U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Verhuizen
Hi allemaal,
Samen met ex heb ik 1 kind.Kind woont bij mij en heeft omgangsregeling met ex. Samen met nieuwe partner nog 2 kinderen gekregen.
Nu gaan wij verhuizen naar een groter huis. Huis is 2 km verderop en heeft 5 slaapkamers. Huidige huis heeft maar 3 slaapkamers waardoor 2 kids samen moeten slapen. Daarnaast is er nog een kinderwens voor een 4e en is het huis verkopen in deze tijd rendabel.
Afstand naar school was al 8 km (hebben voor school in andere stad gekozen) daar veranderd qua afstand niks aan.
Kind wordt 1keer per 2 weken door ex op vrijdag op school opgehaald en op maandagochtend daar ook weer gebracht. In vakanties wordt kind bij opa thuis gehaald / gebracht (slecht contact tussen ons i.v.m. Nogal heftig verleden dus ex komt niet bij mij thuis)
Nu gaat ex niet akkoord met verhuizen en wil hij dat we in huidige woning blijven wonen. Voor hem veranderd er niks want ons kind wordt nooit bij ons thuis gehaald of gebracht. Hij wil
Is de enige oplossing nu (weer) een kort geding aanspannen?
"Vader is niet van plan om zijn standpunt te weigeren maar geeft ook geen reden van weigeren aan"
Eronder staat nog hij is ook niet van plan mening te veranderen.
Hier moest natuurlijk staan: Vader is niet van plan om zijn standpunt te maar geeft ook geen reden...
Vader zal dan ook niet tekenen staat er.
En zo gaat het dus ook.
Vader is niet van plan om zijn standpunt te WIJZIGEN
Vader is niet van plan zijn standpunt te wijzigen
nu had ik wijzigen weer weggelaten
lekker bezig ik
kind en ID (en andere machtsstrijden)
Een kind moet pas vanaf zijn 14e een ID-kaart, en een rechter kan zeggen dat hij dan maar in Nederland op vakantie gaat.
Toevallig heb ik vorige week iemand gesproken in dezelfde situatie. Kind van nog geen 14 moet naar het ziekenhuis. Niet SEH, maar wel iets dat snel moet worden onderzocht.
Helaas, paps weigert al sinds jaar en dag toestemming te geven voor een ID. Puur om te treiteren, want de moeder heeft totaal geen intentie om de kinderen naar het buitenland te ontvoeren. Als paps kan treiteren, zal hij ook treiteren.
Nu moet die ID-kaart snel geregeld worden, want het ziekenhuis eist identificatie, ook van kinderen <14 jaar. Paps weigert nog steeds want die vindt dat kind helemaal niet ziek is en moeder alleen maar haar eigen frustraties op het kind projecteert (kind is ziek,maar niet urgent genoeg voor de SEH waar ze zonder ID naar binnen kan).
Er zit niets anders op dan naar de rechter te gaan. Die slag gaat moeder geheid winnen, maar ondertussen gaat het haar wel extra geld kosten, en tijd, terwijl het belangrijk is om de onderzoeken zo snel mogelijk te laten doen. En ex lacht zich ondertussen rot.
Ik vind persoonlijk dat dit soort exen door de rechter zo snel mogelijk buiten spel gezet mogen worden bij beslissingen over hun kinderen. Zeker als er al vaker sprake is geweest van rechtszaken waarbij ieder normaal mens denkt: tjonge... Gewoon, treiteren om het treiteren. Macht proberen te houden op een ziekelijke manier. Met een opgebouwd dossier is dat vaak goed aan te tonen, maar dat zou niet meer weg mogen gepoetst met een zoveelste mediatorzalfje waarbij braaf ja en amen wordt geknikt, waarna het getreiter gewoon weer verder gaat.
Er zijn kinderontvoeringen, ja, en elk geval is er één teveel, maar ik durf gerust te wedden dat er meer treiter-exen zijn die hun kinderen inzetten om hun ex te pesten, dan zulke ontvoeringen.
Herkenbaar
Heel sneu.
Klopt in de zorg is het vanaf 0 jaar. daar is wel begrip als je ID inderdaad niet hebt bij spoed of als de baby nog maar net geboren is, logisch.
Ik voel het persoonlijk in mijn situatie als macht over kind en de moeder hebben.
Advocaat van mijn ex had haar eigen kind nog nooit hoeven legitimeren bij de arts, weet nog goed dat dat een van de punten uit het verweer was.
het vervelende is dat ze eigenlijk hun kind pesten. Mijn ex geeft in elk geval mij het gevoel dat ik niet over een ID van onze zoon mag beschikken.
Ik hoop dan ook maar dat ik geen specialist nodig heb.
Wat een verhaal Rosie. Het gaat erom dat niemand op zo'n manier tegen gewerkt zou willen worden als het om zorg gaat.
Ik heb wellicht akkoord voor medicatie nodig (voor kind). Ik zie er nu al tegenop (deze vader zegt ook dat er niets mis is dus ik ben bang voor zelfde verhaal)
toestemming voor medicatie
Soms zijn er behandelend artsen die een brief of telefoontje naar de weigerouder doen. In dit geval vindt de specialist het helaas "een zaak tussen de ouders, mevrouw moet maar een goed gesprek aangaan met haar ex". Helaas, want "een goed gesprek" is allang een gepasseerd station en iemand als zo'n specialist, die een stapje hoger staat in de hiërarchie weet vaak nog wat te bereiken in machtsspelletjes.
Sneu heel sneu
Ik wens deze persoon (het kind des te meer) het allerbeste (gezondheid), Rosie.
Ik zie een taak voor de gezinsvoogd en ga dan maar niet op de zaak vooruitlopen
Wat een dramas allrmaal...
En advocaten die daar dus bewust aan mee werken.
Helaas hebben ook hier de slechten (kind ontvoeringen) het weer verpest voor de goeden (want rechters zijn ook bang natuurlijk dat zo'n kind straks ineens wel ontvoerd wordt)
In een vrijwillig hulpkader kan een hulpverlener trouwens minder dan een gezinsvoogd bij een OTS bijvoorbeeld. Die kunnen desbetreffende ex echt wel wat opleggen, en anders een schriftelijke aanwijziging geven en (als ze aan jouw kant staan) zou ik ze absoluut betrekken als je weer een kort geding aanspant. Kind is nu inmiddels geen 3 meer en wil ook graag eens met haar mama op vakantie toch!!