verhuizen na scheiding

paar dingen

Wat vind je ex van deze plannen? Daar hangt natuurlijk heel veel van af. Hoe mooi het ook voor jou allemaal klinkt, voor hem betekent het hoe dan ook minder contact met zijn kinderen. Ze wonen immers verder weg, dus even van de ene naar de andere ouder gaat niet meer.
Ook de mening van je kinderen lijkt me nogal relevant voor het al dan niet slagen van dit plan. Willen zij überhaupt wel van school wisselen? En willen ze wel bij je nieuwe vriend in huis wonen?

Ik denk dat e.e.a. ook wel samenhangt met hoelang die nieuwe relatie er al is.

Dus, voor je gaat denken over wat een rechter hier eventueel van zou vinden zijn er nog wel wat stappen te gaan. Als je ex èn je kinderen niet staan te springen, dan wordt het sowieso een lastig verhaal...

mijn ervaring

Ik ben zelf 50 km verderop gaan wonen en de kinderen gingen mee. Vader was akkoord, kende de omgeving en wist dat die beter was voor de kinderen en mij. Met het OV, bijna van deur tot deur, was het iets meer dan een half uur reizen en we spraken af de reiskosten te delen.

Er is geen rechter aan te pas gekomen omdat we er zelf wel uitkwamen.

Kun jij met je kinderen en je ex om de tafel gaan zitten om e.e.a. door te spreken?
Is school ook een uur rijden van je vriend vandaan met het OV? Er zijn kinderen die zijn een uur onderweg op de fiets, dus als je een abootje kunt betalen kun je je kinderen misschien ook van jou uit naar hn oude school laten gaan, als de dienstregeling van het OV meewerkt (ik woon in een plaats waar je met de trein sneller in de stad bent dan met de auto, dat kan ook nog).

Kortom: die rechter is echt niet altijd nodig!

Relatie

Hoe stabiel is je nieuwe relatie? Hij is zeker leuk, maar als jullie verhuizen en je relatie loopt toch op de klippen kom je natuurlijk in een hele moeilijke situatie terecht, want dan moeten je kinderen opnieuw verhuizen en is je winkel ook dakloos geworden...

Nieuwe relatie

Inderdaad. De zorg van Tijgeroog zie ik ook.

En ook nog: willen de kinderen wel bij je nieuwe partner wonen?

Hoe lang zijn jullie samen? Hoe lang kennen je kinderen hem? Hoe vaak en lang hebben jullie (jij/kinderen en hij) al samen doorgebracht? Ging dat goed?

Het kan voor kinderen (heel) anders zijn als ze een vriend van hun moeder af en toe zien dan als ze bij de vriend van moeder gaan wonen.

En heeft je vriend zelf kinderen? Zo nee, dan kan samenwonen met kinderen erbij voor hem ook nog wel spannend zijn. Wat als het tegenvalt?

Kinderen bij vader en alternatief

En vind je het zelf een goed alternatief als ze doordeweeks bij vader zouden zijn terwijl hij pas na 21 uur thuis is?

Kan incidenteel wel (zonder oppas), maar elke dag?

En de grote hamvraag is natuurlijk: is er een alternatief?

Wat als je geen vriend had gehad, wat zou je dan doen met je winkelprobleem? Het lijkt mij zo onhandig om afhankelijk te worden van je nieuwe vriend.

Als dit de enige manier is om nog zelf voldoende te verdienen, je relatie inmiddels al stabiel is en de kinderen alles ook prima vinden, dan kan je je ex wellicht overtuigen dat dit financieel gezien in elk geval het beste alternatief is. Nl. jij voldoende inkomsten, wat beter is voor de kinderen (en misschien ook voor hem).

