vakantie gez*** Ex moet weg en wil dat ik de kinderen neem

Vrij is fijn

Als je altijd de zorg hebt en ook als een ander je zijn deel in de schoenen schuift, dan mag je daar van mij van balen.

Dan hoef je je ook niet te verdedigen tegen moeders die geen uur zonder ze kunnen,maar die weer andere problemen hebben.

Je overdrijft Priem

En zoals al eerder aangeven: er alleen voorstaan kan op meerdere manieren.

Maar met deze ex zou ik boter bij de vis doen: prima dat ze komen maar dan wel graag dat weekend compenseren want dan ben ik een weg.
En zo niet dan niet (mits de kinderen goed onderdak hebben).

Welnee

Ik zeg alleen ( ik ben ervaringsdeskundige ) dat TS van mij lekker mag balen.
Dat zegt niet dat je je kinderen niet wilt, niet van ze houdt, maar dat je mag balen als onverwacht plannen veranderen en jij het mag oplossen.
Doet iedereen, ook mensen die wel dingen uit handen kunnen geven en verdelen doordat er een partner is.

Nou nee

Dat was misschien wat je dacht. Hooguit.
Maar ik ben er eigenlijk wel klaar mee.

Ginny?

Ik begrijp je reactie eigenlijk niet zo goed en weet niet met welk deel ik blijkbaar iets bij je raak.

heel gezond

Ik vind het heel gezond als een alleenstaande moeder/vader voelt dat ze even tijd nodig heeft om te recupereren. En ook goed voor de kinderen: zien dat moeders niet alleen maar een voorwaarden scheppend instituut voor anderen is maar een individu met behoeftes. Ook erg gezond als kinderen in een gescheiden situatie mogen uitgaan van een vader/moeder die zich consistent gedraagt en waar zij zich in een andere sfeer thuis mogen voelen.

Alleenstaand ouderschap is niet te vergelijken met een huwelijkse situatie waar je dan over zegt "maar ik heb ze 24-7" Ja duh samen met man/vrouw. Dan krijg je dit soort uitspraken " Daar gaat mijn dagje met een vriendin op stap en lekker uit eten.
Andersom zou mijn man exact hetzelfde doen." Ja haha in het laatste zit m de kneep natuurlijk. Daar gaat het in deze situatie ook over: als hij andersom hetzelfde doet is er geen probleem toch?

Pff ik heb het ook een beetje gehad met mensen die zelf niet in een alleenstaande situatie zitten maar wel allerlei oordelen over mensen hebben die dat wel zitten. En ik heb ze meegemaakt hoor, de moeders op het schoolplein die de problemen van alleenstaande moeders zo makkelijk wegwuifden, zij alles heel anders doen. Ja hoor. Tot ze zelf in zo'n situatie kwamen... dan waren de wegwuifers ineens de grootste klagers geworden.

Marga

Ik heb mijn dochter 24/7 365 dagen per jaar alleen opgevoed, zonder vader of ex. Als je het mijn dochter vraagt zegt ze: een alleenstaande ouder doet alles alleen. Gescheiden ouders zijn alleenstaand in die zin alleen dat ze weliswaar geen relatie hebben, maar met de kinderen zijn ze altijd nog maar de helft van de tijd, in co-ouderschap, zijn dus niet "alleen", zoals mijn dochter mij "alleen" vond ;-)
Men begrijpt niet hoe stinkend jaloers ik kon zijn op mijn gescheiden buurvrouwen die de helft van de tijd, of soms om de week een weekend, helemaal voor zichzelf hadden, zonder kind, en dan lekker konden gaan daten of stappen of stedentripjes maken. En gewoon in samenspraak met hun ex die dan de kinderen heeft. Ik zal wel vanuit een ander perspectief kijken, maar ik snap niet dat je je dat laat ontzeggen en je altijd maar opoffert vanwege de lieve vrede en omdat je jezelf anders geen goede moeder vindt. Ik heb jarenlang ieder uitje (of date zonder kind moeten bevechten, regelen, betalen, organiseren.
En ik moest inderdaad ook al helemáál niks hebben van die getrouwde vrouwen op het schoolplein, die zeuren dat hun man een weekje "op congres" is en dat ze alles alleen moeten doen, terwijl het geld onverminderd binnenstroomt (sommigen zijn inmiddels ook gescheiden hoor, zitten nu op een flatje met een inkomen op bijstandsniveau).
Ik zeg dit niet om te zeuren, hoewel dat natuurlijk wel een beetje het geval is ;-), het kan altijd beter, of erger, en echtscheidingen zijn ook behoorlijk vervelend.

oh maar Emma

"Men begrijpt niet hoe stinkend jaloers ik kon zijn op mijn gescheiden buurvrouwen die de helft van de tijd, of soms om de week een weekend, helemaal voor zichzelf hadden, zonder kind, en dan lekker konden gaan daten of stappen of stedentripjes maken."

