verhuizen na scheiding

Langdurig

Verhuiswagen, vergeet even dat huiselijk geweld. Niet dat je het echt moet vergeten, maar er is geen enkele procedure in een echtscheiding die dat recht gaat zetten.
In je eerste bericht schreef je dat de echtscheiding lang duurde. We zijn nu ruim drie maanden verder en er lijkt nog niet veel gebeurt te zijn.
Heb je al met je kinderen gepraat over je plan om bij je vriend te gaan wonen? Ze zijn oud genoeg om daar zelf iets over te mogen zeggen.
Je kon jullie eigen huis niet zelf overkopen. Wat heb je ondertussen gedaan om zelf andere woonruimte te vinden? Het is ondoenlijk om zelf in een huis te blijven wonen, terwijl je de kosten ervan niet kunt betalen. Ik snap dat je ex stappen heeft gezet. Wat je nog kunt doen is je ex en die makelaar laten weten dat je niet weigerachtig bent en mee wilt werken aan de verkoop van het huis. Maar je gaf zelf al aan: 'Er is nog door geen enkele rechter uitgesproken dat ik het huis uit moet, laat staan wanneer.' Dat probleem vangt je ex nu op door voorlopige voorzieningen aan te vragen.
Of je het huis uit moet ligt overigens meer aan de bank dan aan de rechter: als je het huis zelf kunt kopen geef je dan aan bij de makelaar en je ex en dan kun je er blijven wonen. Als je dat niet kunt betalen kun je er ook niet wonen. Hoe had je dat anders gedacht?

Wat betreft je winkel, wat je schoonmoeder doet is lelijk, maar ja, rond een echtscheiding zijn mensen nu eenmaal anders en het lijkt alsof ze partij trekt voor haar zoon. Daar zal jouw verhaal over huiselijk geweld weinig aan af doen. De meeste mensen denken dan: waar er twee vechten hebben er twee schuld. In die zin zou het goed zijn als je vanuit het huis van je vriend je winkel ook voort kunt zetten. Misschien hoef je er niet eens meteen bij te gaan wonen, maar kun je een tijdelijke woonruimte vinden (anti-kraak bijvoorbeeld) een caravan op zijn terrein plaatsen, ondertussen ingeschreven blijven staan bij woningbouwverenigingen etc.

Als je geen winkelruimte kunt huren, geen andere plaats weet, als de klanten weglopen, dan kun je wellicht de winkel nu meteen opdoeken en kijken of je kunt gaan solliciteren, of een uitkering kunt aanvragen bij de gemeente. Hoe de afbouw van een eigen onderneming werkt weet ik niet zo goed, maar ik hoop dat je je daar zelf al in verdiept hebt.