Jippox

Mijn ex weet nog niets van de plannen, en ik vrees dat hij er zowieso op tegen is omdat de hele scheiding vervelend verloopt. (aanleiding was huiselijk geweld, en alleen al om die reden wil ik uit zijn buurt zijn). En ik vind de mening van mijn kinderen wel doorslaggevend. Voor de oudste is dat nog 2 jaar, want daarna gaat ze studeren. Dat kan overigens vanuit de nieuwe woonplaats met een autootje of alsnog op kamers. Ze zou zelfs een zelfstandige wooneenheid bij onze nieuwe wooneenheid kunnen creeeren en dan alsnog op en neer pendelen voor de studie. De jongste heeft nog 6 jaar voor ze 18 is en gaat studeren. (oudste zit op de havo en de jongste gaat naar de havo).

hortensia

Ik hoop dat mijn ex inziet dat dit inderdaad de beste oplossing is, maar ik vrees dat daar eerst veel boosheid en onredelijke voorstellen aan vooraf gaan. Maar welke rechter laat ze bij hem in deze situatie? Op en neer pendelen naar school kan echt niet. De afstand is met de auto over de snelweg een uur rijden. Misschien is het een optie om via een mediator deze nieuwe omgangsregeling af te spreken.

Tijgeroog

Hij is zeker leuk en lief en geliefd bij de kinderen. De kinderen wilden ook dolgraag zijn kinderen ontmoeten. Ze waren allemaal erg verlegen maar over en weer is gezegd dat ze heel aardig leken. Als t op een verhuizing aankomt, dan is dat pas na de zomer vakantie. Ivm evt. nieuwe school.
Als ik niet verhuis dan heb ik ook geen winkel meer en waarschijnlijk een hoop schuld. Ik betaal nu namelijk bijna alle kosten en ex laat mij overal voor opdraaien.

evelien

Ik heb het nog niet durven vragen aan de kinderen. De kinderen hebben het huis waar ze dan zouden gaan wonen ook nog niet gezien. Vond ik een beetje voorbarig. Eerst zeker weten dat we er ook echt kunnen en mogen gaan wonen.
Ik vind het geen goed alternatief als de kinderen door de weeks bij hem zijn omdat hij er simpelweg niet is. Inderdaad incidenteel met een oppas of af en toe wat uurtjes alleen wel natuurlijk. En ik heb ook oog voor de nieuwe relatie. Niet dat ik problemen voorzie met wie hij is en hoe hij doet, maar over de beslissingen die we nu gaan nemen. Een ding weet ik wel, toen ik hem zag wist ik het meteen ' dit is hem' . Het voelde aan als familie, een bekende die ik in de ogen keek. We zijn nu rustig aan bezig om de kinderen af en toe met hem bezig te laten zijn. En dus laatst de ontmoeting tussen de zijn en mijn kinderen. Allemaal stap voor stap. Zijn kinderen hebben hier al gelogeerd en we hebben er een leuk weekend van gemaakt. Ze genoten zichtbaar. Overigens zijn de kinderen van mijn vriend er maar 1 weekend per 14 dagen.
En ik probeer inderdaad mijn ex zo te overtuigen dat hij inziet dat als ik werk en een huis hou, hij geen partnerallimentatie hoeft te betalen. Ben aan het werken aan een soort ' offer he can't refuse' .
Zonder winkel wordt het werk zoeken, of de bijstand.

Kinderen

"Voor de oudste is dat nog 2 jaar, want daarna gaat ze studeren. Dat kan overigens vanuit de nieuwe woonplaats met een autootje of alsnog op kamers. "

Huh, oudste moet toch nog 15 worden?

Dan gaat dat niet lukken over 2 jaar met een autootje (als ze al op haar 17e haar rijbewijs haalt, mag ze nog niet zelf ermee rondrijden, maar alleen onder begeleiding).

Maar wat vinden je kinderen ervan om te verhuizen en bij je vriend in te trekken?

evelien

Ze bedoelt dat haar oudste maar 2 jaar in dat huis woont (in de zomer verhuizen) voor ze naar het HBO gaat.

Zonder winkel....

wordt het werk zoeken of de bijstand, zeg je.

Nou denk ik je verhaal lezende dat je aanstaande ex daar geen boodschap aan gaat hebben. En dat partneralimentatie dan het duwtje is dat hij nodig heeft om akkoord te gaan? Vergis je niet, er zijn genoeg klootzakken die het voor elkaar krijgen om niets te (hoeven) betalen, zelfs niet voor de kinderen.