Dát kan ik me dus ook volledig voorstellen. Ik heb het gezien bij vriendinnen en ben met je eens dat het veel pittiger is dan nog een ex te hebben rondlopen die zich met de kids bemoeit. Dat lijkt me belachelijk zwaar en ook eigenlijk niet gezond voor beide partijen. Betekent dat, dat je als gescheiden, alleenstaande vrouw/man niet mag 'zeuren' als je ex het regelmatig af laat weten, volgens jou?

Dat zou dan ook weer betekenen dat jij het niet zwaar zou vinden vanuit de optiek van een alleenstaande moeder met drie kinderen in een vluchtelingenkamp of ergens in een derde wereldland.

en ook nog Emma

"Gescheiden ouders zijn alleenstaand in die zin alleen dat ze weliswaar geen relatie hebben, maar met de kinderen zijn ze altijd nog maar de helft van de tijd, in co-ouderschap, zijn dus niet "alleen", zoals mijn dochter mij "alleen" vond ;-)"

nou... dat is te zeggen. Heel veel alleenstaande moeders hebben de kinderen 12 van de 14 dagen. En over die twee simpele dagen en vakanties komt dan ook nog heel veel gezeik vaak. Dikwijls is tegen mij gezegd "joh gooi die ex toch uit het systeem, dan hebben jullie rust' Ik heb dat niet gedaan omdat ik mijn kids een vaderband gunde én omdat ik een chronische ziekte had en dat ene weekend in die 14 dagen nodig had om uit te zieken. Maar reken maar dat het ook alleen voelde hoor.

Mensen die in een huwelijk zitten, hebben vaak het zicht verloren op wat het is om (bijna) alles alleen te moeten doen: Dat is niet alleen de kinderen maar dat zijn ook klusjes, huishouden, administratie, sociale contacten buiten de deur moeten halen (ja leuk soms, maar zo heel wat anders dan een gezellig kletspraatje s avonds met een partner).

Marga

Nee hoor, dat bedoel ik niet!
Natuurlijk is dat erg, gedoe met je ex. Ik maak het nu van dichtbij mee met mijn vriend. Wat ik bedoel is dat mijn perspectief wel anders is. Iedereen heeft vanuit zijn eigen situatie en reden tot klagen of mopperen denk ik. En ik dus ook ;-)

Vakanties

Ja dat klopt Marga, ik moest er ook weer niet aan denken dat ik haar zomaar drie weken zou moeten missen in de zomervakantie. Omderdaan de post zeg ik ook: het kan altijd beter, of erger.

Allemaal dank voor de reacties

Wow, wat een reacties, ik was even niet online.

Tuurlijk zorg ik met liefde voor de kinderen, dat is het probleem niet. En plannen omgooien ook niet.

Ik ervaar het soms gewoon als zwaar. De wisseling van mij naar hem en terug geven onrust. Bij mij en de kinderen. Dus nu een extra wisseling voor een paar dagen -> meer onrust.
En dan inderdaad het niet kunnen "bijtanken".

Ex ging deels voor werk deels voor lol. Niet echt een verplichting vanuit het werk.

Volgende keer ga ik beter nadenken over mijn antwoord, reactie, en wat ik in deze situatie wil. Dank voor alle sugesties die jullie doen.

Zoals gezegd kijkt iedereen vanuit zijn eigen situatie. 24/7 zorgen met partner is anders dan 24/7 zorgen zonder partner. Inderdaad niemand die eens een boodschap doet of een stuk administratie, of weet ik wat. En dan kan je zeggen "daar heb je zelf voor gekozen"... Soms zijn beide keuzes niet goed. Dan aanvaard je de minst slechte.

En ja, ook ik wil ze hun vader niet ontnemen, en daar doe ik mijn best voor maar soms.... soms wil je "die ex uit je systeem gooien"

Groeten!

Marga.

"Alleenstaand ouderschap is niet te vergelijken met een huwelijkse situatie waar je dan over zegt "maar ik heb ze 24-7" Ja duh samen met man/vrouw. Dan krijg je dit soort uitspraken " Daar gaat mijn dagje met een vriendin op stap en lekker uit eten.
Andersom zou mijn man exact hetzelfde doen." Ja haha in het laatste zit m de kneep natuurlijk. Daar gaat het in deze situatie ook over: als hij andersom hetzelfde doet is er geen probleem toch?"