Tsjor

Tsjor

Als ik een andere woonruimte moet huren, en de winkelruimte wel houdt, waar zijn de kinderen dan tijdens openingstijden? In mijn nieuwe woonruimte, die niet meer bij mijn winkel is? Dan moeten de uren dat de kinderen bij mij zijn ook verruimd worden, want dan zie ik ze veel minder.Want mijn ex heeft de kinderen ook niet als hij moet werken. Dus hoe dan ook wordt de situatie verandert. Ik vind het jammer dat je alleen maar zaak opdoeken/uitkering/baan vinden ziet. Ik kan mijn zaak voortzetten, met minimale verandering van de tijd van mijn kinderen bij hun vader. Een avond en ochtend per week minder. En daarvoor in ruil krijgt hij meer vakantiedagen met de kinderen. Hij heeft alle schoolvakanties vrij. De kinderen in de oude woonplaats laten wonen en in het weekend bij mij is lastig, want een winkel is ook open op zaterdag en dan is het altijd topdrukte. Vandaar dat we nu een verdeling hebben dat de kinderen bij die ouder is die ook tijd voor ze heeft. Logisch toch? De kinderen door de week bij mijn ex, zorgt ervoor dat ze 3 -4 middagen en aansluitende avonden alleen zijn. Van drie uur tot half tien 's avonds zeg maar. Is dat ideaal? En het advies van anti kraak? Je mag met kinderen niet anti kraak gaan wonen. En ja ik snap dat ik het huis uit moet, maar ik heb geen enkel keuze waar ik mag gaan wonen. Ik moet daar blijven waar ik nog steeds geraakt wordt door de acties en de controle van ex en z'n moeder.
Ik kan vanuit het huis van mijn nieuwe vriend perfect de winkel voortzetten. Mijn kinderen kunnen er door de week zijn, en bij extra vrije dagen breng ik ze naar vader. Dat dus naast de normale weekend en vakantie omgangsregeling.
Ik heb a. een hele aparte baan, en b. een hele vervelende situatie. Ik wil maar een ding; geld kunnen verdienen dat ik mijn kinderen te eten kan geven en een dak boven kun hoofd kan geven. Dat heb ik gevonden. Maar niet binnen het standaard kader. Ik heb al meegewerkt aan de verkoop van het huis; er zijn foto's genomen, alles netjes gemaakt en het ziet er heel mooi uit op internet. Ik heb bijna twee jaar lang heeeeel veel geld betaald om in t pand te kunnen blijven (en te zorgen dat er geen nieuw geweld kwam) en toch is het niet genoeg voor mijn ex. Achteraf zegt mijn advocaat dat ik nooit had hoeven betalen....en nu maar hopen dat ik het betaalde geld nog terugkrijg. Ik word er moedeloos van. Hij houdt niet op tot hij zijn zin krijgt en controle en macht heeft. Dat is namelijk HET kenmerk van huiselijk geweld. En de kinderen? Die worden gedwongen een keuze te maken en dat willen ze niet. Dus willen ze liever dat de rechter zegt wat er moet gaan gebeuren. En dat vind ik te verdrietig voor woorden......

Verhuiswagen

Ik snap steeds minder van je verhaal. Ik had ook de optie 'winkel openhouden' geopperd. Met enkele variaties.
Is het nu zo, dat jij als enige mogelijkheid ziet, dat je de winkel in de huidige woning blijft voortzetten?
Dit snap ik bijvoorbeeld niet: 'In mijn nieuwe woonruimte, die niet meer bij mijn winkel is? Dan moeten de uren dat de kinderen bij mij zijn ook verruimd worden, want dan zie ik ze veel minder.' Het gaat niet om minuten tellen. Je kinderen zijn 12 en 15, de jongste wordt snel groter, het zijn geen kleine kinderen meer die moeder bij de thee moeten zien. Ik weet niet of de afstand naar de woning van je vriend te overbruggen is. Is dat zo? Met openbaar vervoer? Is er een mogelijkheid voor school dichter bij je vriend? Is dat 'veel minder' ten opzichte van je ex of ten opzichte van vroeger?
Ik snap dit dus echt niet: 'En ja ik snap dat ik het huis uit moet, maar ik heb geen enkel keuze waar ik mag gaan wonen. Ik moet daar blijven waar ik nog steeds geraakt wordt door de acties en de controle van ex en z'n moeder.' Waar ik mag wonen? Hoezo mag je niet ergens gaan wonen? Heb je al bij de woningbouwvereniging geïnformeerd?
'Vandaar dat we nu een verdeling hebben dat de kinderen bij die ouder is die ook tijd voor ze heeft. Logisch toch?' Ja, logisch. En als dat zo kan blijven, mooi. Maar je hebt een probleem en dat is dat je de huidige woning niet kunt kopen. Je woont er nu wel, maar je kunt er niet blijven.
'k heb bijna twee jaar lang heeeeel veel geld betaald om in t pand te kunnen blijven (en te zorgen dat er geen nieuw geweld kwam) en toch is het niet genoeg voor mijn ex.' Hoezo is het niet genoeg voor je ex? Had je dan gewild dat je ex jou met de kinderen in de woning zou laten? De woning aan jou zou schenken of zo? Dat lijkt me niet realistisch.
Ik snap dit ook niet: 'Achteraf zegt mijn advocaat dat ik nooit had hoeven betalen....en nu maar hopen dat ik het betaalde geld nog terugkrijg.' Voor de bank zijn zowel je ex als jij beiden aansprakelijk voor de totale hypotheek. Als de een in de woning blijft moet die persoon de woning overnemen. Je kunt voor de periode waarin de woning nog niet verkocht is (als je niet kunt overnemen) afspraken maken over wie wat betaalt. Het kan zijn dat ex dan een deel van de lasten betaalt als vorm van voorlopige alimentatie. Maar dat jij niet zou hoeven te betalen of straks het geld terug zou krijgen, dat snap ik niet. Tenzij je afspraken daarover op papier hebt gezet. Je had dat ook met voorlopige voorzieningen kunnen regelen. Die had je ook zelf kunnen aanvragen.
Dit snap ik ook niet: 'Hij houdt niet op tot hij zijn zin krijgt en controle en macht heeft. Dat is namelijk HET kenmerk van huiselijk geweld.' Waar zie je dat? Jij kunt de woning niet overnemen, dan moet de woning toch een keer te koop worden gezet. Hoezo is dit dan huiselijk geweld?

