Verhuizen met kinderen 100 km verderop

Jij mag wel verhuizen

maar je moet met je ex overleggen of de kinderen mee mogen of dat die bij hem gaan wonen. Komen jullie er samen niet uit dan zullen jullie het via de rechter moeten beslissen.

Zeker niet 'gewoon doen'

Wat ik wel gedaan heb en bijzonder goed is afgelopen. Maar als vader naderhand in verweer gaat en de rechter stelt dat de kinderen terugmoeten naar de oude woonplaats, dan heb je het nakijken. Als je ex geen toestemming geeft, zou je plaatsvervangende toestemming bij de rechter kunnen vragen en het wel-of-niet-verhuizen daarvan af kunnen laten hangen.

Met m´n boerenverstand

Ik ken de wetgeving niet maar het lijkt me sterk dat je ex je kan dwingen in de buurt te blijven wonen zolang het bezoekrecht maar wordt nagekomen.

Je onderschat....

....de kromheid van het familierecht.

Onvoorspelbaar

De wet en regelgeving is wat ondudielijk, dus het hangt in de praktijk af van twee zaken
-Hoe actief gaat je ex zich ermee bemoeien
-Wat voor rechter tref je.

Uit verhalen ken ik beide varianten, zowel moeders die een verhuisverbod kregen (soms, openlijk, soms verkapt door een verbod om kind van school te laten veranderen), als moeders die toestemming kregen om zover weg te verhuizen (waddeneiland enzo) dat omgangsregeling feitelijk onmogelijk werd.

Onvoorspelbaar

dat had ik al vernomen. ik ben op zoek naar mensen die hier ervaring mee hebben. vader heeft bij gesprek bij raad aangegeven dat hij geen problemen met verhuizen had. alleen hij is zo wispelturig, dat ik hier niet meer naar kijk. vader mag de volledige zorgregeling niet op zich nemen, vanwege gewonnen rechtzaak. alleen hebben we nog wel gezamenlijk gezag.

Gezamelijk gezag...

....is gebruikelijk hoor, vaak ongeacht de achtergrond. Behoor zelf tot die twee procent die het inderdaad voor elkaar hebben gekregen om het alleen te krijgen.

Als je het rapport van de raad bij de hand hebt, heb je in ieder geval al iets voor de rechter, maar ik zou het er nog steeds niet op wagen.

Is het mogelijk dat hij meetekent voor de inschrijving in de neiuwe gemeente? Dan sta je sterk.

Zo niet: Is de verhuizing echt noodzakelijk? Of kun je je schikken als het niet kan? Wanneer wil je verhuizen? Heb je geld? Is het dan mogelijk hier je woning aan te houden voor het geval je een verhuisverbod krijgt en kun je dan ook terug?

Als je hard maar zeker wilt spelen zorg je dat je zo terug kunt naar je oude woonplaats, maar verhuis je wel. Eer dat de procedure voorkomt zijn de kinderen dan namelijk gewend aan de nieuwe woonplaats (is een argument minder), je hebt het rapport dat hij geen bezwaar had (sterkt je) en ALS hij een procedure aanspant en je verliest, kun je altijd nog terug. Bovenstaande geef ik je mee als mogelijkheid die ik gezien heb, maar zegt niets over wat ik daar zelf van vind.

Niet in rapport

het is destijds tijdens gesprek aangegeven door exman, maar niet opgetekend in het rapport. Helaas.

mijn ex en ik kunnen niet door 1 deur. en hij zal alles doen om mij dwars te zitten. ik wil verhuizen, omdat het leven hier ons door treitereien moeilijk wordt gemaakt, maar ik heb geen bewijslast. dus kan niets anders doen dan melden.
wij moeten nog opbouwfase in qua omgang. rechtzaak is nu net voorbij.
ik wil daar gaan samenwonen en nieuw leven opbouwen met de kinderen. blanco beginnen, m.n. ook voor oudste die het moeilijk hier heeft.
ik ben bereid te reizen,zodat hij niet hoeft en kosten te betalen en omgang gewoon voort te zetten.

