stopt en dat wij elkaar moeten loslaten wat ik ook heel erg vind. Maar dadelijk ergens anders wonen en mijn kinderen niet of nog minder zien zet de relatie ook op spel (zowel met mijn kinderen als met mijn vriendin)

opvallend

"mijn vriendin kan met 2 jonge kinderen en een ex veel moeilijker verhuizen / heeft meer impact met school/ex"

Precies deze opmerking geldt ook voor jou.
De redenen voor je vriendin om niet te verhuizen uit de huidige woonplaats gelden ook voor jou: ex en kinderen vlakbij, kinderen kunnen makkelijk heen en weer (de jonge kinderen binnenkort/over een paar jaar zelfstandig)
Jouw kinderen komen dan niet meer door de week slapen want de volgende ochtend moeten ze een uur verderop naar school. In het weekend hebben ze op zaterdagavond een feestje en willen dan niet voor een middagje komen, want eerst uitslapen. Of ze krijgen een zaterdagbaantje.

Dus of een paar jaar wachten of een vriendin in je huidige woonplaats zoeken.

vriendin

Beste Dilemma,
Je vriendin is niet helemaal realistisch. Samen gaan wonen waarbij jullie ook nog eens op bepaalde tijden een samengesteld gezin moeten vormen, is een hele andere dynamiek. Ik heb daar gelukkig geen ervaring in, maar het is echt wat anders dan latten, waarbij er af en toe een volwassen persoon wordt toegevoegd aan het gezin.
Als jij gaat samenwonen zullen de kinderen van elkaar ook goed met elkaar overweg moeten. Jij hebt pubers en zij nog kleine kinderen, dat gaat echt niet zo makkelijk samen. Ik denk dat je vriendin teveel focust op het samenzijn in verband met jullie relatie, maar vergeet wat er bij komt kijken wat een parttime samengesteld gezin brengt. Het is mijn ervaring dat ouders van kleine kinderen vaak moeite hebben om pubers te begrijpen (daar hebben ouders met pubers al genoeg moeite mee...).
Misschien is het toch beter om gewoon nog te latten tot jou kinderen groot genoeg zijn.

Helena

'De redenen voor je vriendin om niet te verhuizen uit de huidige woonplaats gelden ook voor jou: ex en kinderen vlakbij, kinderen kunnen makkelijk heen en weer (de jonge kinderen binnenkort/over een paar jaar zelfstandig)'

Toch vind ik het anders, die kinderen zijn nog jong en kunnen nu niet zelf reizen. De kinderen van TS zijn al ouder en kunnen dat wel. Hoe lang is de reis met het ov? Wellicht kunnen ze een deel met het ov reizen en dat jij ze dan ophaalt.

Ik zou het wel doen maar daarbij ook zorgen dat ze kunnen komen als ze willen. Ik zou ze 's ochtends naar school in hun woonplaats kunnen brengen en ze aan het eind van de middag bijv van de trein kunnen halen. Halverwege zou ik ook nooit doen, dan moet iedereen reizen.

Niet doen

Wij hebben ook zo'n exercitie achter de rug, vader die met vriendin zo'n 80km hier vandaag ging wonen, zo'n 4 jaar geleden. Mijn kinderen waren toen 14, 12, 12 en 8. Alleen die van 8 was er met enige regelmaat, maar allemaal steeds minder door tennis en voetbal op zaterdag, al snel een vakkenvulbaantje op zondag, feestje op vrijdag, feestje op zaterdagavond of oppassen bij de buren, kortom een volledig eigen agenda.
Ik denk dat als de oudste in de afgelopen jaren 6 keer een heel weekeinde bij zijn vader heeft doorgebracht ik er niet ver naast zit. Wel een dagje en soms een overnachting, maar niet een heel weekeinde (ja, of met 3 vrienden, want ja, centrum van Amsterdam, he).
Nu is het uit met de vriendin (het gemis aan 'normaal' contact met de kinderen was een van de oorzaken) en woont vader weer in ons dorp, een straat verderop. De kinderen genieten daar volop van, kunnen altijd bij hem langs, hebben een sleutel van zijn huis.
Ik zou me ook niet blindstaren op die ene middag en avond door de week, in het huis van je ex. Lijkt me verschrikkelijk ongemakkelijk. En wat als ze net die middag of avond weer wat hebben?
Nee hoor, zet je kinderen hier op de eerste plaats. Zoals hier boven ook al gemeld: nog maar een paar jaar, en die vliegen voorbij (jammer genoeg...). Als je vriendin je echt leuk vindt dan gunt ze je dat. Mijn vriend woont 15km verderop en we zouden dolgraag samenwonen. Maar nu nog even niet!