En dan de kinderen. Je zegt: 'Die worden gedwongen een keuze te maken en dat willen ze niet. Dus willen ze liever dat de rechter zegt wat er moet gaan gebeuren. En dat vind ik te verdrietig voor woorden......' Ja, dat is het ook. Het is eigenlijk de bedoeling dat de volwassenen dat voor hen regelen, zodat de kinderen daar niet mee belast worden. Maar dat kinderen 'verdeeld' worden bij een scheiding is een voldongen feit. Dat kan toch niet anders? Of je zou niet moeten willen scheiden van die man die jou zoveel huiselijk geweld aandoet. Je huidige regeling is: maandag tot en met vrijdag zijn ze bij mij, alleen woensdagavond tot donderdagochtend zijn ze bij vader. en in het weekend zijn ze bij vader. Stel je nu eens voor dat je bij je vriend woont, 1 uur afstand. Dan zou je vrijdag na het sluiten van de winkel de kinderen naar vader kunnen brengen, vanuit vader zouden ze maandag naar school kunnen gaan. Dan zou jij ze maandag moeten ophalen of met OV laten komen, dinsdag idem dito, woensdag brengen en na school kunnen ze naar vader, van daaruit woensdagmorgen naar school, woensdag moet je ze dan weer ophalen, donderdag idem dito, vrijdagmorgen brengen en daarna gaan ze naar vader. Is dit haalbaar?

Tsjor

Uitleg

Ik zie dat ik niet duidelijk ben geweest. Ik zal proberen het een en ander uit te leggen.