Is wat ik net schreef een optie?

Anoniem,

Ik weet als geen ander hoe moeilijk een ex het je kan maken.

Is wat ik net schreef een optie? Dus gewoon doen en zorgen dat er een weg terug is?

Vraag anders eens advies aan een advocaat. Dat heoft niet veel te kosten, gewoon beknopt uitleggen.

Een ding is zeker: als jij in de situatie blijft omdat je bang bent zal er nooit iets veranderen.

Veel simpeler

Laat hem ondertekenen bij inschrijving nieuwe school. Als hij tekent, zit je goed (dat is namelijk impliciete toestemming voor de hele verhuizing); tekent hij niet, dan weet je uit welke hoek de wind waait.

Advocaat

heb ik gevraagd. die geeft aan dat ik toestemming moet vragen en als hij geen toestemming geeft via rechter vervangende toestemming.

op zich zou ik altijd terugkunnen, maar daarvoor wil ik niet weggaan. Wij hebben geen uitgebreide zorgregeling bij vader. deze is juist ingeperkt tot nog geen 100 uur per jaar. moet wel uitgebouwd worden tzt, maar dan zou het hooguit weekenden zijn en enkele weken vakantie. mbt omgang hoeft er niets te veranderen mbt verhuizing.

ik wil gaan samenwonen verderop, omdat voor mijn partner moeilijker is om te verhuizen ivm bedrijf. en als we gaan samenwonen kan ik van fulltime werken nu naar parttime werken daar. en dus meer bij de kinderen zijn. en hoeven kinderen in totaliteit minder naar opvang toe. en kan ik zelf meer aanwezig zijn en voor ze zorgen.

ik durf niet zomaar weg te gaan.
ondertekening van school zou optie kunnen zijn, maar moet daar even goed over nadenken hoe ik eea zou kunnen aanpakken hierin. maar nogmaals is goede optie.

zijn er mensen die ervaring hebben doordat zij zelf of in omgeving nog hebben meegemaakt. ervan uitgaande dat omgang standaard zou worden 1x per 2 weken hooguit weekend omgang.

Moeilijke ex

moeilijke ex heb ik zeker. hij zal toch alles in werk stellen om mij dwars te zitten. ook onder invloed van zijn familie trouwens. ik wil alles goed geregeld hebben, omdat wij ook net van raad van kinderbescherming afzijn. rapport er ligt. ik wil geen fouten maken.

Hoe aangeven

ik ben dus niet optimaal on speaking terms met mijn exman. ik wil hem een email sturen met de betreffende vraag. hoe denken jullie hierover. ik spreek hem eigenlijk alleen bij de deur met de kinderen. als ik dit zou doen, dan zou hij zich aangevallen kunnen voelen. en gelijk hoofd tegenin doen. wat kan ik het beste doen?

Lastig

Ikzelf zou zelf in jouw positie, denk ik, een brief via mijn advocaat sturen, wel erg kostbaar, maar op deze manier wordt deze belangrijke informatie door een derde aan hem bericht en kan ex de geschreven tekst niet anders interpreteren, dan hoe het is. Misschien kan je hem van te voren wel op de hoogte brengen dat er een brief van de advocaat met erg belangrijke info onderweg is, zodat het niet koud op zijn dak valt.
Mijn ervaring is namelijk, dat geschreven tekst van een bepaalde persoon heel anders geïnterpreteerd kan worden, dan dat het bedoelt is, omdat de ontvanger bij het lezen het beeld van de ontvanger erbij heeft.

Probeer het eens

Als hij 'bij de deur' staat aangeven dat je een serieus en ernstig probleem met hem wil bespreken. Vragen wanneer hij kan en waar het zou kunnen. Op dat moment in elk geval helemaal niet over het onderwerp beginnen. Hij heeft dan tijd om zich voor te bereiden en kan - als hij dat wil- in elk geval jou dat gesprek gunnen.

