Verhuizen na scheiding

AnneJ

'Kortom, het kan en mag, mits de andere ouder ook akkoord is en je tot een compromis of gedeeld besluit komt. Net zoals het in een huwelijk ook gaat. Daar gaat verder niemand anders over.'

Ik vind dat de kinderen er óók over gaan.

Het kan en mag misschien

maar ik hoop dat je ex in staat is voor haar belangen en die van de kinderen op te komen. Of dat er iemand is die voor haar opkomt, als ze zich financieel onder druk gezet voelt omdat jij 60 uur per week werkt en zij is afgekeurd. Gelukkig is er een mediator, hopelijk een goede. Dat zij nooit met de kinderen naar familie kan of een weekendje weg lijkt me onaanvaardbaar. De weekenden verdelen lijkt me het minste.

Bij de belangen van de kinderen is hun leeftijd van belang. Die lijkt nogal uiteen te lopen. Bij de oudste is sprake van 'als het examenjaar is afgelopen' . Bij de kleinste is sprake van 'een boekje lezen voor het slapengaan' en 'de vervelende nachten die jij voor je rekening neemt' . Misschien zijn de kinderen nu toevallig allebei op een leeftijd dat de verhuizing ze niet zo raakt, omdat de oudste bij je wil komen wonen en de jongste nog klein is, maar de jongste gaat het steeds vervelender vinden op zaterdag niet mee te kunnen doen met het sporten, niet naar vrienden te kunnen, geen baantje te kunnen nemen. Als je het er bij je ex door krijgt, kan het misschien, maar je denkt alleen aan jezelf.

als ik google

Blijkbaar wil je alleen het juridische antwoord op je vraag, dan kun je misschien beter bij een juridisch forum aankloppen. Als je dan googlet op je vraag:

kan je verhuizen naar andere kant van het land na scheiding

is dit de eerste reactie, van een mediationgroep lijkt het. Vgm staat daar alles in: https://www.verder-online.nl/verhuizen#:~:text=Na%20een%20scheiding%20komt%20het,met%20de%20kinderen%20wil%20verhuizen.&text=Als%20een%20ouder%20het%20eenhoofdig,of%20zelfs%20naar%20het%20buitenland.

en de volgende links die ik gelezen heb (van advocatenkantoren en juridische advieusbureas), geven allemaal hetzelfde resultaat. Ja, het kan en mag, maar...

Vader zijn

“En ja ik neem mijn verantwoordelijkheden als vader. Door mijn kids te kunnen geven wat ik wil, wat hun willen.
Er ondanks de 60 uur ook in het weekend op het sportveld sta , ook ondanks de 60 uur mee ga naar ouder gespreken op school , en ja ondanks de 60 uur ook 6 van de 7 avonden een boekje lees voor het slapen gaan met de kleinste. En ja ondanks de 60 uur de vervelende nachten op me neem , en ja ondanks de 60 uur me help met vragen over huiswerk , presentaties maak , en spreekbeurten voorbereid.”

Maar dit kun je dan straks toch allemaal niet meer doen? Dan kun je nu een geweldige vader zijn, maar dat gaan je kinderen dan toch enorm missen?

Oh, bedoel je dat!

Je wil weten of het mag. Mijn wedervraag is: wie houdt je tegen? Je kunt het natuurlijk gewoon doen. De politie komt je niet halen. De vraag is dan wel wat het je kost. Zoals door anderen opgemerkt: als moeder akkoord en tevreden is met ieder weekend en de kinderen hebben er ook zin in en stappen braaf en fluitend iedere vrijdag en zondag in de auto dan is er geen vuiltje aan de lucht. Wie zijn wij of de rechter dan om daar nog iets van te vinden?

Als moeder en kinderen zich ertegen verzetten (wat volgens de goegemeente hier in de lijn der verwachting ligt) gaan er conflicten en verwijdering komen. Ik denk dat niemand anders dan jijzelf antwoord kan geven op de vraag hoe hoog de prijs, van verlies, last en pijn, van jezelf, je kinderen en je ex, mag zijn voor een nieuw begin met een nieuw lief.

Ik ken een vrouw die na scheiding met kind aan de andere kant van het land ging wonen (want ze vond schijnbaar haar familie belangrijker dan een vader die kind geregeld kon zien). Van eens in de twee weken een weekend, naar eens in de drie weken een weekend en nu nog alleen de vakanties. Kind zit op middelbare school, sport en werkt in het weekend, dus geen tijd meer voor vader.
Als je dat een prima toekomstbeeld vindt, moet je het vooral doen.

Ik vind dat kinderen van gescheiden ouders ook recht hebben op omgang met beide ouders. En dat lukt vrijwel alleen maar als je dicht bij elkaar in de buurt blijft wonen. En ja daar moet je als ouder soms wat voor inleveren. Maar voor de kinderen is het wel heel fijn (en om een dooddoener toe te voegen: die hebben niet om de scheiding gevraagd).

Zou kunnen als...