Ik denk dat je de volgorde omdraait. Je wilt al zeker hebben of het kan en mag, voor je de kinderen iets vertelt. Maar....die kinderen zijn in mijn ogen juist de doorslag in deze. Ik denk dus dat je open en eerlijk met ze moet bespreken wat jij denkt dat de beste oplossing is, dit dus. En hun reactie moet meewegen in wat er verder gebeurt. Dan met ex bespreken. Naar de rechter komt pas daarna, waarbij je kinderen gezien hun leeftijd ook een stem hebben. Ik denk dat je argument dat hij er niet is, terzijde geschoven wordt. Het zijn al grotere meiden, bovendien kan hij opvang regelen.

Maar ik denk dus dat het eerste zaak is om bij je kinderen na te gaan wat ze willen.

Ik denk

Dat Emine gelijk heeft....

cognitieve dissonantie

Eerst met de kinderen bespreken vind ik best ingewikkeld. Want wat als zij wel willen maar vader heeft bezwaar? Dan is het zijn schuld dat het feest niet doorgaat. Maar is dat wel zo? En is dat wel een eerlijke aanvliegroute? Er wordt behoorlijk wat van zijn flexibiliteit gevraagd. Feitelijk zijn co-ouderschap op te zeggen. De kinderen wonen dan niet meer bij hem in de buurt.

Eigenlijk vind ik dat je veel uitlegt in je voordeel. Als je niet gaat samenwonen kun je je winkel niet houden, ga je failliet, je vriend woont heel groot, de kinderen vinden hem ook heel aardig. Een soort cognitieve dissonantie. En als je ex niet meewerkt dan levert dat boosheid en onredelijk voorstellen van zijn kant op?

Naar mijn smaak is het voor de kinderen vooral belangrijk dat ze de tijd krijgen om een goede band met je nieuwe vriend op te bouwen. Ze hebben nu nog niet eens zijn huis gezien en jullie hebben pas een paar keer met de gezamenlijke gezinnen iets ondernomen. Samenwonen doe je als je zelf kinderen hebt niet enkel uit praktische overwegingen. Wat mij betreft ook zeker niet om een een probleem op te lossen. Maar goed, voor jou natuurlijk misschien wel. De afhankelijkheid van je vriend is daarmee wel een feit.

Heb je nog andere opties? Ander inkomen genereren door te solliciteren? Een goedkoop huisje kopen?

In jouw voorstel zijn jullie kinderen alle weekenden bij hun vader en alle vakanties. Wanneer heb jij dan vrije tijd met je kinderen? Of kunnen jullie op vakantie? Je schrijft ook dat de kinderen van je vriend om het weekend komen. Jouw kinderen zijn er dan nooit. Is dat hoe je het voor je ziet? En hoe is het voor de vader van je kinderen dat hij alle weekenden en vakanties zijn kinderen heeft. Ik ben zelf gescheiden en heb een dochter en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik een kinderloos weekend af en toe heerlijk vindt. Dat heeft jouw ex dan eigenlijk nooit.

Enfin. Volgens mij is je plaatje veel te rooskleurig.

Grote beslissingen

Verhuiswagen, je schrijft:

"En dus laatst de ontmoeting tussen de zijn en mijn kinderen. Allemaal stap voor stap. Zijn kinderen hebben hier al gelogeerd en we hebben er een leuk weekend van gemaakt. Ze genoten zichtbaar."

En: "De kinderen hebben het huis waar ze dan zouden gaan wonen ook nog niet gezien".

Begrijp ik dan goed dat jullie gezamenlijke kinderen elkaar één keer ontmoet hebben, tijdens een logeerpartijtje bij jou thuis? En ja, waar de kinderen zichtbaar van genoten, maar dat is niet zo heel gek!
Ik snap je denkwijze natuurlijk helemaal... jouw nieuwe vriend komt als een geschenk uit de hemel, met een ruime woning en ruimte voor je winkel. Ik begrijp dat jij en je vriend wel op één lijn zitten, hij ziet jullie dus graag komen. Maar wil je niet te graag dat dit lukt, ook omdat dit de oplossing is voor alle problemen?