Ik hoop dat jullie dan een afspraak kunnen maken.

In het gesprek moet je niet achteraan beginnen en zeker niet uitgaan van je grootste angst (hij blokkeert alles), maar de problemen opnoemen waar je tegenaan loopt.

Het eerste probleem is het treiteren in de buurt en de reactie van je oudste daarop (ervan uitgaande dat dat echt de reden voor je is om te verhuizen en niet een smoes om zo snel mogelijk bij de volgende liefde in te trekken). Beschrijf hem wat er gebeurt, wat het voor je kind doet etc. en wat je eraan gedaan hebt. Daarbij moet je bedenken dat alle tijd die jij al in het probleem gestopt hebt voor hem pas begint op eht moment dat jij het probleem aankaart. Dus hij zal toch eerst waarschijnlijk alle vragen die jij al hebt doorgelopen stellen en alle oplossingen die jij al hebt bedacht opnoemen. Neem dit probleem rustig met hem door. Wellicht komt hij dan zelf uit bij de vraag: wat ga je nu doen. Geef dan kort aan dat je erover denkt om te gaan verhuizen. Laat hem dat eerst verwerken.

Dan probleem 2: jij wil graag dat de kinderen kontakt met hem houden. Stel het als probleem: hoe gaan we dat doen? Doe zelf voorstellen, waarbij je reëel moet blijven, dus geen dingen beloven die eigenlijk te zwaar voor je zijn. Doe ook onverwachte voorstellen, bijvoorbeeld: ik zou het fijn vinden als je samen met mij gaat kijken naar een andere school voor de kinderen. Of: wat denk je dat voor de kinderen nog belangrijk is, welke sport etc., waar zou ik op kunnen letten.

En dan is er waarschijnlijk wellicht nog een derde, onderliggend probleem en dat is dat je naar je nieuwe liefde toegaat, Jij wil met een schone lei beginnen, maar als die schone lei betekent dat het verleden uitgepoetst wordt, dat kan natuurlijk niet. In het verleden heb je de kinderen gekregen, dus zo schoon is die lei niet meer. Ik weet niet hoe de verhouding huwelijks/scheiding/nieuwe relatie ligt en dus ook niet in hoeverre je op dit punt extra gevoeligheden bij hem kunt verwachten. Als dat zo is zou je dat als probleem 2. moeten bespreken en daarna pas de bezoekregeling. Als hij daar boos over is, gun hem dan die boosheid. Maar omgekeerd zal hij moeten accepteren dat de nieuwe liefde er is.

Heel erg in het algemeen: mensen gaan nooit mee in oplossingen die iemand bedacht heeft als zij het probleem waarvoor die oplossing bedacht is niet kennen en niet onderkennen. Jij bent nu al bezig met het verkopen van de oplossing die jij bedacht hebt. In het gesprek met hem zul je terug moeten naar het begin: de problemen die je gezien hebt. Pas als je hem daarin meekrijgt met denken, dan pas kun je over de oplossing beginnen.

Ik weet niet of er al over iets van alimentatie etc. besproken is, ik weet ook niet of toen al bekend was dat je zou gaan samenwonen met je nieuwe liefde, bereid je in elk geval voor op vragen/irritaties op dit punt.

Ga in elk geval in het gesprek helemaal nooit in op iets uit het verleden van jullie relatie. Verwijt hem in dat opzicht ook niets, refereer er niet aan, breng niets daarvan ter sprake, zelfs niet al brandt het op je tong. Je bent bezig samen een nieuwe vorm te vinden voor je toekomst en niet het verleden nog eens dunnetjes over te doen.

Als hij gaat schelden, dreigen, slaan, dan stop je het gesprek onmiddellijk (dus niet als je je alleen maar gekwetst voelt of niet gewaardeerd of zo) en dan geef je aan dat je zo niet verder praat, dat je het nog één keer wil proberen, maar dan met iemand erbij. (eventueel geef je dat een volgende keer aan, want waarschijnlijk heb je dar op dat moment de tijd niet voor). Hij mag dan iemand kiezen die erbij is (wordt waarschijnlijk dan iemand van zijn familie, maar goed, dan heb je dat geluid in elk geval ook meteen op tafel).