Harrie, jouw verhuizing verderop kan een goed plan zijn als je a. geen zicht hebt op een woning doordat je bijv. je nu pas hebt ingeschreven als wonignzoekende en je 683e staat, je en b. niet voldoende verdient om een huis in de vrije sector te huren/kopen en c. geen ouders of kennissen hebt waar je voor een jaartje of zo kunt intrekken, en d. je de huidige streek ontvlucht omdat je ex dermate agressief is dat je voor lijf en leden vreest (of dit al hebt ervaren) en dan ook nog e. je kinderen meeneemt om een veilige situatie voor ze te regelen.
Je kunt zelf even afstrepen of je hier aan voldoet.

De lasten

Het spijt me, maar jij bent inderdaad degene die de lasten van de opvoeding bij de vrouw neerlegt, vanwege je werk, zeg je zelf. Daar krijg je weerwoord op.
Als je nu al zoveel doet voor de kinderen, dan ga je er automatisch van uit dat dat allemaal overgenomen wordt door je vrouw (zoals Tabitha al aangaf).
Als zij niet kan werken omdat ze arbeidsongeschikt is, dan neem ik aan dat ze niet zomaar belastbaar is. En dan nog, zelfs al was ze een struise huisvrouw, dan nog kom je na een scheiding in een andere situatie: je moet meer moeite doen om te zorgen dat je je kinderen ziet, je moet het gaan verdelen, je moet afspraken maken, je moet ook de onverwachte momenten inbouwen in je nieuwe leven, je moet je financieel gaan redden (zal zij ook over na moeten denken).
Ik ben er geen voorstander van om kinderen achter te laten bij iemand met weinig inkomen, zonder mogelijkheden om meer te gaan verdienen. Ook al lijkt de alimentatie ruim te kunnen worden.

Jullie hebben nu een vorm van birdnesting: ' Ik 4 dagen met de kids (tijdelijk doordat ik minder ben gaan werken) en mijn "ex" vrouw 3 dagen.' Dat lijkt me een goed uitgangspunt. Je kunt dan alsnog 3 dagen naar de andere kant van het land; je vrouw kan 4 dagen naar nieuwe liefde, en ondertussen hebben de kinderen steeds een verzorgende ouder om zich heen. Nu is het 4/3, kan ook 3/4 worden.

Het gaat niet om recht op geluk hebben. Het gaat ook niet om wie het meeste gelijk krijgt. Het gaat erom dat je 1. goed voor de kinderen zorgt.
Dat betekent 4 (of 3) dagen voor je kinderen zorgen, inclusief werk, school, sportclubjes etc., ja, dat is heel erg pittig, maar er zijn er velen die het zo doen. Daarnaast heb je dan 3 (of 4) dagen tijd voor jezelf (naast werk) en je nieuwe liefde.

Lijkt mij goed te doen.

Tsjor

100%

Je zegt dat je 100% vader bent maar als je ver weg gaat wonen dan kan dat dus niet meer, nog geen 50%.

Ik spreek helaas uit ervaring mijn kinderen gaan eens per 2 weken een weekend naar hun vader die verhuisd is uit de leefomgeving van zijn kinderen. Ik zou het nooit aanraden ten eerste voor de kinderen maar ten tweede ook voor mezelf, ten derde voor mijn ex die heel veel mist en klem zit tussen 2 gezinnen.

Voorbeeldsituatie: eigen kind speelt voetbalwedstrijd zonder toeschouwende ouder omdat moeder aan de lijn staan bij broer en vader kilometers verderop staat te juichen bij kind van zijn vriendin en deze vertelt dan ook nog eens aan zijn kind hoe spannend die wedstrijd was, hoe denk je dat dat is voor de kinderen?

Stel aan jezelf ook de volgende vragen:
-Kan jouw ex-vrouw het aan om zo veel alleen voor de kinderen te zorgen? Ze is "afgekeurd" (stom woord) dus beperkt op een bepaald vlak en dan lijkt mij het zwaar om er alleen voor te staan.
-Vindt jouw nieuwe vriendin het wel leuk om àlle weekenden te delen met jouw kinderen?
- Vind je het fair dat de kinderen dan àlle weekenden bij jou zijn?
- En, deze vraag is al gesteld, wat doe je met de zaterdagactiviteiten van de kinderen, hun weekendwerk, hun feestjes in het weekend?

Echt, ik zou een huis in de buurt zoeken of gaan latten. Als je kiest voor 50/50 heb je heus tijd genoeg voor je nieuwe partner. Je kan als de kinderen groot zijn nog altijd die kant op verhuizen. Terug verhuizen blijkt in de praktijk heel erg moeilijk.

Rebound

Verdiep je eerst eens goed in het concept reboundliefde. Als je heel snel (bij jullie wel absurd snel) weer een partner vindt, is dat in het overgrote deel van de gevallen een rebound. Die liefdes zijn heftig, en nuttig om afscheid te nemen van het oude. Maar ze zijn meestal ook geen lang leven beschoren. Bezint eer u begint. Maak de band met je ex en je kinderen niet kapot en verhuis zeker de eerste jaren nog niet naar een andere woonplaats, want de kans zit er dan dik in dat je over een paar maanden met lege handen in een vreemde stad zit. Gebruik je verstand!