Ik zie meer mogelijkheden dan mijn winkel in het huidige pand voort te zetten. Maar al die mogelijkheden zijn te duur. De enige mogelijkheid die overblijft is in t pand van mijn vriend. En ik moet er uit. Ik verwacht niet dat ik gratis kan blijven zitten. Natuurlijk niet. Maar ik had met mn ex afgesproken dat als ik zou betalen (een aanzienlijk bedrag) dat ik dan voorlopig zou kunnen blijven zitten. Nu heeft ie het huis opeens te koop gezet, er zijn al gegadigden, en ik weet hoe leuk t pand is, dus we zullen het wel snel kwijt zijn.
De afstand naar mn vriend is zonder files een uur met de auto, of een combinatie van trein en auto, ook een uur. Buiten spits of vertragingen om. Anders was er ook geen probleem.
Een school dichter bij vriend lijkt me ook niet echt iets. Stel, je woonde in Groningen, je wil gaan wonen in Enschede, is dan een school tussen die plaatsen in niet echt een optie. Ze wonen er niet, gaan er geen sociaal leven opdoen, kun je net zo goed helemaal verhuizen. Denk ik dan he.
Waar mijn probleem zit, is dat ik het huis uit MOET, maar alleen in mijn oude woonplaats mag wonen. Zo niet, dan mogen de kinderen niet mee. Mijn type winkel vraagt om een apart soort pand. Winkel, en keuken aan elkaar, en een beetje betaalbaar.Die zijn niet makkelijk te vinden.
De woningbouwvereniging heeft wel een woning, misschien op termijn, maar geen winkelpand, laat staan woon winkelpand. Je mag niet in elke woning een winkel beginnen obv het bestemmingsplan. Stel ik begin in een doorsnee woonwijk een winkel, dan heb ik binnen de kortste keren de gemeente op de stoep en word ik gesommeerd te stoppen op laste van een boete. Dat zijn de regels. Ik wilde absoluut niet dat mijn ex de woning zou schenken, maar ik betaalde 150% vd hyptheeklasten, in de hoop dat ie me liet zitten. Hij wil alleen zelf iets kopen, en dat kan alleen als hij financieel niet meer gebonden is aan de oude woning. En dat snap ik, maar dan wil ik wel graag kunnen kiezen voor een woonplaats waar ik wel mijn onderneming voort kan zetten. Die mogelijkheid heb ik nu, maar de kinderen mogen niet mee. Snap je? Stoppen met m'n bedrijf zorgt nu voor een restschuld (voorraad e.d.). Heb je zelf een bedrijf?
De jurisprudentie laat zien dat ik in mijn positie (niet eigenaar, wel economisch gebonden aan woning en zorgende voor kinderen) niet hoef te betalen. Daar heeft de bank niks mee te maken. T is wat rechters uit spreken. Ik hoop geld terug te krijgen, vanwege 2 jaar geld betaald wat niet gehoeven had, het geld wat ik nog in de woning heb zitten en t feit dat ik twee jaar kinderallimentatie laat staan partnerallimentatie heb gekregen. Feitelijk staat er in de huwelijkse voorwaarden dat bij echtscheiding alles verdeeld wordt zoals gemeenschap van goederen. Mij is destijds uitgelegd door de notaris dat ik hiermee veilig gesteld werd van de situatie waar ik me nu in begeef. Dus dat er eerst een verdeling van eigendom zou zijn, en dan pas verkoop en dan verdeling van geld. Door de andere interpretatie vd tekst ben ik in de problemen gekomen. Ik heb een advocaat gehad, waar ik achteraf verder mee van huis raakte dan wat opschoot, en die weigerde voorlopige voorzieningen aan te vragen. Daar zou ik niks mee opschieten. Ik heb het 6x gevraagd en toen ben ik een andere advocaat gaan zoeken.
De controle van mijn ex waar ik t over heb, is t feit dat hij bepaalt wanneer ik eruit ga, en in welke plaats ik ga wonen. Hij wil mij binnen zijn reikwijdte houden. En ik wil uit zijn invloedsfeer. Gewoon voor de veiligheid. Dit is niet het huiselijk geweld, maar het gevolg. Het is trouwens wel een kenmerk van personen die huiselijk geweld plegen; controle, dwang.
We zijn nu twee jaar verder, en deze zomer komt de zaak misschien voor. De rechtbank had geen tijd, en ik had even geen advocaat, en in de tussentijd waren de kinderen voor de helft vd tijd nog in de oude vertrouwde woning. Bij vader hebben ze 3 adressen gehad. Mijn kinderen moeten gaan kiezen, maar waarvoor? Een sprong in t diepe en dat vinden ze zo eng, dat ze t niet weten.
Het op en neer rijden met mijn tieners, lijkt me niet echt een optie. Ik heb al eens uitgerekend wat het kost, want mijn ouders wonen bij mijn vriend in de buurt, de reiskosten zijn dan zo hoog, daar kun je een flatje voor huren. En ik heb een winkel he, dan zou ik elke dag om 2 uur de winkel dicht moeten gooien om de kinderen te halen. En met tieners heb je wisselende roostes en ze zijn niet elke dag op dezelfde tijd uit. Zie je dat al voor je? De een om 2 uur, de ander om half vijf? En dan is er geen tijd om af te spreken, of een sport of hobby te doen. Lijkt me echt niet uit te voeren. Ze kunnen alles alleen met t ov doen, maar dan zijn ze 2 uur bezig. Als ik ze van en naar t andere station breng, dan duurt t een uur. Dat is mijn plan; vrijdagmiddag breng ik ze naar t station, en dan is t nog 40 minuten met de trein. Zondagavond komen ze terug en haal ik ze weer op bij t station. Of vader brengt ze zelf op maandagochtend naar school.