Jouw geluk

Zou wmb het geluk van en met je kinderen zijn. Juist met pubers is het terloopse contact heel waardevol is mijn ervaring. Als jij in jouw woonplaats blijft wonen kunnen ze je bellen of je even wilt komen halen of kunt helpen met iets. De geplande momenten zijn bij pubers soms juist wat stroever terwijl wij bijvoorbeeld heel vaak van die fijne, spontane gesprekken kunnen hebben.
Daarnaast kan ik me ook voorstellen dat jou kinderen zich door jou in de steek gelaten voelen als je nu kiest voor samenwonen. Lijkt me ook niet wat je wilt toch?
Eerlijk gezegd vind ik het niet voor je vriendin pleiten dat ze zo avers is van latten en jou daarmee voor zo'n keuze stelt. Zelf wil ze toch ook eem goede band met haat kinderen? Nu lijkt het net of haar kinderen voorgaan op die van jou of hun band boven jouw band met jouw kinderen staat. Jouw kinderen hebben jou (jouw aandacht en dat er voor ze staat) net zo hard nodig! Ook al zie je ze nu niet fulltime, of juist daarom.

waarom twijfel je

je geeft wat argumenten die aan de oppervlakte blijven denk ik. maar waar twijfel je echt over? is dat omdat je denkt dat zij gelijk heeft als ze zegt dat het niet werkt, latten? of vind jij dat het prima kan en zie jij jullie liefde op die manier positief in?
gr Angela

ook geen succes

Heb ook een vriend die bij zijn vriendin met kinderen ging wonen. Dat was maar ca een half uur van de kinderen. Voorheen had hij makkelijker contact door de week. Dat lukte toen niet meer. Ging wringen bij een kind en ook bij hemzelf. Woont nu weer terug in woonplaats van de kinderen.

Overigens vond hij het samenwonen met de kinderen van zijn vriendin ook een stuk minder leuk dan toen ze nog aan het latten waren en hij haar kinderen af en toe zag.

rationele keuze?

"Het is moeilijk een rationele keuze te maken met zoveel emotionele impact."

Moet je een rationele keuze maken?

Wat zegt je hart, je gevoel? Die weet het nl. vaak beter dan je ratio .

verhuizen

Ely, Lottermarie dat klopt helemaal wat jullie zeggen. We hebben al testgedraaid om het maar zo te noemen. Mijn dochter komt om de week mee en dat gaat op zich prima. Ligt ook aan mijn vriendin, die geeft ons ook de ruimte in haar huis (gaat met haar kinderen naar buiten/ dingen doen). Mijn zoon is een ander verhaal die komt sporadisch mee want hij heeft op zaterdag een baantje en wil ook graag gamen sporten etc.
Het spontane contact of de mogelijkheid daartoe zal ik missen. Klinkt simpel maar de dochter naar school zien fietsen of thuis komen. Mijn vriendin heeft allerlei opties al overwogen (ze wilde inderdaad naar mij verhuizen) Ik was daar sceptisch over omdat zij co ouderschap heeft en dat de kinderen vier dagen 1 uur moeten reizen.

@Angela67 de twijfel heeft niet met de relatie te maken. de twijfel zit hem in de verhuis stap. Die kan ik niet meer terugdraaien of beter gezegd ik ben bang dat ik mijn kinderen tekort doe en dat ze me dat ook gaan verwijten (jij bent gaan verhuizen). De relatie voelt goed maar latten ziet mijn vriendin niet zitten. Liever alleen dan een relatie op afstand.

Verhuizen

@Larissa mijn hart zegt ik moet er voor mijn kinderen zijn. Rationeel zeg ik "dat kan toch ook op afstand" om het weekend halen en brengen en 1 dag in de week ga ik naar hun toe. Het enige wat dan niet mogelijk is, is spontaan langs komen. Maar dat gevoel wisselt steeds.

Latten is voor mij wel een mogelijkheid maar voor mijn vriendin niet (dat respecteer ik, t is ook haar leven)

Daarom het dilemma, als ik besluit om niet te verhuizen stopt onze relatie / als ik verhuis heb ik kans dat de relatie met mijn kinderen minder wordt (maar dat hoeft niet als ik of wij er energie in steken)

Dilemma

'Daarom het dilemma, als ik besluit om niet te verhuizen stopt onze relatie / als ik verhuis heb ik kans dat de relatie met mijn kinderen minder wordt (maar dat hoeft niet als ik of wij er energie in steken)'

Je relatie kan ook stoppen als je wel verhuisd... dan ben je alles wellicht kwijt.

"Jouw geluk - Zou wmb het geluk van en met je kinderen zijn"

Melodramatisch en het gaat wat mij betreft echt te ver. Het is ongezond om jezelf geheel weg te cijferen ten gunste van je kinderen. Op den duur zullen je kinderen daar - naar mijn overtuiging - ook last van krijgen. Bijvoorbeeld doordat je een te grote wederzijdse afhankelijkheid schept.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat je kinderen een belangrijk deel van je leven zijn en wellicht een reden om in dit geval niet te verhuizen, maar dit soort larmoyante - mijn kinderen zijn *alles* voor me - uitspraken associeer ik persoonlijk met emotioneel instabiele types.