Als dat allemaal niet lukt, dan kun je altijd nog over gaan tot brieven, advocaten etc., maar je kunt dan in elk geval wel laten zien dat je alles geprobeerd hebt om het te bespreken.

Kruip ondertussen ook even in zijn hoofd: niet alleen is zijn relatie naar de knoppen (allemaal door zijn schuld, uiteraard), maar als hij dat nog niet verwerkt heeft en de inkt van de papieren van de echtscheiding nog niet droog is krijg je ook nog een keer voor de kiezen dat de kinderen echt ver weg gaan wonen bij een nieuwe vriend. Stel je het omgekeerde voor en je kunt wellicht toch wel enigszins een voorstelling maken van zijn positie. Ooit was hij de man die alles voor je over had. Nu is hij de man die je in alles wil dwarsbomen. Dat is ergens zo gegroeid en waarschijnlijk niet voor niets. Dat krijg je niet echt gekeerd, maar je kunt wel proberen om over die schaduw heen te springen en een andere, nieuwe toon neer te zetten.

Tsjor

Nieuwe toekomst

'...en als we gaan samenwonen kan ik van fulltime werken nu naar parttime werken daar. en dus meer bij de kinderen zijn. en hoeven kinderen in totaliteit minder naar opvang toe. en kan ik zelf meer aanwezig zijn en voor ze zorgen.'

Pas op voor een nieuw drama, waarbij je vast zit in een nieuwe relatie met financiële afhankelijkheid. Ook deze man heeft nu alles voor je over.

Tsjor

Dank voor meedenken

ik vind het lastig, omdat ik niet herkent wil worden. ex woont al sinds dag 1 van ontmoeten met zijn liefde samen. eerst bij haar nu bij hem. zijn daar kinderen bij betrokken.dit nu reeds een jaar. hij zou eigenlijk gaan vertrekken. ik kan niet met hem praten over hoe in buurt gaat, dat heb ik geprobeerd en hij vindt het mijn probleem. hij is er zelf ook debet aan, want hij voedt de mensen hier namelijk.
ik wil niet zo snel mogelijk bij nieuwe liefde intrekken. ik wil het beste voor de kinderen, zij staan voorop. altijd. het is ook niet zo dat ik nu op stel en sprong zal gaan samenwonen. wij nemen daar de tijd voor om het op te bouwen. dat vind ik tov de kinderen belangrijk. zij geven zelf nu aan mama wanneer gaan jullie samenwonen. wij willen dat vriend er elke dag is.en zijn verdrietig omdat het niet zo is. ik geef aan rustig aan komt wel rustig is beter. bij vader is door snelle alles misgegaan voor de kinderen. daar hebben zij enorm onder geleden. en dat wil ik niet voor ze. rustig samen praten gaat niet met ex. hij wil ook zeker niet met mij rondom tafel. kan alleen via hulpverlening zeg maar. ik heb ook inderdaad gedacht aan brief via advocaat, maar vind het lastig. geld vind ik dan niet het probleem. alleen is nu net rechtzaak achter de rug. ik wil eerst zelf via brief proberen en dan als echt spaak loopt, dan kan alsnog advocaat.
welke dingen moet ik in ieder geval in brief zetten??wat moet ik niet vergeten.
ik wil absoluut niet omgang in weg staan. wat ik aangaf is deze minimaal nu.