Ik merkte dat ik maar aan t malen bleef in mijn hoofd. Kon t niet opgelost krijgen. Het feit dat ik afhankelijk ben van het feit of de rechter de kinderen door de week aan mij toebedeeld worden, is iets waar ik heel onrustig van wordt. De onzekerheid, en het verlies van grip op mijn leven die valt me zwaar. Een woning, mijn bedrijf, een inkomen en mijn kinderen, het staat allemaal op de helling. Na twee jaar alles betaald te hebben aan mijn ex is mijn geld op. Mijn hele financieel bedrijf leeggetrokken, om hem rustig te houden (dreigementen en agressie) en om wanhopig te proberen om mijn bedrijf overeind te houden. Ik kan niets anders dan hopen op n rechter die dat ziet.

En Tsjor, jij hoeft t niet te begrijpen, of goed te keuren. T komt soms ongeloofwaardig over begrijp ik uit mijn directe omgeving, maar t is echt zo.

maar

als je nu eens rustig aan je ex vraagt hoe hij het allemaal voor zich ziet hoe jij het moet doen. Dus steeds de bal terugspelen. Als hij oplossing a noemt zeg jij probleem b en vraag je hoe je dat moet oplossen. Allemaal dus inclusief woon/winkel, geld wat jij niet gaat verdienen, schoonmoeder, kinderen, school etc

Pieter

Ga ik nu doen inderdaad. Het lastige is dat er moeilijk te praten is met mijn ex. Ik drop de boodschap daar dus en dan zal ik vervangende toestemming aan de rechter moeten vragen.
Trouwens mijn ex interesseert t hem geen biet hoe t mij vergaat. Had ik maar geen aangifte bij de politie moeten doen en bij hem weggaan.

Je kan een woning krijgen in je huidige woonplaats via de woningbouwvereniging en je kan een winkel openen in het pand van je vriend. Dan doe je dat toch. Of heb ik het verkeerd begrepen?

Reistijd is vervelend maar ook geen ramp.

kan niet

Wat jij wilt kan niet. Jij wilt echt af, en weg van je ex. Maar je kunt niet weg van je ex, jullie hebben kinderen samen en daar zullen jullie nog een paar jaar samen voor moeten zorgen.
Wil je dat doen op een manier die zo min mogelijk schade toebrengt aan de kinderen zul je echt een manier moeten vinden om samen te werken met ex. Dus dan moet je niet alleen kijken naar hoe je je eigen leven het best vorm kunt gaan geven. Dan spelen zijn belangen ook mee, en al zeker die vd kinderen.
Het lijkt me voor de kinderen helemaal niets, op deze leeftijd het lange reizen steeds.

Andersom?

Kunnen je kinderen niet door de week bij hem zijn (eigen school in vertrouwde woonplaats) en in het weekend, bijv vrijdagavond tot maandagochtend, bij jou in de woonplaats van je vriend? Sorry als je dit al besproken hebt, ik kan me niet meer het hele draadje herinneren.

Een winkel

Een winkel is op zaterdag open. Dus dan heb ik vrijdagavond en zondag tot na t eten. Meer niet..... En dat als dank voor t huiselijk geweld. De dader krijgt de kinderen t meest....

Vlinder

Ik kan geen huis krijgen. Juist niet. Dat is t probleem. En ik mag vooral niet de winkel blijven aanhouden in de oude echtelijke woning.
Elke dag een uur heen en terug en dan weer een uur heen en terug en de bijkomende reiskosten lijken mij geen optie

eh

Ik snap dat je liever geen reistijd hebt, maar reistijd van een uur voor je werk is natuurlijk niet direct heel ongebruikelijk.

Ik kan mij voorstellen dat dit werk (een eigen winkel) slecht combineert met het alleenstaand ouderschap. In dat geval zou ik uit gaan kijken naar ander werk.