Ik denk dat polsen hoe je ex hier tegenover staat, stap 1 is.
En even los van het feit dat je kinderen hier ook een stem in hebben, ik vraag me af of ze al een beslissing kunnen nemen als ze nog zo vers in het kennismakingsproces staan. De meeste samengestelde gezinnen worden bij een gezamenlijke vakantie voor het eerst voor de leeuwen geworpen... je weet nog helemaal niets van elkaars gebruiken. En ook voor zijn kinderen heeft de beslissing impact, ook die hebben recht van spreken!
En misschien heb je geluk, gaat het hartstikke goed met elkaar. Maar persoonlijk zou ik het risico wel erg groot vinden.

Nog wat vragen

Volgens mij heb je nog niet op al deze vragen (uitgebreid) geantwoord:

Hoe lang zijn jullie samen?

Hoe lang kennen je kinderen hem?

Hoe vaak en lang hebben jullie (jij/kinderen en hij) al samen doorgebracht?

Ging dat goed?

Gezien je postings, heb ik de indruk dat jouw relatie nog best pril is. Zowel voor jezelf als voor de relatie tussen jouw kinderen en je vriend.

Ga je niet een beetje te snel?

En heb je je al in je kinderen verplaatst? Hoe zullen die het vinden om hun vader de hele week niet te zien?

3 om 4

Als ik je eerste post nog eens goed nalees zijn de kinderen eigenlijk 3 nachten per week bij jou (maandag, dinsdag en donderdag) en 4 nachten bij hem (namelijk woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag). Klopt dat?

Dat zou dan straks voor hem wel een enorme mindering zijn. Namelijk de vrijdag en de zaterdag. Ze zullen op zondag terug naar jou moeten om op maandag weer in jullie dorp naar school te kunnen.

Als vader niet akkoord gaat met je voorstel vind ik dat niet zo heel gek geloof ik. Je zou ook kunnen voorstellen dat de kinderen op vrijdag en zaterdag bij jou zijn en alle vakanties. Dan kunnen de kinderen de andere dagen bij vader zijn, in hun vertrouwde woonomgeving en school.

Mijn 2 centjes

Verhuizen na een scheiding en je hebt kinderen: alleen als het écht niet anders kan. Dan proberen eerst de afstand zo klein mogelijk te maken.

Wat jij wilt doen is jullie kinderen die al een behoorlijke klap te verwerken hebben gehad, namelijk een scheiding, nu wegrukken uit hun vertrouwde omgeving.

Wat zou je doen als je jouw vriend niet zou hebben?
Weet je zeker dat je alle andere mogelijkheden hebt bekeken?
Je geeft aan de je een winkel hebt, heb je dan ook personeel? Als dat het geval is, kan de gemeente je misschien wel helpen.

Is er iemand die jou kan helpen om wel de hypotheek rond te krijgen (tenminste als je het wel kunt opbrengen)?

Uit jouw verhaal begrijp ik dat je nog niet zo lang een relatie hebt met je vriend. Dus wat ga je doen als het niet goed gaat?

Persoonlijk zou ik niet gaan verhuizen. Zeker nu niet. Voor je kinderen is het in deze leeftijd van groot belang dat zij de kans krijgen om vriendschappen op te bouwen en te leren onderhouden. Als jij nu gaat verhuizen dan onderbreek je dit proces. Ik zie dat ook in mijn omgeving. De jongen waar het omgaat heeft geen vrienden in zijn nieuwe woonplaats. Niet omdat hij moeite heeft om met mensen om te gaan, maar wel omdat hij moeite heeft met aarden in zijn nieuwe woonplaats. Hij wilde echt niet durfde dat niet tegen zijn moeder te zeggen en de verhuizing ging door, daar het voor haar de makkelijkste oplossing was om bij haar vriend te gaan wonen. Weg bij haar ex, een groter huis (tenminste in haar gedachten), een hele goede school voor het jongere broertje (eentje met een stempel, klinkt misschien hard, zo bedoel ik het niet. Het is namelijk een schat van een jongen, maar hij redt het gewoon niet op regulier onderwijs). Kortom, in haar ogen allerlei hele goede redenen om te verhuizen. Hun oudste zoon denkt daar heel anders over en denkt er nu over om bij zijn vader te gaan wonen, in zijn oude omgeving waar hij nog vrienden heeft.