Gesprek

Even anoniem, blijkbaar is er wel een gesprek geweest. Je schrijft: 'ik kan niet met hem praten over hoe in buurt gaat, dat heb ik geprobeerd en hij vindt het mijn probleem.' Dat is dus een gesprek en een standpunt. Jouw reactie moet dan niet zijn: zie je wel, hij kan/wil niet praten. Hij geeft een reactie en zijn mening. Jouw reactie kan dan zijn: 'oké, vind je het dan goed als ik het op mijn manier oplos, want ik denk dat ik dan ga verhuizen.'
En dan is het gesprek rond en heb je je toestemming binnen. 'Moet je zelf weten, is jouw probleem' is in dit geval hetzelfde als toestemming geven.

Verder beschrijf je het allemaal nogal als onzeker, met name als het gaat om termijnen. Op dit moment een brief schrijven lijkt mij dan ook niet handig.

Tsjor

Wat niet doen

Dat zou je zelfs in je eigen hoofd moeten uitbannen:

- hem zwart maken: '. hij is er zelf ook debet aan, want hij voedt de mensen hier namelijk.' en 'bij vader is door snelle alles misgegaan voor de kinderen. daar hebben zij enorm onder geleden.' etc.

- jezelf ophemelen: 'ik wil het beste voor de kinderen, zij staan voorop. altijd.'

Tsjor

Tsjor

termijn is voor mij wel bekend wanneer ik zou willen. ik wil daarom nu al wel brief sturen, omdat ik anders nog op tijd ben voor evt vervangende toestemming.
qua standpunt(en) zijn waarheid geldt altijd. zelfs na geweld tegen kinderen.

ik wil aangeven om alles goed voor te bereiden mn voor de kinderen.

Rechtszaak

was er niet voor niets. zorgen vanuit instanties over zorg bij vader die daarom raad erbij gehaald hebben. daarom kinderen nu grotendeels bij mij.ik maak hem absoluut niet zwart bij de kinderen en/of andere mensen. daar win ik namelijk niets mee. alleen wil ik dit soort dingen aangeven om iets te verduidelijken van situatie waarin ik zit.
het is en blijft lastig. ik hoop dat alles mee zal vallen. ook voor de kinderen.

Uitspraak

De uitspraak van de rechter ging waarschijnlijk over omgangsregeling en plaats van wonen. Die laat onverlet dat het ouderlijk gezag ook nog bij hem ligt. Tot nu toe is er geen enkele reden om daar problemen mee te hebben: de inkt van de echtscheiding is nog maar net droog, er zijn nog geen situaties waarbij dat gezag hinderlijk wordt ingezet of een bezwaar vormt voor de kinderen. Waar je op dit moment vooral mee bezig bent zijn de angsten die zich in je hoofd afspelen. Dat kan door voorbereid te zijn op het ergste en gewapend tot de tanden de strijd aan te gaan. Het kan ook door op een totaal onverwachte manier hem aan te spreken. Zoals al eerder gezegd: er is blijkbaar wel een gesprek geweest (gaat niet om jouw definitie van een gesprek, maar om de simpele uitwisseling van standpunten) en dat gesprek heeft toen in elk geval al iets opgeleverd: is jouw probleem. Nu nog even kortsluiten dat je dat probleem dan ook op jouw manier wil oplossen, namelijk door te verhuizen. Aanbieden om de school mee uit te zoeken kun je altijd doen, zeker als je verwacht dat hij toch 'nee' zegt. Wat let je, behalve dan de angsten in je hoofd en mogelijk ervaringen in het verleden.

Tsjor

Tsjor

ik ben reeds 3 jaar geleden gescheiden. rechtspraak ging over omgangsbeperking, aangezien veiligheid en welzijn van kinderen in gedrang was. daarom heb ik de kinderen bijna helemaal. wel samen gezag nog.
ik heb veel met hem meegemaakt daarin namelijk. gesprekken zijn er wel, maar algemeenheid. inhoudelijk gaat niet dat wordt altijd ruzie. helaas.

Tsjor

Tsjor,

Is het mogelijk om met jou te praten offline van dit forum? Ik zou heel graag iets met je willen bespreken wat ik niet hier kan doen.

Emine

Emine

Ik heb een g-mailaccount op naam van tsjorvanool. Misschien lukt dat.

Tsjor