Jippox

Zoals ik al eerder schreef; ik heb geen reistijd. Ik word uit mn woon en winkelpand gezet. En mishandelende ex krijgt de kinderen en ex schoonma zit in mn vijver te vissen. En mijn ex krijgt de kinderen. Ik ben ander werk aan het zoeken maar mn winkel stoppen levert nu enorme verliezen op. Laatst aangeboden baan was in Duitsland ergens en dan vijf dagen op de weg....

ja

Ik dacht dat het over de optie winkel bij je nieuwe vriend ging. In dat geval heb je wel reistijd. En die is minder dan die voor een baan in Duitsland. Je zult hoe dan ook keuzes moeten maken die je liever niet zou maken, dat is het gevolg van een scheiding.

Ik snap je gevoel van oneerlijkheid wel. Maar uiteindelijk heb je er zelf voor gekozen om kinderen op de wereld te zetten met deze man. En zolang hij wel een goede ouder is, zul je het ermee moeten doen. Je kunt hem wel weg wensen, maar dat gaat gewoonweg niet gebeuren.

Ik zou kijken naar de feiten (ik moet uit het huis, ik moet een andere plek voor mijn winkel en/of een andere baan, ik heb een ex waarmee ik samen mijn kinderen op moet voeden, het is niet in het belang van mijn kinderen om ver uit elkaar te gaan wonen of om ze van school te laten veranderen) en daar dan het beste van maken. Het is niet anders.
En verder zou ik ook aan de slag met je boosheid. Al dan niet met professionele hulp.

Reistijd

Ik type op mn iPhone. Misschien dat ik daarom boos overkom. Heb al emdr gehad voor mn trauma vh huiselijk geweld. Maar kinderen naar school brengen kost me vier uur reistijd per dag in t beste geval. En vierhonderd km per dag. Reken maar uit. Ik vraag me trouwens wel af waarom gehuwde ouders wel mogen verhuizen. Is n andere school echt zoooo erg? En dan in t weekend op de vertrouwde plek? En of iemand heeft gedacht aan vervangende toestemming. Ik wens mn ex niet weg. Ik wens n 45-55 regeling ipv 50-50 regeling.

Voel je je echt slecht over die luttele 5%?? Dat snap ik niet. Beter 45% en alles goed geregeld dan 50% en veel ellende.

juist niet

Nee, ik voel me er niet slecht onder.Als vader 5 % tijd zou inleveren dan zijn we er al. Maar je moet het zo zien, als ik de kinderen alleen t weekend heb, dan komen ze pas zaterdag want vrijdagmiddag/avond hebben ze hun sport. En dan zaterdag heb ik een hele drukke dag met mijn winkel. Dan blijft er voor mij alleen zaterdagavond en zondag over. En de vakanties, die de kinderen wel hebben maar ik ga geen weken dicht met mijn winkel. Een winkel die regelmatig dicht is, werkt niet. Snap je? Ik begrijp niet waarom vader zo graag de kinderen door de week heeft en niet weekenden en vakanties. Want hij heeft alles weekenden en schoolvakanties vrij. Dat is het. Spendeer de tijd met je kinderen als er tijd voor hebt, en als je moet werken zijn de kinderen bij de andere ouder. Lijkt me heel logisch.

Huh?

Hoe kom jij aan 45% als je ze alleen in het weekend hebt? Zelfs met de vrijdag erbij zit je nog maar op 42%. Lijkt mij overigens om het even, alle verdelingen tussen 40 en 60%. Dan gaat het alleen nog maar om subjectief leed, want het maakt maar zo weinig verschil.
Ik denk dat je het idee van winnen en verliezen even los moet laten. De kinderen hebben er recht op om zowel bij hun vader als hun moeder te zijn, en het is de normaalste zaak van de wereld dat die ouders wel eens moeten werken. Je gaat ze toch niet de hele dag knuffelen als ze bij je zijn, die kinderen hebben ook een leven ;-)

afhankelijk

Wat mij opvalt is hoe afhankelijk je bent en gaat blijven. Je zit in een onmogelijke positie met je ex. Je zit in zijn woning met een winkel in zijn pand. Je bent overgeleverd aan zijn grillen en grollen.