Veel ouders zien niet wat het voor een kind voor gevolg heeft. Soms omdat het kind de ouder niet wil afvallen en verteld wat hij/zij denkt dat de ouder wil horen. Soms ook omdat het kind gewoon niet kan overzien wat de gevolgen precies zijn. Een kind kan nog niet de bocht door kijken. De meeste volwassen gelukkig wel, al wordt ons zicht soms gekleurd door onze wensen. Ik denk ook dat het laatste bij jou gebeurt. Jij hebt de wens dat het allemaal rozengeur en maneschijn zal zijn, maar wees heel eerlijk tegen jezelf en zet alle scenario's op een rijtje. Probeer ook de negatieve kanten van een eventuele verhuizing eerlijk te bekijken, misschien gewoon een keertje als zwartkijker. Daar heb ik bijvoorbeeld een hele goede vriend voor. Die kan zwartkijken als de beste. Als ik een idee heb dat vraag ik altijd aan hem wat voor beren hij op de weg ziet. Heb ik voor elke beer een oplossing waar ik ook mee zou kunnen leven? Dan kan ik het doen. Misschien heb jij ook zo'n persoon in je omgeving, gewoon om je helpen nadenken over alle facetten van deze beslissing.

Veel, veel te snel

Ik snap dat het aanlokkelijk lijkt, maar ik zou het zeker niet doen. Je gaat veel en veel te snel. Als het misgaat, kun je geen kant op. Nog even los van nog een grote, traumatische ervaring voor je kinderen.
Lees ik goed dat je vriend en je kinderen elkaar "al" een paar weekenden gezien hebben? Natuurlijk laat iedereen zich dan van zijn beste kant zien. Op basis daarvan kun je helemaal niets zeggen. Ga eerst eens een paar keer 3 weken samen op zomervakantie, dan weet je al iets meer. Een weekendje is totaal iets anders dan altijd op elkaars lip zitten. Het vormen van van een nieuw samengesteld gezin kost 5 tot 7 jaar!! Niet 3 of 4 weekendjes.
Kies voor je zelfstandigheid en het welzijn van je kinderen. Bouw ondertussen je nieuwe relatie verder uit en kijk over een paar jaar of samenwonen een realistische oplossing is.

Nieuwe baan

Als je van je winkel eigenlijk niet kunt leven zodra je huur voor de ruimte moet betalen, is het misschien toch verstandig "gewoon" en baan te zoeken.

Maar dan ben je wel financieel onafhankelijk en niet afhankelijk van je nieuwe vriend.

Niet doen

Ik zie het bij mij eigen dochter, ze vond mijn vriend echt heel aardig en ze vond het prima dat hij hier introk. En in de praktijk werkt het heel anders. Ze hebben namelijk allebei dezelfde lievelingsplek (naast mij), dochter vindt het zwaar irritant als vriend in de badkamer is als zij er in wil en andersom vindt vriend dat zij de keuken vies achterlaat.

Ik vind dat je veel te afhankelijk wordt van jouw vriend. Je hebt geen idee hoe de omgang in de praktijk zal gaan, je maakt je ontzettend afhankelijk door die winkel bij zijn huis.

En je gaat er ook zomaar vanuit dat je dochters het geen probleem zullen vinden om ooit in het weekend met nieuwe vriendinnen te kunnen afspreken. Wat ze nu niet zo erg vinden, kan over een jaar een heel groot probleem worden.

Denk er nog eens heel goed over na!

Nou nou

Ik vind dat je je eigen gevoel moet volgen.
Ja het kan goed gaan en ja het kan ook fout gaan.
Maar moet dat dan betekenen dat je niet moet gaan samenwonen?!
Je wilde dat dot eerste huwelijk ook goed ging anders was je niet getrouwd....
Helaas is mijn huwelijk ook gestrand en heb ik ook een nieuwe vriend.
Allebei een kind, gaat prima samen en zonder ook.
Wij gaan een huis kolen die is over ene jaar pas klaar... Nieuwbouw.