Dat ben ik helemaal met je eens. Ik denk dat je mij hierin niet goed begrijpt. Vader is in dit geval niet flexibel en zelf assertiever,dat staat toch los van het gescheiden ouder zijn?
In die zin ben ik het eens met Emma, bij alleenstaande ouders denk ik aan een ouder waar eventuele ex niet in beeld is.

Dat er tussen hun slecht overleg is staat los van het feit dat er gewoon 2 ouders zijn die voor elkaar opvangproblemen kunnen oplossen. Ook bij samenwonende ouders, kan je niet het huis verlaten zonder overleg.

Een partner hebben scheelt heel veel

Ik kan het denk ik vrij goed vergelijken, ik ben een paar jaar alleen geweest waarbij de kinderen grotendeels bij mij woonden, en nu heb ik co-ouderschap (50-50) en weer een relatie. Dat is toch echt een stuk minder zwaar. Ik heb mijn handen (en avonden) behoorlijk vrij in de weken zonder kinderen, al doe ik ook dan veel meer regeldingen voor de kinderen dan hun vader.
Wat betreft een partner gaat het om héél veel kleine dingetjes die samen opgeteld heel veel uitmaken: iemand die alvast boodschappen doet en/of al aan het eten begint en eens met huiswerk helpt als ik moet overwerken (en andersom natuurlijk), iemand met wie ik op elk gewenst moment ideeën kan uitwisselen, kan overleggen of iets een goed idee is, die een iets andere kijk op opvoeden heeft waardoor ik soms nieuwe ideeën krijg aangereikt, iemand die koffie zet terwijl ik onder de douche sta, iemand die alvast even de vaatwasser uitruimt, die helpt bij de administratie en belastingaangifte, iemand die af en toe zegt dat ik het goed doe, etcera etcetera. We wonen niet eens samen, maar ik sta er toch niet meer altijd alleen voor, en dat scheelt een heleboel! Dat is volgens mij het grote verschil tussen er alleen voor staan en in een huwelijk/relatie zitten.

Niki73

Helemaal met je eens Niki. Ik heb nu ook een latrelatie, we wonen nog niet eens samen, maar ik realiseer me nu pas wat ik al die jaren gemist heb aan kleine dingetjes. Gewoon iemand die je af en toe iets aanreikt, een extra doekje bijvoorbeeld als je net je baby hebt gevoed.....;-)
Mijn zussen hebben nog jarenlang de gewoonte gehad volle vuilniszakken naar de container te sjouwen als ze mijn huis uit gingen. Nu doet mijn vriend dat, haha!
Maar goed, de dochter is groot en ik heb het gewoon gedaan allemaal.

Nikki73

Ook helemaal mee eens: het gaat om al die kleine dingen die echt makkelijker gaan als er een partner in beeld is. En dat hoeft geen medeopvoeder van de kinderen te zijn.

Echt veel mensen die al jaren samenwonen hebben er geen idee van hoe pittig het kan zijn kleine kinderen alleen te moeten opvoeden.

Wil40

"Dat er tussen hun slecht overleg is staat los van het feit dat er gewoon 2 ouders zijn die voor elkaar opvangproblemen kunnen oplossen." Nou nee niet als de ene niet meewerkt in het oplossen van de opvangproblemen.

Marga.

"Kunnen" oplossen staat er daarom ook.

We begrijpen elkaar niet, geeft niet, ik laat het hier maar bij.

Van de andere kant

Mijn ‘stief’ is volgens de regeling 50/50 bij moeder (en haar vriend) en bij ons maar in de praktijk vaker bij ons. Moeder heeft activiteiten/ hobbies/dingen te doen die in de praktijk lastig te combineren zijn met (de zorg voor) kind(eren). Het komt ook voor dat kind ons/mij belt (terwijl het bij moeder is) om weggebracht/opgehaald te worden ergens oid. Dan past het alsnog niet in moeders plannen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het heerlijk vind om kind zo vaak hier te hebben. Wij hebben ook samen kinderen dus ben erop ingesteld. Ik zou nooit proberen kind bij moeder weg te houden maar als het vanuit haar komt, prima.

Ik denk dus ook dat het persoonlijk is, sommige mensen hebben meer tijd en ruimte voor zichzelf nodig, zolang je daar geen kinderen mee dupeert lijkt me dat prima.