En nu wil je direct verhuizen naar het huis van je nieuwe vriend en bij hem in huis een winkel openen. Is dat nou wel verstandig? Realiseer je je wel dat je dan weer volledig afhankelijk bent?

En hoe zitvdat nou met die winkel? Kan je er genoeg mee verdienen om de huur van een pand en een woning te betalen. Als ik je reacties lees lijkt het erop dat je met de winkel een leuk zakcentje verdient maar dat het niet voldoende is om jezelf te kunnen onderhouden.

Heb je gekeken naar andere mogelijkheden? Solliciteren en een baan zoeken? Ervoor zorgen dat je voldoende verdient om zelf ergens iets te huren. Je winkel is blijkbaar ook heel flexibel want je kan het wel zo verplaatsen van lokatie A naar B. Zou je dan niet eerst moeten proberen om zelfstandig te gaan wonen met je kinderen en daarna de winkel te openen bij de woning van je nieuwe vriend. Je zal toch een nieuwe klantenkring moeten opbouwen. Ik ga ervan uit dat je huidige vaste klanten niet een uur gaan reizen om.naar je winkel te komen.

Natuurlijk ga je nu weer boos roepen dat ik er niets van snap. Maar dat doe ik wel. Jij denkt dat jouw je constructie zoals in de openingstopic het beste is voor iedereen. Ik denk dat het het besteis voor je kinderen om in hun huidige woonplaats te blijven wonen. De mogelijkheid te hebben om beide ouders te zien en een zelfstandige, onafhankelijke moeder te hebben.

meedenken

Er kan wel heel erg veel niet en ergens ligt een grens. Als je echt bij je nieuwe vriend wil gaan wonen en daar een winkel wil openen moeten je kinderen dus daar naar school en in het weekend naar je ex. Ik begrijp alleen dat je ex dat niet wil en dat jij daar dan weer boos over bent omdat hij alle weekenden en schoolvakanties vrij is. Tja, veel mannen willen dan toch niet al hun vrije tijd met de kinderen zitten. Ik vind jou wel heel makkelijk maar ik geloof dat ik dat ook niet echt zou willen. Alle dagen dat ik geen werk heb zit ik dan dus ook met de kinderen die ook de hele dag vrij zijn.

Als je kinderen in het weekend bij jou komen dan moeten ze de sport opgeven op vrijdagmiddag/avond. Dan kunnen ze gewoon op hun school blijven en heeft je ex ze ook op de dagen dat hij ze wil. Maandagochtend zal je winkel wel dicht zijn of je houdt hem dan dicht en dan breng je ze naar school en hun tassen bij je ex. Dat jij zaterdag de winkel open hebt en dat je kinderen er dan zijn, ja jammer dan. Misschien kunnen ze gaan sporten op zaterdag in de woonplaats van je nieuwe vriend.

Je ex kan wel niet willen dat jij de woonplaats uit gaat maar als hij ze perse doordeweeks wil dan is er ook geen reden om daar te blijven. Ik zou het doorzetten maar ook naar ander werk zoeken zodat je dat gedoe met die winkel niet meer hebt want het maakt jou wel heel erg afhankelijk.

Verhuiswagen

Ik begrijp jouw situatie heel erg goed. Mijn ex ging bij mij weg op een moment dat ik geen inkomen had met de toezegging dat hij ervoor zou zorgen dat ik mij financieel geen zorgen zou hoeven maken. Nu zijn we 3 jaar verder. Hij is na 3 maanden gestopt met het betalen van de vaste lasten. Een jaar later is hij gestopt met het betalen van de hypotheek. Het gevolg is dat ik bij mijn ouders op een kamer woon.