Volg je hart en je gevoel

nee niet doen

Het klinkt gewoon niet goed.
Lijkt me ook wel belangrijk dat je dochters nu even voor gaan, ze hebben al het een en ander te verstouwen gehad. Nu wil je dat ze zich weer moeten aanpassen, aan werk van nieuwe vriend bijv en dat ze daarvoor hun leven weer overhoop gooien.

Ik zou echt kiezen voor rust, zorg dat je je leven op de rit krijgt met je dochters.

Verhuiswagen

Hoe is het ermee?

Al iets besproken met ex of kinderen?

Al iets besloten?

huis heeft ex te koop gezet

Mijn ex heeft zonder met mij te overleggen het huis te koop gezet. Er was al een kijkafspraak ingepland, op een tijdstip dat ik mijn winkel open heb. Dus heb ik de makelaar gebeld dat me dat niet zo handig leek om met mijn klanten ook potentiele kopers rond te zien lopen. Er is nog door geen enkele rechter uitgesproken dat ik het huis uit moet, laat staan wanneer. Dus wat kon de makelaar zeggen over de levertermijn van de woning? Nu heeft de makelaar tegen mijn ex gezegd dat dat ik ' weigerachtig' ben. Gevolg; mijn ex vraagt een voorlopige voorziening aan om per direct het alleenrecht op de woning te hebben zodat hij de woning kan verkopen. Die rechtzaak is eind mei. Mijn advocaat zegt dat mijn ex weinig kans maakt, maar zekerheid kan ze niet bieden. Nu is het ook nog eens zo dat mijn ex-schoonmoeder die me vroeger hielp in mijn zaak, nu bij de concurrent is gaan werken, klantencontact. Gratis. Voor niks. Ik merk dat ik er veel last ervaar van die concurrentie; terugloop van klanten en degenen die komen, gaan dus ook naar de concurrent. En er komen vervelende praatjes vandaan. Kortom; mijn ex schoonma van 68 jaar is mijn markt hier voor me aan t verzieken.
Wat ik nog niet verteld heb, is dat mijn huwelijk is geeindigd is door huiselijk geweld wat hij me aangedaan heeft. Ik merk dat ik erg veel last heb van het feit dat hij me geweld aan heeft gedaan, hij nu t huis verkoopt, zijn moeder me kapot concurreert en slechte verhalen verteld tegen mijn klanten en als ik dan uit die omgeving weg moet ik niet verderop mag verhuizen om uit zijn greep te geraken. Huwelijk weg, zaak weg, kinderen weg. Dat idee.
Trouwens ex schoonma heeft drommels goed in de gaten dat t niet netjes is, want ze heeft voor haar klein kinderen (mijn kinderen dus) willen verzwijgen dat ze werkt bij de concurrent.
Kortom; ik heb straks geen huis meer. Maar hoe snel dat is? Geen idee. Ik heb niet 1, 2, 3 recht op een vangnet door bijv. een tijdelijke uitkering. En banen zoeken lukt ook niet....wie wil er een zelfstandig ondernemer weer in dienst nemen? De laatste baan die ik zag was in Dresden, Duitsland, en daarbij was t de bedoeling dat ik de hele week van hotel naar hotel ging terwijl ik onderweg klanten gezocht. Ook niet echt geschikt om enige verzorging te bieden aan kinderen.
Voor de duidelijkheid; het is niet dat ik gewoon voor mijn eigen plezier weg wil. Ik MOET. Ik heb straks geen huis en geen inkomen meer.
Dus mijn vraag; kan een huiselijk geweld dader, zijn slachtoffer laten vertrekken zodat hij de kinderen houdt? Die kronkel krijg ik maar niet recht in mijn hoofd.
En of t qua relatie goed zit tussen mij en mijn vriend, dat is iets wat heel moeilijk is over te brengen hier. Maar laten we t hier op houden dat hij alles voor mij doet, en ik voor hem en we elke dag zielsgelukkig zijn met elkaar. Steunen toeverlaat in deze woelige tijden.