Verdriet [om aanstaande scheiding]

Ach god ja mirre

Het kan zo vreselijk pijn doen. Vooral als het zo gaat als jij beschrijft en je man ook nog iemand anders heeft. Dat voelt als ingewisseld worden.
Zie jezelf vooral als rouwende en gun je zelf de tijd. dat kan best lang duren.

sterkte, Maria

Hetzelfde

Ik zit in hetzelfde proces, het doet echt fysiek zeer.
Muizemeis

Tijd

ik ben 4 jaar geleden ingruild voor een jonger exemplaar.
Mijn ultime wraak dit jaar: een nog jonger exemplaar.

Geef het tijd, veel tijd, reken niet in weken, niet in maanden, maar geeft het een jaar of 2 -3 zei de maatschappelijkwerker destijds.

Het is een rouwproces, je moet afscheid nemen van de toekomst die je voor je zag, afscheid nemen van het verleden dat je had. Je kunt nu alleen in het nu leven.

Neem ook de tijd om alles goed te regelen, hij kan nu wel een ander hebben en waarschijnlijk snel alles willen regelen, maar het moet gewoon goed geregeld worden.

Ik heb overigens gebruik gemaakt van zijn haast want die van mij zei overal ja en amen op, alleen maar om snel van me af te zijn, maar dankzij dit forum had ik een grote voorsprong.

Inmiddels ruim vier jaar verder weten we dat we het goed geregeld hebben. Er zijn tot nog toe geen conflicten geweest. Zelfs het herzien van het convenant zoals al afgesproken is binnen 3 e-mails en 2 telefoontjes geregeld, omdat de basis van de afspraken goed is.

Heel veel sterkte, en stel vooral overal je vragen, en weest niet te trots om hulp te vragen of om hulp die geboden wordt te accepteren (met name dat laatste vergeten we wel eens, maar de aanbiedende partij voelt zich er ook goed bij)

Oh mirre

Wat verschrikkelijk voor je! Ik herinner me je draadje en ik weet dat ik twijfelde te zeggen wat ik dacht.
Ik kan me je pijn zo goed voorstellen, ook al heb ik het zelf niet meegemaakt.

Ik denk dat amk gelijk heeft: het kost tijd, veel te veel tijd, maar tijd heelt. Daar heb je op dit moment geen bal aan, maar het sleept je misschien door deze afschuwelijke tijd om te weten dat het weer beter gaat worden.

Heel veel liefs en sterkte

Tihama

Herkenning hoor

Destijds omschreef ik het alsof mijn huid eraf was, en ik in de ijskoude snijdende wind stond.(was ook rond deze tijd trouwens) En zo voelde het ook. Echt fysiek pijn.
Als je behoefte voelt om erover te praten, vooral doen! Desnoods huur je één keer per week iemand in om te luisteren, ze staan in het telefoonboek onder de P van psycholoog . En wat mijn psycholoog aanraadde; vooral afleiding zoeken. Ga wat anders doen als het je allemaal even teveel wordt.
Voor alles wat geregeld moet worden, gewoon bij het begin beginnen. Waar ga/blijf je wonen, hoe kom/hou je inkomen. Daarna de zorg verdeling en daarna de boedel. Stapje voor stapje kom je er wel.

En echt, het duurt lang, veels te lang. Maar het wordt beter.

Ruim 10 jaar geleden

Ruim 10 jaar geleden heb ik hetzelfde meegemaakt, en dat doet inderdaad heel veel pijn! Nu, zoveel jaar later kan ik wel zeggen dat het me ook heel veel goeds heeft gebracht. Toen ex eenmaal het huis uit was vond ik de vrijheid tegelijkertijd angstig als bevrijdend. De beste tip die ik je kan geven is: "go with the flow". Daar wil ik mee zeggen: als je je verschrikkelijk voelt, laat dat toe. Huil je de ogen uit je hoofd. En als je een momentje van blijheid voelt, geniet daar met volle teugen van. (Dat tweede zul je nu waarschijnlijk niet van geloven dat dat ooit weer komt, maar je zult zien: toch sneller dan dat je denkt) En geef het de tijd.

Gr. Poezie.

Ik voel met je mee

Dag Mirre
Mijn vriendin is nu sinds een paar weken het huis uit. Het is voor mij zo afschuwelijk. Mijn hele leven staat op z'n kop. Mijn dochter is een groot deel van de week bij haar. Op een gegeven moment moet ons huis verkocht worden, mijn dochtertje is helemaal in de war, ik kan me niet meer concentreren op het werk. Soms schrik ik 's nachts wakker van de paniek en van het verdriet. Ik wens je heel veel goeds. Je hebt je verdriet niet alleen.

Veel sterkte, René

Pffffff

Dank voor alle lieve berichtjes. Het wisselt zo van heel sterk voelen naar heel verdrietig, vandaag kom ik niet uit mijn verdriet echt vreselijk!
Alles is gewoon uit elkaar gespat en oké hoe moeilijk onze relatie ook was nu is er ook echt een punt gekomen achter alle leuke dingen die we toch zeker gehad hebben. Een hecht gezin, dat waren we ondanks de strubbelingen tussen ons 2.
En nu probeert hij me constant uit te lokken en gaat confrontaties aan terwijl ik dat dan niet snap, het is over. Laat me dan met rust.

Kinderen zijn ook helemaal van streek, allemaal zo verdrietig......

Knuffels

Vanaf deze kant een hele berg virtuele knuffels.
Muizemeis