Mijn ex drukt mij financieel volledig in een hoek. Hij probeert op allerlei manieren macht over mij te houden. Elke keer verzint hij weer iets anders om kapot te maken. Tot nu toe is dat niet gelukt. Ondanks dat ik geen hoog inkomen heb, zorg ik voor mezelf en onze dochter als ze bij mij is. Daarnaast ben ik bezig schulden afkomstig uit ons huwelijk weg te werken. Is het eerlijk? Nee, absoluut niet. Mijn ex heeft een inkomen van tussen de 7000 en 8000 netto per maand. Met dat bedrag krijgt hij het voor elkaar om de schulden die er waren, binnen drie jaar met 50.000,- te verhogen.
We zijn nu 3 jaar verder en het wachten is op de volgende rechtszaak.

Dit verhaal even ter illustratie dat ik enigszins begrijp in welke omstandigheden jij zit.

Soms moet je het verlies pakken en kijken wat voor moois je op de ruïnes weer kunt opbouwen. Mijn vriend zegt altijd: het is een nieuw nulpunt, vanaf dat punt kun je weer gaan bouwen. Het leven is niet eerlijk, niet voor jou, niet voor je kinderen. Kijk eens naar wat jij nu kunt doen om het voor je kinderen overzichtelijk te houden. Dat zij niet het gevoel hebben in het diepe gegooid te worden of moeten kiezen tussen de twee mensen die voor hun allebei even belangrijk zijn. Bedenk je daarna eens in dat 60% tot 70% van de tweede huwelijken/relaties met kinderen strandt. Als jij nu ervoor kiest om bij je vriend te gaan wonen en daar je winkel voort te zetten, dan kies je juist voor een hele onzekere situatie.
Ga kijken in de gemeente waar je woont wat voor mogelijkheden er zijn. Ga praten met mensen die je kunnen helpen, een urgentie voor een woning, hulp bij het vinden van ander werk, enzovoort. Bouw een leven op voor jezelf en je kinderen. Dat je een vriend hebt is dan iets geweldigs waar je van kunt genieten, maar maak jezelf niet afhankelijk van hem. Wees je bewust dat die afhankelijkheid die jij had van je ex er nu juist voor gezorgd heeft dat je in deze rottige situatie zit.
Goede tijden worden goede herinneringen, slechte tijden worden goede lessen.

rechter heeft een uitspraak gedaan

Voor iedereen die t interesseert; ik kreeg net de uitspraak van de rechter van de eis die mijn ex daar neer had gelegd dat ik per direct uit de gezamelijke woning moet vertrekken waardoor ik dakloos en inkomensloos werd.

De eis is afgewezen.

Super opgelucht.

De rest wordt nu afgewerkt in de bodemprocedure....

Fijn!

Ik ben blij voor je! :-)

Fijn

Wat een opluchting

Wat fijn voor je!

Gelukkig! Ik hoop dat je een goede oplossing gaat vinden. Je weet nooit vooraf wat wijsheid is. Wat je wel weet

- je winkel moet hier weg. Niet nu meteen dus, maar wel op zo kort mogelijke termijn
- je moet ergens anders gaan wonen. Niet nu meteen, maar wel zo snel mogelijk.

In je eigen woonplaats kun, en wil je, geen winkel en of woning krijgen zeg je. Dus, je moet verhuizen naar een andere woonplaats.

Je vriend heeft voor jou de ideale woon en winkelombinatie. Dat zou heel goed uit kunnen pakken. Maar ja, dat heeft gevolgen voor jouw dagen met de kinderen en voor je ex. Jij bent daar, als ik het goed heb, dit nu zelf, en met dit forum, in aan het vullen/oplossen. Maar het lijkt me dat je kinderen en je ex daar echt invloed op zullen willen. Geen idee wat een rechter zal zeggen.
En vor je winkel, die zal daar toch niet meteen net zo goed draaien als hier?

Maar, ik deel met anderen dat je een risio neemt als je je afhankelijk maakt van woning en winkel bij je vriend. Het lijkt een geschenk uit de hemel, maar wat als het toch fout gaat?

Kortom, het lijkt mij het verstandigst te doen alsof je vriends optie er niet is! Wat zou je dan doen met woning en winkel? En o, geluk, je vriend is er wel en kan met je meedenken en je ondersteunen. ondersteunen.