Maar

Waarom denk je dat je vriendin het echt niet wil? Ja ze zegt het maar misschien is ze wel in voor een periode van zeg 2 jaar waarin ergewoon gelat wordt. Als ze nu zo is wie zegt dat ze bij het samenwonen meer begrip en ruimte aan jou zou geven? Als jij bv meer naar haar kan gaan zodat zij met kleinere kinderen minder ingewikkeld hoeft te doen is dat misschien wel een werkbare tijd. Jouw kinderen zijn in een andere levensfase en zij is daar zich misschien toch niet helemaal v bewust.
Gr Angela

Maar

Ik denk dat ook als jij er energie in stopt, het contact toch veel minder wordt. Je contact zal de komende jaren vooral bestaan uit spontane bezoekjes van de kinderen, en niet in geplande weekenden. Omdat dat op deze leeftijd geen prioriteit voor ze heeft. Hoe makkelijker en laagdrempeliger het voor ze is om spontaan bij jou langs te komen, voor een kop thee, voor een avondje bij de tv, voor een maaltijd, om een nacht te slapen, hoe vaker je ze zal zien.
Het mooiste in zo'n situatie lijkt me dat ze twee huizen hebben en ze zelf, naar eigen goeddunken, heen en weer gaan tussen die twee huizen. En dat gaat het makkelijkst als je een paar straten bij elkaar vandaan woont, en als ouders die flexibiliteit uitstralen. En je dochter geeft al aan dat dat belangrijk voor haar is...
Zoiets zou voor mij zo waardevol zijn dat ik dat niet op zou geven om bij een ander gezin in te trekken, zeker niet op een uur rijden afstand. De houdbaarheidsdatum van die relatie ken je niet, de relatie met je kinderen duurt de rest van je leven, dus zorg nu voor een goede basis.

wat vergeef je jezelf makkelijker als het misgaat?

Ik denk zelf dat als het misloopt met je kinderen je daar ook over 40 jaar nog verdriet van hebt en hoe geweldig je vriendin ook is, daar is overheen te komen....

Wereld van verschil

Mijn ex is ook verder weg bij zijn vriendin en haar gezin gaan wonen. Niet eens zo idioot ver weg, 45 minuten rijden. De kinderen zien hun vader om het weekend en hij wil ze niet weghouden van hun weekendactiviteiten als feestjes, sporten etc. Het gevolg is dat ze allemaal voortdurend in de auto zitten en doodmoe thuiskomen na het weekend. Het betekent ook dat hij ook de kinderen nooit naar school kan brengen of ophalen. En ook spontaan even bij hun vader langsgaan is niet mogelijk. Kortom hij mist zo veel van hun dagelijkse leven.
Een vriendin van mij zit in dezelfde situatie maar haar ex is heel bewust in het zelfde dorp blijven wonen en als ik dan zie hoe fijn dat is. Hij maakt zó veel meer van zijn kinderen mee en natuurlijk andersom ook. Die kinderen zijn al wat ouder en kunnen al zelfstandig heen en weer lopen/fietsen dus ze zien elkaar erg vaak en kunnen bij elkaar terecht voor steun, even hulp of wat dan ook. Ik begrijp je dilemma en maar zo jong zijn de kinderen niet meer dus zo lang duurt het misschien ook niet meer, zou jij niet degene kunnen zijn die voorlopig meer op en neer gaat rijden? Ik begrijp dat jouw vriendin niet met haar kinderen wil verhuizen maar haar alles of niets standpunt vind ik moeilijk te verteren. Succes met het maken van je keuze.

lastig hoor

Goed dat je er zelf al over twijfelt. Maar ik kan me voorstellen dat het lastig is. Misschien juist wel goed te horen dat je zo twijfelt.
Er zijn genoeg ouders die zich voor hun eigen geluk in een nieuw avontuur storten en dan het contact met de kinderen gewoon verliezen, zo gaan ze op in het nieuwe gezin.
Jammer dat je vriendin het zo op scherp zet. Wat vind je daar eigenlijk van?
Wat is de reden?
Zou ze niet toekunnen met meer tijd met jou op andere momenten? Dat je een avond extra in de week bij haar gaat eten of zo?
Of dat jullie een oppas regelen en samen op een hobby of zoiets gaan?
Hier woont vader gelukkig nog steeds in de buurt. Het contact is op en af maar als het kan is hij vlakbij en dat is voor iedereen prettig.
Het is nu al lastig soms omdat de kinderen zo hun eigen dingen hebben en dan geen zin om naar hun vader te gaan.
Maar we kunnen ook snel iets afspreken als het even wel kan. Al is het maar koffie gaan drinken uit school of zo.